Ja helaas wel. Afgelopen juli (bijna 2 jaar na de diagnose) is hij toch vrij plotseling overleden. Ruim een maand er voor was hij nog met de camper op vakantie. Hij heeft alleen een longontsteking erbij gekregen en dat trok zijn lichaam niet meer. Het klinkt misschien raar maar ik ben stiekem wel blij dat het zo is gegaan. Zijn voor uitzicht volgens de artsen was om eigenlijk te stikken, nu is hij rustig in zijn slaap overleden.
War verschrikkelijk en mijn hart breekt van die situatie van jouw man en schoonmoeder.. het is te vreselijk. Te mensonterend deze ziekte.
Ze heeft wel eens pijn, maar niet chronisch. Wel is ze momenteel niet lekker van de zwaardere medicijnen. Ze loopt er nu natuurlijk al 2 jaar mee rond. Ze heeft me laatst verteld dat ze geopereerd was. Maar mijn man (haar zoon dus) mocht dit niet weten, want die had al genoeg aan zijn hoofd zei ze. Ik weet niet zo goed wat we er mee aan moeten. Ze is een heel moeilijk gecompliceerd mens.
Oh wat moeilijk zeg. Heb je wel goede band met haar? Heftig die zwaardere medicijnen en daar beroerd van voelen
Nee, en eigenlijk word het er ook niet beter op. Ze is echt heel lastig, manipulatief en chanteert ook nog. Het klinkt heel naar, maar voor ons echt een zorg minder als zij er straks niet meer is.Ik vind het alleen jammer voor onze kinderen. Zij moeten moeten straks wel hun oma missen.
Sterkte Ook mijn vader is op 56 jarige leeftijd overleden aan longkanker Bah wat is het ook een kl#ten ziekte
Dat is het! Mijn schoonvader is op 42 jarige leeftijd overleden. Zijn jongste kind (mijn zwager dus) was pas 2 jaar, zijn oudste kind 16. Tussen de diagnose en zijn overlijden zat een paar maanden, het ging ontzettend snel.
Ja herkenbaar Hier ging het ook heel snel (binnen een paar maanden) Ik was net 18 en weet nog heel goed (het staat op mijn netwerk gegrift) dat ik toestemming moest geven als kind om mijn vader het verdere lijden te besparen.. Hij wou zo niet verder.. Kon het niet meer opbrengen
Hier helaas ook ervaring.. Mn moeder is 4 jaar geleden aan longkanker. Wij hadden in het begin ook heel veel vragen en onzekerheden. T rotte is dat ze vaak geen zekerheden kunnen geven. Mn moeder was ook niet te genezen. Heeft wel chemo gekregen en bestraling. Palliatief maar ze is uiteindelijk nog 4 jaar bij ons geweest. Dat klinkt kort maar in het stadium waarin ze in het begin zat, hadden we niet verwacht dat ze toch nog 4 jaar zou leven. Sterkte... t is een enorm zware tijd, kan het niet mooier maken. Wat wel zo was (bij ons althans), is dat we er langzaam in meegroeide. Tegen de tijd dat zijzelf er klaar mee was, hadden wij daar ook een soort van vrede mee. In het begin was het vooral ongeloof, boosheid en verdriet maar gaandeweg is zijzelf het gaan accepteren. En dat maakte het beter te dragen. En, we hebben in die 4 jaar een heleboel mooie en leuke periodes gehad. T ging zelfs even zo goed, dat we het bijna vergaten... Hoop dat je wat antwoorden/zekerheden kunt vinden.
Wij hebben paar weken geleden te horen gekregen dat mijn moeder longkanker heeft met uitzaaiingen in bijnieren en lever, ze zijn gelijk gestart met 4 x een chemokuur, na de eerste kuur zagen ze op de foto de kanker in de linkerlong niet terug ( het is er nog wel natuurlijk) maar door de chemo was het dus flink geslonken , en dat is zo gebleven tot nu ..we hebben de vier kuren achter de rug, mijn moeder doet het voor nu heel goed, ze loopt dagelijks zo'n anderhalf uur met de honden ,gaat naar de winkel en enz.. maar we zijn heel bang, want de kanker komt een keer terug zeggen ze..ze word elke 3 maand uitgebreid gecontroleerd, verschrikkelijk die spanning , ik hoop zo dat ze nog jaren bij ons blijft,ze is 65...
Och wat heftig!! Iedereen gaat er zo andere mee om. Mijn vader is het tegenovergestelde. Hij ontkent en wilt zelfs weer gaan werken. Hij beseft het niet.
Oh meiden wat een verdrietige vreselijke verhalen!!!! Mijn hart breekt bij elk verhaal van jullie... Mijn vader heeft ook uitzaaiingen naar de botten en klieren... volgende week verdere onderzoeken en afwachten wanneer de behandeling met chemo of iets gaat starten...
Mijn vader is 1 jaar geleden gestorven. Kleincellige longkanker met uitzaaiingen naar zijn ruggenwervel en lever. Uiteindelijk is hij nog geen 9 maanden ziek geweest. Levensverlengende chemo gehad maar het is alsnog veel te snel gegaan. Hij is gestorven door een gesprongen slagader (tumor zat er tegenaan). Heel onverwacht, ook omdat hij zich eigenlijk behoorlijk goed voelde. Ons gezin is er nog steeds kapot van. Ik wens je veel sterkte voor nu en de tijd die komen gaat. En geniet vooral van de momenten samen!
Mijn opa is 4 jaar geleden gestorven aan longkanker. Tijd tussen het ontdekken en sterven was 6 maanden. Heel veel sterkte!!
Ten eerste, wat een rot-bericht hebben jullie gekregen! Dat slaat in als een bom. Heel veel sterkte.. Mijn vader is 10 jaar geleden overleden aan uitgezaaide longkanker, hij was toen 59 jaar. Hij kreeg de diagnose eind augustus en is 6 weken later overleden. De dag na zijn eerste chemo is hij in de tuin in elkaar gezakt en was direct weg. Wsl hartstilstand o.i.d. Ik troost me met de gedachten dat hem een lijdensweg bespaard is gebleven. Nogmaals sterkte!!
Wat een hel als ik het zo lees allemaal.. zo verdrietig en triest hoe het gelopen is. Kan me voorstellen dat jullie er nog steeds kapot van zijn. Dat zal lang duren. Dat besef ik mij al te goed. Jullie ook heel veel sterkte.
kippenvel als ik dat zo lees. Voor degene die deze ziekte heeft is het ‘fijn’ om geen lijdensweg te hebben. De nabestaanden daarintegen, het gemis is onmenselijk veel waar we mee moeten leven. En ik denk, weet zeker dat dat na 10 jaar nog voelt als de dag van gister? Dat gemis zal altijd blijven. Ik word met beide benen op de grond gezet. Ik nam altijd al niet alles voor lief maar deze klap is gewoon zo hard. Ene moment gaat t redelijk andere moment kan ik alleen maar huilen en wil/voel ik niks