O wat fijn dat ze eindelijk is ingedaald. Ik geloof gelijk dat dat een fijn gevoel geeft. Als jij jebgeruster voelt met nog een groeiecho zou ik dat gewoon aangeven. Maar ik denk dat ze gewoon lange benen heeft.
Ik weet dat ik niet moet googelen, dit geeft alleen maar zorgen, maar dat is zoooo lastig. Nu heb ik een 'Estimated Gestational Age and Fetal Weight Calculator' gevonden en dan valt het eigenlijk wel mee. Pffff raak helemaal van de leg. Oke, ik moet het loslaten al wil ik nog wel graag een groei echo en dat ga ik dan ook maar gewoon aangeven. Ik heb mega last van mn hormonen. (Mochten jullie dit nog niet door hebben gehad) Zo heftig als met deze zwangerschap heb ik het nog nooit gehad. Dit maakt mij tot een verschrikkelijk mens voor iedereen in mn buurt. Zo ben ik bvb mega achterdochtig, irriteer me aan de meest 'goedbedoelde' ideeën van anderen, is mn filter compleet verdwenen, wordt boos maar moet eigenlijk huilen en door dit alles heeft mijn man het echt niet makkelijk. Ik zou nu dan ook het liefst in bed gaan liggen tot de bevalling zich aandient. Nu hebben vrienden leuk bedacht om dit weekend oppas te regelen en bij ons 'een drankje' te komen doen waarop mijn man direct enthousiast ja heeft gezegd. Ik heb ze dan ook vriendelijk noch dringend verzocht om dat dan maar bij hun thuis te doen en mijn man die kant op te sturen zodat ik me weer lekker kan isoleren van de wereld. Nu ben ik dus eigenlijk (weer) geïrriteerd omdat ze dit ook maar durven voor te stellen. Snap dat m'n man weg vlucht van hier, maar 'gezellig' een drankje doen zit er voor mij sowieso niet in en dan ook nog zo aan het einde van het derde trimester. Spreken hier mijn hormonen of mag ik dit gewoon vervelend vinden. Hebben jullie afspraken met man/partner gemaakt over alcohol zo aan het einde van je zwangerschap en hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Ik vind het juist wel fijn als mensen naar hier komen. Maar ik spreek dan af met mijn man dat hij alle versnaperingen regelt, en dat ik me regelmatig even terug trek om even te rusten of prikkels kwijt te raken. In mijn huis kan ik gewoon lekker mijn gang gaan. Oh, en we hebben vooral 0.0 bier in huis, en 1 glaasje wijn vind ik ook nog oké. Hij moet inderdaad wel kunnen autorijden en een bevalling gewoon goed meekrijgen.
Je kan toch aangeven dat t prima is dat tie wat gaat doen. Maar dat het wel verstandig is rekening te houden dat de baby al zou kunnen komen en het dus niet zo slim is om zoveel te drinken dat jullie lopend naar t zkh moeten
We hebben het er samen nog eens over gehad en hij begrijpt dat ik het vervelend vind als hij in de laatste maand meer drinkt dan toegestane hoeveelheid om te rijden. Hoop gewoon dat ie er ook echt rekening mee wil houden. Fingers crossed.
Zeg dat je sowieso een taxi gaat gebruiken als hij meer dan 2 drankjes per avond drinkt. Dan maar wat geld er tegenaan gooien. Misschien voelt hij dat wel met zijn portemonnee?
Hahaha, heb al gedreigd met het feit dat ik hem er niet naast hoef te hebben met zo'n zure drankwalm Ahhhh die arme man. Wat zal die blij zijn als deze negen maanden voorbij zijn. En hij doet zo z'n best. Zou hem voor geen goud willen missen.
@PinkCupCake jeetje meis wat krijg jij het even voor je kiezen. Ik denk dat het deels hormonen zijn en deels anders. Het is lastig om daar je balans in te vinden helemaal als zoals je zelf beschrijft de hormonenheks (zoals ik mezelf noem als ik zo n bui heb en die heb ik regelmatig nu) er is. Goed dat je hier met je man over gesproken hebt en afspraken mee gemaakt heb. Mannen denken hier (ok de meeste) niet over na. Ik drink zelf nooit alcohol. Ja 1 slokje champagne misschien met de geboorte van de kinderen maar dat is het. Dus ik ken het niet qua dat onderwerp ivm een feestje. Waar ik wel de discussies over heb is idd het alcohol gebruik van partner of in mijn geval de vader van de kleine. Die is ook hoog. Nadeel voor mij is dat ik hem op zijn woord moet geloven als hij zegt dat het nog kan want we wonen niet samen.
Vandaag de laatste echo gehad. Alles was goed en zit op de p60 lijn en dat met suiker! Dus ik ben helemaal happy. Ook gesprek met gyn gehad en bevalplan en plan de campagne gemaakt. Evalplan niet zo heel speciaal maar toch goed besproken en alles is haalbaar dus ben ik blij mee. Verder moet ik als ik ook maar denk dat het begonnen is bellen. Dit omdat mijn jongste er binnen 3 uur was icm niet ingedaald. En deze meneer ligt al ingedaald en vast. Ook is het nu definitief dat ik niet verder dan 40 weken ga dus als hij zich nog niet gemeld heeft in week 39 ik ingeleid wordt. Volgende week weer een afspraak en dan gaat ze toucheren om te kijken of er al wat gebeurd is qua voorbereiding zodat we een beetje weten waar we aan toe zijn. Wordt nu toch echt wel spannend hihi Ook nog een foto van vandaag. Hij liet zowaar zijn gezicht erop zetten. Zijn voetje zie je links boven
Scheelt zo om te horen dat ik iig niet de enige ben die af en toe van die hormoon buien heb. Al gun ik het niemand hoor, uiteindelijk heeft niet alleen je omgeving er last van maar zit je ook enorm jezelf in de weg. Het is wat je zegt, (de meeste) mannen denken hier inderdaad niet over na, of staan er iig niet bij stil. (Konden zij het zelf maar eens meemaken ) Wat fijn dat alles goed was zeg. En wat een prachtig plaatje! Fijn dat je nu ook weet wanneer het einde in zicht is. Ben stiekem wel een beetje jaloers, had de hoop om voor de 40 weken te bevallen (de dagen daarna duren altijd zoooooo lang) maar de vk heeft me verteld dat, aangezien ik al 2x eerder overtijd ben gegaan, de kans groot is dat ik nu weer de 40 ga passeren.
Ik snap je helemaal. Helaas botsen de kinderen en ik hier regelmatig door een combi van mijn hormonen en dat hun gewoon kapot zijn door laatste weken school en spanningen van verjaardag en de baby die eraan gaat komen. Dus isnhier regelmatig vuurwerk in huis. Als hun dit mee moeten maken hadden ze het niet overleefd ben ik.bang . maar daarbij de vader hier vergeet ook regelmatig of zijn telefoon op te laden, of geluid aan te zetten of mee te nemen naar een plek waar hij hem altijd kan horen. Ook zo irritant. Heb al 2 keer gedroomd dat hij de bevalling mist omdat ik hem niet kon bereiken. Ja mooie foto hè. Ben er ook echt zo blij mee. Ja ik snap dat je baalt als je hoopt voor de 40 weken te bevallen en de vk zegt dat je sterk rekening moet houden met over tijd. Hier kwamen ze allebei in week 38 dus is de kans groot dat deze ook rond die periode komt. Grappige is dat ik vanavond wel 10 harde buiken gehad heb. Bijna zo van jullie hebben de hele ochtend aan mijn huis en mij mogen rommelen nu ga ik mama plagen met harde buiken. Juisy als ze naar bed wil. Gelukkig zit er totaal geen regelmaat in ofzo en heb ik hem.al toegesproken dat hij toch nog even moet blijven zitten maar dat voorwerk wel mag . Nu maar hopen dat dat eigenwijze kereltje naar me luistert. Wat hij 8 van de 10 keer toch niet doet
Hallo allemaal, ik kom er eindelijk aan toe een update te plaatsen. Afgelopen maandag is de tweeling geboren. Ik zou ingeleid worden met een ballonnetje, maar toen ze die wilden plaatsen, vonden ze de boel toch rijp genoeg voor het breken van de vliezen. Ik geloof dat ik rond een uur of 11 aan het infuus werd gelegd. De boel kwam niet echt op gang, duurde heel lang voor ik weeën kreeg. Maar toen ze eenmaal begonnen kwam het snel op gang. Op een gegeven moment begon ik wel steeds bloed te verliezen. Uiteindelijk kreeg ik persdrang met nog niet volledige ontsluiting, toen had ik het wel even zwaar. Met 9cm mocht ik toch en kwam mevrouw er meteen uit. Ze zat onder het bloed en had ook veel bloed ingeslikt. Na haar geboorte kreeg haar broertje het zwaar, hij moest er zo snel mogelijk uit. Gelukkig was hij rechtop gedraaid en niet overdwars. De gynaecoloog heeft hem bij zijn voetjes gepakt en hij was er ook uit met 1 perswee. Later bleek dat bij zijn placenta een groot bloedstolsel zat. Ze denken dat zijn placenta misschien een beetje aan het loslaten was en dat daar al dat bloedverlies vandaan kwam. Ondanks dat het allemaal ernstig klinkt heb ik de bevalling eigenlijk als heel goed ervaren. Het hielp denk ik heel erg dat iedereen super rustig bleef en ze ondanks de situatie zoveel mogelijk nog alles 'normaal' lieten verlopen. Zo lag mevrouw lekker op mijn buik bij te komen terwijl zij ondertussen aan het kijken waren met de echo hoe hij lag etc. Ze doen het naar omstandigheden goed. Ze zijn en gedragen zich wel echt prematuur. Zij woog 2215 en hij 1870, dus hij ligt in de couveuse. Hij heeft ook een glucose infuus gekregen en een sonde, want zijn glucose was heel laag. Inmiddels is hij zijn infuus al aan het afbouwen, misschien mag hij morgen al zonder. Drinken gaat soms heel goed, maar als hij te moe is krijgt hij het via zijn sonde. Mijn productie is al goed op gang, dus hij krijgt amper kv meer. We zullen nog wel even in het ziekenhuis moeten blijven. Hij moet boven de 2kg uitkomen en alles zelf drinken. Wel een gekke situatie zo. Ik ben gewend tot 40 a 41wk door te lopen en nu zijn ze er gewoon al. Hopelijk trekken jullie de laatste loodjes allemaal nog. Op naar allemaal mooie bevallingen!!
Gefeliciteerd Inne!! Geniet maar fijn van je mooie kindjes. En wat goed om te horen dat het, naar omstandigheden dan, goed met ze gaat. Met jou ook?
@Inne wat fijn voor je!! Gefeliciteerd met je twee wondertjes. Hoop dat je ventje ook gauw op gewicht is zodat jullie thuis verder kunnen uitrusten en genieten van elkaar!
Bij verloskundige was net alles goed. Wat lage bloeddruk. Hoofdje al wel laag, maar nog niet volledig ingedaald. Alle pijnklachten die ik heb wel passend bij indalingsweeën. Groei helemaal gemiddeld, wordt nu geschat op 2870 gram bij 36+5. Het (af)wachten/aftellen is nu wel echt begonnen... Spannend!