Vandaag liepen we met ons 4en over begraafplaats ivm sterfdatum opa van mn man. Terwijl we liepen zei mn dochter: mama, ik zie daar iemand met wit haar en gekke schoenen. Ik zei dat er niemand was. Ze was echt overtuigd en wees me de plek aan waar dat de persoon zou staan volgens haar. Ik zag echt niemand! Mijn man zag ook niemand. Toen we wegliepen zwaaide ze naar die plek. Best creepy! Iemand ook zoiets meegemaakt met hun kinderen?
Heeft mijn dochtertje ook gehad toen ze klein was en ik ook. Mn dochtertje zei altijd dat er een man in t kleinste kamertje gehurkt zat in t hoekje vd slaapkamer. Ik heb geen idee of t fantasie was of echt. Maar zeggen dat iets er niet is, heeft totaal geen nut en voelt t kind zich onbegrepen en niet geloofd. En dat kan schadelijk zijn voor de vertrouwensband met je kind. Ik ben er altijd in meegegaan en zei dan nou dat is jammer dat mama hem niet kan zien, (zij was bang ervoor) anders had ik hem kunnen vragen of hij alsjeblieft wilt verhuizen, omdat jij een beetje bang bent om met hem samen te wonen. Toen heeft ze zelf een keer gevraagd aan hem of hij alsjeblieft wilde verhuizen en sindsdien was hij weg zei ze. Ze was toen bijna vier. Volgens mijn moeder zag ik altijd mijn overleden oom in de deuropening van mn slaapkamer staan, die altijd tegen mij zei dat alles goed zou komen als ik verdrietig was ofzo... Mn moeder is er toen ook maar in meegegaan en gezegd: nou ik wou dat ik hem nog weleens kon zien, want dan hoefde ik hem minder te missen. Waardoor ik iig niet bang was maar t als iets positiefs zag.
Kinderen zien dat veel vaker. Hun lijntje met " boven" is nog heel zuiver. Vaak tegen een jaar of 8 wordt dat minder maar ook grotendeels door ouders die het afdoen als onzin wat ze zien enz.
Mijn moeder heeft het met mij meegemaakt toen haar moeder overleden was. We liepen buiten en ik zwaaide schijnbaar omhoog, en mijn moeder vroeg 'naar wie zwaai je?' en ik zei schijnbaar 'naar Oma, kijk, daar gaat ze'.
Jaren terug ‘zag’ een jongen uit mijn klas zijn opa op de gang. Maar ik wist toevallig dat die opa overleden was.
Op deze leeftijd vloeit realiteit over in fantasie zonder harde grens. Daarom kunnen ze opeens bang worden voor een monster onder het bed. Mijn peuter bedenkt ook creatieve mensen waar hij mee speelt. Het zijn alleen de volwassenen die er een interpretatie aan verbinden. Mijn vriendin had als jong kind God gezien en omdat haar oudere zeer vroom waren vonden ze dat geweldig. Je pikt eruit waar je zelf waarde aan hecht. Een kind kan 100 keer een ridder/spook/denkbeeldige vriend/denkbeeldige hond zien en dat blijft niet bij en wordt als normaal gezien. Maar zodra een kind het over een vooral dierbaar persoon heeft, vul je het al snel in. En blijft dat wel hangen en niet de andere denkbeeldige zaken die een kind ook ziet. Dan is het opeens bijzonder. Als bv een moeder het veel over haar vader heeft, kan de fantasie van een kind daar zelf een opa van creëren. Daarom doen mediums nog steeds gouden zaken
Zij zal het echt gezien hebben. Het zal er ook echt niet zijn geweest. Mijn zoontje voert ook gesprekken met beer, hij praat echt terug. Ik hoor 't alleen nooit Ik denk een gezonde dosis fantasie. Maar ik zou ook een beetje kriebelig worden hoor haha
Mijn zoontje heeft dat gehad toen hij zo'n 1,5 jaar was. Mijn vader belde rond etenstijd met het nieuws dat mijn oma overleden was. Omdat onze zoon nog zo klein was hebben we hem daar toen niets over verteld.. Tegen de tijd dat het bedtijd was en boven in bedje lag, hoorde we ineens via de babyfoon: daaaaag Beppe, daaaag! Blijkbaar kwam ze even langs om gedag te zeggen. Ik vond het heel mooi.
Ik denk niet dat het altijd puur fantasie is. Toen mijn moeder overleed was onze dochter 4 maanden. Omdat het moment van overlijden voor ons natuurlijk erg emotioneel was, paste iemand van de thuiszorg een kamer verderop even op de baby. Precies op het moment dat mijn moeder haar laatste adem uitblies, begon onze dochter vanuit het niets enorm overstuur te huilen. Het viel de thuiszorg en de huisarts meteen op, en op die leeftijd was het echt nog geen fantasie...