Ik had gehoopt dat ik na een nachtje goed slapen (wat wel is gelukt) me niet meer zo druk zou maken om de ruzie met die vriendin, maar helaas was t vrijwel t eerste waar ik aan dacht. Al zijn de scherpe randjes er wel van af. Gelukkig vandaag werken dus genoeg afleiding . Verder zit ik nu op 6dpo en merk ik niks geks.. hele fijne dag iedereen! Doe rustig aan. @Orchid24 .. hoe voel je je nu?
Ja dat is niet iets wat je zomaar loslaat. Dat zal tijd nodig hebben. Gelukkig heb je je werk vandaag. Wees maar even extra lief voor jezelf!
Kan inderdaad heel veel rust geven. Mijn moeder is ook enorm tot rust gekomen nu ze geen contact meer met haar 2 zussen heeft. Familie zegt niks, voor haar gevoel had ze maar 1familielid en dat was haar zus die helaas aantal jaar geleden is overleden. Ouders heeft ze ook niet meer, maar dat gaf ook een rust. Dat je ermee opgegroeid bent en dat je dna deelt wilt niet zeggen dat je dan maar alles moet pikken en je hele leven gestrest moet voelen omdat het nou eenmaal je zus/broer of je ouder is.. Maar tuurlijk had je gehoopt op wat anders..
Je zult jezelf wel over moeten geven, want er is geen eens energie om je te verzetten maar het zal vanzelf wel weer wat beter worden inderdaad. Helaas kost dat gewoon tijd..
Ik zou inderdaad niet meer verwachten dat het word zoals het was en ik geloof hierin ook wel dat er een reden is waarom het anders word / verwaterd. Jullie zitten allebei nu toch in een andere fase van jullie leven. Het is enorm zonde en het doet ook heel veel pijn! Ik had ook een hele goede vriendin die was al vriendin van me sinds ik 4 was.. zij had een rot jeugd.. gun ik echt niemand.. ik was altijd iemand die zich zorgen maakte om alles en iedereen dus ik kon daar ook echt slapeloze nachten van krijgen.. toen eind middelbare school ging het zo slecht dat ik aan mijn ouders gevraagd heb of ze tijdelijk bij ons mocht wonen. Dat mocht, ze sliep bij mij op de kamer.. en dat vond ik echt wel een beetje lastig. Ze was een goede vriendin, maar ik was niet gewend om mijn kamer en privacy te delen en het was net alsof ik ineens een zus erbij had haha. Ze had een vriend en die waren bezig met een huisje.. dat duurde zo ontzettend lang.. dat mijn ouders gewoon vroegen hoelang het nog ongeveer ging duren.. want het was een noodopvang zegmaar, mijn ouders hadden het niet breed en betaalden toch voor een gezinslid extra.. die vriend werd helemaal boos en wilde ook niet zien dat zodra ze gingen samenwonen, zij zijn verantwoordelijkheid werd. Toen ze vertrokken hebben ze nooit sorry of dankjewel tegen mijn ouders gezegd, wat ik nog steeds erg vind en ook niet tegen mij. Week later belde ze me huilend op omdat ze uit huis was gezet.. dus ik der ophalen.. dag erna waren ze weer samen.. we hadden sindsdien nog een enkele keer contact.. totdat ze opgeven moment vertelde dat ze getrouwd was tijdens een reünie.. ik stond zo perplex na alles wat we hadden meegemaakt dat ze niet zou vertellen dat ze ging trouwen..zij wilde een big wedding en nou is het in het geheim gebeurt.. is nu paar jaar geleden en het voelt nu wel anders, ik heb het een plekje gegeven maar eerlijk gezegd doet het nog steeds wel een beetje pijn en mis ik de vriendschap die we hadden. Soms is het wel beter voor jezelf om gewoon los te gaan laten, maar je weet niet hoe het gaat lopen. Het is ook een heel proces waar je doorheen loopt. Verdriet hoort daarbij.. Jij hebt alles gegeven wat je in je had, dan is het goed het is nu aan haar.. doet ze dat niet, dan stop je liefde die je in je hebt in mensen die dat wel verdienen. Daar heb jij ook meer baat bij. Het zal zeker nog wel een tijd pijn doen de verandering of de verwatering.. (geen woord denk ik maar okee XD)
Hoop dat je snel wat beter kan gaan slapen! Toch even met huisarts bespreken inderdaad.. ik weet er alles van kan echt killing zijn inderdaad.. Neem je rust en probeer tussendoor overdag ook wat te gaan liggen of je slaapt of niet!
Ah vervelend zeg, maar een goed teken! Ik was ook moe moe moe. Lag elke dag om 17:30 op de bank te slapen en zag het zelden 22 uur worden. Bij mijn missed abortion was ik helemaal niet zo moe, kon kloppen, wantje vruchtje leefde niet meer. Dus probeer het ook te omarmen als iets positiefs, geef er zoveel mogelijk aan toe, je lichaam heeft ook veel rust/slaap nodig met dat kleine gezwelletje dat in je groeit.
dat wist ik ook niet inderdaad kan me er niks bij voorstellen.. maar ik zou hoe dan ook geen abortus kunnen plegen.. tenzij het echt een ziekte is waarbij inderdaad duidelijk is dat kindje maar een jaar ofzo leeft en in dat jaar ook nog eens een hell doormaakt.. maar verder moet er niet aan denken
Ja hier begint het.. jezelf komt op de 2e plek Wel heel vervelend zo moe zijn, maar wel een goed teken denk ik! Kan je niet ook iets met werk regelen?? Gewoon doen hoor, kost werk ook geen geld want als je vanwege zwangerschap in ziektewet zit betaald het uwv. dus je daar dan ook niet schuldig over voelen, met rooster verzinnen ze ook wel weer wat. Na eerstre trimester neemt het vaak af hoor je dus hoop ook voor je dat het iets tijdelijks is en dat je straks weer beter in je vel zit! Doe rustig aan!
Is ook niet zo gek, heeft tijd nodig! Ik voel me weer beter maar wel slecht geslapen!Had heel veel, hele rare dromen leek ook bijna echt Kan me iets vaags herinneren van grote kraaien die eikeltjes aan het eten waren en tegen iedereen uitspuugde ofzo het voelde wel echt maar zit op balkon en ben nog niet aangevallen door een kraai
Tegen de tijd dat ik mocht gaan testen kreeg ik ook allemaal van die rare dromen. En sliep ik ook heel slecht. Bizar is dat! Zou dat te maken hebben met hormonen, of onbewust toch de spanning nu de dag steeds dichter bij komt???
Ik heb echt geen idee Zou allebei goed kunnen denk ik! Had je dat alle keren want dan is het meer de spanning denk ik maar kan nog steeds hormonen zijn natuurlijk. Heb weleens levendige dromen gehad maar wel zelden moet ik zeggen, dus weet dan ook niet zo goed waardoor het eventueel kan komen. Wist toen ook niet waar ik dan in mijn cyclus zat etc
Denk wel dat iets met hormonen te maken heeft, de meeste zwangere vrouwen dromen ook raar. En als ik ongesteld was was er ook altijd wel nacht dat ik slecht sliep en rare tijd klaarwakker was. Maar wat kunnen zwangerschappen verschillen, vorige keer was ik bijna altijd kotsmisselijk, nu een stuk minder, ook minder last van mijn buik (maarja baarmoeder is nog niet zo lang geleden weer terug in model gekomen) en kan allemaal nog komen, wel moe moe moe. En keelpijn/verkouden. En deze zw meer hoofdpijn..
Ik ben er ook nog niet helemaal achter waar het nou vandaan komt. Het viel me sowieso op, de eerste twee rondes toen er wel een bevruchting was. Slecht slapen, zweten, en veel dromen.
Ja zou ook goed kunnen inderdaad! Fijn dat je tot nu toe niet zo misselijk bent! Helaas krijg je er dan wel andere dingen voor terug Toch bijzonder eigenlijk dat ook elke zwangerschap weer zo anders kan zijn. Doe rustig aan!