Ik heb een man die ver van huis werkt, ideaal . Half 7 's ochtends gaat ie de deur uit en is vaak pas 's avonds rond half 8 thuis. Ik ben net terug van controle. En het was de laatste!! Donderdag word ik ingeleid.
Hahahaha ja en het stelde niks voor. Stonden met een kwartier weer buiten. Neem je daarvoor een vrije middag op.
Nou, ik vind het echt wel fijn dat mijn man zo'n moeite doet om bij de groeiecho te zijn. Die krijg je niet voor niets. Bij de vorige zwangerschap kreeg ik bij een 'gewone' controle te horen dat ik me de volgende dag mocht melden om ingeleid te worden. De grond schoof onder mijn voeten vandaan en ik moest nog een half uur met mijn 1,5 jarige zoon naar huis rijden. Vond ik best pittig. Waarom zit iedereen toch zo te vitten op mannen die hun best doen betrokken te zijn? Ze doen het ook nooit goed? Het is misschien niet altijd PRECIES wat je wil, maar je mag de inzet toch best waarderen?
Zou dat echt heel erg vinden als we elkaar zo zouden bekijken. Heerlijk juist om hem om me heen te hebben. Mijn ouders zijn nu bij mij thuis om mijn huishouden te doen, opruimen en wat dingen in de babykamer afmaken. Veel van deze dingen kan ik namelijk echt niet meer. Steeds bukken om m'n kleding op te rapen is bv funest voor m'n heupen. Super fijn dus dat ik om de paar weken af en toe zo evne geholpen word met achterstallige dingen. Zeker nu we tijdelijk geen schoonmaakster hebben omdat de vorige is gestopt. Zoontje heeft net even een poosje bij me op bed iPad zitten kijken terwijl ik dan probeer te slapen, maar dat mag niet van hem en dan trekt hij m'n oogleden omhoog of een stekkertje van mijn telefoonlader in m'n neus :/
Ik begrijp het ook werkelijk niet. Die mannen mogen best wat credits krijgen. Wat als de mannen dit allemaal zouden lezen? Ik zou het uitmaken maar serieus, als er een probleem is, dan ligt slechte communicatie daar toch vaak aan ten grondslag en die werkt tweezijdig. Voor mannen is het soms ook maar lastig te gissen waar wij vrouwen behoefte aan hebben. Zij zijn nooit zwanger geweest en ik kan me goed voorstellen dat het dan lastig is om in te schatten waar een vrouw behoefte aan heeft. Je zou al bijna niet meer durven want je doet het sowieso al nooit goed als ik sommigen mag geloven Duidelijk aangeven waar je behoefte aan hebt en waar je man je mee kan helpen of wat je van hem verwacht lost wellicht al een hoop frustratie op. Bedoel het niet beleend hoor dames, maar ik vind wel dat Suthern gelijk heeft en dat ook best eens gezegd mag worden als tegengeluid.
Hahaha, hier moet ik zo om lachen. Precies wat mijn zoontje ook doet. Ook oogleden omhoog doen of roepen 'wakker wordennnn'. Gelukkig slaapt hij 's middags nog gewoon dus komt het zelden voor. Alleen in 't weekend als wij hem 's ochtends in bed nemen als hij wakker is, in de hoop dat wij even kunnen 'uitslapen'.
Ik ben gelukkig heel erg blij met mijn man wanneer hij mee gaat naar de vk of gyneacoloog. Mijn man is de hele zwangerschap al ontzettend meewerkend en lief voor mij en neemt mij veel werk uit handen waar kan. En dat terwijl ik zelf soms echt niet lief ben ... Hormonen ....
Oh zeker en die van mij is mee geweest naar elke afspraak en echo’s. Heb er wat gehad. Dat moest ook van mij, maar als ik zo thuis zit vind ik het prettig om soms toch een moment te hebben voor mezelf en niet dat hij weer half op me komt liggen omdat hij aandacht wilt hebben
Pfff ik kan er ook stiekem wel om lachen maar af en toe wel jaloers op moeders met kids die nog een middagdut doen of die je wel even voor de tv kunt zetten terwijl jij een tukje doet. Niet dat ik nu niet zonder tukkie kan, maar ik wil graag puur ten bate van m'n babietje doen. Ach, dan maar op tijd m'n nest in vanavond. M'n vriend laat me al maanden heel lief altijd uitslapen tot het moment dat hij echt naar z'n werk moet en anders zolang ik wil.
Ik snap wel dat je jaloers kan zijn op mama's die kindjes hebben die nog 's middags slapen. Ben ook echt mega blij dat die van mij dat nog doet. Elke middag slaap ik met hem mee. Ik zou echt niet weten hoe ik de dag door moet komen in deze zwangerschap zonder even 's middags te slapen.
Mijn vriend gaat iedere week mee naar de controle. Anders kom ik niet bij de vk. Het is echt maar 5 minuten, maar ben er echt heel blij mee! Hij kan gelukkig thuiswerken, dat scheelt. Maar ik heb hem echt nodig en ook hij krijgt een lading shit van mij over zich heen. Ben mij heel bewust dat dit echt geen makkelijke tijd is. Ik denk dat niet veel mannen in zijn positie zou zijn gebleven. Een vriendin met HG en een flinke prenatale depressie. Sommigen zouden gillend weg zijn gerend en ik zou hem geen ongelijk hebben gegeven..
Ik mag dan weer in m'n handjes knijpen dat m'n zoon graag en makkelijk bij opa's en oma's logeert, dus op die manier tanken wij af en toe bij en hebben we quality time samen. Die quality time hebben we overigens ook al wel geruime tijd terug natuurlijk, zoon is 3.5 en erg makkelijk. Gaat ook makkelijk mee uit eten of wat drinken op een terrasje bv. Super fijn!
Tja maar prenatale depressie, daar zeg je wat. Kun jij toch helemaal niks aan doen? Maar ja, dat moet je partner dan wel inzien natuurlijk. Super rot trouwens. Krijg jij medicatie?
Omg wow, nog maar zo'n 50 dagen... Jeetje wat gaat dat snel, heb het gevoel dat ik nog maar net meeleest in dit topic en dan is de helft van de laatste 100 dagen al voorbij! Edit: oh oeps, dat is dus een ander topic, over de laatste 100 dagen
Ik red het ook niet meer zonder (schoonmaak)hulp in huis en mijn man doet ook al zoveel. Dus juist afgelopen week een schoonmaakster aangenomen voor langere tijd. Hopelijk haalt dat wat druk weg. Balen dat die van jou weg is, maar fijn dat je ouders nog kunnen bijspringen! Mijn zoon is ook van sept 2015, maar godzijdank slaapt hij 's middags nog! Het liefst samen met mij op het grote bed. Ik zeg altijd tegen hem dat we 'alleen maar even goed onze ogen dicht gaan doen, e gaan niet perse slapen' en hoppa, het is 1,5 uur later! Zalig! Jouw zoontje klinkt ook wel cute, maar écht even een tukje zou zo fijn zijn hè.