Dankjewel! Ik ga dinsdag denk ik even naar de huisarts, toch even de klachten bespreken... Dankje! Heel eerlijk gezegd, ik ben gewoon getrouwd. Maar heb een beetje een egoïstische man wat dit soort dingen betreft. Hij doet 1 nacht per week beneden slapen met de baby. Eerste x ging dat oké, tweede x kwam hij om half 6vde baby brengen want ontroostbaar. Verder wil ik ook niemand belasten met een huilbaby e slaap ik zelf heel slecht overdag of op commando. Dat maakt het zo zinloos om dan de kinderen weg te brengen.
Praat met je man! Dit soort dingen los je samen op. Ook als de baby niet te troosten is kan 1 bij de baby zijn en de ander bijslapen (met oordoppen in of op zolder etc). Slaapgebrek is vreselijk en jullie hebben nog een kind. En verder vraag anderen die dichtbij staan juist om hulp. Als je een goede band hebt met ouders/schoonouders of siblings passen die met liefde een paar uur op. Leg die bezwaren naast je. Je kunt dit juist beter aan met een beetje hulp. Daar heeft de baby en oudere kind ook wat aan.
Ik zou per direct je man gaan betrekken hierin. Hij is besodemieterd dat ie “een beetje egoïstisch” is. Heb JIJ besloten dat er kinderen kwamen of hebben jullie dat SAMEN besloten? En jij moet hem gewoon aan het werk zetten, hupsakee! En wel degelijk hulp gaan zoeken. Believe me, ik ben geweest waar jij was qua slaapgebrek, met mijn jongste, en zat op een gegeven moment tegen een depressie aan door langdurig (lees maanden) ernstig slaapgebrek.. Dus echt, elke mogelijkheid om voor jezelf verlichting te krijgen, moet je aanpakken. Geen superwoman gedoe qua “niemand belasten”. Mensen helpen graag, en er overkomt je niets, als je een dagje voor een huilbaby zorgt. Ik weet dat het niet meteen zoden aan de dijk zet, omdat slaapgebrek er behoorlijk in hakt. Maar even wat bijslapen, geeft je lijf wat rust. Ik schrijf wellicht niet zo vriendelijk maar ik denk dat je knop even om moet!
Jullie bedoelen het goed hoor, vind het super lief! Maar het is een stukje karakter ook van mij, en deze combi is er in geslopen tijdens de eerste maanden met mijn eerste. Dat was ook zon drama namelijk. En dan wilde mijn man wel troosten, duurde te lang of het lukte niet en dan legde hij de baby maar huilend in bed. En dan kwam ik wel weer opdraven, want ik kan er niet tegen... Tegen gillende baby's. Uiteindelijk hebben de slaapproblemen tot een maand of 2 a 3 geduurd, en deed ik hem wel eens incidenteel uit bed schoppen als ik er even geen zin meer had bij bijvoorbeeld een drammende peuter. We hebben samen voor een kindje gekozen, maar hij laat het qua newborn gewoon afweten. Hij heeft er niks mee, end at merk je. Hij ontfermt zich dus voornamelijk over het huishouden, boodschappen, klusjes en onze peuter. 1 x per week doet hij dus een nachtje overnemen, maar dat kost mij echt moeite. Hij bied het niet zelf aan, maar ik moet het vragen. Nu ook, ik geef kleine een laatste fles en leg hem in de wieg. Ik loop naar boven om te gaan slapen, en neem een slaappil in (anders kom ik niet in slaap, te alert) en Ja hoor.. Hoor ik de baby alweer gaan brullen. Ja dan wil ik het liefste naar beneden gaan om het over te nemen, want ik kan er gewoon niet tegen als die kleine helemaal over de zeik gaat.. . Maar ik kan niet bezig blijven. Dus lig ik Uber gespannen in bed. (deze man laat zich al helemaal niet door zijn vader troosten. Mijn man is ook niet zorgzaam opgevoed, and it shows helaas. Gelukkig duizend andere goede kwaliteiten maar een fijne slapende baby had een betere combi geweest voor ons
Het lijkt er bij ons op dat we huil-periode voorbij zijn. Dit heeft ruim 3 maanden geduurd en wat was dit onwijs zwaar. Moet er wel bij zeggen dat er bij ook sprake is van een pnd. En dan een huilbaby erbij is helemaal geen fijne combi. Maar ALSJEBLIEFT ga hulp vragen van familie/vrienden! Dat huilen kan je echt gek maken en daar hebben hebben de kinderen niets aan. Jouw gespannenheid zorgt voor nog meer onrust en hierdoor ontstaat er ook een vicieuze cirkel. En ja hulp vragen is super moeilijk, heel herkenbaar. Controle los moeten laten, maar je kan wel even opladen. Ik lees dat je constant in een waakstand (eigenlijk stressmodus) bent en hier kon je enkel uit door even uit het gehuil te zijn. En ondanks dat jullie baby nog zo jong is, zou ik wel al starten met duidelijk ritueel. Fles, knuffelen, even in de box en slapen in de kinderwagen/wieg. Sterkte en succes! Over je man..... Daar is al genoeg over gezegd eigenlijk... Maar ik begrijp dat echt niet. Dit kan je namelijk niet alleen!
Meis ik zat/zit ook in zo'n altijd standby modus, gruwel aan gehuil en zelluf doen. Echt waar, vrienden en familie zien jullie ook aftakelen, willen doorgaans met liefde helpen maar zullen nooit aan je vragen van joh zal ik die kleine ff een nachtje doen? Doorgaans uit angst voor de nog hormonale mama Onze dochter huilde de eerste 6 weken zowat nonstop, dat ging maar door en door, dagen nachten. Enige 20 minuten aaneengesloten stilte was tijdens de fles. Voor de rest dankte je alles op je knieeën als je de 8 minuten haalde, doorgaans waren t er 3-5. Uiteindelijk kwamen we op t punt dat t gewoon gevaarlijk werd (ik lag onderaan de trap, had de ninja kat in mn vermoeidheid over t hoofd gezien), daarbij dook ik zowat t plafond in als ze weer begon. Ik ben werkelijk gevlucht naar mn werk, ik werd krankjorum gestoord. Uiteindelijk lag t aan de hoeveelheid lactose, geen kma maar nutrilon was gewoon veels te zwaar. Ging frisolac gebruiken en je probleem was opgelost. Hooguit uurtje gehuil op een dag, dat scheelde nogal met de 18-21 uur (geen van tot tijden helaas) van daarvoor. Dr stonden al twee oma's klaar met een koffertje om in te grijpen voordat t hier helemaal uit de klauwen liep en mn broer en schoonzus wilden ook inspringen. Boodschap die ik moest leren: ze helpen graag en 1 nachtje rot of niet slapen kan iedere volwassene prima aan die zorgen dat ze daarna vrij zijn (of weekend hebben) huishouden etc al gedaan is en stellen zich in op een rotnachtje, die fut heb jij ff niet meer. T is waarschijnlijk pompen of verzuipen modus aan. Vriendin van ons zit nu ook met een herrieschopper en aangezien we zelf in die shit hebben gezeten en nu doorgaans normale nachten (afgezien iemand die een nijntje liedje probeert te jodelen om 03:00) heb ik zelf maar aangegeven van joh trek je t niet of heb je ff gewoon behoefte aan een nachtje geen gehuil, ik ben een belletje van je vandaan, dan loop ik wel ff een nachtje op. Wij hebben er ook ingezeten dus weten als geen ander wat t met je kan doen, t vreet vreet en vreet en t stapelt door tot t punt dat je doodmoe bent en zielsongelukkig bij jezelf denkt "waar zijn we in godsnaam aan begonnen". Wat maakt mij 1 nachtje opzitten uit? Voor jou heeft t veel meer baat dan dat t mij tot last kan wezen. Ik had met mn man ook een regeling hoor, meeste kwam voor mijn rekening aangezien hij de snelweg op moest en ik niet. Maar hij pakte begin avond dan op tot +- 01:00 dan was hij toch wakker en ik daarna, ff licht wakkermaken en ik wist dat t mijn shift was. Draadloze koptelefoon met noisecanceling van merk Denver (te koop bij action) is ook een aanrader, als je kan slapen met bijv bosgeluid als muziek. Voor de energieverspilling van koken, waar ik echt de fut niet meer voor had, slowcooker is nu echt mn grootste vriend. Kieper t er in, geen omkijken meer naar. Had dat ding in die minie tijd moeten hebben.
Ja uitbesteden geef het aan bij vrienden en familie want als het in onze omgeving zou gebeuren zou ik met alle liefde een nachtje over nemen. Ik kan de nachten erna weer makkelijk bijslapen
Ik heb het echt met je te doen. Onze zoontjes zijn op een dag na even oud en voel echt met je mee. Ik snap dat het voor mannen anders is hoor. Jk merk het hier ook, een newborn is gewoon lastiger voor ze. Maar hij kan je wel helpen als je er zo aan onder door gaat. Slaapt je zoontje in de auto? Dan kan hij mooi rondjes rijden. Of met de wagen rondjes lopen als hij slaapt of met je voet heen en weer laten rijden. Misschien heb je ouders die wat kunnen inspringen? Zij kunnen na 1 nachtje weer bijslapen. Sterkte met alles!
Lieve allemaal, bedankt... Bedankt al voor het begrip en ook ten aanzien van mijn hubby. Ik ga langzaamaan dingen naar hem toeschuiven en hem meer laten doen. Ik zal eens gaan kijken wat ik aan hulp kan gaan inschakelen, en hopelijk gaat het vele huilen en nachtbraken ook gewoon gauw over... Woensdag is hij 6 weken...
Het is weer een slapeloze nacht hier. Begon gewoon heel onrustig met een peuter die bleef spugen, een baby die bleef huilen en beiden laten zich niet troosten door mijn man. Ondertussen ligt baby klaar wakker in bed, ik lig met een kapot moe hoofd er naast, en man snurkt zo hard dat de verf bladdert. Ik ga km half 4 op de bank slapen, dan mag Jon de rest van de nacht doen. Heb al een paar x gevraagd of hij wil draaien of weg wilt gaan, ik kan zo niet slapen. (nou houd de baby me ook wakker maar dat hoeft hij neit te weten) Volgens mij draait hij zijn dag en nacht ritme om, ik word er iig niet blij van. Overdag kan (met nadruk op kan) bij mij op d eborst van fles tot fles slapen, en is dan niet wakker te krijgen. En snachts maar lopen mopperen en jammeren dat slapen niet lukt.
Mijn dochter had reflux en kma. ( nu nog kma ) Het klinkt wel een beetje hetzelfde. Ik zou idd ook overstappen op andere voeding. De infacol laten staan zo ook jbpm en andere probiotica zoeken. Allerlei voedingen geprobeerd maar Neocate en nexium waren hier de oplossing. Je mag evt van mij een blik hebben als je in de buurt woont?
Dat is natuurlijk het probleem: als hij dat tot hiertoe nooit gedaan heeft, dat troosten, gaat dat niet in 123 lukken... En als hij het tot hiertoe zelf niet deed uit eigen initiatief, dan heeft hij met dat «ik kan hen niet troosten» natuurlijk het perfecte excuus in handen om het in de toekomst niet te moeten doen. Het is een kwestie van doorzetten, de kinderen laten wennen aan die manier van troosten , en een eigen maker van troosten vínden..
Eh... Ja.... super logisch wat jij zegt. Ik ben zo gewend in te grijpen dat ik iemand dan ook in ieder geval niet de kans geef, maar dat moet maar gewoon dan veranderen. Dat is een beetje te ver weg maar bedankt voor je aanbod! Ik heb net een berichtje gestuurd naar de slaapconsulent van het consultatiebureau, ik denk dat het tijd wordt om de slaapcoach erbij te betrekken. Het is waarschijnlijk gewoon een pittig mannetje, maar ik denk dat het eerder nu gedrag en verkeerde slaap gewenning is dan dat er iets anders aan de hand is. Denk ik dan.. Ik weet het niet zo goed. Hij huilde gisteren fiks na 2 flessen, maar waren overduidelijk krampjes. Hij is onrustig met fles drinken, is dan aan het maaien met zijn handen. Hij krijgt soms de fles speen niet te pakken, met de fopspeen idem dito. Hij wilt wel maar kan 'm niet goed vast houden. Hij is eigenlijk alleen tevreden als hij slaapt, en snachts hoor ik hem in zijn bed wel eens vrolijke kreetjes maken maar is echt zeldzaam. Hij poept goed, hij plast goed, en hij groeit goed. Hij laat zich niet wegleggen en wilt overdag veel slapen waardoor hij als het niet lukt boos wordt en gaat krijsen en snachts wilt hij wakker zijn.
Ondertussen contact gehad met het cb, zij willen dat er nog door een kinderarts gekeken wordt. Zij hebben daar het idee dat er toch meer speelt, dus heb de huisarts gebeld voor een verwijzing en wordt nog terug gebeld Ik zit een beetje te piekeren, wat kan het dan zijn? -verkouden -snurkt en snotter, vooral met slapen -niest regelmatig -vaak rode vlekjes, maar niet 100 procent zeker of dat geen warmte uitslag is -regelmatig last van krampjes (welke baby niet) -ontevreden na een voeding, veel aan het werken/duwen/steunen/kreunen -valt niet zelf in slaap, alleen draagdoek of bij mij/paps En dat laatste ook niet altijd meer -geeft elke voeding mondje terug (normaal toch) -drinkt onrustig pakt flesspeen soms niet goed en blijft dan continue aanhappen en los laten. Zelfde met fopspeen, terwijl hij hier wel heel veel behoefte aan heeft -wilt liefst niet op de rug in bed slapen, heeft een hele heftige schrikreflex -laat zich sowieso niet wegleggen -is tijdens wakker momenten niet tevreden, wilt niet alleen liggen -huilt snel, en gilt het dan uir -krijst in de maxicosi
Mijn man zegt dat als hij dus niet allergisch zou zijn, maar deze voeding wel zou krijgen dit een allergie in de hand kan werken. Klopt dat?
Als je nooit koemelkeiwitten binnen krijgt, zou je inderdaad een allergie of tolerantie kunnen ontwikkelen. Je lichaam herkent de eiwitten dan niet en gaat ze aanvallen. In jullie geval heeft hij al koemelkeiwitten gehad, dus gevoelsmatig kan het dan geen kwaad. Ik zou het wel twee weken durven proberen. Liever dan opgenomen worden met huilprotocol. Maar ik ben geen arts, ik durf niks met zekerheid te zeggen. Neem het in ieder geval mee in het gesprek met de kinderarts. Wel fijn dat er in ieder geval verder gekeken gaat worden.
Absoluut mee eens, zat al te kijken om het op eigen houtje te gaan proberen. Jammer van de kosten, maar ik wil eigenlijk niet dat hij opgenomen wordt. Denk niet dat dat hem ook gaat helpen, zoveel huilt hij niet meer (omdat hij veel gedragen wordt)