Onaangekondigd bezoek heb ik een gruwelijke hekel aan Heb het druk dus daar echt geen zin in Aan de andere kant is iedereen hier welkom en eten er vaak veel personen extra mee dat vind ik ook wel weer erg gezellig Kinderen spelen hier vaak etc Maar elke dag mensen over de vloer vind ik vreselijk heb echt tijd voor mezelf nodig
Het gebeurd hier zelden dat er onverwachts iemand langskomt en dat vind ik wel best. Als ze wel komen vind ik dat meestal wel ok, maar ik meer dan koffie en thee heb ik niet in huis. Als we met mensen hebben afgesproken dan halen we wel van alles in huis en vind ik dat heel gezellig. Maar ik vind het dus prettiger als ik het van te voren weet.
Precies dit. Ik heb een bloedhekel aan onverwacht bezoek. Afgesproken vind ik wel erg leuk en zal ik zorgen dat het aan niemand iets ontbreekt.
Zolang ik weet daf er bezoek komt ben ik heel gastvrij. Drinken en snacks genoeg op zo een moment. Kom je onverwachts zal er zeker wat te drinken zijn maar je moet niet verwachten dat je een koekje bij je koffie krijgt.
Deur staat hier voor iedereen open. Als je wil kan je ook altijd blijven eten. Onverwacht bezoek heb ik niet heel vaak. Alleen mijn beste vriendin en schoonzus komen weleens onverwacht door de poort verschijnen. Vind ik niet zo erg. 's nachts mag je me ook bellen als er wat is. Ik vind het fijn als mensen zich thuis voelen bij ons en zou het heel erg vinden als ze zich ongewenst of teveel zouden voelen. Ik heb alleen geen koffiezet apparaat. Dat is volgens veel dan wel weer ongastvrij.
O ik vind onverwacht bezoek heerlijk, altijd gezellig! Ook vriendjes en vriendinnetjes die mee eten vind ik zelf erg leuk. Helaas trekken mijn kinderen dit op doordeweekse dagen slecht dus is het zo goed als niet mogelijk.
Ik ben ook het liefst alleen met mijn eigen gezin en mijn eigen gedoetje. Alleen echte intimi, zoals mijn beste vriendin en mijn zus, voelen "eigen" maar voor de rest voel ik mij snel opgeprikt.
Onverwacht bezoek? Nee dankje daar hou ik niet van. Gepland heb ik er geen problemen mee, maar niet 3 avonden op een rij... Als bijv. het hele weekend vol gepland staat met visite kan ik daar echt niet blij om worden haha. Af en toe vind ik het wel gezellig en leuk om bezoek te hebben.. Maar ik krijg meer energie van op mezelf zijn en ff niks te hoeven.
Precies dit. Een collega van mij heeft ongeveer 5 avonden per week eters, elk weekend komen er kinderen logeren (ze heeft er zelf al 4) ze heeft vaak onverwachts bezoek en haar huis lijkt wel een inloophuis. Ik zou echt ongelukkig worden als ik in haar schoenen zou staan.
Dit komt wel aardig in de buurt denk ik van mij heb nooit standaard koek in huis, dus spontaan bak koffie blijft ook bij een bak koffie bijv. wel eten hier regelmatig mensen mee, vindt dat juist weer bere gezellig. Vorig week gingen we bbqen, mijn vader at mee. En toevallig was er vriendje van onze oudste er om te spelen, die bleef uiteindelijk ook mee eten.
Ik weet niet of ik gastvrij ben. Ik houd niet van onverwachts bezoek, maar zou ook niemand wegsturen. Overigens valt familie voor mij niet onder bezoek, die zijn altijd welkom (schoonouders uitgezonderd, maar die zien we toch nooit).
Eerlijk? Nee totaal niet. Ik wordt gek van bezoek en moet echt bijkomen als het bezoek weg is. Ben ook heel zenuwachtig als bezoek komt want wil niks verkeerd doen. Ergens anders afspreken vind ik niet erg maar liefst ook niet teveel. Ik ben heel introvert. Onverwachts bezoek komt hier niet. Alleen op afspraak. Als er onverwachts bezoek komt loopt de dag anders dan gepland en na het bezoek heb ik dan een opgejaagd gevoel. Mensen zijn welkom maar laat het op voorhand weten en dan liefst lang op voorhand zodat ik daar naartoe kan leven. Vind het jammer dat ik dat gevoel ook zo heb. Speelafspraakjes mogen zeker maar ook dan ga ik ook liever naar een speeltuin met de kinderen. Om de week spreekt m'n vriend met een kameraad af. Dan bij hem, keer erop bij ons. Tja ik ga dan samen met zoon naar bed om lekker te Netflixen. Ik kan die verhalen gewoon niet aanhoren. 30 minuten over 1 onderwerp enz,...de hel gewoon.
Zo ben ik ook wel een beetje. Ook introvert dus een huis vol mensen vreet eerder mijn energie weg dan dat ik er blij van word.. heb heus wel gezellige avonden met visite, maar als m'n man na zo'n avond voorstelt om de volgende dag weer bezoekers te ontvangen, nou nee dan wil ik gewoon weer ff lekker m'n eigen ding doen en op mezelf zijn
Het hangt er vanaf, als ik de hele dag gewerkt heb en net op de bank plof heb ik soms geen zin in bezoek. Maar mocht er iemand langs komen zal ik ze nooit gelijk wegsturen. Als ik gewoon thuis ben en er staat iemand onaangekondigd op de stoep, geen probleem maar ze mogen dan niet zeuren om de rotzooi dat het is (huishouden van Jan Steen hier )
Ik hou niet van onverwacht bezoek, sowieso omdat ik gewoon bezig ben met huishouden en studie of werk-dingetjes. Dan vind ik het rete-irritant als ik word afgeleid. Bij verwacht bezoek vind ik mezelf heel gastvrij - maar het is ook wel afhankelijk van het bezoek bedenk ik me. Familie pakt hier bv ook zelf drinken uit de koelkast, dat vind ik heel prettig. Maar we hebben kennissen waarbij ik 100x liever bij hun afspreek - dan dóe ik wel gastvrij hoor, ze eten bv mee. Maar ik vind het niet fijn... ik weet niet goed wat het is, ze gaan anders met onze spullen om ofzo? Lastig echt een vinger op te leggen. Met familie zitten we erg op 1 lijn en zij doen dingen ook zoals wij ze doen, die kennissen niet. En dan nog goede vrienden, dat verschilt een beetje eigenlijk, met sommigen spreken we eigenlijk altijd buitenshuis af. Geen van hen komt gewoon aanwaaien (ze wonen ook allemaal in een ander land).
Ik word ongemakkelijk van onverwacht bezoek omdat mijn huis dan vaak niet spic en span is, terwijl ik natuurlijk graag het perfecte plaatje ophoud dus geef me even een uurtje om door het huis te rauzen en iets voor te bereiden qua eten/drinken. (En blijf weg uit onze slaapkamer, bij een acute opruim actie is dat waar de zooi heen verdwijnt. Maar de kinderen gooien vaak toch de deur open en familie loopt er nogal eens binnen op zoek naar iets, de spiegel even gebruiken...) Verder, kom erbij
Hier ook introvert, maar man is nog erger. Wij zijn altijd erg blij als alles weer rustig is in huis.
Onaangekondigd bezoek heb ik dus écht geen zin in. Mensen die belangrijk zijn hebben mijn nummer dus bellen of appen altijd eerst. Mijn zus, broertje of moeder blijven regelmatig eten, ook als ik niet op ze gerekend heb. Met verjaardagen zorg ik voor speciale dranken voor mijn gasten (Echte coca cola voor mijn tante, light sap voor mijn oma, rode wijn voor andere tante etc. etc.) En dat was het eigenlijk wel. Ik vind mijzelf niet héel gastvrij, althans ik ken mensen die dat veel meer zijn.
Ik lees het vaker in dit topic, maar voor mij geldt ook: ik ben alleen heel gastvrij voor aangekondigd bezoek. Bij een feestje of als we visite hebben zorg ik er met plezier voor dat niemand iets tekort komt, ik kook lekker, zorg voor hapjes en drankjes en mensen worden vooral ook uitgenodigd om zelf wat te pakken, dat vind ik alleen maar handig. Van onverwacht bezoek houd ik echter absoluut niet. Ik wil me in mijn eigen huis volledig kunnen ontspannen en bij wijze van spreken in een joggingbroek in een niet gestofzuigde kamer onderuit op de bank kunnen hangen, zonder bang te zijn dat de buurvrouw opeens binnen staat. Uitzonderingen hierop zijn mensen die hier kind aan huis zijn, zoals mijn ouders of zus, maar die bellen eigenlijk ook altijd ff of ik thuis ben. Ik zal onverwacht bezoek echter nooit de deur uit sturen of wegkijken, ik doe dan mijn best om ze toch gewoon leuk te ontvangen en gezellig te zijn, maar dat doe ik dan echt ‘omdat het moet’. Van binnen heb ik daar dan echt geen zin in en ik ben blij als ze weer weg zijn. Uiteindelijk dus niet zo gastvrij, aangezien het wel alleen zo is op mijn voorwaarden. Ik kan er niets aan doen, ik ben gewoon altijd zo geweest, heb sterk behoefte aan op mezelf zijn. Ik weet nog dat mijn vader vroeger wel eens werd opgehaald door collega’s en die zaten dan bij ons aan de ontbijttafel te wachten, terwijl ik mezelf aan het preppen was voor school, vreselijk vond ik dat. En dan gingen ze vaak ook nog lekker joviaal tegen me aan kleppen. Toen kreeg ik van m’n vader al het verwijt dat ik niet zo ongastvrij moest zijn.