We hebben altijd gezegd dat we zeker 2 kinderen wilden, dus na een goede eerste zwangerschap en een gezond kindje was de vraag niet óf we nog voor een 2de zouden gaan, maar gewoon wanneer we dat zouden doen. Ik weet nog dat de gynaecoloog vlak na mijn bevalling van ons 2de kindje zei: “goed gedaan, jij mag nog wel eens terugkomen!”, waarop ik reageerde met: “ik denk het niet!” Ik vond het toen ook echt even goed zo. We zeiden dat áls er ooit nog een 3de zou komen, dat dat dan een nakomertje zou zijn. Maar al snel had ik toch het gevoel nog niet klaar te zijn met kindjes krijgen. Ik wou echt graag nog een kindje, en mijn man uiteindelijk ook. En zo geschiedde. Na de geboorte van de 3de zei ik nog tegen mijn moeder dat ik weet dat 3 wel ruim voldoende is, en dat mijn man het ook echt genoeg vindt zo, maar dat ik alleen maar kan hopen om niet meer opnieuw dat gevoel te krijgen dat ik nog niet klaar ben met kindjes krijgen. Een soort oermoederinstinct dat me vastberaden opdraagt om nog een hoopje liefde op de wereld te zetten. Want wat moet ik dan doen? En ja, hoor, ik heb het weer te pakken. Ik weet niet of mijn man ooit hetzelfde gaat voelen, maar ik weet ook niet of dat gevoel te onderdrukken is. Ik stel mezelf altijd de vraag “waarom niet?”, en daar weet ik geen antwoord op. Ik wou in ieder geval alvast aan jullie vragen: is van 3 naar 4 een grote stap? Ik vond van 1 naar 2 veel groter dan van 2 naar 3. En voor de rest wou ik gewoon even mijn hart luchten, denk ik
Hoi! Ik heb nog geen ervaring om te delen, want momenteel 3 kinderen, maar even laten weten dat ik me heel erg herken in jou verhaal! Inmiddels al een tijdje bezig voor een 4e. Ik vond trouwens de overgang van 1 naar 2 kinderen ook groter. En ik moet als er een 4e komt echt van mezelf stoppen met dat “oermoeder gevoel “, want 4 is hier echt de max! dus hopelijk krijg ik dat gevoel niet meer.
Ik herken het gevoel Van 3 naar 4 vond ik vooral de praktische stap het grootst. Grotere auto, groter huis (we hadden al maar 3 slaapkamers) en ook de daarmee gemoeide kosten. Verder was onze 4e toevallig een pittige baby de eerste 3 maanden en dan ook nog in de eerste week van de zomervakantie bevallen was niet zo’n succes Maar het is ook superleuk en het allemaal waard En waarschijnlijk gaat dat gevoel ook niet weg, ik zou zo nog een vijfde, zesde kindje kunnen krijgen als je in mijn hart kijkt. Gelukkig begint je verstand ook harder te roepen, bij mij wel in ieder geval. Dat maakt nu ook dat wij niet voor nog een kindje gaan. Bij ons is het het antwoord op de vraag ‘waarom niet?’ : Aandacht. Aandacht voor onszelf, aandacht voor elkaar en aandacht voor elk van de kinderen. Wij kunnen dit nu nog goed verdelen, maar wij zijn bang een partij te kort te gaan doen als we nog een kindje erbij zouden krijgen.
Hier 4 kindjes. Ik vind het meevallen maar denk ook wel dat het veel uitmaakt hoe de baby het doet en miss hoe oud je kinderen zijn. Hier een hele gemakkelijke 4e en de andere 3 zijn al heel zelfstandig omdat ze niet meer zo klein zijn (12, 9 en 7) en helpen mij ook vaak mee.
Bedankt voor je verhaal! Leuk dat jullie bezig zijn voor een 4de, hopelijk mag het snel lukken Was dat voor jullie een makkelijk besluit om te maken, om voor een 4de te gaan? Of waren er wel twijfels owv praktische zaken ofzo?
Bedankt voor je reactie! Als ik met mijn man praat over een 4de, soms hij inderdaad ook al die praktische zaken op. Een grotere auto zouden wij ook moeten kopen. Een groter huis hoeft niet perse, maar wel de zolder verbouwen tot slaapkamer, dus dat brengt ook kosten met zich mee natuurlijk. Praktische zaken zijn allemaal wel op te lossen, denk ik dan. Maar wat je zegt, de aandacht verdelen, dat is natuurlijk heel belangrijk. Dat hebben we nu wel allemaal op een rijtje, zelfs tijdens het eerste jaar van onze 3de. We hadden een heel druk jaar met hem (of ja, hij is bijna 1), maar zelfs dan hebben we onze meisjes niet tekort gedaan. Dus ik denk dat we dat ook wel zouden kunnen met een 4de kindje erbij. Het is inderdaad mijn hart dat heel graag nog een kindje wilt, en ik vind het erg lastig om dat tegen te spreken! Al weet ik zeker dat mijn man dat op een gegeven moment wel zal doen in mijn plaats
Dank je voor je reactie! Oh ja, ik kan geloven dat het wel veel verschil maakt dat de 3 anderen al een stuk ouder zijn. Voor mij hoeft de 4de ook niet meteen te komen, misschien als de jongste 5 of 6 is bijvoorbeeld...
Volgens mij houdt dat gevoel voor veel mensen gewoon nooit op... Dus op een gegeven moment is het slim om ook naar de praktische kant te kijken
Ik heb 4 kindjes. 12. 10.8. 4 jaar Ik zou dolgraag nog een kindje willen Alleen ik heb een te hoge BMI en daar wil ik eerst aan werken En nu kleinste op school zit vind ik het ook fijn tijd voor mezelf Dus ik weet het nog niet zeker of ik er voor gaan wil. Want nemen dat is zeker niet van welsprekend je krijgt een kindje Ik ben nu 32 mischien over een paar jaar Ik wil ook graag tijd voor me kids blijven houden me man en alles etc Ik kijk dan niet perse naar de materiële dingen bedoel waar 4 eten kunnen 5 ook. En je hoeft niet altijd alles perse nieuwe te hebben Maar mezelf kennende gaat het gevoel nooit weg zou ik wel een 11tal willen hahahah
Wel leuk dat er wat meer tijd zit tussen je 3de en 4de kindje! Ik denk dat ik dat wel zou zien zitten, een “nagenietertje” krijgen wanneer de jongste een jaar of 4-5 is. Zoals hierboven wordt gezegd moet je misschien ooit wel naar de praktisch kant gaan kijken, maar op dit moment denk ik er ook wel zo over zoals jij; waar er 3 kunnen eten kunnen er ook 4 eten Maar ik vrees inderdaad ook dat dat gevoel nooit weggaat, en ooit moeten we toch stoppen he Succes met werken aan je BMI !!
Het enige positieve aan dat ik straks 3 keizersnedes gehad heb is dat de keuze daarna, min of meer, voor mij gemaakt is. Ik denk dat ik anders ook nooit klaar zou zijn met dat gevoel. Tot aan de overgang. Maar ik vind de risico's van een vierde keizersnede persoonlijk te groot, dus straks sluit ik heel bewust het zwanger/baby hoofdstuk af. Geeft me nu al rust in mijn hoofd Je hebt hier helemaal niks aan, maar het schoot me te binnen toen ik je verhaal las. Heel veel succes met wikken en wegen
Nou ik zou leuk vinden over jaar of 5 nog 1 Een nakomertje haha alhoewel ik er mischien dan anders over denk $in jongste van 4 is een zorgen kindje veel ziek geweest nu nog. Dus wil echt tijd voor hem hebben Maar dat gevoel zal ik altijd hebben en soms moet je je verstand gebruiken haha En ik hoop me BMI naar beneden gaat ben flink aangekomen na de laatste Heel gek bij de 1e 3 kids viel het reuze mee een normaal BMI. Maar nu na de 4e lijkt wel of alleen maar aankom Nouja na de zomer lekker trainen en hopen dat de kilo's eraf gaan Ik vond ook super dat de oudste 3 al op school zaten en ik echt kon genieten van me jongste Is toch anders 3 achter elkaar je bent zo druk met alleen maar zorgen.
Dank je wel, ik hoop ook dat het binnenkort raak mag zijn Het was voor een best lastige keuze, soms twijfel ik zelfs nog een beetje, maar dat komt ook doordat het nu al bijna een jaar niet lukt en dan zeg ik tegen mijzelf: je hebt 3 gezonde kindjes, misschien is het wel goed zo. Bij ons is het praktische gedeelte wel te overzien, maar mijn man en ik vinden beide het heel spannend of het een 4e keer nog weer goed mag gaan qua gezondheid en zo. Maar dat is iets dat weten we nooit van te voren. Dat wisten we ook bij de andere 3 niet. Maar de wens blijft sterk, dus we gaan er voor
Dit inderdaad, wat als het na de vierde weer terugkomt? Zeg niet dat je het niet moet doen,alleen dat gevoel niet altijd de boventoon kan voeren. Dat mindert wel na loop van tijd.
Ik ben zwanger van de 4de. Als deze kleine geboren wordt dan zijn mijn kinderen 16, 14 en 6(of nog 5 we zijn uitgerekend 1 week voor haar verjaardag). Wij hebben de keuze bewust gemaakt. Vorig jaar zomer onverwachts zwanger en toen na 6 weken een miskraam gehad. Daarna zijn we alles op een rijtje gaan zetten. En veel dingen vallen reuze mee. Ik vind het heerlijk dat bij mij alles wat ouder is zodat ik ook echt samen kan genieten. Als test nemen we dit jaar een vriendinnetje van de middelste mee op vakantie, dus moeten we met 2 auto's. Mijn man rijdt in een lease auto en die mag in het voorjaar van 2021 een nieuwe uitzoeken. Dan kiezen we eentje waar we allemaal in passen. Tot die tijd rijden we in de huidige door en als we echt mrt zijn allen weg moeten nemen we de aygo (mijn autootje) mee. Zo hebben we alles besproken en in kaart gebracht. En eigenlijk bleek bij ons allebei de wens zo groot te zijn dat we ervoor gegaan zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat je het thuis bespreekt en daarbij goed je eigen gevoel aangeeft hierin.
Hahaha ik heb net een soortgelijk berichtje gemaakt maar dan van vier naar vijf Over vier kindjes kan ik alleen maar zeggen dat het echt heel leuk en gezellig is.. Wij zijn meteen van twee naar vier gegaan dus over de overgang van drie naar vier kan ik weinig zinnigs zeggen. Wel vond ik zelf de overgang van geen kind naar 1 kind absoluut het grootst. Want opeens moet je áltijd zorgen voor, aandacht geven aan, klaar staan om, verantwoordelijkheid dragen enz. Van een naar twee kindjes was weer een overgang maar veel minder heftig. Dat constant mama zijn deed ik toch al, de aandacht moest nu alleen verdeeld worden. En de overgang van twee naar vier vond ik echt het minst heftig.. Je moet er weer even je draai in vinden maar het lijkt wel alsof het juist makkelijker wordt. Dat is natuurlijk op een bepaalde manier ook zo.. Je oudste kindjes worden ouder en vermaken zichzelf of elkaar, je hebt als moeder meer ervaring, je wordt steeds handiger in multitasken enz. De vraag is wel een beetje waar het stopt natuurlijk (wij overwegen namelijk nu een vijfde kindje hahahaha). Maar als het kan en jullie willen het graag, wij vinden het super gezellig! En soms vraag ik wel eens aan de oudste na een drukke dag waarin de kleintjes veel aandacht vroegen: wel druk he, zoveel broertjes en zusjes, zullen we er eens wat weg brengen naar opa en oma zodat we een rustig weekendje hebben? Maar daar vindt hij ze toch te gezellig voor
Zoo fijn om al die herkenbare verhalen te lezen! Wij hebben de wens voor een 5e. Ik had na de 4e alles al afgesloten in mijn hoofd en was daar ook compleet tevreden mee. Tot mijn man begon over een 5e! Ergens twijfel ik, jongste gaat bijna naar school. 3 vd 4 hebben zwemdiploma's en iedereen is zindelijk. Dat geeft wel veel vrijheid. Ze hebben nu allemaal een eigen kamer en als er een 5e bij komt zullen er 2 samen moeten gaan slapen. Ze zeggen nu wel dat ze dat graag willen maar wat als ze 15 zijn en behoefte hebben aan privacy. Daarbij weet ik niet of ik nog een keer die slapeloze nachten aankan! Tegelijkertijd vind ik het stom dat ik me door zulke praktische dingen laat tegenhouden. Maar goed... on topic! Van 2 naar 3 was een eitje ! En eigenlijk van 3 naar 4 ook.. Het enige lastige van nr 4 was dat toen de oudste 2 al volop in de sporten/clubjes en afspraakjes zaten en hij daar dus overal mee naar toe moest. Wat dat betreft heeft een groter leeftijdsverschil ook weer zijn voor en nadelen.
Ik lees even mee! Wij hebben 3 kindjes en twijfelen beide over een 4e. Soms word ik er gek van. Zo rond mijn eisprong wil ik opeens weer veel meer dan als mijn eisprong voorbij is whaha. Dus ook een grapje van moeder natuur misschien. Ik zit vooral met de praktische dingen. En ik wil gewoon ook zelf nog leven, leuke dingen kunnen doen en ook zonder de kids. Ik ben er altijd voor ze en vergeet mezelf nogal snel. Maar owww wat is die beslissing nemen lastig!
Dit denk ik en vooral ook: hoe groot is je wens? Ben je bereid om andere dingen op te offeren? Oftewel om andere keuzes te maken? Meer dan 2 kinderen hier zou betekenen andere auto, uitbouwen boven (of 2 op 1 kamer), financiële concessies doen, minder werken voor mij.. zaken waarvan ik niet bereid ben om die op te geven. Zo zou het nu voor mij voelen. Ik ben op dit moment veel te ‘egoistisch’ (of gewoon realistisch) in mijn leven voor méér kindjes na de tweede. Maar kijk: ik ben 29 na de tweede. Ik weet totaal niet hoe ik hier tegenaan kijk wanneer ik 35 ben. Misschien is de situatie dan heel anders. Van nature heb ik genoeg liefde om te geven, dat wel.