TJa mama's papa's.... Een van de 2 moet toch mee je kan moeilijk 4 jarige alleen heen sturen. Daar gaat je fulltime baan Om je gerust te stellen bij emb cliënten heb ik trouwens wel hoop enorm betrokken papa's
Zorg inkopen?? Ja dat is zeker een optie. Maar wat als het nu niet om een zeer gehandicapt kind gaat? Maar een kind met "alleen maar" ADHD of ASS? Die er gewoon wel bij vaart dat papa of mama thuis is fulltime? Je klinkt heel naïef en denkt alle wijsheid al in pacht te hebben. Net zoals 1/3 van het huis cash betalen?? Hoevaak komt dat voor denk jij
Tuc ik heb zelf ADHD, dus ben enigszins bekend met de problematiek. Als dat zo is zien we dat wel weer. Kans op een gezond kind is nog altijd groter he? En ADHD en autisme kan ook eventueel kent een vaste gastouder.
Ik snap je wel, maar in jouw geval loop je geen/weinig risico. Zo’n doemscenario heb je dan dus al ingedekt. En om iemand (een gemiddelde startende Nederlander) met een modaal inkomen, zonder/nauwelijks spaargeld en zonder backup van welvarende ouders te adviseren om er vol in te gaan vind ik een andere situatie. Je kan dan niet die 50k opvangen binnen 5 jaar. En dan zit je met een steen om je nek.
Echt hè... ik kan er alleen maar heel erg hard om lachen. Als dochter van een liftmonteur en kapster, en moeder van 2 kinderen met stofwisselingsziekte, autisme en leerbeperking. Fijn dat er mensen zijn die het zo goed hebben dat ze niet kunnen zien dat de helft van de bevolking niet zo leeft
Maar goed: on topic: ik zou voor het kleinere huis gaan met tuin. Mijn kinderen zijn vooral beneden bij mij en missen die eigen slaapkamer daardoor (nog) niet. En voor ts zover is, kan een al weer een hoop gebeurd zijn
O dat zou kunnen, wij hadden geen bank nodig voor de aankoop van ons huis dus daar heb ik geen verstand van. Maar ik kan mij voorstellen dat bij een hoop ouders het vermogen in de stenen van hun huis zit, dat wordt toch wat lastig schenken dan. Daarbij hebben er denk ik meer Nederlanders een schuld dan dat ze zo'n vermogen hebben dat ze hun kinderen een flinke schenking kunnen doen en of hun kinderen een lening kunnen geven voor de aankoop van een huis. Ik weet uit ervaring dat het heel fijn is om uit een vermogende familie te komen, maar desondanks besef ik mij wel wat voor mazzel ik hier mee heb en dat iets heel bijzonders is. Ik denk dat daar ook het verschil tussen ons zit.
Weet je wat me in al jouw posts opvalt: het koude zakelijke. Over dat het belastingtechnisch aantrekkelijker is:tja er zitten ook gewoon mensen achter dat geld. En met een zorgenkind: dan kopen we gewoon hulp in! Wel eens bij stil gestaan dat er buiten practische en financiële oplossingen er ook nog een heel groot stuk gevoel komt kijken? Wanneer jij als ouder een kind hebt waarbij het anders gaat dan hoe je verwacht of gedacht had? Dat je misschien wel dolgraag je baan op wil zeggen om fulltime de zorg van je kindje op je wil nemen?
Tuc misschien wel hoor, maar kan mij daar niks bij voorstellen. Ik ben voor een vrouw heel rationeel, man juist niet. Bij ons is eigenlijk alles qua gender gedraaid. Heb ook maar 2 vriendinnen, rest zijn mannen. Merk ik nu ook weer qua reacties: werk echt in een mannenomgeving waar bijna alles rationeel en jouw observatie klopt. Heb wel eens een dag met een vriendin meegelopen in de zorg, dat was echt zo’n vrouwencultuur. Zal dir forum ook wel beetje zijn.
Ik ben ook de rationele in onze relatie, maar zorg inkopen voor mijn kind zodat het allemaal maar kan blijven doorlopen voor ons. Echt niet. Als ik meer had verdient dan mijn man, was hij thuis gebleven. Geen enkel probleem! Maar ik vind het het beste voor mijn kinderen dat er een van de ouders thuis is, en niet een zorgverlener. Heeft niks met rationeel te maken. Het lijkt me biologisch gezien ook de meest normale zaak
Dit dus..... Daar naast wat als je zelf iets gaat mankeren waar door je werk zoals je het nu doet niet meer gaat? Ik weet dat er verzekeringen hier voor zijn heeft mijn man ook maar toch word er altijd maar een x bedrag uitgekeerd en heb je het dan nooit meer zo ruim kwa geld als je het op het moment dat je gezond was had. Daar buiten wij waren 19 en 20 toen we ons eerste koophuis kochten op mijn man zijn loon ons huis nu weer op alleen mijn man zijn loon en dat gaat het volgende ook weer worden. Wij willen dat ik gewoon voor onze zoon kan zorgen die de nodige medische en niet medische problemen heeft. Zorg wat overigs niet in te kopen is. Dan wonen we mischien in een rijtjeshuis terwijl we veel groter hadden kunnen wonen.
Mijn man werkt ook parttime, en hij is echt niet de enige hier op het forum. Maar als jouw kind wat mankeert dan kan je wel zeggen dat je rationele beslissingen maakt, maar dan heb je het woord moederliefde nog niet ontdekt. Dat is iets dat je niet kent voordat je een kind krijgt en dat ook nergens mee te vergelijken is. Maar geloof mij, dan wil je niet dat andere het handje van je zieke kind vasthouden (al dan niet thuis of in het ziekenhuis), dit wil je dan zelf doen!
Het lijkt me verstandig dat iedereen gewoon een huis koopt of huurt wat hem financieel past. Het zou toch raar zijn als er niemand meer woont in huizen tot 3 ton of panden van 1.000.000 en in de rij gaat staan voor een huis tussen de 4 en 5 ton. Een huis van 4/5 ton is niet het summum ofzo. Gewoon een huis. Overigens herken ik het ‘blaten’ wel van mensen die heel gewichtig doen over ‘even’ 4 a 5 ton lenen en 2x modaal verdienen en ergens in de 30 zijn. Je moet je voorstellen dat ze op hun werk namelijk werk doen voor een top manager met een salaris van wel 7x modaal die zn fiets parkeert in een huis van 5 ton. Dan moet je je ergens afreageren toch?
Dat jij het in jouw genen hebt zitten vergroot de kans dat jouw kinderen het ook zullen hebben flink.
Als je het zelf hebt is de kans op niet evengroot als op wel volgens mij. Hier beiden geen ADHD maar wel 2 kinderen met. Kansberekening zegt mij niet zoveel. Net zo goed als dat er kinderen met ASS en/of ADHD zijn die het prima doen bij een gastouder. Terwijl die 2 van mij eigenlijk al moeite met een schooldag hebben. Het valt niet van te voren te bedenken, dat is precies wat ik ermee wil zeggen.
Heeft dit allemaal een meerwaarde om dit allemaal nu te moeten melden? Volgens mij zijn de meeste in dit topic er al wel achter dat jullie er warmpjes bij zitten.
Je klinkt vooral als een typische jonge, moderne vrouw zonder kinderen, die desondanks precies lijkt te weten hoe de wereld in elkaar zit. Geloof me meid, ik denk dat we hier met z’n allen tot op zekere hoogte ooit op die manier hebben gedacht dat we het allemaal wel wisten, maar ga er nou maar gewoon vanuit dat in de realiteit er nogal wat verschil zit tussen gezellig samen wonen en werken, en een gezin met kinderen bestieren. Ook als je het financieel prettig hebt. Er is geen goede opleiding of topfunctie die je kan bijbrengen wat je moet leren door het te ervaren. Hartstikke fijn dat jullie het financieel comfortabel hebben en denken op ieder scenario te zijn voorbereid, maar om dan vanuit die visie te verkondigen dat iedereen toch wel een bepaald bedrag zou moeten (kunnen) lenen, al dan niet met behulp van ouders, is nogal kortzichtig. Ik hoop van harte dat jullie leventje net zo soepel en uitgestippeld verloopt als je nu denkt en dat je net zo volledig rationeel over dingen zult denken als er straks echt een kind mee gemoeid is. Maar heel misschien zul je nog wel eens terugdenken aan hoe makkelijk je nu over dingen lijkt te denken en inzien dat al die andere vrouwen toch misschien niet allemaal instabiele, irrationele wezens waren . Een kind is geen gaaf paar nieuwe laarzen. Als daar iets mee is, waar natuurlijk niemand vanuit gaat, maar desondanks toch de realiteit kan zijn, dan kun je 100 keer gespecialiseerde zorg inkopen, uiteindelijk zal toch papa of mama er zelf willen zijn. En op die mogelijkheid hoef je inderdaad je leven niet in te richten, maar vel geen oordeel over mensen die die mogelijkheid wel mee laten wegen. En dat proef ik in al jouw posts wel, op een hele betweterige manier.
Ieder zijn keuze, ik heb ook 3 stappen terug gedaan. Kind wat veel ziek was enz. Soms loopt het allemaal niet zoals gepland. En ik doe het met liefde. Blij dat ik niet de druk heb van een hoge hypotheek.