Wow @d1nd1n jeetje wat heftig! Bizar dat dat kan zeg! Bij mij is het niet blauw maar schopje doen wel vaak zeer, vermoed dus dat het daar wel mee te maken kan hebben.
Klopt bij een vrouw is het veel zwaarder, mijn vriend durfde eerst ook niet maar heeft een paar mannen gesproken die het hebben laten doen en het moet echt heel erg meevallen, en ik wilde zelf geen anticonceptie meer gebruiken. Condoom hebben we jaren gebruikt maar is eigenlijk ook niet zo fijn, dus nu is hij aan de beurt om met zijn beentjes wijd te gaan bij de dokter
Super vervelend allemaal! Het klinkt wel alsof je echt in hele goede handen bent gelukkig. @ongesteld, 2x tussen de 4 en 6 weken na de bevalling. @seks, meestal na 2-3 maanden ondanks dat het vloeien maar 3 weken duurde @anticonceptie, man gaan een knip halen. Ik wil nu eigenlijk slapen maar beide kids zijn aan het spoken en wakker
@Groot kind, geen idee meer tegen wie ik het zei maar hier is hij wss zo groot door de zwangerschapsdiabetes. Al zijn mijn waardes gewoon prima dus ik denk zelf eerder dat het gewoon een groot kind is van zichzelf. Heb ook geen insuline gespoten oid. Wel word ik eerder ingeleid vanwege zijn grootte @seks hier bij de eerste 10 weken gevloeid en daarna dus pas weer seks. Ben benieuwd hoe lang het dit keer duurt. Hopelijk niet weer 10 weken want dat vond ik echt vreselijk lang duren! @Kimmetjuh90 heftig dagje voor jou zo! Doe rustig aan, en een opname van een paar dagen is mss juist ook wel weer fijn om even de zaak weer op orde te krijgen... denk om jezelf!♥️
Het gaat om 1 a 2 weken.. niet paar dagen Ik moet er echt even goed over na denken.. is niet niks.... Ja t was een hele heftige dag.. blij dat t voorbij is, heb koppijn van alles..
Ik had vorige keer een baby met hoofd p98 en dat had hij ook al bij de 20 weken echo en toen kregen we inderdaad een GUO om die reden. Uiteindelijk is hij gehaald met 38 weken vanwege diabetes en dat hij zo groot was, maar vooral ook omdat ik het te eng vond om te wachten. Maar hij heeft inderdaad nog steeds een groot hoofd. Niet belachelijk ofzo, maar sommige shirts krijg ik niet over z’n hoofd. Hij is nu 3 jaar. Ook met petjes en mutsen was het heel duidelijk een groot hoofd. Maar verder niks aan de hand gehad. Deze keer is het hoofd dus erg klein. Hoofd is geloof ik rond de p10 ofzo... blijf het bizar vinden dat verschil. @sterilisatie: mijn man heeft het afgelopen december laten doen. Ik weigerde het zelf te doen ook al kon het bij de komende keizersnede direct gedaan worden. Het was zijn beurt. Eerder was hij ook bang en had hij afgezegd en toen raakte ik dus zwanger van deze baby! Dus nu heb ik echt gezegd je gaat het laten doen. Ben blij dat het al gedaan is ook.
Jeetje dus jullie kindje had ook een p98 hoofdje en daarom moest je ingeleid worden?? Best rigoureus vind ik.. Kreeg je dan uiteindelijk keizersnee? Was de rest van je kindje ook groot of waren dat wel lagere p-waarden?
Nou.. meer een soort van scheve stuit omdat ie zn kont niet boven de uitgang heeft maar meer maar rechts zeg maar. Zn benen liggen naast zn hoofd als in een onvolkomen stuit.. Ja met 36 willen ze draaien maar ik weet niet of ik dat niet eng vind ivm evt navelstreng om nekje of placenta beschadiging (die ligt deels aan de voorzijde van mijn bm, wel bovenin overigens)
@Kimmetjuh90 : veel sterkte sowieso en ook met je beslissing. Snap heel erg hoe dubbel de situatie is. Ik had een hele zware postpartum depressie vorige keer, ik vond dat zo ingrijpend, kende mezelf echt niet meer terug. Alles omtrent moederschap confronteerde mij ook met mijn gevoel dat ik het niet goed deed en had. Je kan er uiteindelijk helemaal niks aan doen qua schuld, maar zo voelde het voor mij wel heel erg. Dikke complimenten dat je er over praat hier, en ook nog over andersmans issues wil meedenken, daar had ik in mijn depressie helemaal geen ruimte voor in mn hoofd/zin in. Ik ben toen niet opgenomen omdat we thuis een heel goed steun netwerk hadden, maar achteraf denk ik dat het me wel goed zou hebben gedaan. Zelfs wel spijt dat ik het toen niet heb gedaan. Even geen dagelijkse verantwoordelijkheden die allemaal ook weer superveel energie vragen. En niet aldoor vermoeiend heen en weer voor gesprekken. Of confrontatie met mensen uit je omgeving die zich zorgen maken. Misschien kun je de psychiater morgen vragen hoe hij de kansen inschat qua verbetering met opname versus thuis, ook met het oog op de periode na de bevalling. Dan kan je in elk geval een afgewogen beslissing maken. Ook zonder rare dingen te doen kan het te veel worden thuis he, pas goed op jezelf. Hopelijk slaat de slaapmedicatie aan. Nu is de kleine er nog niet, hopelijk kun je op deze manier toch een beetje bijtanken voor die tijd. En mocht je je eventueel schuldig voelen richting je omgeving wat betreft een opname: je doet het juist voor hen, als je jezelf weer wat beter kan voelen op die manier (of de kans er op in elk geval vergroten) plukken zij daar uiteindelijk ook weer de vruchten van. En dan denk ik: misschien bereik je daar wel in 1-2 weken iets waar je thuis veel langer aan zal moeten werken. Dus dan bespaart het misschien juist weer tijd. (Sorry, dat laatste is misschien moeilijk te volgen, vindt t moeilijk onder woorden te brengen). Aan de andere kant, ik zou ook vooral doen wat voor jou het beste voelt. En als dat heel anders ligt dan hoe ik het hier omschrijf, dan moet je mijn relaas maar gewoon naast je neerleggen. Want je kan zelf het beste aanvoelen wat goed voor je is denk ik.
Klopt ik vond het ook wel heftig. Maar het voelde toen alsof er geen andere optie was. Het was ook met de beste bedoelingen. De andere waarden waren ook hoog maar weet geen getallen meer. Met 40 weken was ze 4180 gram en 55 cm, ziekenhuismutsje paste ze niet. Ik kreeg inderdaad een keizersnede, nadat ik 8 uur lang bleef steken op 4 cm ontsluiting met een soort weeenstorm (steeds minder dan een minuut ertussen) door de wee opwekkers. Die draaiden ze natuurlijk hoger om de ontsluiting te bevorderen maar dat hielp helaas niet. Maar ik denk dus dat het uiteindelijk bleef steken omdat mn lichaam niet mee wilde, niet omdat ze niet gepast had (al was ze ook niet ingedaald, dat indiceerde ook mogelijk dat t bij mij niet gepast had). Sorry misschien klinkt dit allemaal heftig op papier. Maar zelfs met die tegenslagen kijk ik best positief terug op de bevalling, en ik ben blij dat mn dochter gezond is. Ik hoop alleen dat ik deze keer een natuurlijke bevalling mag meemaken. Daar lijkt het wel op, dit kindje is ietsje kleiner (p80 hoofdje) waarschijnlijk. Al voel ik aan alles dat ze denk ik wel weer rond de 4 kilo zal zijn. Ook al zeggen ze vooralsnog dat ze qua totale groeicurve op p65 zit.
Ik lees veel verhalen over grote baby’s. Zowel deze zwangerschap als vorige, klopten deze waardes altijd? Hoorde laatst van een vriendin die had ook zo’n grote baby (vermoedelijk) en bleek gewoon zelfs ondergemiddeld te zijn! Dus hadden ze het goed mis..!
Dank je wel! Ik had bij mn 1e ook een post partum depressie, ook een hele zware, maar toen ook niet opgenomen omdat ik alleen voor mn dochter zorgde.. Die overweging nu weer te moeten maken is erg confronterend.. Mijn man zegt dat hij genoeg garant kan staan voor mijn veiligheid, maar hijnzegt tegelijkertijd ook niet achter een opname te staan.. Ik beslis zoiets ook niet alleen (zou ik wel moeten, maar ksn t gewoon niet..) Hopelijk kan ik morgen nog even voor de telefonische afspraak nog even net mn man erover praten.. hij is denk ik bang dat ik niet na die 2 weken naar huis mag..
Nog even een update omtrent de misselijkheid: dat overgeven lijkt een virus te zijn. Mn dochter heeft ook last en vrienden en hun dochtertje (hun dochtertje was de eerste in het rijtje, toen ik en nu iedereen behalve voorlopig mijn man)
Wow wat een verhaal.. Ja ik moet ook zeggen dat ik vooral een beetje geshockeerd ben door die p98 omdat de rest wel meevalt. Ik bedoel p67 qua buik en p80 qua benen gaat nog, maar dan die p98 zie ik ineens wel hele rare verhoudingen voor me
Oh jeetje, dat maakt het ook erg lastig. Poeh... klinkt alsof hij zijn korte termijn eigenbelang voor het jouwe (en jouw veiligheid) zet... Zijn er misschien andere mensen die kunnen helpen voor jouw zorgweek in te vallen? Bv ouders? Het is al een moeilijke beslissing, dat begrijp ik heel goed. Maar als het dan ook nog eens voelt alsof je geen keuze hebt, dat is helemaal erg
Snap ik. Krijg je nog een echo? Wat Amy zegt, uiteindelijk zijn de verschillen heel klein, een milimeter meetfout kan al heel veel beïnvloeden. Het uit verhouding zijn zal denk ik wel meevallen hoor, mijn dochter heeft in elk geval geen opvallend groot hoofd, vond het na de geboorte ook erg meevallen. Ik dacht ook, jeetje p98 wat zal dat worden... Maar die hoofdjes verschillen onderling zo weinig.Vond ik. Uit verhouding wordt t denk ik pas als de beentjes en buik bv p10 zouden zijn ofzo
Nee heb helaas niemand in de buurt, ik weet wel dst mn dochter altijd naar dr vader toe kan, dus ook als ik wel opgenomen word , das al een geruststelling... Maar idd dit maakt het wel lastiger ... Ik bkijf wel reëel, als t nket gaat trek ikndirect aan de bel, want ik weet als ik dat niet doe, dat t dan fout afloopt. Denk ook dat mn man de ernst niet zo goed inziet..
Precies. En zie dat maar eens aan hem duidelijk te maken. Je zou bijna die psychiater met hem laten bellen om vanuit zijn professionele mening uit te leggen hoe of wat. Knuf, sterkte en nogmaals, hopelijk kun je zo in elk geval een beetje slapen.