Helaas blijft dit altijd een zeer gevoelig onderwerp.. Maar als je gelooft (en dan bedoel ik niet een religie) betekent dat toch niet automatisch dat je er ook volledig achter staat? Ik geloof wel degelijk, maar vraag me nog steeds af waarom er zoveel leed is. Ik ben er inderdaad sinds kort achter gekomen dat dit met vorige levens te maken heeft (kan hebben) De wensouders etc zijn kwetsbaar, daar proberen we allemaal rekening mee te houden. Maar mogen we ook rekening houden met de mensen die geloven dat alles met een reden gebeurt? Want zoals in alles; iedereen ervaart het anders.. Iets met leven en laten leven denk ik.. En ik krijg altijd een beetje de kriebels van mensen die "te nuchter" zijn.. Want wat is nuchter in dit verhaal?
Mensen die erop los fokken om maar niet te hoeven werken? Heel apart om te denken dat er mensen zijn die dat doen. Ik ben niet van leed verschoond gebleven, zeker niet als onschuldig kind. Dat heeft mij bijvoorbeeld geleerd om me daar in in te kunnen leven wat dat met je doet. Mijn zwangerschap was ook moeilijk, omdat ik verlaten werd door mijn partner. Sterker nog, ik.betwijfel of leed je altijd wijzer maakt. Zeer zeker niet. Ik geloof wel dat een opdracht van de ziel is om elkaar beter te gaan begrijpen. En sorry, het was naïef van me om dit topic te openen. Pure onwetendheid dat ik weer mensen op de ziel trap. Daar had ik helemaal niet op gerekend.
Ach het geeft ook niet. Zo is er ook weleens tegen mij gezegd dat elke lichamelijke aandoening een teken is dat je niet goed voor je eigen psyche zorgt. Dat was ook niet zo handig geformuleerd.
Ik heb het hele topic gelezen. Ik ben ook wel zogenaamd zweverig. En mijn eerlijke mening is dan ook dat een ieder krijgt wat hem toekomt en wat die persoon aan kan. Zielen die uitkiezen bij wie ze willen opgroeien of bij wie ze horen geloof ik ook. Je komt elkaar in verschillende levens tegen.
Ik zeg niet dat verkrachting of mishandeling liefde en licht is, ik zeg dat ik het liefde en licht stuur. Zodat we pijn en lijden kunnen omzetten in kracht. En ja, tuurlijk vind ik lijden erg. Ik geloof alleen dat ons lijden hier op aarde ons iets kan leren. Zegt niks over rechtvaardig wel of niet. Sommige dingen kunnen we niet begrijpen. Maargoed, hier haal ik dus kracht uit. Dat is ieder voor zich.
Maar hoe werkt dat laatste dan?? Je krijgt toch gewoon een kindje met de genen van papa en mama. Vaak ook met erfelijke karaktereigenschappen. Zo raar te denken dat een of andere onbekende ziel om me heen zweeft en voor mij kiezen zou. Wel heel toevallig dat ze precies op mij lijkt, haha. Ik geloof hier niet in, ben overigens wel religieus (christen) maar kan het lijden ook moeilijk verklaren... het leven is soms heel oneerlijk. En inderdaad heel lieve mensen die niet zwanger worden maar al die zieltjes kiezen dan bijvoorbeeld voor mensen die soms heel zo lief niet zijn. En hoe verklaar je het hoge aantal abortussen dan? Hebben al die zieltjes verkeerd gekozen?
Auw, die opmerking doet pijn: mensen die fokken om maar niet te hoeven werken. Over respectvol met elkaar omgaan gesproken... Om verwarring te voorkomen wat betreft karma.. Een kind wordt je geschonken, geloof niet dat het iets met een goed of slecht karakter te maken, evenmin met goede of slechte karma. Een kind kan namelijk ook een lijdensweg zijn voor de ouders die het (al dan niet ongewenst) ontvangen. Beide zijn hier om te leren. Ook miskramen zijn enorm pijnlijk maar dit is zowel heling voor vrouw als kind (neemt niet weg hoe ontzettend pijnlijk het is, maar op deze manier kan je het ook een plek geven). Ik heb met mijn kindje kunnen communiceren voordat het mjjn lichaam verliet en dat was ontzettend mooi. Ook heel verdrietig anderzijds. Maar er is mij nooit de belofte gedaan dat leven leuk is, ik probeer uit lijden lessen te halen die mij als persoon verder ontwikkelen. Dit topic inspireert hopelijk mensen om lijden in een breder perspectief te plaatsen. Iedereen maakt shit mee, voor de een is dat een moeilijke weg naar een gezonde zwangerschap, voor de ander een ongeneeslijke ziekte en weer voor de ander mishandeling meemaken of ander verdriet. Dat is een beetje onderdeel van het leven. Daar horen helaas ook gevoelige onderwerpen bij. Volgens mij is hier niemand dit topic gestart om mensen te kwetsen, laten we dat dan andersom ook niet doen. Dank..
@MariTheresa Hier in de gemeente, als je 3 of meer kinderen hebt, dan hoef je niet meer te werken. Dus zou je in de bijstand zitten, en je drie kinderen zijn oud genoeg om naar school te gaan, geen probleem, je mag gewoon de rest van je leven interen op de maatschappij. En ja, ik vroeg de desbetreffende vrouw, toen ze zwanger was van nummer 3 of dat wel zo slim was, want deze man had haar al vaker in de steek gelaten met haar eerdere twee kinderen. En toen kwam de aap uit de mouw, als je hier in de gemeente drie of meer kinderen hebt, dan hoef je niet meer te werken. Mw heeft haar baan opgezegd en zit nu nog steeds thuis. Haar jongste kind is inmiddels alweer 7 jaar oud. Dus ja, er zijn echt mensen die kinderen krijgen om maar niet te hoeven te werken. Ik heb dit trouwens nagevraagd bij de gemeente, en er werd geantwoord dat dit bij hun beleid is. Dus ja.... Leuk als een ziel zo'n profiteur als moeder uitzoekt. Lekker eerlijk voor de vrouwen die wel wat te bieden hebben. En ja, deze kinderen zijn al vaker uit huis geplaatst omdat mama niet goed voor ze zorgt. Maar ja, de ziel wilt, wat de ziel wilt...
Ziel heeft niet zozeer wat met karakter te maken: dat is aards. Lessen van de ziel zijn in het onderbewuste opgeslagen. Een ongeboren kindje zoekt hier op aarde geborgenheid. Soms is bevruchting voldoende voor de ziel om te helen en brengt het de vrouw ook een boodschap. Ook al is dit ontzettend pijnlijk. Heling werkt 2 kanten op.. de zieltjes hebben zeker niet verkeerd gekozen: soms zijn ze nog niet klaar naar aarde terug te keren, hebben soms nog andere behoeften. Heel heftig om zo uit te leggen.. hoop dat je het zo een beetje snapt hoe ik dat heb meegekregen. maar (helaas) zijn miskramen zeker niet nutteloos.
Hier in de gemeente hoef je, als je 3 of meer kinderen hebt, niet meer te werken. Dus ja, er wonen hier een aantal vrouwen, waarvan ik er een paar ken die dus daadwerkelijk 3 kinderen hebben gekregen om maar niet te werken. Eentje wist dat de papa de benen zou nemen, maar liet zich gerust voor een derde maal bezwangeren en gaf het doodleuk toe dat ze dit deed om niet meer te hoeven werken. Een andere heeft van 4 mannen elk een kindje, en gaf dit ook als reden aan. Alleen nummer 4 was een ongelukje. Dus ja, fokken om maar niet te hoeven te werken. Dit zijn trouwens beide gezinnen waar ook alle mogelijke hulp over de vloer komt. Over respectvol gesproken. Zagen mij vorige zomer met 37 graden werken, zij zaten in de schaduw met een koud drankje en wat kreeg ik te horen "Ja dan moet je ook zorgen dat je wat meer kinderen hebt". Dat is respectvol naar iemand die jouw inkomen (mee-) betaald. Ik gun die kinderen een beter bestaan, maar helaas... Hun ziel heeft die vrouwen gekozen, of was het toch wat meer wetenschappelijk... eitje ligt klaar en zaadje bevrucht eitje.... hmmmm
Haha ja, en beide zijn helemaal nodig. Daarom goed dat er verschillende waarheden naast elkaar leven, en nog mooier dat we dit middels een online forum met elkaar kunnen delen, vind ik.
Miskramen heling voor de vrouw noemen...en dan mensen niet willen kwetsen. Je mag wat mij betreft geloven in welk sprookje dan ook, maar hou dit soort ongein aub voor je..
Ik probeer mijn ervaring te delen met andere, een andere kant van pijn en lijden te belichten. Niet met als doel mensen te kwetsen. Ik heb ook een miskraam meegemaakt, dus dan zou ik indirect mezelf ook kwetsen.. Jammer dat jij dat wel zo ervaart, maar ik respecteer jouw grens.
Ik vind dat beausecret wel erg wordt aangevallen. Misschien omdat zij meer de moeite neemt om het uit te leggen dan ik en daar ook meer de woorden voor heeft. Ik vind de uitleg die "de zwevers" in dit topic geven helder en niet veroordelend. Dat het toch zo over kan komen snap ik ergens wel. In ieder geval bedankt voor alle uitleg. @jenneke: wat een bizarre situatie. Ik snap dat je daar niet blij van wordt en zou er geen fan van zijn. Ik vind niet dat je het nou gemaakt hebt als je in de bijstand zit, daar zullen ze zelf de nadelen van ondervinden. Is dit echt een bewuste keuze, hebben ze niet medische problemen? Ik heb een tante die door medische problemen haar hele leven gebonden was aan de bijstand en dat was echt niet fijn voor haar. Nooit een keer op vakantie of iets kunnen kopen.
Ik ben best een beetje spiritueel. Ik denk ook altijd het kindje komt wanneer ik er klaar voor ben.. Misschien ben ik dat onbewust nog niet. Toch vind ik deze gedachte weer tegenstrijdig. Ik had tot ruim een jaar geleden een vriendin van 22 jaar (ik heb de vriendschap inmiddels beeindigd) met toen drie kinderen. Inmiddels zijn het er vier. Er was (te) weinig geld, ze belanden in de schulden. Ik kwam elke week een keer koken en deed dan boodschappen (op mijn kosten). Ik had toen nog geen sterke kinderwens. Inmiddels wel, ik heb er plek voor, de financien op orde en de liefste papa hiervoor gevonden. Maar het heeft nog niet zo mogen zijn. En daar baal ik af en toe best van. Dan denk ik hoezo hoeft zij maar te knippen met haar vingers en ze is zwanger en duurt het bij mij al ruim een jaar. Toch positief blijven en doorgaan ❤. Ik vind dit wel een boeiend onderwerp en heb alle reacties gelezen. Iedereen zijn eigen mening en gedachtengang. Ik vind sommige gedachtens wel lastig te begrijpen.