Aaahh dankjewel!! Het liefst werd ik ieder half uur op de hoogte gehouden via Whatsapp Maar ik snap dat ze met andere dingen bezig zijn. Dus ik laat ze maar een beetje met rust en af en toe stuur ik idd even een kort berichtje om ze te laten weten dat ik nog steeds aan ze denk. Want dat doe ik.
Ze zijn te laag begreep ik van haar man. Extreem laag. En leverwaardes te hoog. Bloeddruk enorm hoog en niet reagerend op medicijnen. Eiwitten in urine. Eigenlijk alles
Wat onwijs verdrietig, voor alle betrokkenen. Ik hoop dat jij snel wat beter nieuws krijgt, en voor hunzelf natuurlijk ook. Sterkte.
Wat verdrietig zeg en wat zorgelijk! Van onze dochter weet ik dat een transfusie van bloedplaatjes zo geregeld kan zijn en is ook binnen een half uur ingelopen, dus best kans dat het wat ingewikkelder ligt, anders hadden ze dat denk ik allang gedaan.
Van wat ik hoor van hun vind ik de artsen behoorlijk afwachtend. Maar goed, dat kan ik natuurlijk niet helemaal beoordelen, want ik ben niet bij die gesprekken. Ze gaan bijv morgen pas een plan maken. Dan denk ik 'morgen?!' Haar lichaam is helemaal van de rel, ze is heel ziek en jullie gaan morgen een plannetje maken? Ze is er al sinds donderdag. Baby is 34 weken en heeft longrijping gehad. Wat mij betreft is het idd een kwestie van infuus met bloedplaatjes in laten lopen en naar de OK om het kindje te halen. Maar ja...makkelijk te zeggen vanaf de zijlijn als niet-arts zijnde
Wat afschuwelijk Ts. Ik duim met je mee. Probeer te vertrouwen op de artsen, het lijkt niet altijd logisch, hun beslissingen, maar je kunt verder niks helaas. Ze zullen er alles aan doen om de beste beslissing te maken. Knuffel van mij. Ik begrijp hoe machteloos het moet voelen.
Lastig, klinkt inderdaad wel behoorlijk afwachtend, zeker omdat haar situatie nu niet beter zal gaan worden waarschijnlijk. Maar soms denken wij inderdaad wat te makkelijk, al mogen je vrienden prima vragen aan de arts wat de gedachte erachter is om morgen pas een plan te gaan maken en waarom niet nu. Soms hebben artsen een prima en logisch argument, soms kan je samen tot een andere oplossing komen waar je je meer in kan vinden.
Ik heb hem net gevraagd of ze nog vertrouwen hebben in de artsen en hun beslissingen. Vooralsnog wel zei hij. En heb gezegd dat ze idd zelf ook altijd wat te zeggen hebben over de behandeling. Zodat ze in ieder geval in gesprek blijven en niet alles maar laten gebeuren ook al voelt het misschien soms twijfelachtig. Wil mijn eigen gevoelens niet op hen projecteren. Zij zijn degenen om wie het gaat en zij moeten zich goed voelen bij wat er gebeurt. Ik kan van alles vinden, maar ik ben de patiënt niet. Ik geef alleen heel veel om de patiënt...
Denk dat je dat prima hebt verwoord, het is gewoon heel lastig als je buitenaf moet toekijken of meeleven, je kan zo weinig en wat je kan doen dat doe je al! Hopelijk komt er snel meer duidelijkheid.
Jeetje wat afschuwelijk zeg. Pfff, ik heb godzijdank geen ervaring met HELPP. Maar hebben ze haar er lang mee laten lopen o.i.d? Aangezien ze er zo slecht aantoe is. Of is dat gewoon vette pech ofzo?
Wat vreselijk zeg, en wat een moeilijke situatie. De bloedplaatjes omhoog krijgen is helaas niet altijd met een transfusie op te lossen. Als er ook andere complicaties zijn, worden ze direct weer afgebroken. Ik kan mij voorstellen dat vaginaal bevallen haar teveel kracht kost. Gaat het met de baby wel goed?
Het schijnt zo te zijn dat de klachten gemakkelijk te verwarren zijn met galsteenaanvallen of een ontstoken galblaas. En zodoende duurde het vrij lang voordat de diagnose definitief was. Maar sinds de diagnose vind ik ze persoonlijk nog erg afwachtend. Maar ja, dat is mijn mening.
Het gaat met de baby vooralsnog goed. Ze gaat regelmatig aan de CTG. Hij ligt nog eigenwijs in stuit wat de boel ook niet heel makkelijk maakt qua keuze voor vaginaal bevallen of keizersnede. Ik hoop toch voor ze dat er snel een adequaat plan is, want dit afwachten in deze niet beter wordende situatie (voor haar) is echt niet leuk.
Jeetje wat een rot situatie. En ook dat ze zo ver is waardoor je ook niet zomaar even langs kan om alleen maar even te groeten. Veel sterkte voor jou en je vriendin. Hopelijk loopt het allemaal goed af en hebben ze straks een gezond kindje. En over die artsen, kan het niet zijn dat door de complexe situatie willen bekijken wat het beste is? En daardoor niet te overhaast iets willen doen? Ik snap wel dat het voor je gevoel eeuwig duurt en dat je denk hallo doe wat.
Veel sterkte voor iedereen. Ik heb zelf ook HELLP gehad, mijn dochter is met 33 werken gehaald via een spoed sectio. Daar doen ze liever niet aan, mijn conditie was eigenlijk niet goed genoeg, mijn man moest afscheid van mij nemen. Ik wist van niets, te ver heen. Ik had al vanaf 27 weken HELLP. Wat belangrijk is om te weten is dat HELLP met schupps komt, zoals MS. Bij een aanval verslechtert de conditie enorm maar daarna komt er vaak verbetering. Dus ik vermoed dat de artsen wachten tot je vriendin stabiliseert en dan buiten de schupp de baby halen. Maar echt waar, geloof me, aan een goede HELLP helpt zelfs een bloed transfusie niet meer. Dat deden ook meerdere malen bij mij maar hebben toen 1 schupp te lang gewacht, ik stabiliseerde niet meer
Aanvulling: in mijn ziekenhuis (met perinatologie specialisatie in HELLP) een ze bijna geen vaginale bevallingen bij HELLP. Als de patiënt een nieuwe shupp krijgt tijdens het bevallen breng je iedereen meer in gevaar.