Na een tijd een account te hebben gehad (was meer een meelezer) heb ik een nieuw account aangemaakt omdat ik ergens mee zit. Ik ben een alleenstaande moeder van een dochter van 4. Haar vader is niet in beeld. Sinds enige maanden ben ik aan het daten met een leuke man. We zijn nu op het punt aangekomen dat we serieuzer worden en we zijn van plan om elkaar aan elkaars kinderen (zijn kinderen zijn 8 en 11) voor te stellen. Wanneer dit goed gaat willen we een relatie met elkaar aangaan. Nu komt alleen mijn maar. Deze man is sinds driekwart jaar weduwnaar. Ik vind het niet meer dan logisch dat hij nog verdriet heeft om zijn overleden vrouw. Alleen…. hij gaat nog minimaal 2x per week naar het graf van zijn vrouw. Zijn huis hangt vol met foto’s van zijn vrouw en hij praat vaak over haar. Ik heb hem gevraagd of het niet te snel is maar hij geeft aan er volledig aan toe te zijn. Ik ben alleen bang dat ik op een tweede plaats kom en hij er nog niet aan toe is. Ik ben erg verliefd op hem waardoor ik het moeilijk vind om er realistisch naar te kijken. Meningen van onafhankelijke mensen kan ik wel gebruiken….wat vinden jullie.
Je zal nooit zijn eerste vrouw worden maar je kan prima bestaan naast de herinnering van zijn vrouw. Oude herinneringen en nieuwe maken kunnen hand in hand gaan. Als jij zijn plek in z'n hart en zijn leven zijn overleden vrouw kan respecteren, dan is het zeker mogelijk. Het verleden blijft, de foto's blijven maar de toekomst is er ook Het is aan jou of jij zijn verleden kan verweven jouw beeld. Vergeet ook niet, het is ook de moeder van zijn kinderen. Voor zijn kinderen kunnen die foto's ook van groot belang zijn. Als hij zegt dat hij eraan toe is, zou ik hem geloven. Zijn vrouw hoort gewoon nog bij hem voor een deel. Mijn tante is hertrouwd maar heeft het na ruim 40 jaar ook nog steeds over haar eerste man (mijn oom) op bv een verjaardag of als ze ergens komt waar hij graag kwam. Haar man nu snapt dat ook volledig natuurlijk met de tijd en met een verhuizing (samen een huis gekocht) zijn wel dingen verandert maar zijn foto staat nu pontificaal in de woonkamer
Klinkt mij als dat hij er nog niet overheen is. Begrijpelijk na zo'n korte tijd maar dan moet hij wel reëel blijven. Klinkt mij eerder als niet alleen kunnen zijn en daarom een relatie aangaan. Ik zou er zelf het denk ik voor kiezen om nog geen kinderen voor te stellen. Hij moet dan eerst denk ik alles een plek kunnen geven. Ook voor die kinderen.
Ik zou sowieso nog even wachten vanwege zijn kinderen. Die hebben nog geen jaar geleden hun moeder verloren. En zo te lezen is hij ook nog volop bezig. Wat heel normaal is natuurlijk. Ik zou gewoon nog even uitstellen, geen haast toch?
Wat zegt je gevoel? Ben je er omdat hij niet alleen wil zijn of is het echte liefde voor hem? Ik vind het niet raar dat hij haar foto's koestert en vaak bij haar op bezoek gaat. En je zult haar herinnering een plek moeten geven in jullie relatie. Mijn oma was 57 toen ze hertrouwde. Zij was al heel lang weduwe, mijn stiefopa pas een jaar. Zij hadden elkaar ook een paar maanden nadat zijn vrouw was overleden ontmoet. Ze hebben nu al meer dan 30 mooie jaren met elkaar, maar de foto's van de eerste partners hebben nog steeds een prominent plekje in de woonkamer. En bij mijn weten willen ze ook naast hun eerste partner begraven worden. Het is een heel ander einde aan een relatie dan een scheiding, en daar zullen jullie je weg in moeten vinden.
Dit! Je hoeft niet te concureren met zijn overleden vrouw. Zij hoort bij hem, bij hun. It's all in the package. Uiteindelijk gaat dat naar de achtergrond, maar dat heeft tijd nodig.
Oei, dat vind ik echt kort. Zeker voor kinderen. Ik vraag me af, voelt hij echte liefde voor jou of wil/kan HIJ niet goed alleen zijn. Uiteraard is het geen concurrentie. Maar zij moet eerst wat meer naar de achtergrond verdwijnen het moet eerst bij hem en de kinderen meer een plekje gaan krijgen. Want anders krijg je wel die concurrentie en daar gaat iedereen verliezen.
Heel eerlijk mijn gevoel zegt heel hard rustig aan doen. Zeker de kinderen nog niet in beeld brengen. Die zijn nog lang niet over het verlies heen. Je word dan al snel de boeman. Geef het tijd. Het is nog zo kort
Mijn stiefbroer is zijn vriendin verloren aan een nare ziekte. Iedereen wachtte op het grote nieuws van een zwangerschap. Dat is er helaas nooit gekomen. Na korte tijd, voor het gevoel van zijn zus dan toch, kwam er een nieuwe vrouw in beeld. Maar hoewel al snel duidelijk was dat zij hem echt leuk vond, heeft ze het heel rustig aan gedaan. Ze heeft echt zijn tempo gevolgd. Nu zijn we een aantal jaren verder en hebben ze samen een huis gekocht. En zijn familie is ook om, maar het portret van zijn overleden vriendin staat prominent in de woonkamer van mijn stiefmoeder. Vergeten wordt ze nooit. Ik denk dus dat je prima een relatie met een weduwnaar kunt hebben, maar je zult wel het tempo van de relatie moeten aanpassen aan zijn rouwproces. En wat betreft zijn kinderen. Ik zou eerst eens bij zijn ouders op bezoek gaan. Dat is ook een belangrijke volgende stap. En zij kunnen dan misschien helpen inschatten wanneer het een goed idee is de kinderen erbij te betrekken.
Maar de foto's kan je toch ook niet zomaar weghalen? Het is de moeder van de kinderen.. Ik vind dat niet meer dan normaal eigenlijk.. Het antwoord van groene bomen vind ik prachtig.. Rustig aan.. niets overhaasten.
Weetje uiteindelijk zullen jullie samen een toekomst moeten zien en zouden de kinderen niet teveel invloed moeten hebben op de keus of je wel of niet voor elkaar gaat. Stel die ontmoeting dus ook uit, ze zijn hun moeder verloren op een leeftijd dat ze juist hun mamma nog zo hard nodig hebben. Je kan hem over een tijdje misschien al wel vast voorstellen aan jouw dochtertje? En verder wat @GroeneBomen zegt.
Mee eens. Mijn vader is overleden toen ik 11 was. Ik had het heel heftig gevonden als mijn moeder binnen een jaar een nieuwe vriend aan mij voorgesteld had. Ik was de eerste 5 jaar hier best bang voor maar onterecht want mijn moeder vond geen nieuwe vriend. Mijn beste vriendin verloor rond diezelfde leeftijd haar moeder en binnen een jaar had haar vader een nieuwe vriendin die alle foto’s en meubels van de overleden moeder weghaalde.. Het hele gezin is ontwricht. Sorry dit klinkt misschien allemaal erg veroordelend en negatief. Maar vanuit het perspectief van een kind waarvan een ouder overleden is, zou ik je echt willen adviseren om het heel erg rustig aan te doen. En het praten over zijn vrouw, foto’s etc. vooral te respecteren. Dan is het aan jou of je tevreden bent met de plaats/ruimte die jou gegeven wordt.
Lastig zeg. Soms lijkt alles voor de buitenwereld soms (te) snel te gaan maar kan het voor jullie zelf gewoon goed en juist voelen. Ik zou wel rekening houden met alle emoties die er nog zijn zo kort na het overlijden van een jonge vrouw, en die ontmoeting met kinderen of andere familie uitstellen. Misschien kan hij wellicht beter zelf eerst het gesprek met zn kinderen aan gaan en kijken hoe ze er in staan?
Je zult nooit op de eerste plek komen denk ik.. Als iemand zo bij je weggerukt wordt, is het niet meer dan normaal dat die liefde blijft of zelfs sterker wordt.. je zult je moeten aanpassen aan de foto’s en herinneringen, als iemand er aan toe is DAN pas verminderen ze. Vind je hem de moeite waard om het rustig aan te doen en je hierbij aan te passen? Doe het op zijn tempo en neem af en toe gas terug. Maar als je ook maar het vermoeden hebt dat dit jaloezie naar boven brengt, dan moet je echt voor jezelf kiezen! Succes
Wat meerdere ook hierboven zeggen.. is hij er echt aan toe of is hij niet graag alleen? Het is heel logisch om nog te rouwen, en dat zijn vrouw een belangrijke rol blijft hebben is ook niet gek. Maar wel wat aan de snelle kant (mijn oordeel), foto’s in huis, 2 keer per week naar het graf en veel over haar praten? Maar goed, lastig te oordelen, want jullie kunnen hier samen ook hartstikke sterk van worden door open te staan voor elkaar. Voelen voelen voelen! Hoe voelt het voor jou?
Hij zegt er aan toe te zijn maar zijn zijn kinderen dat ook echt? Ze zijn hun moeder nog maar zo kort geleden kwijtgeraakt. Dit is puur mijn mening/gevoel maar ik vind dat heel erg snel om ze alweer voor te stellen aan een nieuwe vrouw in hun leven en bij hun vader. Ik zou wat afwachtende zijn.
Ik snap jullie gevoel hierin, maar deze relatie draait niet alleen om jullie. Het lijkt me onmogelijk dat de tijd nu al geschikt is voor de kinderen om een stiefmoeder te krijgen. Zij gaan voor op jullie wensen en liefde. Ik zou hier zelf echt nog een hele lange poos mee wachten. Dat getuigt direct van jullie respect voor hun.
Ik vind het persoonlijk ook nog wat te vroeg om de kinderen hierin te betrekken. Ze zijn nog erg jong en voor hen is het PAS 3 kwart jaar geleden dat hun wereldje helemaal op zijn kop is komen te staan.