Met die opmerking kan ik niets. Het speelt puur op de emotie en is rationeel op weinig gebaseerd. Ga nu eerst na hoe groot het risico is en weeg dat af tegen andere risico's in het dagelijks leven. Je kunt van de trap vallen terwijl je je kind vast hebt, aangereden worden, een hartaanval krijgen, slachtoffer zijn van een brute inbraak, jezelf flink verwonden door een mes tijdens het snijden van vlees of groenten, ontvoerd worden door aliens. Allemaal risico's met een bijbehorende kans. De een wat groter dan de ander, maar waar zet je de kans op brand neer net in die korte periode dat je weg bent terwijl alle risicovolle apparaten uitstaan? En risico's voor het kind zelf: kans op verstikking, een lelijke val, wiegendood? In welke mate had een ouder dit kunnen voorkomen? En hiernaast: hoe groot is de kans absoluut gezien? hoeveel % (of beter 0,xxx%) kans heb je überhaupt op brand in huis?
Ik liet mijn kids ook altijd thuis slapen (jongste slaapt sinds een maand niet meer overdag). Maar...onze buurvrouw is eigenlijk altijd thuis en ik app haar als ik weg ga naar school om de andere 2 op te halen en als ik weer terug ben. Zij heeft ook een sleutel en babyfoon dus kan naar binnen wanneer er iets is. Als zij niet thuis is gingen ze gewoon mee naar school.
Nou risico of niet. Het is wel strafbaar om een kind zo jong alleen te laten. Dat is niet voor niets.
Ik snap wat je zegt. Maar het feit blijft dat jij een kind, wat niet voor zichzelf kan zorgen alleen laat. Dat mag overigens niet eens.
Ik kan de wettekst zelf niet vinden, maar ik kan wel begrijpen waarom die er is: er moet een aanknopingspunt zijn om ouders die onverantwoord omgaan met zorg voor kinderen, aan te kunnen pakken. Dat er verschillende meningen zijn over wat verantwoord is, dat is nu wel duidelijk. Maar ik denk dat er geen rechter is die ouders strafrechtelijk zouden vervolgen als zij zeer goed hebben nagedacht over hun besluit, hun kind niet om zomaar een reden alleen hebben gelaten en risico's geminimaliseerd hebben.
@suus1983 en @Vogelinnetje dit is de wettekst waar het om gaat: Artikel 255 van het Wetboek van Strafrecht > Verlating van hulpbehoevenden. Verlating van hulpbehoevenden. Hij die opzettelijk iemand tot wiens onderhoud, verpleging of verzorging hij krachtens wet of overeenkomst verplicht is, in een hulpeloze toestand brengt of laat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie. En ik kan me wel voorstellen dat het OM besluit om te vervolgen en een rechter besluit om te straffen als je je kind willens en wetens alleen achter laat thuis en hij komt daardoor te overlijden. Hoe erg dat voor de ouder in kwestie ook zal zijn. En je denkt nu misschien, dat doen ze niet want ik ben al erg genoeg gestraft als mij kind dood is. Maar dat doet geen recht aan het kind, noch aan andere nabestaanden. Ik zeg niet dat er altijd vervolging/bestraffing zal zijn maar sluit het echt niet uit hoor.
Hoe groot die kans is maakt mij niks uit Feit blijft dat die kans er wel is En verstikking of vallen je zal jezelf altijd schuldig blijven voelen en bovendien zullen er dan nog vele instanties bovenop je gaan zitten Maar als jij daar prima mee kan leven moet je dat lekker doen
Je kunt alle wetteksten uitpluizen en alle kansberekeningen erop los laten. Maar ik blijf gewoon niet begrijpen waarom iemand met zn volle verstand een jong kind alleen thuis laat. Emotie of niet, ik vind het gewoon oliedom. Als je bij mij op school zou staan elke dag en ik wist dat er zo'n klein kindje alleen thuis zou zijn dan zou ik een melding maken. Kijken of de politie of BJZ het ook emotie vinden waar ze niks mee kunnen.
Nou gelukkig maar, dan kun je weer gewoon lekker verder met je leven... Edit: "niet zomaar een reden"....Volgens mij valt een ander kind van school ophalen wel onder "zomaar" een reden. Dat is geen noodgeval oid.
Een rechter kijkt niet naar emoties. Die kijkt naar de omstandigheden en de wet, waar hij zelf uitleg aangeeft. Wetteksten zijn niet altijd eenduidig. Heb op mijn werk ook te maken met een bepaalde wet en weet dat het voorkomt. Het is aan de rechter om daar een uitspraak over te doen mocht het een keer tot een zaak komen. Jurisprudentie is een sterk middel als aanvulling op een wettekst. in een hulpeloze toestand brengt of laat Ik kan me voorstellen dat je dit ook op meerdere manieren kunt interpreteren. Het zegt nl niet of een kind op dat moment hulp nodig heeft of dat het realistisch is dat een kind hulp nodig heeft in een bepaalde periode. En dat het kind daardoor in een gevaarlijke situatie kan komen. tuc, zou je ook melden als je een in jouw ogen te jong kind alleen in de speeltuin laat spelen? Want dan laat je je kind ook alleen in een potentieel gevaarlijke omgeving. Als je dat vindt, dan heb je bij ons in de wijk een dagtaak eraan om meldingen te maken. Of als je jonge kinderen voorop de fiets zonder helmpje ziet? Want vrijwel maandelijks wordt hier wel een fiets aangereden. Ik voel me nog steeds goed bij mijn keuze van toen.
Wist je dat je ook strafbaar bent als je je puber alleen thuis laat en er gebeurt wat? Dus tot 18 jaar mag je je kind niet uit het oog verliezen @Vogelinnetje Ik ben het helemaal met je eens. Ik maak de inschatting of het kan. Zou mijn kind uit bed kunnen komen (vallen) of aan de wandel kunnen gaan door het huis dan zou niet meenemen absoluut geen optie meer zijn. Vraag me af of je ook vervolgd kunt worden omdat je een autostoeltje gebruikt die niet meer aan de veiligheidseisen voldoet. Daar zie ik er ook heel wat van. Of een doek over de kinderwagen in de volle zon. Levensgevaarlijk, gevaarlijker dan die 15 min dat mijn kind thuis lekker ligt te knorren terwijl ik snel de oudste ophaal.
Voor wat betreft je eerste alinea; ben heel benieuwd wat je onderbouwing daar van is . En voor wat betreft je laatste alinea; ja het zou zomaar kunnen dat je daar in bepaalde omstandigheden voor vervolgt wordt. Als jouw kindje overlijdt aan oververhitting in die kinderwagen dan kan dat zomaar dood door schuld opleveren. Je kunt er wel zo lacherig en laconiek over doen, en prima als jij deze keus maakt, maar feit is gewoon dat je een kind in hulpeloze toestand achter laat en dat kan gewoon een strafbaar feit opleveren.
'Het Wetboek van Strafrecht (artikel 255) verbiedt het ‘in hulpeloze toestand’ achterlaten van een kind. Officieel is een kind pas echt volledig handelsbekwaam als hij achttien jaar is, maar je wordt heus niet vervolgd als je je puber een paar uur of een dag alleen thuislaat. Tenzij er iets misgaat! In dat geval kan het je een celstraf van twee jaar of een geldboete van 19.000 euro opleveren. En niet te vergeten: een levenslang schuldgevoel. Wat de wet ook zegt, in de praktijk is het aan de ouders of en wanneer ze hun kind alleen thuislaten. Wil jij het risico nemen dat er wat gebeurt met je baby terwijl je even snel de hond uitlaat, dan is dat jouw keuze. En vind je dat je kind van zes prima in staat is een paar uur zonder jou thuis te zijn? Ook dan moet je dit zelf weten.' Ik doe niet lacherig en laconiek, ik heb een weloverwogen keuze gemaakt. Feit blijft dat velen iets roepen uit emotie. Ja maar stel dat... Wat als.... Net zoals het kopen van een aerosleep. Hoor er zoveel: ja maar dat is wel veilig hoor! Terwijl als je logisch nadenkt de kans dat er iets gebeurt er niet kleiner van wordt. Het is schijnveiligheid, tenslotte nooit bewezen dat het werkt. Ja, ik kies ervoor om mijn kind lekker te laten slapen (na alle ellende die we gehad hebben met o.a. slapen). Hoe groot is de kans werkelijk dat ik de hoek om fiets en ineens brandt er iets?
Ik merk dat ik niet zo goed tegen deze houding kan. Dat ligt aan mij hoor, ik dacht vroeger namelijk ook zo. Tot ik midden in de nacht met mijn kinderen in hun onderbroek en blote voetjes op straat stond omdat ons huis in lichterlaaie stond. Dat was een kwestie van minuten! Enig idee hoe snel een brand om zich heen slaat? Ik weet dat ik projecteer hoor, maar sindsdien is mijn motto toch écht "better safe than sorry"..
Beetje overdreven vind je niet? Ik zie genoeg onverantwoorde dingen op straat gebeuren, ouders die met een kind in de draagzak fietsen, die een broer of zus (lees een kind van 7/8 jaar) met een kind van 2 op stap laten gaan zonder kinderwagen/buggy en ga zo maar door. Vind je reactie erg overdreven, de politie zal gek van je worden!
Wanneer een kind dusdanig hulpbehoevend is is discutabel als je naar wat oudere kinderen kijkt. Maar een kind wat nog niet naar school gaat lijkt mij nogal duidelijk... Ik ben wel benieuwd hoe die grens is versus alleen buiten mogen spelen.