Je zegt dus dat hij het recht heeft om deze 'fout' te maken? Een affaire is geen 'fout' je bent gewoonweg andermans leven kapot aan het maken en in deze zijn vrouw en dochters. Waar zijn hun rechten dan gebleven?
Wat ik overigens bijzonder vind is dat er hier laatst 2 topics zijn geweest met vreemdgaande mannen, die worden conpleet tot de grond toe afgebrand. Maar nu is het 'een volwassen man die zijn eigen fouten mag maken'. Ik zou persoonlijk ook woest zijn als mijn vader zoiets zou flikken bij mijn moeder.
Hey, ik zeg niet dat het goed is wat hij doet, maar hij mag zijn hart (of zn pik) volgen, hij is niemands bezit. En tuurlijk was alles beter geweest als ie het in de juiste volgorde had gedaan, maar dat is nu eenmaal niet zo en ook niet terug te draaien. Dat een ander hierdoor zijn leven laat verwoesten, is de keus van de ander, niet van die vent. En ik kom uit de situatie van de to, sterker nog, mijn moeder heeft de andere vrouw gevonden toen ze zich verstopte in de schuur, dus ja, ik kan er deels over meepraten. Maar heeft het onze levens 'verwoest'? Nog niet misschien, dat is teveel eer aan zo'n idioot.
Dat vind ik een sterke principe. Niet iedereen kan er zo in staan. Vooral in het begin niet, het is iets wat je overvalt. Ik vind bijvoorbeeld niet dat hij zijn lusten zomaar moet achtervolgen, je bent notabene getrouwd en hebt een belofte van trouw gegeven!
Nee dat vind ik ook niet (natuurlijk, zou ik zeggen). Maar als het eenmaal gebeurt, is het in mijn ogen dus niet de persoon die het waard is er frustraties of heftige emoties over te hebben. En dat laatste is makkelijker gezegd dan gedaan, vooral als je er net achter komt, dat realiseer ik me heel goed.
Ts. Wat ik zou doen? Naar plus mama rijden, vertellen dat je er heel erg mee zit en hierover in gesprek wil met je vader. Ik zou dan mijn vader bellen en vragen of hij even wil komen omdat ik hem wil spreken. Eenmaal aangekomen zou ik heel goed gesprek voeren met beide. Nu weet je het verhaal maar van 1 kant. Misschien word je rustiger als je zijn kant hoort. Ik zou het vreemd vinden als plusmama dat zou weigeren, dan nog, zou ik mijn vader aanspreken. Laat hem zijn kant van het verhaal vertellen en stel je vragen, je hebt recht op antwoorden. Wat hij gedaan heeft (als verhaal van plusmama 100%klopt)is niet OK! Naar je moeder niet en ook naar zijn kinderen niet. Hij heeft trouw beloofd. Je kiest mekaar als partners en hebt vertrouwen in elkaar. Het is NIET normaal dat hij na 29 jaar (al is het na 29 dagen huwelijk) ineens doen waar je zin in hebt en je partner kwetsen/schaden. Belachelijk hoor. Maar zou zeker gesprek met hem voeren, wie weet denk je straks anders als je zijn kant ook hebt gehoord
De moeder kan niet van to verlangen dat zij langer op haar tong bijt. Dan had ze het, hoe moeilijk ook, voor zichzelf moeten houden of het met iemand anders moeten delen. Ik zou dan ook tegen de moeder zeggen dat langer zwijgen hierover te moeilijk is en je het hierover met je vader wil hebben of in ieder geval dat je kunt laten weten aan hem dat je op de hoogte bent van de situatie. Verder is het denk ik een zaak tussen vader en zijn vrouw. Je mening hierover geven staat echter met hoe ik erover denk vrij.