Zwanger worden voorjaar 2019 deel 4!!

Is echt overal hoor, meer dan 10 jaar is ook niet vreemd. Als het kind geboren is moet je hem of haar al bijna opgeven

 

Dag 32... dus alweer ver.. nee alleen laatst toen dat ik zo'n zin had.. is nu weer weg. Wel migraine aanval dus ga slapen

 

Jeetje ik snap helemaal wat je voelt en gevoeld hebt. Het is idd echt anders dan een gewone menstruatie, je merkt gewoon meer pijn en duidelijk meer bloed. Natuurlijk is het zo vroeg “minder erg” dan verderop in de zwangerschap, maar toch kun je jezelf niet wijsmaken dat het een “gewone” menstruatie is. Je weet gewoon dat er iets gegroeid heeft. Bij de laatste keer had ik zelfs nog dat mijn symptomen pas later weg gingen, de bloeding was allang begonnen. Vond ik heel naar. Ook had ik zeker 2 weken bloedverlies, maar daarvan dik een week alleen maar bruin. Bleef het maar houden.
Toch zijn wij deze ronde er wel direct weer voor gegaan. Het is mentaal super zwaar, want je gaat zo twijfelen aan jezelf en aan je lijf, maar ik merk bij mezelf wel des te groter de wil om zwanger te worden. Ik kan echt geen maand overslaan.
Wel word ik steeds rustiger en denk ik steeds meer “ik zie het wel”. Ik ga niet meer hopen of mezelf gekmaken of vroeg testen... ik zie het wel. Dat is ook zelfbescherming, want ergens heb ik wel in mijn hoofd “het zal toch wel weer mis gaan” je word zo bang om nog te hopen!
Dus ja een vmk heeft zeker wel impact.
Ik weet eerlijk gezegd niet eens of ik straks blij kan zijn met een positieve test. Heb al 3 keer een vmk gehad, hield allemaal al voor 5 weken op. Dat vertrouwen moet echt met de dag weer gaan groeien dan.
Gaat het nu wat beter met je? Ik merkte dat tijd slijt. Na een beste tijd merkte ik toch dat de pijn sleet.

 

Yesssss! Welkom bij de boys club @Kaylee1994 !!

 

He bah, hopelijk kun je lekker slapen en morgen hopelijk wakker zonder hoofdpijn

 

Ow oke das minder
Huis kopen dan maar

 

Jjeejj niet meer alleen fijn toch

 

Ja heel leuk! Hopelijk gauw nog meer jongetjes erbij!

 

We gaan ons best doen

 

Ja was ook geintje ook dat wordt niet makkelijker

 

Haha ja das wel prettig. Ja jullie hebben appartement he dus dat is kleiner

 

Nou hier wederom een rotnacht gehad. Heb van weinig slaap tot de afgelopen dagen geen slaap dus ben moe en heb totaal geen energie meer.
Tis is zooo vreselijk vermoeiend

 

Ja helemaal als je symtomen nog aan blijven houden is dat extra moeilijk. De meeste waren bij mij vrijwel meteen weg, alleen mijn borsten deden er een paar dagen over. Ik vond het vooral moeilijk om verder te kijken terwijl ik nog aan het bloeden was en ik bedacht dat ik maar met het tempo van mijn lichaam mee moest gaan, die had ook tijd nodig om los te laten..letterlijk. Nu is het alweer wat makkelijker. Alleen als ik zwangere vrouwen zie kan ik wel huilen. Dus ik snap goed dat jij er meteen weer voor gaat! En ja dat zal spannend zijn dan..die roze wolk is wel weg en dat is jammer. Ik denk dat ik pas een beetje rust zou hebben na de 12 weken als ook de placenta goed is ontwikkeld. Ik besef me wel nóg meer wat een wonder zo'n kindje toch is en ergens is dat ook wel weer mooi. En man wat ga ik van dat kind houden!
Ik hoop echt voor je dat je snel weer zwanger bent en blijft! En ik denk dat het dan per stukje vooruit kijken is, mooie test na nod, eerste echo enz.

 

Ja het verder gaan is zeker lastig. De eerste paar rondes dacht ik oke kan gebeuren, we gaan gewoon door en hier leer ik van enz. Maar na zo’n derde keer denk je toch wel Hmmm is er iets mis met mijn lichaam? Toen ik de laatste keer die vmk had, kon ik ook echt niet verder meer denken. Het was in mijn hoofd ook niet mogelijk om na te denken over wanneer mijn ovulatie zou zijn, ik had geen zin meer in al dat “gedoe” met ovulatietesten (zo voelt dat nu), alles was ineens zoveel zwaarder ofzo. Maar idd het gaat met de dag, en toen uiteindelijk mijn ovulatie eraan kwam dacht ik ook, ik zie wel of mijn vriend zin heeft. En omdat hij wel doorwilde kon ik daarop mee varen zeg maar.
Ik heb me een tijdje afgesloten voor zwangerschappen en kindjes. Tot op een gegeven moment een collega van mij zwanger bleek te zijn, toen voelde ik echt wel verdriet en jaloezie. Dat was moeilijk, maar ook fijn om te voelen, want ik was bang dat ik het helemaal nooit meer zou willen.
Ik probeer echt van alles in het leven te genieten, want dat moet ook kunnen zonder kindje. Al weet je wel dat er natuurlijk nog iets mist. Ik ben ervan overtuigd dat we ooit wel een kindje zullen krijgen, alleen ik zal toch echt het wachten tot die tijd vol moeten houden.

 

Je neemt jezelf in bescherming en dat is logisch en goed. Ik snap dat je aan je lichaam twijfelt nu. Wel fijn dat je man dan even het voortouw neemt. Misschien raar maar, gezien de reactie die je gehad hebt van de gynacoloog, zou het prettig voor je zijn om eens een verloskundigepractijk te bellen?
Ik merkte zelf dat zij me meteen heel serieus nam en met me mee dacht, ik mocht ook altijd weer bellen als dat nodig was.
Omdat je dit al 3 keer hebt meegemaakt kan zo'n contact wellicht waardevol zijn? Ik vond het wat raar om te bellen terwijl ik helemaal niet zwanger meer was, maar dat vond zij helemaal niet.