Eten is voor een groot deel emotie. Mijn oma kon heerlijke groentesoep maken. Zelfs als peuter-kleuter (in de nee-fase) aten we het allemaal met liefde. Ze heeft mijn moeder het recept gegeven en mijn (goed kokende) moeder heeft het precies nagemaakt. We aten het allemaal niet. De smaak kan niet heel anders zijn geweest, maar de belevenis was anders, de geur in de keuken (omdat ons huis anders rook) dat soort zaken. Dus als Nederlander kun je prima een heerlijke nasi op tafel zetten, maar het zal anders zijn dan die van een kok die er geschiedenis mee heeft en vanuit emoties, minder goed. Ik denk dat Nederlanders prima kunnen koken en een goed gemaakte gehaktbal is heerlijk! Net als stamppot boerenkool op een koude winterdag. Maar als je geen jeugdervaringen hebt met schaatsen op natuurijs en daarna lekker opwarmen met een kop erwtensoep, dan vind je erwtensoep niet echt kunnen koken en niet echt eten. Terwijl ik direct gelukkig word van de geur alleen al en er ontzettend van kan genieten, maar als ik dat deze vakantie op de camping krijg aangeboden door een Fransman, dan vind ik ook direct dat hij niet kan koken, hij houdt zich namelijk niet aan de conventies die eromheen hangen.
Ooh dit ben ik echt helemaal niet met je eens! En ik snap het voorbeeld van de erwtensoep niet zo goed: want degene die al sinds zijn jeugd die soep op de camping van die gezellige buurman krijgt heeft daar dan toch weer een positieve associatie mee? En vindt het dan in de winter helemaal niks?
Weet je dat ik eigenlijk best moe wordt van al dat generaliseren wat "we" continu doen met zijn alle. Nee het klopt niet dat Nederlanders niet kunnen koken. Ten eerste is elke Nederlander anders met andere kwaliteiten. Ten tweede is iets als eten enorm relatief! Wat ik smakeloos vind, vindt een andere te zout en visa versa. Wat ik een lekker ontbijt vind, vindt een ander veel te beperkt en visa versa. Qua kruiden en variatie is de Nederlandsekeuken vrij beperkt en daardoor voor best wat mensen saai en smakeloos. Dat betekend niet dat Nederlanders niet kunnen koken. Wel dat Nederlanders die traditioneel Nederlands koken "smakeloos" eten maken volgens veel mensen. Alle mensen uit een bepaald land, met een bepaalde huidskleur, met een bepaald geloof of geaardheid zijn anders en zullen nooit standaard aan de steriotype voldoen in tegendeel zelfs. Net als niet elke bruin persoon dikke billen heeft, lui is, goed kan dansen en goed kan koken.....
Ik geloof best dat authentieke gerechten nooit helemaal hetzelfde smaken, als het bereid wordt door ‘een leek’ van een cultuur. Maar grappig genoeg wordt (met name in de Aziatisch keuken) sowieso nooit eenzelfde gerecht precies hetzelfde bereid en zal je ook daar al smaakverschillen vinden. Dus dat is het ook eigenlijk niet erg dat een Nederlander de nasi op een Hollandse manier bereidt. Zo heb ik inmiddels mijn nieuwe Antilliaanse kookboek binnen gekregen en al flink doorgebladerd. En wat vind ik daarin terug: de Franse macaron maar dan met cashewnoten, zuurkool maar dan met een Antilliaanse twist, bitterballen met een andere vulling dan de Nederlandse, en ook gerechten met Amerikaanse invloeden of Dominicaanse invloeden. En zal iemand dan zeggen ‘maar dat is niet echt Antilliaans...’. Ik denk dat er in dat opzicht ‘strenger’ en misschien wel kortzichtiger gekeken wordt naar de Nederlander die zich op een andere keuken stort en dan met name de wat tropischere keuken. De Franse keuken bv is veel meer techniek en vaste recepten, en het lijkt erop dat er minder op neergekeken wordt als iemand een boeuf bourguignon gaat klaarmaken. En de voor ons oh zo Hollandse kroket vind zijn oorsprong in Frankrijk. Dat het hier ingeburgerd is, en als typisch Hollandse snack wordt gezien is voor niemand een probleem. En wat de snert betreft (dat is dus echt niet mijn ding), ik ben dan eigenlijk wel heel nieuwsgierig wat een Chinees daar mee zou doen. Juist die culturele aanpassingen en crossovers tussen keukens vind ik eigenlijk wel heel interessant en levert toch weer heel veel lekkers op.
Nederlanders kunnen prima koken maar hebben er over het algemeen weinig zin in. Hier zijn mensen van snel en makkelijk. Pakjes en zakjes en voorgebakken of gesneden producten. In het buitenland is eten echt beleving. Waar het heel normaal is om uren aan te besteden en alles vers te maken. Ook zitten mensen er langer aan tafel. Nederlanders hebben niet echt een eetcultuur. Wij eten om te vullen en gaan dan door naar andere zaken.
Oh en Nederlanders gaan eerst gerechten maken om ze vervolgens te prakken en op een grote vieze hoop te gooien met een lading saus of jus. En dan werken ze het als een drap naar binnen. Alle smaken worden vermengd en het kleurt zoals de sloot in bruin en groen. Dat is voor buitenlanders echt onvoorstelbaar en vies.
Welke Nederlanders bedoel je dan precies? Ik ken zelf namelijk niemand die dit doet... Lijkt me inderdaad ook vreselijk haha, brrr. Maargoed zo heeft iedere cultuur wel iets, als we met mijn schoonmoeder couscous eten en het vliegt alle kanten op omdat ze zelfs couscous per se met haar handen moet eten, daar word ik ook niet erg blij van. En er dan altijd iets van zeggen dat wij wel met lepels eten...
Haha nou dat zal dan altijd wel een kwestie zijn tussen landen die kroketten maken. Maar iedereen heeft zijn eigen vulling, dus dan maakt het ook eigenlijk niet uit. Lekker spaans kroketje met seranoham en manchego is toch niks mis mee
Het is natuurlijk wat overdreven maar wel zoals buitenlanders het zien. Ik ken meerdere mensen die eten prakken en dan jus en/of saus erover. Dat ziet er niet al te smakelijk uit voor buitenstaanders met een keuken waar men met zorg eet en eten maakt.
Maar hoe kom je aan deze conclusie? Volgens mij is dat meer eigen beleving. Weten wij veel hoe iemand uit een land X reageert op het koken van iemand anders uit land Y. Daar krijg immers niks van mee. En keuken evalueert en past zich voortdurend aan, dat is van alle tijden. Dat is alleen net iets anders dan een specifiek gerecht totaal anders bereiden en toch de naam van het gerecht blijven gebruiken. Net zoals massa mensen een pastasaus met gehakt en tomaten uit blik 'bolognese' noemt. Dat is het immers niet. Het is wel 'een pastasaus', maar niet die saus. Een willekeurige appeltaart kan ik ook geen limburgse appelvlaai noemen enkel omdat het gebak is met appels erin. Variatie in wereldgerechten is natuurlijk prachtig, maar ik denk dat de irritatie van sommige mensen met name komt als zeer specifieke gerechten totaal verkracht worden en onder dezelfde naam worden gepresenteerd. En dat zijn dan gok ik mensen die emotionele waarde beleven bij een specifiek (vaak streek)gerecht. De oplossing is dus om de variatie gewoon een andere naam te geven . Daarom bestaan er zoveel soorten pizza's, pasta's, nasi's enz.
Er zijn echt wel Nederlanders die kunnen koken. Maar ik ken ook een hoop mensen die alles uit een pakje eten en dan denken dat ze iets heel culinairs serveren. En mensen die niet weten wat op smaak maken is. Ook valt het me op dat de restaurants hier vaak weinig creatief zijn. Italiaan = pizza, chinees = nasi bami met sauzen (wat dus totaal niet chinees is) japans = sushi en in veel restaurants krijg je een stukje vlees, met patat en als je geluk hebt een beetje sla. Er wordt maar heel weinig met groente gekookt
Ohja en als we buitenlands eten doen we dat niet op de manier hoe het bedoeld is. Pasta en pizza zijn geen hoofdgerechten maar bijgerechten, en dan meestal bij een lunch. Zelfde geldt voor nasi, ook een bijgerecht.
Ik hou van lekker eten en ook van koken. Ik hoor heel vaak dat ik lekker kan koken. Mijn roots zijn Indisch, dus ik maak vaak een verse curry. Ben gek op aziatisch eten. Maar ook hollandse kost vind ik lekker. Wel kruid ik zelf veel, want dat maakt het net even lekkerder. En vaak verzin ik zelf ook gerechtjes, gewoon om uit te proberen. Nederlanders kunnen prima koken denk ik. Maar omdat veel mensen weinig tijd hebben om goed te koken, wordt er ook niet veel aandacht aan besteed. Zelf zou ik het liefst alles vers koken, zonder pakjes, zakjes etc. Maar ook ik heb die tijd niet. Toch probeer ik wel elke dag een lekkere afwisselende maaltijd neer te zetten. Soms makkelijk, maar wel altijd met een eigen draai er aan.
Nederlanders kunnen prima koken. En gerechten a la Hollandse pot kunnen ook best een stuk interessanter smaken dan het snel gekookte potje AGV. Ik kook zelf graag Mexicaans en Grieks. En Turkse en Marokkaanse gerechten worden hier aan tafel ook erg op prijs gesteld. Oh ja en soepen. Soep!!! Soep is leven! Maar als ik pasta kook dan is het ook wel volgens een goed Italiaans recept en niet met Knorr. Ik bereid gerechten graag zoals het de bedoeling is vanuit het land van origine. Dan kloppen de smaken het beste vind ik.