Ik ben benieuwd of er hier iemand is die een carriereswitch heeft gemaakt op latere leeftijd en hoe dat je is bevallen. Ik werk nu 17 jaar als paraveterinair bij dezelfde dierenartspraktijk. De laatste tijd heb ik het niet meer zo naar mijn zin. Ik mis de uitdaging en de sfeer onderling is ook niet meer zo leuk. 7 jaar geleden wilde ik ook wat anders doen maar dit was meer een bevlieging omdat ik toen niet lekker in mijn vel zat. Nu loop ik er al een hele tijd mee rond en wil ik echt heel graag wat anders gaan doen maar ik loop ook tegen veel dingen aan. Ik ben nu 36 en heb samen met mijn man 3 kinderen waarvan de jongste 2 jaar. Dit is dus een van de redenen waarom ik nog niet zo'n grote stap durf te maken. Ik ben gek op mijn gezin en juist nu ze zo jong zijn wil ik er niet teveel van missen. Ik werk nu parttime en dat bevalt heel goed. Maar wil ik van baan veranderen zal ik opnieuw moeten studeren omdat, wanneer ik mijn hart volg, ik het liefst ok-assistent wil worden. Dat houdt in dat je naast studeren ook gaat werken wanneer ik een leer-werktraject ga volgen. Maar daar horen ook nacht en weekenddiensten bij. Ik ben bang dat ik dat nu niet kan combineren omdat het nu al zo druk is. Op het moment ben ik me dus nog heel erg aan het orienteren en kijk ik ook naar andere functies. Ik ga zeker niet met tegenzin naar mijn werk dus ik heb ook de tijd om rustig na te denken wat ik precies wil. En misschien ook pas over 2 jaar als de jongste op school zit. Maar ik vraag me dus vooral af hoe zoiets bevalt op latere leeftijd en ook in combinatie met een gezin?
Ik heb dit inmiddels 10 jaar geleden gedaan en had toen nog geen kinderen. Was aangenomen voor werkleer traject voor ok assistent maar na meeloop ochtend op de ok viel het zwaar tegen (vooral dat pten alleen aandacht van anesthesist krijgt en ik ontdekte dat ik ook met pten wilden praten. Ok assistente is best technisch vak (bij mijn meeloop ochtend was iedereen ook onder narcose) Uiteindelijk andere opleiding gaan doen (doktersassistente) Succes met nadenken!
Ik heb afgelopen jaar een switch gemaakt en begonnen aan een bbl traject. 23 uur werken en 1 dag school. Prima te doen. Grootste min punt was de achteruitgang in salaris, echter zit ik sinds mijn diplomering weer op mijn oude salaris. In september start ik met de volgende opleiding.
Mijn man is na 17 jaar hetzelfde werk gedaan te hebben 4 jaar geleden begonnen aan een HBO opleiding in een compleet andere richting. Het was/ is pittig, maar hij heeft nu wel een baan waar hij de komende 30 jaar naar verwachting plezier van zal hebben. Want zo lang moeten we nog wel werken en dat was ook de doorslaggevende factor, nu of nooit. Wat moeilijk was, was een baan vinden tijdens de studie die aansloot op de studie. Weinig bedrijven wilden hem die kans geven, dus daarin hebben we wel een pittige periode gehad waarin hij ook wel even (max 2 mnd) werkloos is geweest. Sociale leven moet je ook even op een lager pitje zetten, maar als de kinderen naar school gaan geeft dat wel meer ruimte.
Bedankt voor je reactie. Ook dit heb ik vaker gehoord en maakt mij soms aan het twijfelen. Het medische heeft mij altijd al getrokken. En als paraveterinair heb ik ook veel kennis en operatie ervaring op gedaan. Maar inderdaad het stukje contact (wat ik nu wel veel heb, niet met de patienten uiteraard maar wel met de klanten) is ook heel fijn. Ik ben de laatste tijd veel in het ziekenhuis geweest vanwege afspraken voor mijn zoontje en iedere keer denk ik wat zou ik hier graag willen werken. Toen ik twee weken geleden een tijd op de uitslaapkamer zat bij mijn zoontje vond ik alles om me heen zo interessant om te zien, hoe iedereen op elkaar is ingespeeld. Maar ook een hele grote verantwoordelijkheid wat ik dan wel weer heel spannend vind.
Ik ben er nu mee bezig. Ik ga in september beginnen aan de Pabo. Na 12 jaar werkzaam te zijn geweest in de detailhandel was ik het echt spuugzat. Heb er wel mn baan voor opgezegd zodat ik me goed op mn studie kan richten en stage kan lopen. Hier 1x in de week stage en minimaal 24 uur huiswerk...
Ik zit ook midden in een carriereswitch; van zorg naar defensie. Mijn dochter is 20 dus dat scheelt maar daarnaast doen wij samen mantelzorg voor haar dementerende vader wat maakt dat we veel moeten regelen. Gelukkig krijgen we veel steun van de huisarts. Maar voor mij was het ook nu of nooit; ik ben nu nog jong genoeg om reservist te worden en wil daar later geen spijt van krijgen.
Dat is inderdaad ook heel wat anders. Wel stoer dat je de beslissing hebt genomen ondanks de zorg die je er nog naast hebt. Ik ben dus ook bang dat ik spijt krijg wanneer ik nog veel langer wacht. Vind mezelf nu al best oud voor een nieuwe studie maar zie mezelf dit ook niet doen tot mijn pensioen.
Ik ga na de zomer beginnen! MZ bbl, wil persoonlijke begeleider worden in de gehandicaptenzorg. Heb hiervoor 8 jaar geleden de opleiding dierverzorging manangment afgerond. Maar heb niet de intentie daar ooit iets mee te gaan doen.
Ik heb na mijn burn-out veranderd van werk. Ik werkte als advocaat en nu als accountmanager. Iets heel anders dus. Ik heb hiervoor echter geen aanvullende studie voor hoeven volgen. Ik twijfel alleen zelf om de studie verloskunde te gaan volgen. Geen ervaring dus met een studie en een gezinsleven maar ik ben blij dat ik nu wel een andere stap genomen heb en aan mezelf gedacht hebt.