Hey, Mijn naam is Denise, ik ben 22 jaar en zoals de titel al zegt, ben ik benieuwd of er op dit Forum nog meer jonge vrouwen zijn bij wie het nog niet lukt om een kindje te krijgen. Ik en mijn partner (26 jaar) zijn nu ongeveer 9 maanden bezig voor ons eerste kindje, nog zonder enig resultaat. Ik word hier erg onzeker van omdat de meeste meiden van mijn leeftijd bij mij in de buurt binnen 3-6 maanden wel al in verwachting waren van hun 1e kindje. Graag wil ik meerdere reacties lezen en ervaringen delen Ook ben ik benieuwd naar de mening van jonge moeders, hoelang het bij hun duurde voordat zij in verwachting waren van hun eerste kindje!
Wij zijn ook bijna 10 maanden bezig voor ons 2e kindje zonder resultaat Het is dan inderdaad wel eens frustrerend als anderen in je omgeving wel snel zwanger zijn. Gebruik je ovulatietesten?
Ik was ook 22 toen ik begon maar pas op mn 26e moeder.... hopelijk gaat t bij jou sneller en laat je nog niet ontmoedigen. Mijn gyn zei dat 1.5 jaar proberen heel normaal is en er dan niets aan de hand hoeft te zijn.
Ik ben net 24 geworden en mijn man is bijna 29. Wij zijn inmiddels al 18 rondes bezig voor ons eerste kindje maar het wil helaas niet lukken.. Wij hebben wel al de stap gezet om naar het ziekenhuis te gaan en als het een beetje meezit kunnen wij aan IUI beginnen na ons gesprek op 28 mei.
9 maanden is nog heel normaal, al snap ik dat het moeilijk is en het voelt als een eeuwigheid. Ik had dat toen ook. Alleen hier nu ondertussen bijna 3,5 jaar bezig voor mijn tweede en mijn man zijn eerste. Als ik nu terugdenk, denk ik wel eens van had ik mij toen nog maar niet zoveel zorgen gemaakt... nu alweer toe aan onze laatste stap; IVF. Na 1 jaar proberen kan je naar je huisarts gaan voor een doorverwijzing. Ook kan je ovulatietesten gaan doen om zo wat het gerichter te kunnen vrijen. Heel veel succes , hopelijk lukt het nog gewoon komende tijd!
Jaa wij, ik heb 22jaar en mn vriend 33 jaar. We zijn iets langer dan een half jaartje bezig en indd het voelt als een eeuwigheid. Ik gebruik ovulatietesten en heb helaas al 2vmk gehad. Wij hebben wel al 2 onderzoeken gehad: ik heb een cyste echo gehad omdat ik 3jr geleden een gesprongen cyste in mijn baarmoeder had, puur ter zekerheid en toen zag mijn baarmoeder en eierstokken prima uit. En mijn vriend heeft een zaadonderzoek gehad omdat hij zich iets meer druk maakte gezien zijn leeftijd of dat wel goed zat en de huisarts vond dit geen probleem ook dit alles is goed. Maar wij zijn er ook bewust van dat het wat langer kan duren, bij mijn moeder duurde het ook ruim een jaar voordat ze in verwachting was. We komen er wel
Jaa klopt, en mijn beste vriendin stopte toevallig een maand later met de pil en was de eerste maand meteen zwanger, zij is volgende maand al uitgerekend. Iedere x als we afspreken vraagt ze hoe het er bij mij voorstaat, is best wel teleurstellend om te vertellen dat het niet lukt nog. Ik heb eindelijk sinds twee maanden geleden met ovulatie testen een eisprong gevonden! Was echt een hele klus, omdat mijn cyclus tussen de 34-40 dagen is, ik meen zelfs wel een cyclus te hebben gehad van 43 dagen Dus nu met teunisbloemolie capsules probeer ik mijn cyclus iets te verkorten. Nou allebei maar blijven duimen dat wij ook eens snel een wondertje mogen krijgen!
Jaa, kan ik me ergens ook wel voorstellen, maar iedere maand dat die nod eraan komt wordt ik gespannen, liefst gooide ik er iedere maand een paar testen tegenaan, omdat mijn cyclus ook heel onregelmatig was wist ik niet precies wanneer ik overtijd was. En dan natuurlijk toch teleurgesteld bij een positieve test. Gelukkig kan ik het iets meer los laten laatste weken. Maar pas na 4 jaar proberen een kindje verwachten, zat je toen al in trajecten of wel nog gewoon natuurlijk? Maar wauw, wat moet dat een heerlijk gevoel geweest zijn om eindelijk na zoveel jaar een positieve test vast te houden!
Ik was 22 toen ik ervoor ging met mijn ex. 2 jaar hebben we het ongeveer geprobeerd, met wel af en toe een pauze. Het gaf me onwijs veel stress. Omdat je je er zo op gaat focussen. Ik was er ook heilig van overtuigd dat er iets mis was met een van ons. Mijn ex zag dat totaal niet zo. Wat ook weer voor de nodige spanning zorgte. Uiteindelijk werkte het niet meer tussen ons. En nu met mijn huidige partner binnen 3 rondes zwanger. Er lag nu voor mn gevoel ook minder druk op, en was er iets minder mee bezig. Ik weet hoe lastig het is als het niet lukt, en bij iedereen om je heen wel. Je kan ook eens een zelftest halen om de vruchtbaarheid van jou en je man te testen. Geen idee of die dingen goed werken, maar weet dat ik er zelf toen vaak over heb getwijfeld. Misschien dat het wat rust kan geven..
Bij zoontje zwanger geworden na een jaar, was toen 24. Nu voor de 2de bezig en inmiddels ronde 10 (1× vmk), maar ben wel een stuk ouder nu 34..
Nouja heel normaal. Oké vergeleken met sommige dames klinkt 9 maanden nog niet lang. Maar als je gaat kijken dat 70% binnen 6 maanden zwanger is dan ben je met 9 maanden toch al iets langer bezig dan normaal. En dan zeggen die percentages ook niet alles, maar is niet zo dat je met 9 maanden nog geen verdriet kan/mag hebben dat het niet lukt.
Ja joh ik begrijp je gevoel volkomen. Zo onzeker word je ervan, zeker als vrouwen om je heen tussen de soep en de aardappelen door zwanger worden. Ja we zijn 3.5 jaar bezig geweest en wel één keer zwanger geweesrmt in die tijd, werd een miskraam. Uiteindelijk spontaan zwanger geworden van mijn dochter na een operatie die nodig was om de vorm van mn baarmoeder te corrigeren. Kop op meid ik vond t ook altijd héél erg en was zo onzeker, maar heb mn leeftijd altijd als voordeel gezien. Je hebt nog zoveel jaren "de tijd" en daardoor best veel kans dat t lukt, of t nou spontaan is of via dr medische molen.
Ps: ik lees nu dat je t iets meer los wil laten, maar als je eraan toe bent, zouden ovulatietesten dan iets voor je zijn?? Goede timing is zo onwijs belangrijk. Ik ben de keren dat ik zwanger geworden ben alleen zwanger geworden als ik ovulatietesten gebruikte.
Hey meid, Ben ruim 1 jaar en 7 maanden bezig. Ben 29 en mijn partner ook... Naar ziekenhuis geweest, alle onderzoeken gehad en ze kunnen niks vinden... Zitten nu in IUI traject ronde 2.
Dat zeg ik toch nergens dat je geen verdriet mag hebben? Wat ik bedoel vooral is dat je nog niet moet wanhopen en de moed verliezen
Bij de eerste was ik net 24 toen we begonnen. Na een jaar niet zwanger en toen bleek mijn man bijna geen zaadcellen te hebben. Daarna was ik bij de 1e icsi zwanger, 2 maanden voor mijn 26e verjaardag.
Bij mn dochtertje 3 jaar bezig geweest. 4x ma en een hele rits aan onderzoeken, complicaties etc. Nu alweer een jaar bezig met weer een ma na 3 goede echo’s. 9 maanden is echt niet lang hoewel het voelt als een eeuwigheid. Geen reden tot zorg. Zorg wel goed voor jullie zelf..