Toen mijn man en ik gingen samenwonen kregen wij de meubels cadeau, maar op het moment dat wij na jaren de meubels wilde vervangen omdat het onze smaak niet meer was waren ze boos en hebben ze de meubels opgehaald. Ik denk dat het de gierigheid overstijgt.
Bij ons in de familie worden de kinderverjaardagen vaak in de middag gevierd. Zo vanaf een uur of 15.00, dan iets te eten en rond 19.00 naar huis. Mijn zwager en schoonzus schuiven maar al te graag aan en eten dan ook erg flink. Als ze zelf uitnodigen is er nooit iets te eten en staat het goedkoopste van het goedkoopste op tafel aan chips ed. Vrijstaand huis, 2 topinkomens.... Ook daar in de familie als je om een gunst vraagt komt er direct een wedervraag. Zo van kun je me helpen met een bepaald klusje; is goed kom jij dan onze tuin snoeien? En dan ook nog liever gisteren dan vandaag.
Ik hoef niet langs te komen, want ik geloof zeker dat je woont zoals je dat omschrijft. Ik heb meer mijn bedenkingen bij de rest van jouw post waarin je je financiële situatie schetst en aangezien jij je vrij voelde die twijfels over @Tuttebella openlijk uit te spreken (hoewel geprobeert dat 'verkapt' te brengen) ga ik er vanuit dat je het ook niet erg vindt dat ik die twijfels nu bij jou uitspreek. Toch?
Ja zo kan je het ook zien. Ik noem het een Yolanthe. Bestek; WEG. wc-papier; WEG. Gastendoekjes; WEG.
O dat vond ik anders niet zo overkomen hoor. Snapte prima wat er bedoelt werd. Kwestie van interpretatie dus denk ik
Absoluut geen probleem, je mag twijfelen wat je wilt. Zolang ik zelf maar weet hoe het zit en kan uitgeven wanneer en wat ik wil intresseert het me echt geen reet wat jij er van denk.
Nee geen wereldsalaris maar wel 'gewoon'. Ik zou blij zijn als ik 12,50 netto over zou houden. En dan is er in mijn vakgebied dus geen sprake van fooi. Ik bedoel maar
Hoezo? Smaak verandert toch door de jaren heen? Als ze het dan perse terug willen zou ik ook wel raar kijken
Het is toch lief dat ze het gekregen hebben toen het nodig was. Wat ermee gebeurd als ze het zelf niet meer nodig hebben is niet belangrijk toch? Het is niet alsof ze het ineens terug kwamen eisen toen het nog nodig was.
Belangrijk niet nee, wel opvallend/apart vind ik. Er van uitgaande dat ze het niet in hun eigen huis kwijt kunnen of iemand in gedachten hebben om door te geven
Dat laatste heb ik juist wel in gedachte. Waar moet je anders al die spullen laten? Daarbij is het ook weer lekker opgeruimd als je zelf niet de meubels hoeft af te voeren.
Je doet nu een aanname die helemaal niet klopt. We hadden het niet nodig Jij mag mij ondankbaar vinden dat is je eigen persoonlijke mening. Gelukkig weet ik dat het totaal anders in elkaar steekt. Mijn normen en waarden zijn anders, als ik iets geef mag die persoon ermee doen wat hij of zij wilt en als ze er naar jaren nog wat voor krijgen zou ik alleen maar blij voor ze zijn. Wij wilde de meubels trouwens allemaal graag aan mensen weg geven die niks te besteden hadden. Ondankbaar heh van mij?
Maar wat is nu het probleem? Want elk vakgebied heeft zo zn eigen belongsvorm. De directeur van ING verdient ook een paar miljoen per jaar en kreeg tot voor kort een dikke bonus. Daar ga ik ook niet om zitten miepen
Ik denk dat dat de verkeerde vraag is die je stelt, in deze gaat het er niet om wat wij of zij met de meubels wilde doen. Het gaat erom dat je iemand wat -cadeau- geeft(!) en wanneer je iemand wat -cadeau- geeft is het niet meer de gever die in het bezit van datgene is, maar de ontvanger. Als je iets uitleent heb je 100% het recht het terug te vragen. Dan zou je het niet eens terug hoeven moeten vragen, maar dat was hier niet aan de orde. De vraag is eerder wat jij verstaat onder iets geven zonder het stukje uitlenen? Als jij wat aan je kinderen -cadeau- geeft later word je toch ook niet boos als ze op een gegeven moment beslissen iets anders te willen en eis je het toch ook niet terug?
en het laatste wat ik er over kwijt wil (omdat het me dwars zit dat ik voor leugenaar word uitgemaakt zonder dat je daar feiten/bewijzen voor heb), misschien heel moeilijk te bedenken en begrijpen, dat we juist doordat we nooit naast onze schoenen zijn gaan lopen door groter en duurder te moeten wonen toen het bedrijf groeide en groeide, en nog steeds heerlijk wonen in ons eerste huis met een hypotheek waar je je rot om lacht (terwijl het huis inmiddels wel 300% in waarde is gestegen) we mede daardoor zo riant kunnen leven. Ik hecht geen waarde aan een duurder groter huis, met grotere tuin, ik hecht waarde aan lekker kunnen leven en dit met mijn naasten te kunnen delen.
Lees nu deze dus je was bij de vorige reactie echt niet sarcastisch. Maar dan is het toch niet gegeven als je het daarna terug haalt (niet terug vraagt maar echt terug haalt) dan is het geleend. Wat ook heel lief is, maar dat is een ander verhaal.