Hallo allemaal, Wat is het soms allemaal lastig. En wat kun je soms onzeker zijn of je het wel goed doet. Het gaat over ons oudste zoon afgelopen maart 10 jaar geworden. Hij vindt het lastig om eerlijk te zijn en zich aan afspraken te houden. In zijn schoolrapport staat bij "houdt zich aan afspraken" ook soms. Voorval van vanavond. Hij heeft vaste fortnite dagen en tijden dat hij dat spel op de playstation mag doen. Dit heeft hij gewoon nodig duidelijkheid en structuur. Vandaag was de dag dat hij mocht en is hij ook vanmiddag een uurtje geweest. Na het eten ging mijn man naar bed (slapen voor nachtdienst) en omdat zoon zo lief was geweest en vanochtend veel had geholpen mocht hij als beloning nog een half uur op de playstation, maar GEEN fortnite. Na halfuurtje duurde zijn Fifa potje nog 3 minuten en zei ik we gaan hierna stoppen. Oké mama en gaf dit ook aan aan online vriendje. Ik ging ondertussen dochtertje naar bed brengen en was ongeveer 20 min weg. Hoor ik vanaf boven hem praten. Zit hij gewoon fortnite te KIJKEN van dat vriendje. Vriendje speelde en hij keek alleen. Ik voelde me zo in de zeik genomen en heb dit duidelijk laten merken. TV meteen uitgezet en mocht geen jeugdjournaal meer kijken. Wat vinden jullie hiervan? En wat zou jij als consequentie geven? groetjes een onzekere mama
Wist hij dat dat ook niet de bedoeling was/had hij dat kunnen weten? Dat vind ik namelijk wel uitmaken. Als hij het wist/had kunnen weten, dan lijkt de consequentie van geen schermtijd meer (of de Fortnite tijd op een ander moment ‘inleveren’) me heel logisch.
Ja dat wist hij heel duidelijk. Maar maakt dan denk ik misbruik van de situatie omdat ik dochter naar bed bracht. Hij kan helemaal opgaan in iets als hij iets leuks vindt en heeft dan alleen daar oog voor zoals nu met fortnite hype. Wij willen een balans daar in en zonder ons hulp lukt dat hem niet.
Ik denk dat dat er helemaal bij hoort. Stiekem iets doen waarvan je ouders het niet door hebben, leuk toch. Ik zou er niet te zwaar aan tillen. Herken het van mezelf ook van vroeger. Ging ook stiekem op stap enzo. Is helemaal goed gekomen. Zolang het niks ernstigs is zoals pikken of andere mensen kwaad doen oid.
Mijn zoon van tien doet dit ook. Als hij de kans krijgt om nog even langer te gamen/ tv te kijken doet hij dit ook. Hier hebben we daar ook regelmatig aanvaringen over. Slecht luisteren betekent meestal de consequentie: paar dagen geen scherm o.i.d. Maak me er verder geen zorgen over.. Ben bang dat het nog wel erger gaat worden. De echte puberteit moet nog beginnen
Nu heb ik geen tienjarige, maar kom op. Hij heeft de 17 minuten nadat hij niet meer op de Playstation mocht spelen meegekeken met Fortnite van een ander. Hij luistert dus wel naar je, anders was hij wel door blijven spelen/Fortnite gaan spelen. Jij was dochter naar boven aan het brengen dus niet in de buurt. Ik vind dit wel een beetje de kat op het spek binden en dan boos worden dat er aan gelikt wordt.
AvdY: ik vind het toch wel fijn dat ik afspraken kan maken met een 10 jarige. Misschien dat ik overdrijf maar wil als hij een keer alleen thuis is hem ook kunnen vertrouwen dat hij bijv. na uurtje gamen stopt. Als we hem nu niet hierop wijzen ben ik bang dat eind zoek is als straks echt de pubertijd begint. Ik vind dat hij de regels best mag accepteren.
Tuurlijk is dat fijn, maar ik denk wel dat dat nog een hele tijd zal duren. Ik vind ook zeker dat je hem op de regels mag wijzen en er consequenties aan mag verbinden, maar ik denk niet dat hij het daarna als meer de doen.
Hoe wist hij het? En het is hem wel gelukt om met zelf spelen te stoppen, dat vind ik al heel knap. Ik denk dat hij jullie hulp bij dit soort dingen nog jaren nodig zal hebben (en dat het eerst alleen maar meer zal worden ivm de puberteit inderdaad). Als hij alleen thuis is zou ik zeggen geen Fortnite. En dan nog heb je geen garantie. Als je 100% zeker wilt zijn dat hij het niet doet, dan kan hij niet alleen thuis zijn.
Het hoort er helaas allemaal bij. Tot een bepaalde leeftijd kun je alles nog enigszins sturen maar er komt een moment dat je grip op bepaalde dingen minder zal worden. Het is heel erg goed dat jullie hem sturen in zijn gametijd en er op toezien dat die niet uren achter zijn PS zit maar wat die nu heeft gedaan is gewoon wat onschuldige kattenkwaad. Op deze leeftijd zijn ze gewoon heel erg aan het zoeken en uitproberen hoe ver ze kunnen gaan maar hebben doorgaans amper het benul wat ze doen. Veel van wat je schrijft herken ik heel erg van toen mijn zoon ook deze leeftijd had, dingen verdraaien, niet eerlijk etc, kon ik me ook zo over opwinden. Nu is hij 15 jaar en heeft nog steeds zijn puberstreken maar ik ben me de afgelopen jaren gaan verdiepen in dat hele puberbrein en daardoor begrijp ik hem en zijn streken veel beter. Denk eens terug aan je eigen kindertijd, was je toen altijd eerlijk en oprecht tegen je ouders, deed je nooit iets stiekem? Ik wel en het heeft me geen minder mens gemaakt. Een 10 jarige zeggen dat die na 1 uur moet stoppen met gamen wanneer je niet thuis bent is een utopie en er zullen er vast zijn die het wel doen maar ik ken ze niet Ik zou het allemaal niet zo groot maken, het is alvast een voorproefje op de echte puberteit die straks gaat komen, loslaten, loslaten, loslaten.
Wat blijf ik toch blij met deze site. Bedankt voor jullie reacties. Het laat ons er ook weer op een andere manier tegen aankijken.
Het blijft een man he! Je moet duidelijk afspreken wat je wilt en verwacht, en pubers buigen de regels naar eigen hand.
Ik denk dat je stiekem de ps4 als hij alleen thuis is, moet instellen op 2 uur en dat hij zich dat vanzelf uitschakelt. Als je dan een paniek telefoontje krijgt, dan de ps4 het niet meer doet, weet je genoeg.... hahaha Hier vindt zoon het ook lastig om afspraken te maken, als hij het niet nakomt, krijgt hij fortnite straf, nou toen ging het ineens veel beter. Hij ziet nu ook in dat het ook een wisselwerking is.
Natuurlijk stopt hij niet wanneer jullie niet thuis zijn en er geen controle is. Deed ik vroeger ook niet. Zeker bij 10 jarige, daar is het oorzaak gevolg nog niet helemaal oké zeg maar. Ze nemen als de kans zich voordoet, niet 1 maar de hele rol koekjes bij, niet hun water of thee, maar hun cola. Ze eten wat meer snoep en gamen tot ze de voordeur horen. Dat is toch juist het leuke van alleen thuis zijn? Jij benoemt vervolgens dat je trots bent met alles wat wel goed is gegaan: het huis is niet afgefikt, iedereen leeft nog, er zijn geen oversyromingen in de badkamer, etc.. en je doet alsof je niet doorhebt dat de rest niet volgens afspraak is gegaan. De volgende dag zeg je dat hij geen koekje krijgt omdat ze op mysterieuze wijze allemaal op zijn en de PSP door zijn overuren vandaag even een vrije dag heeft en dus uitblijft. Hij heeft l door dat jij hem door hebt maar je maakt het niet te zwaar.
Ik kan me hier eigenlijk wel in vinden. Ik denk soms ook dat we te moeilijk doen om dit soort 'simpele' dingen. Waardoor we het voor onszelf als ouders het er ook niet makkelijker op krijgen
Oh, zulke dingen doet mijn zoon van 10 ook hoor. Ik probeer een beetje een gulden middenweg te vinden. Ik zie sommige dingen voor de vingers of zeg er alleen wat van, maar hij hoeft ook niet overal lak aan te hebben. Dan raakt hij bijv. schermtijd kwijt o.i.d.
en misschien afspreken wat hij dan die overige 17 minuten moet gaan doen als jij weg ben..dus wat je van hem verwacht na dat spelletje (lees niet dat je dat heb gedaan).. ik zou namelijk ook meekijken alsnik niet weet wat ik anders moet doen of wachten tot mama weer beneden komt.
Ach, ik denk dat je het veel minder zwaar op moet nemen. Ik weet heus wel dat mijn zoon van 10 de hele tijd computert als hij een uur alleen thuis is. Er is 1 oplossing: hem niet alleen thuis laten en hem constant in de gaten houden. Als je niet wilt dat hij doorgaat moet je op de tijd dat je wilt dat hij stopt er zijn en ervoor zorgen dat hij stopt, dus er zijn. Of een kookwekker zetten, dat werkte hier ook wel toen we dat deden. Wij zijn over het algemeen redelijk streng als het gaat om computeren, half uur per dag door de weeks en op vrije dagen 2 keer een half uur. Ik ga er wel wat soepel mee om, een keer 10 minuten extra vind ik geen ramp. Maar hij computert onder de streep niet zo vreselijk veel. Daardoor kan ik het loslaten op dat soort momenten, als ik er niet ben om hem eraf te sturen na een half uur. Ik heb ook heus wel flink gebaald hoor dat afspraken maken zo moeilijk is, maar het hoort er bij, die computer trekt gewoon enorm, dat begrijp ik heus wel. Zo lang hij dus nog genoeg buiten speelt en met zijn lego bouwt maak ik me niet zo druk meer.