Wat, dat mensen aanschuiven om te eten? Ik heb als kind in Italie en Duitsland gewoond en heb nooit zelfs bij stil gestaan dat een persoon meer of minder in huis 'een ding' zou zijn. Vooral in Italië en vooral niet wat eten betrof. Wij aten gewoon op de plek waar we ons bevonden als we honger hadden. Moeilijker doet men niet over het fenomeen 'eten'.
Ja dat is bij de turken ook zo. Die zijn daar veel makkelijker in. Als ik ergens toevallig ben met eten dan is er niemand die dat vervelend of lastig vind. Wat jij nu aanhaalt is precies wat ik in het topic gastvrij ook heb geschreven. Andere culturen zijn veel flexibeler. Eerst was ik ook zo dat alles precies op tijd moest, van een spontaan iets kreeg ik de kriebels. Maar inmiddels hanteer ik meer de turkse mentaliteit en ik voel me veel minder gehaast en gestressed. Dan eten we maar wat later of dan gaan de kinderen maar een keer later naar bed. Dat strikte heb ik losgelaten en het loopt hoe het loopt. @toch3 In andere culturen zijn er ook kinderen met aandoeningen, maar mensen denken gewoon wat gemakkelijker. Natuurlijk houden ze daar wel rekening mee, ik ken iemand met een gehandicapt kind. Maar ze laat zich ook niet voor alles belemmeren.
Alhoewel ik er geen seconde aan twijfel dat andere culturen makkelijker zijn is het ook maar net wat je gewend. Ik was redelijk makkelijk en flexibel, tot de jongste kwam en ik merkte dat regelmaat voor hem gewoon belangrijker is. Misschien kun je het ook wel omdraaien, misschien is die flexibiliteit in andere culturen wel helemaal niet zo fijn voor kinderen met bijvoorbeeld ass, maar wordt er niet vanaf geweken, "omdat het daar zo gaat".
Ja je hebt deels wel een punt. Sommige dingen trek ik ook mijn wenkbrauwen wel van op, vooral hoe laat kinderen naar bed gaan. En toen mijn kinderen nog kleiner waren waren wij ook altijd de eersten die naar huis gingen als we ergens met een verjaardag of andere gelegenheid waren, omdat mijn kinderen na 20.00 uur omvielen van de slaap. Bij turken is het zelfs normaal om kinderverjaardagen in de avond te vieren. Ik denk echt wel dat er rekening word gehouden hoor voor kinderen met een beperking. Maar ook zonder kinderen met een aandoening/beperking zijn nederlanders gewoon moeilijker met spontane dingen of als iets anders loopt. En dat probeer ik zelf meer los te laten. Niet alles een ding vinden en wat relaxter in het leven staan vind ik veel prettiger. Ik ben het helemaal eens dat je ook rekening met je kind moet houden. Maar een kind zal ook moeten leren omgaan dat niet altijd alles hetzelfde kan gaan.
dat vroeg ik me dus ook af. Nu is de autisme van de oudste niet heel heftig en kunnen er wel dingen onverwachts. Maar hij heeft wel meer rust en structuur nodig dan zijn zusjes, zeker na een schooldag. Zijn prikkelbrigade is dan moe zoals hij had gelezen. Door dat woord accepteert hij het nu ook beter als ik nee zeg op bepaalde dingen omdat ik zie dat zijn prikkelbrigade rust nodig heeft en dat benoem. Lijkt me voor kinderen die wel rust en regelmaat nodig hebben erg vervelend als er geen/weinig rekening mee gehouden wordt omdat het een cultuurding is
Nee, want dat is enkel als kind opgroeit in een omgeving waar dat een 'ding' is, als ouders het zien als een uitzondering. Vooral in culturen waar men meerdere keren per dag warm eet, wordt daar niet moeilijk over gedaan. Kinderen zijn gewend om hun warme maaltijd overal te kunnen eten en onafhankelijk welke andere mensen er zijn. Het is maar eten...
Wat onder 'rust en regelmaat' wordt verstaan is ook cultureel bepaald hoor Vanuit andere culturen bekeken hebben kinderen in Nederland helemaal niet zoveel rust, want ze 'moeten' juist zoveel: - AL met 4 jaar naar school, en dan AL niet meer overdag slapen; - met 3,4,5 jaar al naar sporten en zwemmen en zo, allerlei verplichtingen en dus minder rust; - zelfs vaste dagindeling kan worden gezien als inbreuk op je rust. Dat je elke dag op dezelfde tijd 'moet' eten en slapen: stress om dat te halen, weinig flexibel om langer door te gaan met activiteiten/ of juist niks doen. Iedereen kijkt naar andere gewoontes vanuit een eigen referentiekader. Daarom is er weinig goed of fout, het is maar wat men gewend is
Ja ik ben het echt totaal niet met je eens en al helemaal niet met de stelligheid waarmee je het hier beweert.
Gossie, om hier nu alle Nederlanders neer te zetten als super gestructureerd en vasthoudend aan vaste tijden en regels.... nogal generaliserend. Ook wat er over andere culturen wordt gezegd trouwens.
Ik denk dat je het niet negatief moet opvatten. Maar als ik om me heen kijk is het wel zo. Als ik bij een schoonzus binnen kom en ze gaan toevallig eten, is dat geen enkel probleem en voordat ik wat zal vragen staat er al een bordje extra op tafel. Het ene is niet persee goed of fout, maar het is in de meeste gevallen wel een verschil.
Er zit vast een verschil tussen, dat is ook prima, maar eigenlijk wordt hier ook beweerd dat het voor kinderen alleen een probleem is omdat de ouders het een probleem maken. Vind ik echt dikke flauwekul.
Dat zal vast niet altijd zo zijn. Er zullen echt wel kinderen zijn waarbij je niet kan afwijken van een bepaalde structuur. Maar als je ‘normale’ kinderen hebt zou het geen probleem moeten zijn als iets niet hetzelfde loopt. Voorbeeld: ik ben niet bang voor onweer dus mijn kinderen geven ook geen kik als ze een knal horen. Als ik heel erg bang ben voor onweer en mijn kinderen zien dat dan is de kans groter dat ze het ook eng gaan vinden.
Ja, maar we hebben het hier niet over "normale" kinderen. En geloof ook niet zo in dat je kinderen angstig maakt op die manier.