Hoi MamaMare, Onze verhalen lopen een beetje gelijk. Je hebt ook een post geplaatst in het PGD onderwerp zag ik deze morgen. Heb ook de mmm niet nodig gehad voor mijn zoontje en nu een goed half jaar geleden is er aan het licht gekomen dat ik draagster ben van een gebalanceerde translocatie. Ik begrijp je situatie heel goed. Ik had 8 follikels met 8 eicellen. Alle 8 werden deze bevrucht. Ik heb er twee overgehouden die gedeeld zijn tot 6 dagen. Sterke embryo's. Eén daarvan draagt de afwijking al zeker niet. Het andere gaf geen resultaat maar is nog mee in de running. Wordt opnieuw getest moest de eerste TP niet aanslaan. Ik wacht nu op een TP. Deze morgen heb ik terug bloed laten afnemen om te kijken wanneer de eisprong is geweest. Dus vermoed dat ik volgende week ergens een TP zal krijgen mits embryo goed ontdooit. Dat is mijn vrees nu een beetje. Bij jou zijn beide ontdooiingen dan goed verlopen zo te lezen. Ja door die PGD worden onze kansen sterk verlaagd maar ik blijf erin geloven dat het goed komt. Tot nu toe kan ik er goed mee omgaan. Welk ziekenhuis ben je in behandeling?
@Druffia oh nee sterkte en knuffel! @MamaMare ga je morgen weer testen? en welke medicatie heb je gebruikt?
Na de stolsels is mijn plas weer helemaal helder. Alleen af en toe licht rose met afvegen...geen krampen wel ongemakkelijk gevoel in mn buik. Maar dat had ik ook bij mn vorige zwangerschap.... Intussen doen mn borsten nog heel zeer en ben ik nog misselijk...Ik weet ook niet hoe snel kwaaltjes afnemen als het mis is. Ik wilde nog clear blue doen maarja een 3+ zou nu ook niks betekenen en wanneer je een 2-3 of 1-2 zou krijgen kan natuurlijk ook nogal even duren want het is niet zomaar uit je lijf...
Ik had bij mn 1e zwangerschap ook een flinke bloeding rond 6 weken. Dacht ook dat het mis was, maar echo was gelukkig goed. Was een bloeding naast het kindje wat af gekomen was. Dus.... ik denk zolang je geen krampen hebt en bloeden gestopt is nu.... hoop houden!
Stiekem heb ik ook nog hoop ... sowieso door de ervaring die ik heb gehad bij mijn zoontje. Maar ben zo bang dat de klap harder aankomt morgen dan...maarja gevoel kun je niet uitschakelen. Ik heb nog een beetje hoop...
Ik heb uhhhh...de 1e x Decapeptyl + Gonal F 150EH > 30+ follikels, dus afgebroken. De 2e x had ik een andere iets dan de Decapeptyl en Gonal F 100EH > 20+ follikels, wel punctie en maar 4 eicellen Wat is dat Menopur precies? Dat zegt me niks. Volgens de arts was dit gewoon pure pech en hoefde het de volgende x helemaal niet weer te gebeuren. Nou hebben we daar niet meteen vertrouwen in zoals je begrijpt...nog niet eens uit 1 op de 5 is een eicel gekomen.
Och jeetje, van de 8 blijven er maar 2 over? Dat is ook niet veel zeg Wat voor aandoening speelt bij jullie? Bij ons is het hemofilie, x-chromosomaal dus. Wij hebben eerst een verse TP gehad, de 2e is ontdooid indd. Maar allebei dus mislukt verdorie Wij zijn in Maastricht in behandeling, enige zkh dat dit mag in Nederland. Ben wel heel positief over hen!
Ik duim heel erg hard en vind dit wel weer een beetje positiever klinken hoor! Dan heb je dus al de hele dag geen bloed meer gehad. Ik hoop dat je morgen een echo krijgt met een voorzichtig knipperlichtje <3
Vandaag ook weer getest toch, merk dat ik anders hoop krijg. Witter dan wit, geen succesverhaal dus hier hoor Qua medicatie heb ik nu Progynova + Utrogestan. Ik vind die Utrogestan zo irritant he...als je een beetje beweegt na het inbrengen loopt het er gewoon zo'n beetje uit. Voor sporten inbrengen heeft gewoon helemaal geen zin lijkt wel :')
Ja we veronderstellen dat de andere de afwijking droegen of misschien eentje of twee die niet goed waren. Beetje zoals iedereen kan hebben(niet delen) In Jette waren ze hier wel positief over. De geneticus toch. Ik heb een gebalanceerde translocatie tss chromosoom 7 en 8. 3/4 eitjes zouden aangetast kunnen zijn dus achteraf wel blij met mijn twee. . Zou steeds uitmonden in miskraam. Heb er twee vr mijn zoontje gehad en derde was raak. Is kerngezond. Twee jaar geleden in december en vorig jaar november ook nog 1. Gelukkig helemaal in het begin. Was het zat dus vandaar traject.
Hoi lieverd, hoe gaat het met je? Beetje kunnen slapen? Wanneer kan je op controle vandaag? Ik denk aan je en we hopen op het beste.
Oh nee.... Met vallen en opstaan. Met de gedachte dat het al een keer gelukt is (twee keer eigenlijk, maar ook een miskraam). Door mezelf toe te staan zo af en toe even te balen, of te janken, om daarna de moed weer op te pakken. Door te zien hoe een ander soms wel succes heeft met een zelfde traject. Een pasklare oplossing heb ik niet voor je, het is gewoon pittig.