Werkdruk of niet kunnen plannen

In bepaalde sectoren is die druk op dit moment te hoog, en dat ligt buiten de macht van de werknemers. Onderwijs en zorg zijn daar goede voorbeelden van. Leuk, om je dag goed te kunnen plannen, maar veel dingen liggen buiten je eigen macht om.

Een voorbeeldje vanuit het basisonderwijs: veel leerkrachten komen rond half acht op school. Ze leggen materialen klaar voor de dag, nemen mededelingen door, overleggen nog even kort met een collega, en dan komen de kinderen aan. Je wordt geleefd tot de pauze, daarin handel je snel even wat zaken af zoals een verzoek van een collega of een mailtje van een ouder, en daar ga je weer. Tot de kinderen naar huis gaan ben je bezig. Dan komen er een paar ouders met vragen of op jouw verzoek om het eens over kinderen te hebben, of blijven er een paar kinderen hangen voor vragen en mededelingen. Teamvergaderingen, cursussen (die verplicht zijn), werk nakijken, alles netjes registreren voor de inspectie, en voor je dat af hebt kunnen krijgen is het wel vijf uur. Wanneer ga je de lessen van de volgende dag voorbereiden? Juist, in eigen tijd.

De invoering van de wet passend onderwijs heeft ervoor gezorgd dat leerkrachten ook nog eens extra werk op hun schouders moeten nemen dat te maken heeft met zorgleerlingen, en bezuinigingen hebben ervoor gezorgd dat de aanspraak op de groepsleerkracht binnen de klas ook veel groter is omdat klassenassistenten geen budget meer krijgen. Pruts het maar ergens tussen.

Ik werk zelf niet in deze sector, maar ik ben er blij om. Er zou gewoon veel meer in geïnvesteerd moeten worden. Nu wordt gedaan of het niet om de toekomst van ons land gaat, dat in de handen van de kinderen ligt die nu op school zitten.

 

Als ik naar mijzelf kijk, ik ervaar ook best veel werkdruk op het moment.
Ik werk 32 uur, maar aangezien mensen altijd met spoed dingen komen voor het weekend/mijn parttime dag of vakantie zit ik 8 van de 10 weekenden te werken en heb ik ook tijdens mijn vakantie gewerkt. Daar kan ik niets aan doen, ik voel het vaak al aankomen en zorg dat ik de rest al wegwerk en vraag de mensen ook om dingen eerder bij mij aan te geven maar dat gebeurd meestal niet.
Buiten dat hebben we hier personeelstekort en doe ik nu het werk waar normaal 2 personen werk aan hebben, dus of ik het efficiënter kan plannen? nee eigenlijk niet. Of ik er iets aan kan doen? Vrij weinig ben ik bang, hopen dat ze meer personeel aannemen zodat de werkdruk minder wordt en misschien strenger voor mijzelf zijn dat weekend en vakantie gewoon echt voor mijzelf zijn en dat het dan maar pech is voor anderen.

 

Ik werk in de thuiszorg.
Bij ons is de werkdruk hoog door andere oorzaken.
Ongeplande zorg tussendoor door cliënten die vallen of onwel worden, het verplegen van terminaal zieke, veelal jonge, mensen en de emoties die daarbij komen kijken. De zorgverzekeraar die 15 min voldoende vind voor handelingen die je niet in 15 min kunt uitvoeren. Geen tijd voor begeleiden van een angstig kind als je hechtingen moet verwijderen. Daardoor loop je uit, en gaat de druk omhoog.
Reistijd hemelsbreed gemeten, terwijl je 3x zo lang onderweg bent omdat wegen nou eenmaal niet hemelsbreed lopen. Wederom uitloop in je route.
Ziekenhuizen die patiënten op vrijdagmiddag 17u met ontslag sturen, thuiszorg moet daar zorg leveren. Verbandmateriaal, med en uitvoeringsverzoeken niet volledig meegeleverd. Uren bezig voor recepten, materialen en uitvoeringsverzoeken... Ja mw de arts is al naar huis etc. Terwijl de klok in je nek hijgt want je had allang bij cliënt a, b en ook c moeten zijn. Weer uitloop...

Onze planners willen alles wel inplannen qua tijd, maar als je daar niet voor betaald krijgt door de verzekeraar ga je als organisatie failliet. Ook zijn bovengenoemde zaken gewoon niet te plannen. Dus hoge werkdruk, en dat ligt niet aan de planning.

 

Ik heb een kantoor baan in de bouw wereld. Werk 24 uur. Enige wat helpt is heel goed aangeven dat ik niet aan taken toekom, en het dan ook écht niet gaan doen. Als ik niet oppas zou ik zo die 40uur in 24 uur kunnen proppen, want dat is wel wat men probeert.
Beter plannen helpt daar niet bij hoor, eerder meer personeel. Maar die zijn lastig te vinden op het moment

 

Ik herken dat ook wel. In mn vorige werk viel de 1 na de ander om door een burn out. Met dezelfde taken was ik veel eerder klaar zonder stress. Dus plannen en efficiënt werken is zeker van belang. En dat het werk niet boven je capaciteiten ligt. Verder speelt karakter ook wel mee hoe je het ervaart. Nu heb ik veel meer werk, maar ik doe wat ik kan en als ik thuis ben is het uit mn hoofd.

 

Werk in de ggz, wachtlijsten zijn bij ons 3 tot 7 maanden na intake. Need I say more...?
En dat is niet omdat we overal eens lekker de tijd voor nemen, want aan bureaucratie geen gebrek. Daarbij vindt bijna iedere cliënt zijn eigen problematiek (of van kind/partner) zeer heftig en wil met spoed geholpen worden. Begrijpelijk, maar helaas niet realistisch.

 

Welke werksoort en welke functie?

 

In welke werksoort en welke functie werk je?

 

Hier een burn out niet door werkdruk maar een leidinggevende die me behandeld als een hond. Ze vraagt niet maar eist.
Daar ga ik niet mee akkoord en na anderhalf jaar ben ik er klaar mee. Ik heb me ziek gemeld en blijf wel een poos thuis. Eerst maar even tot rust komen.

 

Ik werk in de kinderopvang.... de werkdruk is ongelofelijk hoog! Jammer dat half Nederland denkt dat we koffie drinken op een bankje terwijl de kinderen in de zandbak spelen

 

Ik werk in een grote huisartsenpraktijk, sommige artsen hebben 2 weken wachttijd. Elke dag minimaal 10 spoedgevallen, die uiteraard tussendoor moeten. Uiteraard proberen we waarnemers in te huren, maar daar is zo'n tekort in, dat je blij mag zijn met 1 dag waarneming in de 3 weken.
Gisterochtend hadden om 12.00 u al 366 mensen gebeld.
Ik geloof niet dat ik nog meer hoef te zeggen?

 

Toen ik niet wist wat voor beroep ik wilde werd iets met kinderen ook wel eens geopperd. Ik lachte ze allemaal uit. Als ik een groepje kinderen zou krijgen waar er een paar zoals mijn jongste in zouden zitten zou ik gillend gek worden.

 

Niet zo. Ik ben heel goed in plannen en organiseren en mijn werkgever bevestigd dat ik soms werk in een uur doe waar een ander een dag over doet. Dus ik ben heel efficiënt. Maar daardoor komt er ook steeds meer bij mij te liggen want ik regel het wel. Resultaat: echt wel heel druk. Ik doe het ook mijzelf aan met verantwoordelijkheids gevoel en dus 40 uur in 4 dagen proppen.

 

Ik ben het heel erg met je eens. Ik heb ook wel eens het gevoel dat mensen heel erg tegen elkaar op proberen te boksen wie er het meeste onder druk staat. Ik heb bijvoorbeeld een functie waarbij onder grote tijdsdruk zeer ingrijpende beslissingen moeten worden genomen. 2 van mijn voorgangers hebben maanden overspannen thuis gezeten en ik hoor enkele directe collega’s ook dikwijls klagen over stress en druk. Terwijl ik echt nergens last van heb. Soms is het even flink aanpoten, omdat er inderdaad nogal wat tijdsdruk op kan staan, maar ik ga altijd uit van het principe dat ik doe wat ik kan en meer zit er gewoon niet in. En eigenlijk zorgt volgens mij juist die rust ervoor dat het zelden een probleem is. Maar ik denk wel dat dat voor een groot deel ook karakter is. Ik kan mijn werk goed loslaten en neem stressvolle situaties niet mee naar huis. Dat zorgt er natuurlijk ook wel voor dat je meer ontspannen te werk kunt gaan. Maar ik zie regelmatig mensen om me heen die strak staan van de stress, waarvan ik dan echt denk dat dat niet perse zo hoeft te zijn.

 

Haha nou als ik de medewerkers op de psz bij mij zoontje zie met 2 op 16 peuters, ben ik sowieso helemaaal niet jaloers

 

Ik heb nu een burn-out, was het maar een kwestie van beter plannen enerzijds is het werkdruk (ik ben zzper, het werk is dus nooit klaar en veel verantwoordelijkheden) maar vooral ook persoonlijkheid. Alles moet perfect en is dat nooit. Ik vind het dus een beetje makkelijk om te zeggen dat het een kwestie van plannen is als mensen hun baan intensief vinden l. Een veeleisende drukke baan is niet alleen de hoeveelheid werk en hoe je dat indeelt, maar ook hoe je je werk wilt/kunt doen, emotionele belasting en hoe je daar mee om kunt gaan, wat er speelt in je privé etc.

 

Ik ervaar meestal ook minder stress dan mijn collega's die hetzelfde doen. Ben goed in plannen en wil altijd goed werk afleveren. Tuurlijk probeert men dan extra werk bij jou te dumpen en ik ben er ook wel eens in getrapt met als resultaat: tijdnood, afraffelen, ik ontevreden, leidinggevende soms ontevreden (vaak vinden ze t al best dat je iets hebt gedaan).
Dus zeg ik 'nee'. Ik word betaald voor 38 uur en dat is het aantal uren dat ik (hard) ga werken. Werk van een ander overnemen? Met alle plezier, maar dan ga ik eerst met leidinggevende zitten en gaat deze mij vertellen welke taken er dus komen te vervallen, anders past het niet binnen mijn betaalde contracturen. Kan die het niet bedenken, ga ik dat ook niet doen, want daarna word ik afgerekend dat ik mijn werk niet naar behoren doe.
Personeelstekort is niet mijn probleem, en ik weiger dat men daar mijn probleem van maakt. Daar is mijn gezondheid me te waardevol voor.
Ik vind het ook best moeilijk voor te stellen, dat mensen zich maar voor een karretje laten spannen door zoveel meer werk op te nemen, wat niet gaat. Juist nu er zoveel vacatures zijn en je als werknemers best wat veeleisender kan zijn. En als jij er overspannen uitligt, zijn ze er als de kippen bij je uit het bedrijf te wippen en er een ander voor aan te nemen. En jij moet gaan puin ruimen om je gezondheid weer op orde te krijgen. Is toch gek?!

 

Ik denk dat het de liefde voor het vak is en heel vaak gebeurd bij medewerkers die met mensen werken (politie, zorg, onderwijs) dat er voor zorgt dat je over je grenzen gaat en toch maar die extra taken/cliënten erbij neemt.
Het gevoel een ander niet te kunnen laten stikken. Hier wordt door de werkgever maar ook door heel het systeem en dus door de financiers, politiek en maatschappij misbruik van gemaakt. In deze beroepen is er veel meer bureaucratie bij gekomen en moeten de medewerkers aan steeds meer eisen voldoen en zich verantwoorden tegenover diverse partijen.
Het is niet voor niks dat er juist in deze sectoren nu gestaakt wordt en actie gevoerd. Genoeg is genoeg.
Door het zo simpel te stellen is het echt werkdruk of moet je beter plannen, doe je heel veel mensen te kort naar mijn idee.

 

Maar heb je dan een burn-out? Psychische en lichamelijke klachten waarvoor je naar de doktee moet enzo? Of zit je in de ziektewet omdat je boos bent?