Over bevallen gesproken... Moet er voorlopig niet aan denken. Werd ingeleid met 38.4 weken wegens een aankomende zwangerschapsvergiftiging. Zonder pijnbestrijding maar vond het echt enorm pittig. 7 uur vliezen gebroken, 8 uur infuus voor weeopwekkers. H4 geboren. Dus voor een eerste heel goed, maar kon de eerste weken niet meer aan bevallen denken.
Even erbij liggen. Waarschijnlijk je bloeddruk. Maar liggen werkt prima. Na even ontspannen ben ik altijd weer back to normal. Als je straks ook moet bevLlen in het scheper ziekenhuis. Zullen we dan samen gaan op dezelfde dag, liggen we gezellig op dezelfde afdeling
Dit heb ik soms ook, kan ook best wel een tijdje aanhouden. Heb er zelf niet voor gebeld, neem echt aan dat het komt door alle veranderingen waar mijn lijf doorheen worstelt op het moment! Maar als je graag wilt bellen, moet je dat toch gewoon doen? Uiteindelijk kan je beter een keer teveel een vraag stellen, dan te weinig.
Ben even gaan liggen. Had ik zelf ook al bedacht. En nu voel ik me wel ietsje beter. Al is het nog steeds niet je van het. Heb nu nog niet het gevoel dat ik zou moeten bellen. Zou het aanhouden dan bel ik maandag wel ff. Maar ik gok dat het te maken heeft met de afgelopen dagen. Gisteren 1 jaar geleden dat mijn zwager is overleden. Man liep op zijn tandvlees de hele week (en ik dus ook) En gisteren van 10 tot half 5 in de tattooshop zitten koekeloeren. Man kreeg een memorial. @brusje Bij mijn oudste had ik dat ook. Beviel een dag na een topic genootje. Allebei in het scheper. Voor die tijd hadden we al een paar keer gemeet, dus wij kwamen wel bij elkaar buurten
Btw. Ben vandaag even een nieuwe bh gaan halen,kijken of die beter zat. Ben ik gewoon een volle cupmaat verder! Geen wonder dat ze echt niet goed meer zaten. Nog meer die dat hebben?
Ik herken het helaas... Ben vorige week dus flauw gevallen. Voel me nu al bijna twee weken zo (licht in mn hoofd, duizelig, misselijk, hoofdpijn). Heeft volgens mij echt te maken met bloeddruk. Ik heb altijd wel een lage bloeddruk, en nu dus ws wat extra. 'K probeer erop te letten dat ik regelmatig wat zouts eet. En niet te snel opstaan/iets doen.
Weet niet meer wie het vroeg, maar ik ben nog niet met de bevalling bezig. Ik heb twee heel verschillende bevallingen gehad. Eerste was een zware jongen, maar de vk zei later dat het vooral aan de grootte van het hoofdje ligt hoe soepel de bevalling gaat. Tja, hij had een groot hoofd en was ook nog eens een sterrenkijker. Maar 't was mijn eerste, dus ik had geen idee wat ik kon verwachten. Vk vond het een heftige bevalling, maar ik heb het zelf dus niet als traumatisch ervaren. Wel had ik bij hem dat het heel lang duurde voor ik weer opgeknapt was, dat viel me wel echt tegen. Bij de tweede was het een heel snelle bevalling. we zouden naar het ziekenhuis (medische indicatie ivm bloedverlies bij oudste) maar daar was geen tijd meer voor. In 4 uur geboren. Ik laat het t.z.t. maar weer over mij heen komen... Als zal ik wel denken als het begint: 'o ja, zo voelde het' en 'zou ik het wel volhouden?'
Jazeker! Echt ruim een cup. Is op de steekjes in mijn buik na het enige teken van zwangerschap wat mijn lichaam geeft
Ik vind bevallen niet echt verschrikkelijk, ik kijk er wel positief op terug eigenlijk, vind het prima om het nog een keer te doen. Ik ben wel benieuwd hoe de bevalling deze keer gaat, gewoon vaginaal of keizersnede. Mijn eerste bevalling heeft ruim 24 uur geduurd, bleek een sterrenkijker. Thuis begonnen, maar wegens niet vorderende ontsluiting toch naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik weeenopwekkers en die waren wel echt verschrikkelijk. Ik had toen nog geen vergelijkingsmateriaal, dus ik dacht dat zoveel pijn normaal was, maar bij de tweede bevalling (zonder die opwekkers) viel de pijn echt zooo mee in vergelijking met de eerste keer. Ik zat toen te wachten tot het echt heftig werd, maar dat werd het dus niet. Dus ja, als je een inleiding hebt en/of weeenopwekkers, dat is echt veel heftiger en pijnlijker dan zonder! Ook echt niet gek als je dan pijnbestrijding nodig hebt. Uiteindelijk is nummer 1 met de vacuümpomp geboren. Mijn tweede bevalling ging ik van 0 naar 10cm in 2 uur, was een wereld van verschil. Alleen die baby lag nog onmogelijker met zijn hoofd, dus die kwam er niet uit, ondanks flinke persweeen, dus dat werd een keizersnede uiteindelijk. Ik vond die keizersnede net als @Cindy1977 veel heftiger qua herstel. De eerste bevalling was ook niet echt makkelijk, met flinke knip en vacuümpomp, maar daarbij was ik veel eerder weer op de been dan na de keizersnede. Toen had ik pas na een maand weer genoeg energie om boodschappen te gaan doen en het was ook veel pijnlijker allemaal. Heb toen ook een rotkraamtijd gehad, pas na een week was ik in staat om de luier van mijn eigen kind zelfstandig te verschonen op de commode. Ik hoop dus echt dat ik deze keer gewoon vaginaal kan bevallen! Dan moet dit kindje alleen wel even meewerken en goed voor de uitgang gaan liggen . @bh’s, daar moet ik ook maar eens achteraan. Die zitten bij mij ook niet lekker meer, zou zomaar kunnen dat daar ook al een cupmaat bij is gekomen .
Me28 Dus dat, ik denk dat juist het inleiden mij angst geeft. Spontaan bevallen is lang niet zo pijnlijk. En bij de derde dat ik mocht persen had ik echt zoiets van; ow echt, maar ik heb die helse pijnen nog niet gehad. Ik wil dus ook niet ingeleid worden.
Ik heb ook heel sterk dat ik NIET ingeleid wil worden. Heb dat als zo vreselijk naar ervaren, (moest ingeleid worden ivm zwamgerschapsvergiftiging) terwijl de keizersnede waar het uiteindelijk alsnog in eindigde, voor mij geen nare ervaring was. Maar inleiden, zo naar! Ik vond de pijn na mijn keizersnede prima te doen, toen na 1.5 dag de verdoving er af ging kon ik gelijk staand douchen en heb amper gerust toen ik thuis kwam, ze moesten me echt dwingen om in de middag even te gaan liggen. Ik stond ook elke keer al gedoucht en wel te wachten als de kraamhulp kwam. Qua energie duurde het wel lang voor ik echt weer de deur uit kon, maar binnen huis redde ik me prima. Maar ik weet dat het herstel van een keizersnede ook heel anders kan gaan. Wat ik dus wel bovenaan mijn lijst heb staan in grote letters: GEEN INLEIDING!
Ik wil juist wel ingeleid worden. Klinkt misschien gek hoor maar hear me out. Met 38 weken is mijn lichaam op. Met 36 weken begint het op te geven. Niet heel veel later mijn geest. Ik weet dat het heel raar klinkt maar het is zo. Bij de tweede was ik zeer in paniek over een bepaald scenario. Hoe ik erbij kwam ik weet het nog niet. Ik ga ook niet zeggen wat, want stel je voor ik zadel een ander met dezelfde angst op. Maar hoe ik ook wist dat het niet rationeel was, ik kon het mezelf niet meer aan het verstand brengen. Van mijn oudste ben ik ingeleid met 38+2. Mijn lijf kon niet meet. De jongste met 38. Terwijl de grens toen al 39 weken was. Het was niet langer verantwoord. Ik ben dus banger om mijn verstand te verliezen dan voor een inleiding. Bij de 2e geen p.d gehad ofzo maar wel extra kraamzorg gehad want ik zat er wel doorheen. Dat vind ik eerlijk gezegd veel enger.
Ik had geen keus. Ik liep al op 42 weken en er was nog niet eens gerommel te bespeuren. Die kleine vond het wel prima in hotel mama
Ik kan me wel voorstellen als je wel voor inleiden zou kiezen hoor! Als je lichamelijk of fysiek op bent, of inderdaad op 42 weken komt en er gebeurt nog niks, dan kan inleiden ook een opluchting zijn. Het is alleen zo dat door mijn vorige ervaring, ik het liever niet wil. Ik was ook helemaal nog niet klaar om te bevallen (was 40+2 en ondanks dat ik amper kon lopen en al thuis zat vanaf 17 weken, genoot ik zo van het zwanger zijn) en ik denk dat de kleine ook nog niet klaar was. Sterrenkijkertje, uiteindelijk stagnerende ontsluiting en daarom dus keizersnede, achteraf gezien had ik liever gewacht tot er vanzelf wat begon of dat het medisch gezien echt noodzakelijk was (de zwangerschapsvergiftiging was nog maar licht) Maar het is zo persoonlijk voor iedereen, denk dat je hierin vooral je eigen gevoel moet volgen en dat er geen sprake kan zijn van goed of fout
Dat is zeker zo. Iedereen beleeft een zwangerschap anders, en een bevalling net zo. Vooral doen wat goed voelt voor jou
Persoonlijk snap ik de 39 wkn grens wel, E was nog niet af met 38 wkn. Die heeft nog steeds darm problemen. Als je eisprong wat later was en je innesteling wat langer duurden, dan ben je met 38 wkn eerder 36/37 wkn. Bij mij is dat nml altijd zo, groeien ze even heel snel voor de termijn echo zodat het heel wat lijkt, maar zijn ze met 38 wkn dus echt niet klaar. Bij S en E moesten ze wel komen, ik had verder ook geen keus. Mss iets van therapie van te voren regelen? Want ik denk dat 80% van de vrouwen met 36 wkn wel klaar is met zwanger zijn XD Nu snap ik dat het bij jou problematische vormen aanneemt, dus mss kan therapie geen kwaad?
Tegen het lichamelijke aspect is geen therapie. Sterker nog, artsen enzo moeten vaak eerst googelen over het hoe en wat. Ik wil ook graag een andere gyn omdat ik bij deze niet het vertrouwen heb in een goede begeleiding. Het is het lichamelijke wat dan zijn uitwerking op de rest. Mijn vorige gyn kon dit heel goed inschatten. Wat betreft mijn meiden die waren echt wel af hoor. De jonste moest normaal gesproken 48 euro blijven maar ze deed het zo goed, dat we al sneller naar huis mochten.