Nou, ik zie hier genoeg Nederlandse moeders die op vakantie hun eigen kinderen al niet goed in de gaten houden, laat staan dat ik ze die van mij zou toevertrouwen. Sommige kinderen zijn gewoon wat later toe aan dit soort dingen (en nee: dat hoeven niet persé ‘behoorlijke autisten’ te zijn), wat is er mis mee om dan als ouder mee te gaan?
Nou nou, wat een toon... Hier kan het gewoon wel hoor, als ouder mee naar een feestje. Is met 4-jarigen echt niet vreemd, ligt ook aan de activiteit natuurlijk. Maar gewoon even een gesprekje met de organiserende moeder en een;’Goh, ik vind haar nog wel jong en onbesuisd, ik zou heel graag meegaan als een extra paar ogen.’ is totaal geen probleem. En ik woon in Nederland, voor de duidelijkheid
Onzin dat dat niet zou kunnen. En al vindt de moeder van het kind in kwestie het wel raar, dan heeft ze toch echt ‘dikke vette pech’, zoals mijn dochter zou zeggen. Hier een keer een meisje uitgenodigd waarvan de moeder het heel spannend bleek te vinden. Ik twijfel niet aan dat ik goed op andermans kinderen let en juist dat maakt dat ik probeer die moeder te bieden wat ze nodig heeft, zodat kind én moeder hopelijk een positieve ervaring hebben en het de keer daarna wellicht makkelijker is voor allebei. Dus moeder uitgenodigd voor koffie/thee bij ons thuis voorafgaand aan het feestje. En ook aangegeven dat ze mee mocht op het feestje als ze dat prettiger vond. Dat laatste was niet nodig, we hebben telefoon immers uitgewisseld en tijdens het feestje heb ik haar op de hoogte gehouden hoe het ging. Kind heeft het hartstikke naar haar zin gehad en moeder vond het wel spannend, maar dat ging ook goed. Mijn jongste dochter vindt feestjes ook vaak heel spannend. Forceren werkt averechts. Ik ben dan ook altijd heel blij als mensen haar de ruimte geven en mij niet wegkijken, maar accepteren dat ik blijf tot ze gewend is en dan weg ga.
Dat is wel heel wat anders dan maar gewoon in zo'n binnenspeeltuin gaan zitten zonder overleg met die moeder/vader. Dat had ik ook niet gek gevonden.
Ik had het misschien niet gedaan. Onze zoon is op dat gebied een seuteke. Hij is hypermobiel en klimmen was op die leeftijd niet zo zijn ding. Hij is ook wat kleiner dan het gemiddelde dus als hij ergens op wou klimmen ging iedereen hem voorbij en hem lukte het gewoon niet. Of ik moest mee klimmen of een rustig vriendje moest mee om hem een extra duwtje te geven. Het zou dus liggen aan de dag, een rustige weekdag of drukke woensdag/weekend? Of ik de ouders en vriendje ken. Of hij zelf mee wil. Hier is eens een mama meegegaan naar een feestje. Leek ons wel leuk. Achteraf gezien was het een kleine ramp. Het was op een rustige locatie en we hadden heel dat parkje voor ons alleen. Ook was het slecht weer dus gingen we binnen knutselen en spelen. Kinderen konden dus niet weg tenzij ze een gratis douche wilden hebben. Kinderen waren enthousiast en luisterden perfect. Alleen waren we de mama zeker 3 keer kwijtgeraakt tja we letten op de kids, niet op die mama maar die was dus vaak weg. Ook mocht dat kindje veel niet. Mocht geen water met ranja, mocht maar 1 mini stukje taart, mocht geen chips. De mama haalde haar groenten schaal uit. . Het had niks met geloof of allergie te maken. Communicatie was in het Engels met haar en met de kinderen in het Nederlands. Achteraf gezien ging zij dus constant haar handen wassen maar ipv de deur naast ons open te doen waar het toilet was nam zij een andere deur en liep ze een hele omweg. Conclusie. Aan mama's die meegaan heb je soms meer werk aan dan aan 4 jarigen die op haar hebben moeten wachten.
Als jij andere moeders niet kunt vertrouwen of jouw kind nog niet toe is aan een feestje kan je beter besluiten niet te gaan. Als ik een feestje organiseer zit ik niet te wachten op een ongenodigde toezichthouder die kijkt of ik mijn werk wel goed doe. Ook een kwestie van wantrouwen in de organiserende ouder wat mij betreft. En ik zie het niet zitten om zo'n moeder de hele middag op sleeptouw te moeten nemen.
Ik hou trouwens pas een kinderfeestje vanaf 5/6. Dus 4 jarigen zijn daar niet bij. Maar dan nog zou een overbezorgde moeder die kind niet los kan laten niet ok zijn. Dan is kind (lees waarschijnlijk moeders) er nog niet aan toe. Overigens ken ik alle ouders van de uitgenodigde kinderen! Die komen toch ook wel spelen? En jouw kind ook bij hun thuis? Ik heb ook alle nummers (ivm speelafspraakjes). Totaal onbekende kin deren uitnodigen voor een feestje is hier een zeldzaamheid. En wat hier ook wordt beschreven. Moeders stort zich volledig op haar kind. Dan krijg je dus dat zij zich gaat bemoeien met zaken (Nee Pietje jij mag geen frietjes!) En conflicten tussen haar kindje en andere kinderen of de jarige.
Wat jóu betreft inderdaad, maar jij bent niet alle moeders van Nederland en voor zover ik moeders ken ben je ook echt niet representatief wat dit standpunt betreft. En op sleeptouw nemen? Jeetje, we hebben het over volwassenen toch?
Wat een aannames, je hebt het nog nooit gedaan, maar weet wel precies dat die moeders zich dan overal mee gaan bemoeien? Mijn ervaring is juist het tegendeel; super gezellig moeders bij elkaar, kinderen spelen fijn, iedereen - ook het jonge kindje dat graag de kat uit de boom kijkt - voelt zich op z’n gemak. Veel leuker dan het kindje dan maar weren van een feestje.
Ik zie het in mijn omgeving dus echt niet. En ken heel wat moeders. Heb zelf ook nog nooit zo'n verzoek gehad. Alleen dat voorbeeld van een kind waar echt iets medisch mee was (wat ik mij volledig kan voorstellen). Ik ken de andere ouders en vertrouw erop dat ze met de beste bedoelingen een feestje geven. En het voor iedereen leuk willen houden. Daar hoef ik niet als grote toezichthouder bij omdat kind dat niet zelfstandig zou kunnen. Ik denk dat een kind dat zoiets niet aankan beter nog even kan wachten. En tja je zit toch uren opgescheept met zo'n ouder. Daar zit niet iedereen op te wachten hoor... Stel dat meerdere ouders dat zouden willen? Kan je in colonne naar de ballenbak.
Hier ook wel vaker meegemaakt dat er ouders van kleuters meegingen. Geen probleem en gewoon gezellig geweest. (Al laat dit topic me er wel aan herinneren dat ik toch echt een enorme hekel heb aan kinderfeestjes organiseren)
Hier heel vaak meerdere ouders mee, geen colonne, juist gewoon gezellig en het scheelt enorm qua hoeveel ogen je in je achterhoofd moet hebben.
Moeders gaat toch mee om zich ermee te bemoeien? Omdat ze geen vertrouwen heeft in de andere moeder en zelf toezicht en controle wil houden? Lijkt mij dan vreemd dat ze alleen maar met de anderen aan het kletsen is. Ze is daar immers als steun voor haar kind (Ook wel de helikopterouder genoemd! ) Vraag mij af of ze ook aanwezig is bij alle schooluitstapjes, kamp, sportdagen etc.
Moeders gaan mee ter geruststelling voor hun kind en zichzelf, niet om jou op je vingers te kijken en ook niet om zich ergens mee te bemoeien. Maar duidelijk dat jij hier geen enkele vorm van begrip voor op kan brengen.
Y mocht mee op schoolreisje op haar 8e schooldag, dus net een week 4 jaar. Ik kende de moeder die haar groepje ging begeleiden (en Y ook, want het was de overbuurvrouw). Ik vond het doodeng, maar ze had een topdag gehad. Dit heeft me zeker geleerd los te laten en haar geen leuke dingen te ontnemen vanwege mijn bezorgdheid (tot op zekere veiligheidsgrenzen, tot ze haar zwemdiploma's had niet in de buurt van water zonder 1:1 toezicht).
Moeders kunnen toch ook meegaan omdat ze een onzeker of introvert kind hebben? Dat deed ik op die leeftijd alvast. Geen zin om mijn kind te straffen (niet meegaan naar het feestje) voor haar aangeboren karakter. Dan kan ik er toch beter een leermoment van maken, zodat ze het een volgende keer misschien wél durft? Verklaart meteen ook waarom ik geen moeite heb met schoolreizen: die leerkrachten kende ze. De ouders van klasgenootjes niet. Misschien heb jij dit nog nooit meegemaakt omdat andere ouders door jouw houding zo'n kwestie niet durven bespreken met je?
Daarom schreef ik in mijn eerste post ook dat ik eerst met de desbetreffende moeder zou praten. Mijn ervaring is overigens niet dat alle ouders verantwoord met de kinderen van een ander omgaan. Neem alleen al kinderen zonder gordel in de auto vervoeren. Ik had het niet verwacht, maar hoe makkelijk sommige mensen daarmee zijn... Ze doen het natuurlijk niet met het idee mijn kind iets te laten overkomen, maar ik vind het onverantwoord.
Zeker wel. Hier ooit een kind gehad dat het feestje heel spannend vond. Ouders hebben aangegeven dat hij het zou proberen. Als het echt niet ging zou ik hem naar huis brengen. Het duurde even dat hij moest wennen. Maar heeft het geweldig gehad. Ipv overal mee naar toe. En je kind altijd voor alles willen beschermen kan je ook leren dat ze het wel alleen kunnen. Juist vertrouwen geven en aanmoedigen. Ipv jij kunt het niet alleen en daarom gaat mama wel mee. Je straft niet maar leert haar nieuwe vaardigheden en zelfvertrouwen (Ipv mama lost al jouw problemen op). En ouder (s) zijn hier ook bekend van het spelen. Je had ook vooraf een speelafspraakje kunnen maken zodat ze ouders en het huis had kunnen leren kennen. Dat heb ik hier ook wel eens gehad.
Wat jij zegt kan inderdaad prima. Alleen niet bij mijn dochter. Zoals ik al zei: ik ben één keer meegegaan, en daarna durfde ze het zelf. Dat is dus niet «overal mee naartoe». Gewoon: één keer. Speelafspraakje vooraf had niet geholpen, want ze kende de speeltuin nog niet. Ik heb mijn kind ook vertrouwen gegeven en aangemoedigd. Alleen niet op een manier die jij ok vindt, blijkbaar.
Ik kan op een feestje niet even weg om een kind thuis te brengen, dan heb ik veel liever dat moeder er zelf bij is. En de eerste keer (of keren) meegaan kan ook juist een opstapje zijn naar het daarna alleen doen. Het is niet óf op je vierde meteen alles alleen doen, óf tot je 18de vastgeplakt zitten aan je moeder. Genoeg kindjes die het de eerste keer zó spannend vinden dat ze dan maar liever niet gaan, terwijl ze met hun moeder erbij ervaren dat het juist leuk is en goed gaat, en daardoor daarna wel zelf durven. Zo gaat dat hier met ontzettend veel dingen. En dan is mijn 4-jarige juist een heel zelfverzekerd en extravert meisje, tóch is zo’n steuntje in de rug soms precies wat ze nodig heeft om die volgende stap naar meer zelfstandigheid te kunnen zetten.