Ik weet niet wat het is maar om me heen hoor ik mensen altijd zeggen: oh het weekend was weer heerlijk, lekker tijd gehad met de kindjes, leuke dingen gedaan, ze hebben lekker gespeeld blabla. Bijv. afgelopen weekend: ja, kindjes lekker in een badje, ik met een tijdschrift er naast, etc.etc. Ik vind de weekends soms gewoon heel pittig. We hebben twee dochters van bijna 6 en bijna 2. De oudste is enorm temperamentvol en is echt iemand die het liefst alles wil bepalen. Daar ben je dus veel mee bezig, als in: corrigeren, anticiperen op uitbarstingen, bezighouden (ze speelt superslecht alleen en hoe we ook proberen dat te stimuleren, je ontkomt er niet aan om vaak dingen met haar te doen). De jongste is qua temperament gelukkig een stuk minder maarja, die is bijna 2 en begint te peuterpuberen. Samen spelen ze vaak leuk maar vaak ook niet. Dingen uit elkaars handen trekken, gillen, slaan. Dus je bent eigenlijk wel de hele tijd aan het opvoeden zeg maar. En dan hoor ik vriendinnen dus zeggen dat het weekend zoooo heerlijk was. En ik denk alleen maar: wat doen wij dan fout? Ik vind het gewoon vaak enorm zwaar, en zie ook echt een beetje op tegen de zomervakantie. Normaal werk ik 32 uur en dat vind ik heerlijk (heb ook een hele leuke baan). Ik hou enorm van mijn meiden, kan ook echt wel genieten van ze, maar het 'werk'-aspect aan het opvoeden overheerst bij mij. En dan merk ik dat ik gewoon echt jaloers ben op vriendinnen met 'makkelijke' kinderen. Die wel gewoon netjes gaan slapen als iemand anders, bijv. een oppas, ze op bed legt. Die niet elke keer in de clinch met je willen liggen over welke outfit / wat voor eten of noem maar op. Er zijn nou ook best wel wat mensen in mijn omgeving die aan een 3e beginnen. En hoewel ik echt totaal geen behoefte heb aan nog een kind merk ik dat ik daar gewoon echt een beetje 'boos' van kan worden, super raar en stom. Zo van: 'Tuurlijk, neem er nog een, jullie hebben kennelijk hele makkelijke kinderen, dat je er nog een bij kan hebben.' Totaal ongenuanceerd en raar maar wel wat ik voel Ben ik de enige hierin?
Zou het niet een beetje kunnen zijn wat op FB en insta ed ook gebeurt; mensen laten alleen/vooral de leuke dingen zien en niet de minder leuke dingen? Probeer zo min mogelijk bezig te zijn met wat anderen doen en hoe zij dingen ervaren, maar met jezelf en je eigen gezin. Geniet van de mooie momenten en kijk hoe je de minder mooie momenten draaglijker kan maken. (Mijn oudste is net als jouw oudste pittig en enorm bepalend. De jongste heeft dat ook minder, maar wil natuurlijk ook van alles en heeft soms moeite met tegen haar grote zus ‘opboksen’. Maar dit deel ik niet met iedereen, vind ik niet nodig en heb ik ook geen behoefte aan, maar kan dus prima dat onze kinderen voor veel mensen ook ‘makkelijk’ lijken. Ik ga ook niet lyrisch over mijn weekend vertellen oid, maar ik deel wel eerder positieve dingen dan negatieve.)
Omdat veel mensen de schijn op willen houden en alleen maar complimenten en oooh wat leuks willen horen. Geloof mij: ook die moeders genieten van 5 minuten stilte op de wc als hen dat is gegund maar dat is voor de voldoening vaak minder cool om te zeggen. Ik ben realistisch daarin: ja ik kan geweldig genieten maar als mijn kind al mijn schone handdoeken in een vol bad pleurt en dan er gemeen bij lacht, deel ik dat ook met mijn vriendin dat ik echt ff tot 10 moest tellen om alsnog te gaan schreeuwen gheghe En waar ik enorm kan van genieten? Als het huis even helemaal leeg is en de stilte er is
Pittige kids.... Jep die ken ik.... Hier is het weekend soms leuk en soms loodzwaar. Het zijn mijn liefste schatten in de hele wereld maar soms een rol behang . Dan ben ik blij dat ik het weekend even werk en weg ben. Dus ik herken het wel. Maar nou moet ik wel zeggen dat het hier ook ligt aan slaap en vermoeidheid, honger en dorst ed. Ik doe ze veel naar buiten of fysieke activiteiten. Opvoeden/ kids groot brengen kost veel energie. Mij helpt het om wat te ondernemen. Park of speeltuin oid. Duidelijk ritme niet de dag en op tijd eten. En er mag van ons een hele boel. Kind wil knalrode korte broek met fuchsia t shirt.... ze vond het prachtig. Wij vonden het geen gezicht. Maar hier maak ik geen strijd van. Heb ik geen zin in. Alleen belangrijke regel betreft pijn doen. Ik laat ze best vrij. Een ander zou dat te vrij vinden. Ik ergens ook maar het werkt hier het beste. Ze leren er veel van hahah. Ooit een dame in haar pyjama naar school wat ze vertikte het om aan te kleden. Het is echt investeren. Je zou eens een orthopedagoog kunnen vragen mee te kijken en je tips te geven. Vond ik heel prettig.
Heel herkenbaar hoor! En gelukkig deel ik dat en krijg ik dan automatisch van anderen ook de minder leuke kanten te horen. Hier net als jouw oudste een 'pittig ding' zeg maar. Alles is strijd, alles is een weerwoord, kan niet zelf spelen. Dus dat resulteert erin dat ik dan de heel dag met haar bezig ben. Ook wel echt een leuk weekend gehad afgelopen weekend hoor. Maar ook wel erg vermoeiend. Inmiddels hebben wij opvoedondersteuning aangevraagd, want er zijn wel dingen die ik anders wil, zoals zelf spelen. Het is constant aan me trekken en aandacht eisen. Ik word er knettergek van. En ik zie inderdaad ook op tegen die 6 weken vakantie.
Zit jij niet in een vreselijke negatieve spiraal? Als je zelf al op ziet tegen de weekenden zullen ze er zeker niet leuker op worden. Je dochters voelen jou ook aan dus die worden daar niet gezelliger op. Hier word ook ruzie gemaakt maar ik negeer dat vaak en laat ze het samen uitzoeken. Gaat het om een stuk speelgoed en blijven ze er om vechten? Prima dan is het voor mama en krijgen jullie het niet meer terug vandaag. Het weekend is hier gestructureerd. Ik bepaal vaak van te voren wat we gaan doen. Het dagschema verloopt zoals doordeweeks. Heb je een uitslaapdag? Dat kan zoveel energie geven Mijn vriend slaapt standaard uit op zaterdag en ik op zondag. Dan mag ik tot 10 uur blijven liggen en tank ik echt even bij.
Werk je in de vakantie niet trouwens? En gaan de kinderen normaal naar KDV/BSO? Dan zou ik dat vooral door laten gaan en eventueel zelf een dagje (of meer ) extra vrij nemen. Geeft structuur voor de kinderen en ze doen vaak leuke dingen en even rust voor jou. En de andere dagen zoveel mogelijk er op uit, dat helpt hier vaak wel. Zeker als we een vriendinnetje of nichtje meenemen.
@RoAn1981 Troost je, hier is het precies zo! Daarom laat ik bso ook in de vakantie doorgaan (wat mensen ook weer zielig vinden..) zodat ik ook eens een dag voor mezelf heb.
Vanaf het moment dat allebei de kinderen naar school gingen werden de weekenden en vakanties pas beter hier. Ze konden zich beter vermaken, meer samen spelen maar ook alleen naar de speeltuin.
Mijn kinderen zijn 4,4,3 en 1 en ik ben afgelopen week alleen met ze op vakantie geweest. Love it! Het zijn echt geen makke schapen hoor maar het draait. Ook al heeft er iemand een bui, is ie moe, hebben ze ruzie, ik krijg het terug op de rit. Het is echter wel een complete fit, ik heb geen stress, alles loopt, kan genoeg zelf doen alsin sporten en met vriendinnen wat leuks doen of met mijn partner. Naast mij op vakantie was een stel met twee jongens wat zo enorm in een negatieve spiraal zat. Het was een en al onderhandelen (lukt niet met kinderen), dreigen, afdwingen en die twee ouders ook constant tegen elkaar dat de een even iets voor zichzelf wilde. Ze vroegen me om tips na een paar dagen haha, en ik zei ga naar een kindercoach, sommige patronen zijn hardnekkig en maken zo ongelukkig. En kijk naar je eigen balans. Want alleen een leuke baan hebben vind ik persoonlijk heel weinig.
Hier hebben ze net een week vakantie achter de rug en het begon een beetje hobbelig, maar ik besloot het eens anders te benaderen en moet zeggen dat dat heel goed heeft geholpen! Ruzie hoort er bv bij hier, en ipv me er boos over te maken (want dat helpt niet) grijp ik in met bv een grapje. Of ik haal ze gewoon uit elkaar na 1 gewone waarschuwing. Zo maakten ze hier bv heel veel ruzie over hun fantasie-paarden. De oudste beweerde dat de jongste een pony had, geen paard. De jongste kwaad, want ze had wél een paard natuurlijk. Het liep hoog op. Ik speelde mee en maakte mijn fantasie-ezeltje los van een paard. Ruzie over, allebei in een deuk, ‘mama heeft een ezel!!’ - zo eenvoudig en het kost effectief veeeel minder energie dan bv boos tegen de oudste zeggen dat haar zusje wél een paard heeft etcetc. Ik zat echt in een spiraaltje van het negatief aanpakken van ‘problemen’. Afgelopen week was super! En waar ik eerst echt opzag tegen de zomervakantie, denk ik nu dat ik hem wel aan kan
Hier ook 3 pittige kids en pas nu ze al een stuk ouder zijn vind ik het vooral genieten. Toen ze klein waren genoot ik ook wel, maar vond ik het vooral heel erg zwaar.
Goed voorbeeld Fuddey! En TS staar je niet blind op anderen dat zij makkelijke kinderen hebben. Dat is echt je eigen zwaktebod. Je moet er zelf wat aan veranderen. Ook de smoes van die van mij is zo pittig, allemaal afschuiven van realiteit. Ik blijf er bij wat ik mijn vakantie buren ook al zei; kinder coach!
Is hier ook een hele belangrijke: kies je strijd. Ik laat ook veel dingen gaan, omdat het mij niet waard is om de strijd aan te gaan omdat ik weet dat hij mij dan uit daagt. Prima als je in je luier wil spelen buiten, je oudere vriendjes vinden je dan toch een baby. Je eigen speelgoed stukmaken? Prima, ik gooi het weg en vervang het niet. In geval van gevaar, andermans spullen stuk maken of het is wel de strijd waard pas ik toe wat op dat moment werkt of nodig is: onderhandel ik (je mag naar oma toe, maar eerst moet je eten) of is er plek voor een time out. En soms als mama hormonaal is en erg moe schreeuw ik. En zeg ik ook daarna sorry. Ik maak fouten en erken mijn verantwoordelijkheid er in als ik te ver ga. Wat mij het beste helpt is de batterij opladen en even kindloos zijn. Gewoon met een volwassene even ergens lunchen of heerlijk een dut doen Moet ik zeggen: ik ga ook wel eens lunchen met mijn kind alleen: ook dat is echt tof!
Zoiets hebben wij idd ingeschakeld. Alleen al door het feit dat je weet dat er iemand met je mee gaat denken, bij je thuis komt en meekijkt, was voor mij al een opluchting, haha.
Ik ben het met je eens, hier loopt het ook met enige regelmaat niet en dat komt omdat ik (we) niet in balans ben. Ligt niet aan de kinderen, dat ligt aan mezelf (en mijn partner). Dikgedrukte is waar het bij ons aan schort.
Haha dit verhaal klinkt heel herkenbaar. Ik heb ook twee moeilijke jongetjes en baal daar soms zo van. Bij een ander lijkt het wél normaal te gaan, waarom bij ons dan niet? As we speak lig ik ook met de dreumes in het zkh, gezellig. Ik heb wel geleerd dat het ook echt de kinderen zijn. En als die ook nog beetje op de ouders lijken.. dan is het snel bal ouders van makkelijke kids denken vaak dat het aan hun opvoedingskwaliteit ligt, of de fantastisch samengestelde borstvoeding. Maar nee, die kids zijn gewoon veel suffer. Ik hoorde laatst van vriendin dat ze gezellig met elkaar hebben uitgeslapen of van een ander dat hun zoon altijd gewoon zijn bordje leeg eet zonder tegen te sputteren dat men gezellig met de kids uit eten kan of helemaal naar italie met de auto Maar er is ook een zonnige kant. Die andere kinderen zijn soms ook zo suf en zonder pit dat ik het wel heel bijzonder vind hoe onze kids zijn. Wij worden overal aangesproken omdat de jongens zo grappig, ad rem, ‘ver’ zijn in ontwikkeling. Dus dat is een opsteker
Bij mij ligt het ook echt wel eens aan alleen het kind. En waarom ook niet? Een kind kan ook een off day hebben, chagrijnig zijn. Ik heb dagen dat ik mijzelf top voel en een kind die slecht heeft geslapen, niet wil eten en daardoor nog chagrijniger word en daardoor onhandig en daardoor vaker valt en baldadig wordt en continu de strijd aan wil gaan met mij (die ik niet aanga, maar wel moet voorkomen dat ie bv de boel sloopt) Dan gaat de dag ook echt niet soepel en aan t einde van de middag wens ik dat het morgen is.
Ik vind het wel makkelijk om te zeggen dat het aan je eigen instelling en balans ligt. Dat is gewoon niet altijd zo. Mijn kinderen hebben nogal een sterke wil en vooral mijn zoon heeft vaak een lastig karakter. En dingen kunnen echt wel aan een kind liggen. Mijn zoon is altijd tegendraads, maakt om alles discussie en drama. In de winkel kan het nooit normaal terwijl als ik alleen met mijn dochter boodschappen doe dan kan het wel heel vredig en gezellig.