Ik kon de spanning niet meer aan samen met mijn man, deze ronde gewoon eindelijk een beetje hoop en heb gisteren daarom een gevoelige test gedaan. Ik had helaas al geplast, dus het was met 2e urine. Helaas was de test ook mega negatief.. dus ik heb de hoop bijna helemaal opgegeven Nu best verdrietig en toch stiekem blijven hopen hè, zo verwarrend allemaal dit.
Ik weet het ook niet. Ben bang voor teleurstelling.. Ook hier minder gevoelige borsten. De Utro houdt sowieso bij mij de menstruatie tegen... Ik hoop ook dat we ernaast zitten en dat we allemaal vrijdag positief testen! Deze 2e week is ook lastiger hoor! Je denkt er continu aan.
Wat ontzettend stom en oneerlijk dat je een negatieve test had. Had het ons allemaal zo gegund om deze week eindelijk eens een positieve test te hebben.
Huh? Sorry, ik had je bericht niet gelezen Suus! Wat klote zeg, snap dat je de hoop hierdoor verliest Hoeveel dagen na de TP zit je nu?
Oh, geeft toch niets. ik zit nu op 11 dagen na de tp.. dus misschien was het ook te vroeg, maar ik denk het niet. Heb gewoon geen goed gevoel meer en veel verdriet i.v.m. allemaal zwangerschapsaankondigingen en bevallingen om me heen. Lief jullie berichtjes allemaal! @Mauzy82 , hoe is je tp gegaan vandaag?
Ik niet, maar zit ook pas op 11 dagen na punctie (en 8d na tp). Helaas voel ik me niet zwanger, dus ik wacht echt tot vrijdag of zaterdag met testen. Wanneer is jouw testdatum? En ga je het volhouden tot die tijd?
Hardstikke logisch dat je verdrietig bent. Zo'n behandeling en de zoveelste teleurstelling is gewoon heel ingrijpend. Op zo'n moment zit je gewoon niet op zwangerschapsaankondigingen te wachten (ook al gun je het die mensen misschien wel). Ik vind het ook moeilijk om te geloven dat het gelukt is deze ronde. Besef me nu dat de krampjes die ik voel, goed van de utrogestan kunnen komen. Hadden jullie daar ook last van?
Ik heb vandaag ook getest, 7 dagen na TP. Hartstikke wit, ook wel vroeg maar wat ik zo lees kun je na de terugplaatsing van een blasto toch nu zo ongeveer wel een licht streepje verwachten. Helaas dus...maar bevestigt m’n gevoel wel en komt niet als verrassing. Al had ik het natuurlijk gehoopt mis te hebben. De hoop op over een paar dagen een positieve test is wel verdwenen nu, ook al is de test misschien wat vroeg. Ik wil nu vooral dóór, een nieuwe poging. Er zit niks meer in de diepvries, dus het wordt een hele nieuwe ronde. En dus vrees ik weer wachten Wat betreft de klachten: ik merkte de vorige TP van alles, maar toen was het dus niet raak. Steken in m’n liezen, krampjes, gevoelige borsten... Nu voel ik niks en is het ook niet raak :’) De utrogestan heeft indd sowieso soortgelijke symptomen weet ik, dat is het nadeel van ivf. Nou dames...wie komt er met die positieve test? We moeten toch wel íemand met een positieve test gaan hebben?!
In mijn omgeving trouwens echt ie-der-een zwanger ook, of net bevallen. Ik word er knettergek van! Tuurlijk gun ik het deze mensen, maar ik gun het onszelf na alle ellende die we al hebben moeten doormaken om gezinsuitbreiding óók. Mensen krijgen nummer 2 of 3. Raken onverwacht zwanger. Kijken elkaar aan en testen al positief... En wij? Onze dochter wordt bijna 6, wij doen al jaren alles voor gezinsuitbreiding, hebben een traumatische ervaring met pleegzorg achter de rug...en het lukt gewoon maar niet. En onze dochter wordt alleen maar ouder
Balen dat je test negatief was! Ik gun het iedereen in dit topic zo hard. Zou het niet eerlijk vinden als je nu weer zou moeten wachten, jullie zijn immers al gestart met behandelen. Ik was zo aan het twijfelen of die krampjes door de utro kwamen of doordat er toch wat speelt, dat ik vanavond ook een test heb gedaan. Ook te vroeg (9d na tp embryo van 3d), maar toch een voorzichtig streepje gezien. Durf er nog niet in te geloven. Tijdens een IUI-poging heb ik ook een keer een licht streepje gehad, streepje liep alleen niet op en klachten namen af. Hoop dat dit embryo wel sterk genoeg is..
Oh dat klinkt zeker positief. Wat fijn voor je.. het blijft spannend, maar hopen dat je oplopende testen krijgt! Ik duim voor je.. @MamaMare Balen zeg! Vooral ook dat je het traject weer in moet. Ik blijf nog eventjes hopen op een positieve test en ook voor je duimen.. Je weet het maar nooit. Utrogestan is echt het medicijn met de meeste hersenspinsels en fata morgana's. Ben er dan ook direct mee gestopt! Want ik heb vanochtend ook weer getest en zoals verwacht was deze nog steeds hartstikke negatief. Ik heb de kliniek gebeld en ik moet eerst een maand wachten Ik heb wel een gesprek aangevraagd en dit heb ik ergens halverwege mei .. Super teleurgesteld en ook weer opnieuw verdrietig, maar gelukkig hebben we nog cryo's..
Ontzettend heftig! Vreselijk ook dat jullie zo lang moeten wachten.. Zo ver zijn wij nog niet, maar ik ben op dit moment ook ontzettend gefrustreerd en ik vind het gewoon zo oneerlijk.. vooral die mensen die soms zeggen van: "ach, als het niet lukt doe je toch ivf." Dat moet je dan daarnaast allemaal ook nog verwerken en dan meestal ook met een huilend hart alle kraamvisites en kinderverjaardagen af. Ik ben op dit moment in staat om alles af te zeggen (doe ik soms ook, geef ik eerlijk toe)
Fijn dat jullie nog wel cryo's hebben! Waarom moet je nu een maand wachten? Kun je niet na je menstruatie weer beginnen voor een terugplaatsing? Ik heb vanmorgen nog een x getest omdat ik merk dat ik anders toch hoop krijg, en weer wit hoor...dus ik heb het (helaas!!!) niet fout. Ik heb het geluk dat we al een dochter hebben (ik zat hier in het verkeerde topic, ahum...sorry!) waardoor we haar altijd als 'houvast' hebben op verjaardagen enzo. Maar zwangeren en kraambezoeken enzo...ik vermijd het met momenten ook absoluut. Dat is dan maar zo. We zijn ook eerlijk tegen anderen over onze moeite. Toen onze dochter 1,5 was, begonnen de vragen te komen over 'wanneer komt nr 2?' en 'het is zo zielig als ze alleen blijft he...' Super pijnlijk natuurlijk, als je wel wilt maar niet kunt. Na de zwangerschap van dochterlief is ons nl geadviseerd niet nog een x zwanger te worden gezien het moeizame verloop en de dreigende vroeggeboorte. Ik kon iedere x wel janken als iemand dit zei, ik voelde me al schuldig genoeg naar mijn dochter toe dat ze alleen was. Nadat we dit een plekje hadden gegeven zijn we de alternatieven gaan onderzoeken en zo kwam pleegzorg eerder dan verwacht op ons pad. Ik kom uit de residentiële jeugdzorg en had daar destijds al zo vaak gedacht 'och kindje, kom maar gewoon bij mij wonen...dan komt het wel goed'. Mijn man en ik wisten dat we een pleeggezin zouden worden als onze eigen kids de puberleeftijd hadden bereikt. Maar goed, dat liep anders, dus werden we pleeggezin toen onze dochter 4 was. En met het kleintje erbij voelde het zó fijn en compleet dat we, omdat pleegzorg helaas geheel is gestopt voor ons, toch de mogelijkheden van zelf een biologisch kindje op de wereld zetten te onderzoeken. En inmiddels zijn er ontwikkelingen waardoor de artsen er vertrouwen in hebben mij opnieuw een zwangerschap uit te laten dragen, dus daarom dat we nu deze weg in zijn geslagen. We hebben alleen de pech niet alleen moeite te hebben met zwanger blijven, maar ook met zwanger worden van een gezond kindje. Ik had oprecht net zo lief voor een kindje dat al op de wereld is gezorgd i.p.v. zelf zoveel moeite moeten doen en zoveel zorggeld op moeten maken om een kindje op de wereld te zetten. Er zijn zoveel kindjes die een fijn plekje zoeken...heel frustrerend en heel verdrietig.
@MamaMare die opmerkingen... zo niet leuk! Net alsof het bij iedereen zo gewoon is om zwanger te worden, he?! Vanmorgen was mijn officiële testmoment; helaas niet gelukt. Valt mij zwaar, veel zwaarder dan met IUI.
@MamaMare wanneer is jouw officiële testmoment? Wat kl*te dat jouw test gister ook wit was! Heb je nog een beetje hoop, of helemaal niet meer?