Ik ben ook wel vrij open, maar sommige dingen gaan mijn toekomstige partner niks aan, bijv omdat ik het zelf erg pijnlijk vind het op te rakelen/te vertellen.
Ik heb onlangs pas verteld dat ik vroeger een beetje gepest werd op school, na 9 jaar relatie. Maar dat was meer omdat ik het niet meer zo'n issue vond dat invloed op mijn leven heeft. Ik heb er wel heel veel moeite mee gehad om mijn vriend te vertellen dat ik was doorverwezen naar het autismecentrum vorig jaar. Hij is heel erg van het aandragen van oplossingen en verder niet zeuren, ik wist vooraf al dat hij er totaal niet achter stond dat ik hulp zocht voor mijn sociale strubbelingen. Het heeft uiteindelijk 3 dagen geduurd voor ik het zei en toen kreeg ik de reactie die ik verwacht had: dat het grote onzin was, en dat hulpverleners alleen uit zijn op het plakken van etiketjes. Zijn advies was "gewoon wat vlotter worden en op mensen afstappen." Gelukkig is hij inmiddels wel wat bijgedraaid, maar dit was wel de reden dat ik het niet direct wilde zeggen
Mijn vriend weet al héél veel. Grote dingen (misbruik ed) vind ik juist belangrijk om te melden. Zo weet hij hoe hij met bepaalde dingen moet omgaan, voor hem prima en ik heb geen paniek aanvallen. Bedpartners weten we ook van elkaar. Juist leuk om alle blunders te bespreken Na een relatie van ruim 10 jaar. Zijn mijn vriend en ik nog geen half jaar samen. Ik vertel dus heel veel en ik heb het idee hij ook
Openheid is mijns inziens wel belangrijk in een relatie, je moet iemand met zijn hebbelijkheden en onhebbelijkheden toch leren kennen? Juist als je je kwetsbaar durft op te stellen naar de ander krijg je vaak wel begrip. Ik denk juist dat alles met elkaar delen meer wederzijds respect en begrip oplevert. Mijn man en ik delen alles met elkaar, weten ook alles van elkaars verleden. En hoe langer je bij elkaar ben hoe meer dingen (geen schokkende) soms nog boven komen drijven en waar je dan samen om kan lachen.. Ik denk als mijn man mijn verleden niet zou kennen dat hij me niet zo goed zou kunnen begrijpen als nu. En andersom ook niet. Als iemand echt oprecht van je houd, accepteert hij je zoals je bent
Ik vind het bijzonder dat mensen zeggen dat ze alles van elkaar weten, dat de partner niks achterhoudt. Hoe kan je dat weten?
Er zijn een aantal dingen die echt niemand van mij weet, ook mijn man niet en zal dat ook nooit delen. En dat hoeft ook niet vindt ik, is van voor onze relatie. Ga er vanuit dat er ook wel dingen zijn die man nooit aan mij verteld.
Vanzelfsprekend vertel ik alles! Je verleden maakt je wie je bent. Als je trots bent op jezelf horen er geen geheimen te zijn voor je partner. Openheid en vertrouwen zijn belangrijk. En daarnaast zou ik er niet aan moeten denken dat partner er ooit toevallig achterkomt....
Hoi, Snap je dilemma. Mijn man heeft ook het een en ander uitgevreten. Vooral kwajongensstreken. Ik hoef niet alles te weten en ga ook niet vissen, maar als ik iets wil weten geeft hij gewoon antwoord en als hij iets erover kwijt wil vind ik dat ook prima. We zijn allemaal jong geweest toch?