Wat een mooie zelfreflectie. Zo is dat hier denk ik ook. No way dat ik mensen de deur wijs. Maar ik heb er echt niet altijd zin in. Zeg gerust dat een speelafspraak niet uitkomt als ik even rust nodig heb. Om onverklaarbare redenen ben ik soms enorm moe. Haast niemand die dat weet. Maar ik doe dan graag een dutje. Met de oudste kan dat. Maar met de jongste 2 moet ik er wel bij zijn. Maar terug naar gierige acties: Ik vind niet gauw iets gierig. Mag mijn kind niet mee-eten? Prima. Zou het pas gek vinden als ze op de woensdagmiddag de eigen boterham mee moeten nemen Kom je op onze verjaardagen zonder cadeau, met een zelfgemaakte tekening of met een enorme vrachtlading aan cadeaus? Allemaal fantastisch. Wat ik wil is dat de jarige aandacht krijgt en jij het naar je zin hebt! Mee-eten is meestal aan de orde. Ook als je snel even na je werk komt en na het eten weer wegm Gezellig dat je er bent Ook als ik bij jou alleen een plak cake krijg. Soms zet ik een eindtijd op de uitnodiging. Dat heeft dan een reden. Laatst moesten we weg op de verjaardag van dl2. Dan roep ik op tijd dat we bijna weggaan. Iedereen sjouwt alles naar de keuken en veegt de kruimels uit zn mondhoek. Dingen als eigen eten meenemen als het niet mag (ziekte, allergieen etc uitgesloten) , bij het ontbijtbuffet ook je lunch meenemen, dingen meeskoepen die ter promotie zijn en niet om er 100 mee te nemen, ikea potloodjes standaard in je lade hebben vind ik eerder asociaal dan gierig. Ohja. Rekening splitsen? Prima! Niet splitsen? Ook prima
Is je referentiekader he.. Hier spelen ze sowieso langer. Wij wonen 12 km bij school vandaan. Kids worden vaak opgehaald uit het werk van ouders. Dus pas later. En dan spits .. tja soms zijn ouders dus later. En dan schuiven ze gewoon aan. Ik zeg altijd: eet wat je lekker vindt, thuis eet je de rest Ik heb me echt nog nooit bedacht dat ouders dat vervelend zouden kunnen vinden.. Ook nog nooit iets gehoord wat ik zo op zou kunnen pikken. Maar ik zal extra alert zijn. (Krijg wel eens de vraag naar een recept..haha) En luister, dit is niet elke week he. Ik heb niet van die afspreekkinderen. Werk zelf 2-3 dagen ,dus dan blijft er al niet zo veel over. Maar goed. Als de kinderen om 1700 al opgehaald worden, zitten we echt nog niet te eten
Haha gelukkig, las al een paar posts over rust aan tafel toen dacht ik echt hier in huis gaat er serieus iets fout! gelukkig ben ik niet de enige
Dat is voor mij ook heel belangrijk. Zoon is nu op zijn kamer aan het chillen met twee vriendjes. Als wij straks over 1,5 uur gaan eten en ze zijn nog hier met zijn drieen vraag ik of ze mee willen eten, of boven blijven hangen/gamen tot we klaar zijn of naar huis gaan. Het voelt voor mij in ieder geval alles behalve goed een kind weg te sturen omdat wij aan tafel gaan. Maar dat is een persoonlijk gevoel.
Dat was hier ook toen mijn zoon wat jonger was en ik hem nog uit school haalde en hij dan wilde afspreken. Dan sprak je met zo een moeder een eindtijd af, vroegen de kinderen ter plekke al mag ... blijven eten ook prima als die moeder dag goed vond maar altijd een eindtijd met duidelijkheid. Sinds 1,5 jaar gaat dat niet meer zo, veel kinderen fietsen zelf naar school en regelen het spelen met elkaar of ze spreken buiten af en gaan met elkaar mee naar huis of ze staan ineens voor de deur, komt D. buiten of D. zegt kom je hier spelen. Dan is er geen moeder meer waar overleg mee is over een eindtijd dus gebeurt het vaker dat er rond etenstijd nog kinderen hier in huis zijn.
Als ik een kind vraag of hij/zij mee wil eten laat ik dat kind wel altijd even de ouders bellen om te vragen of die dag goed vinden.
Dit doen we hier ook hoor, zeker op doordeweekse werk- en schooldagen. Toen er nog geen continuroosters was hier op school, kwam er tussen de middag nog wel eens een klasgenootje mee. Dat vond ik meestal wel goed. In een vakantie vind ik het wel goed als er kinderen blijven eten, dit is dan meestal wel vooraf afgesproken met de ouders. Of ik krijg/stuur een appje of het oké is dat het kind/mijn kind blijft eten.
Gezellig als er vriendjes/vriendinnetjes mee eten! Omdat ik 4 dagen werk, kan ik alleen op vrijdag of in het weekend kinderen ontvangen. Ze zijn dan 15.15 uit. Kan me er niks bij voorstellen dat ze dan maar twee uurtjes blijven eigenlijk. Gewoon gezellig mee eten, ik vind het wel leuk een keer ander gekwebbel aan tafel, en rond 19.00-19.30 naar huis.
Bij ons is dat, als het dus lukt door de drukke schema's, wel echt een rust/bijklets moment. En qua gastvrijheid, op dit moment zitten hier 3 vriendjes van zoontje, die net lekker snacks hebben gehad. Buurjongetje die met de jongste speelt en vriendin van dochter in de kamer. Altijd welkom, maar dat sluiten we straks wel af met ons gezinnetje met het eten. En als dat een keer anders loopt, dan vind ik dat ook geen probleem, maar die momenten aan tafel vind ik wel heel fijn en dat blijven we wel doen. Op die manier houden we de balans er een beetje in.
Mensen die mijn kind naar huis sturen omdat ze extra vroeg gaan eten terwijl mijn kind daar iets langer zou blijven spelen vind ik heel onvriendelijk en geeft een naar gevoel. Vind dat totaal niet gastvrij en erg onvriendelijke overkomen dus zal ik mijn kind daar zeker niet meer laten spelen.
Dat is het ook zeker bij de kleinere kids en zo is dat ook altijd hier geweest. Echter vanaf een bepaalde leeftijd gaan ze zelf spelen en moeten ze allemaal wel rond 18 uur thuis zijn. Ze gaan dan zelfstandig naar huis en worden ook niet meer opgehaald. Gaat dan ook niet meer via de ouders. Zo gaat dat hier tenminste.
Ja idd en ze bellen zelf altijd met hun eigen mobiel om thuis te vragen of ze wat langer mogen blijven en mee mogen eten bij vriendje, helemaal prima. Hoort ook een beetje bij het zelfstandig worden.
Wel of niet mee laten eten.. ik vind het afhankelijk van hoe je het brengt al dan neit gierig. Zeg je tegen een kind het is nu bijna avond, het wordt tijd om naar huis te gaan vind ik er niets mis mee. Maar ga je de tafel voor dat kind dekken en zeg je we gaan eten dus je moet weg.. Dan vind ik het wel gierig overkomen. Ik weet dat ik daar vroeger een enorm ongemakkelijk gevoel van kreeg. Ik zou dat iemand dus ook nooit aandoen. Dan maar minder eten per persoon. En ik weet niet zo gauw waarom je het erg moet vinden als ej kind elders heeft gegeten (tenzij er specifieke eetregels gelden maar dan weet je dat wel of vertellen ouders dir als het belangrijk is). Dat je dan zelf een portie meer overhoudt een keer is dan geen ramp.
Hier ook niet hoor, het gebeurt sporadisch en in de zomermaanden wat vaker dan in de winter. In de winter gaan ze vaak naar huis voordat het donker wordt en dat is dan al wat eerder. In de zomermaanden blijven ze vaak wat langer spelen en dan zien ze me bijvoorbeeld koken en vragen het uit zichzelf en dan zal ik nooit nee zeggen. Andersom gelukkig ook nooit een probleem. Mijn zoontje belt dan met de mededeling of hij mag blijven eten, dan vraag ik meestal wel hoe laat ze gaan eten want wil hem niet later dan 19 uur thuis hebben. Zo af en toe moet dit gewoon kunnen. Zou mijn kind ook zeker niet elke week ergens laten eten, dan voelt het weer bezwaard. Vind het zelf erg gezellig en ze hebben ook al echte gesprekken aan tafel waar ik van genieten kan.
Juist exact hetzelfde idd en vroeger echt een paar keer meegemaakt, ik ging als kind echt met een naar gevoel naar huis. Ik hoefde echt niet mee te eten en zou het denk ik ook vaker afslaan maar echt wegsturen terwijl ze zowat allemaal aan tafel zitten vind ik niet ok.
Iemand die mijn kind bewust uitsluit die sluit ik niet alleen uit, sterker nog, die verban ik! Vind dat onfatsoenlijk en dat soort mensen wil ik niet in onze circle hebben. Wil niet hebben dat mijn kind dat soort gedrag normaal gaat vinden en leert om mensen buiten te sluiten vanwege een beetje eten of zogenaamde “rust”. Dat arme kind gaat gewoon na het eten naar huis en gaat niet voorgoed bij je intrekken. Dus laat dat soort mensen maar vooral lekker in hun rust en eigen gezin waar geen ruimte is voor een ander. Ik leer ze hier juist, hoe meer zielen hoe meer vreugde en samen te delen dus dat strookt niet met onze normen en waarden.
Oh hier ook niet altijd rust hoor haha maar dat hoort er gewoon bij, het zijn kinderen en het ene moment wat drukker of chagrijniger dan het andere moment.
Oké, maar je vind het wel met jouw normen en waarden stroken dat de ouders van het vriendje/ vriendinnetje van jouw kind gedwongen worden om die van jou mee te laten eten omdat de vriendschap anders verbroken wordt? Ik vind dat heel bijzonder, ik mag niet bij jou eten dus we zijn geen vrienden meer. Ik mag toch hopen dat je je kinderen leert dat vriendschap om meer draait dan een aardappel..
Dit vind ik ook wel lastig want uiteindelijk zijn de kinderen de dupe (die mogen niet meer met elkaar spelen) omdat de ouders andere normen en waarden hanteren wat gastvrijheid betreft. Ik denk dat ik in zo een geval zou aansturen op dat mijn kind dat vriendje wat vaker hier uitnodigt en evt. mee laat eten en probeer zo min mogelijk daar te laten spelen als mijn kind daardoor echt een afgewezen of rotgevoel heeft. Edit. En ik denk dat het ook niet erg is voor een kind om te zien dat het er in elk gezin anders aan toe gaat. Dat niet iedereen hetzelfde is.