Hallo dames, Deze week amper gelezen wat voor berichten er zijn geplaatst. Heb veel last van misselijkheid, stemingswisseling waarbij vooral snel irritatie aan dingen, meer eetlust, pijnlijke borsten en erg moe. Lekker *klaag* *klaag* post dit.. Helaas merk ik dat ik best veel op me vriend afreageer. En gister was dus voor hem een beetje de druppel. Hij stond op het punt weg te gaan en niet meer terug te komen. Ik was ook best verdrietig en emotioneel. Ik maak hem gestresst en hij wil dat niet meer zo, ook dat ik steeds afreageer. Ben me toen ook wel gaan beseffen dat ik soms echt een bitch kan zijn. Laatst ook al gesprek met hem hierover gehad dat ik niet weer waarom ik me soms anders voel en snel ben geïrriteerd. Toen gaf hij aan dat we er doorheen moeten en dat het goed komt. Gister daar weer over gehad. Ik gaf aan dat hij het een kans moet geven tot ik me beter voel en dat hij aan moet geven als ik weer eens zo bitchy doe. Hij wil nu kijken of ik me ook werkelijk kan aanpasen door dit weekend aan te kijken. Ben zo bang om het kwijt te raken.. weet ook niet goed of het serieus was of een bluf om mij normaal te laten doen. Ben er nog steeds erg verdrietig van en weet me eigenlijk geen raad hiermee.. ik wil gewoon graag even mijn verhaal kwijt omdat ik het verder niet met anderen wil delen.. Heeft iemand wat advies?
Bah, wat een rot-actie vind ik dit. Als dit hem al doet weglopen vraag ik me werkelijk af wat hij dan wel aankan. Dit is nog peanuts bij de spanningen en emoties die komen kijken bij het hebben en opvoeden van een kindje. De verantwoordelijkheid hiervoor, kan hij dat dan wel aan? Kinderen reageren ook niet altijd zoals wij zouden willen. Natuurlijk begrijp ik dat het niet leuk is dat jij zo bitchy doet tegen hem. Maar idd, dat is een periode waar we doorheen moeten. Er veranderd zo enorm veel momenteel in ons lichaam, al die razende hormonen maken ons niet de meest leuke en sexy vrouwen ooit! Sterkte hiermee meid en ga niet op je tenen lopen om hem te behagen nu. Dat hou jij niet vol op de lange duur. Probeer wel rekening te houden met zijn ‘zwakke’ persoonlijkheid haha... dit zeg ik met een knipoog naar zwakke. Kijk, je hoeft ook heus geen blaffende en bijtende Chiuawa of hoe je dat ook schrijft te zijn natuurlijk. Kom dat maar ff lekker hier doen en schrijf het van je af. Als je jezelf echt niet onder controle krijgt, is dit ook erg naar voor jezelf. Je weet dat je dit niet bent en hou dat voor ogen. Bespreek het anders oprecht met je huisarts. Wat heb je eraan als je er straks helemaal doorheen zit? Je vriend zou je echt moeten steunen nu. Ik geef niet af op hem, dat is niet mijn bedoeling maar ben wel verontwaardigd dat hij zich zo gedraagt. Als het een ‘bluf’ is zoals je schrijft dat het misschien zou kunnen zijn, vind ik dit ver beneden jouw stand en manipulatief. Sterkte schat, je bent niet de enige!
Misschien is het voor hem ook wel wennen. Het is voor hem ook de eerste keer, maar dat maakt het wel lastig. Heb ook aangegeven dat hij zich kan verdiepen in de zwangerschap zodat hij weet wat ik doormaak. Hij zegt dat her niet nodig is maar ik vermoed dat hij lang niet weet wat het met me doet en wat ik doormaak. Hij heeft sowieso wel een zwakke persoonlijkheid, dat klopt idd. Maar het is zo lastige situatie want voordat ik zwanger werd was onze band zo goed. Het is denk ik echt iets waar we even doorheen moeten. Weet ook wel bijna zeker als de kleine er is dat het anders zal gaan. Hij kan goed met kinderen omgaan, we zijn al oom en tante en met de neefjes en nichtjes doet hij zo leuk! Maar voor nu is het gewoon kl**ten.
@DoeEenGok jeetje wat een nare situatie zo zeg weer niet zo goed wat te zeggen maar blijf praten met elkaar over wat er dwars zit, van beide kanten. Ik hoop dat dit gewoon iets was en het snel naar de achtergrond verdwijnt, dikke knuffel
@DoeEenGok he bah wat naar voor je. Ik hoop wel dat hij een beetje bijdraait, want heel eerlijk, wij hebben nog nooit zoveel ruzie gehad als in het eerste jaar van onze dochter. Ook door slaapgebrek krijg je namelijk een heel kort lontje. Maar het heeft ons juist sterker gemaakt. Ik weet niet hoe “erg” jij je gedraagt, maar als hij het na 4 weken al niet meer trekt..... Geen tips, behalve blijven praten. En sterkte en een dikke knuffel!
♡ Uitgerekend 1 t/m 15 maart 2020 ♡ 1 maart 2 maart KleineLai - 29 jaar - 2e kindje - ♡ 3 maart Orangeapple - 34 jaar - 2e kindje - ♡ 4 maart Anouk1989 - 30 jaar - 3e kindje - ♡ BangHartje - 22 jaar - 1e kindje - ♡ Melliejzzz - 25 jaar - 1e kindje - ♡ 5 maart Gandy - 37 jaar - 3e kindje - ♡ 6 maart 7 maart DoeEenGok - 24 jaar - 1e kindje - ♡ 8 maart Zoranya - 38 jaar - 2e kindje - ♡ 9 maart Maan92 - 27 jaar - 2e kindje - ♡ 10 maart Wens84 - 35 jaar - 2e kindje - ♡ 11 maart Amer - 33 jaar - 3e kindje - ♡ Hadassa - 41 jaar - 5e kindje - ♡ 12 maart 13 maart 14 maart Morgenzon - 31 jaar - 8e kindje - ♡ 15 maart Pitaa91 - 27 jaar - 4e kindje - ♡ ------------------------------------------------ Afspraken: Augustus 2 - BangHartje - 1e echo 2 - Morgenzon - 1e echo 5 - Morgenzon - intake vk 5 - Melliejzzz - termijnecho 7 - Amer - intake vk + 1e echo 13 - Melliejzzz - 2e controle afspraak 13 - Zoranya - termijnecho 15 - Orangeapple - termijnecho 19 - DoeEenGok - termijnecho 22 - Wens84 - termijnecho + 3 afspraken 26 - KleineLai - termijnecho ------------------------------------------------ jongen (0) | meisje (0) | verrassing (0) ------------------------------------------------ *Sterretjes* Applejo - 4w Sniekie - 4w Orchidea - Vlindertje95 - 5w BertxBirgit - 5w Mommy11 - 8 wk
Ik schrik een beetje van je verhaal. Hoe kan hij zeggen je te verlaten? Dat doe je niet als je vriendin 3 weken bitchy doet door de zwangerschapshormonen. Hoe kan hij dan beginnen aan een kindje met jou? In een relatie moet je soms wat slikken, en geen 1 relatie verloopt vlekkeloos. En een beetje meer begrip van zijn kant uit mag wel. Een kindje laten groeien in je buik is niet niks... Hij mag best zeggen dat je niet leuk doet (al langer), communicatie is juist heel belangrijk maar hoe kan het dat hij je wilt verlaten? Dat moet dieper zitten.
Koop “help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt” van Kluun voor hem. Wordt vol humor ook onze hormonale buien uitgelegd en hoe er mee om te gaan. Verder vooral eens met bovenstaande. Hoe extreem je het gemaakt hebt, weten we niet, maar de slaaptekorten in de eerste babymaanden zorgen sowieso voor meer conflicten. Jullie kunnen hiervoor ook samen bij de HA aankloppen en het er samen onder begeleiding over hebben. Want samen een kindje betekent primair ook dat je de rest van jullie levens verbonden willen blijven met elkaar.
Ben hier steeds banger dat t mis is. Mn misselijkheid is nu sinds een dag of 3 over. Vermoeidheid neemt af. Gister en eergister wel mega rugklachten, vandaag weer over. En ik had verwacht dat ik al meer buik zou hebben, als ik het vergelijk met hoe snel het bij onze jongste ging...
Elke zwangerschap is anders probeer je niet te druk te maken om de kwaaltjes, de ene dag heb je ergens meer last van als de andere of juist helemaal niet. Ik heb bijna geen kwaaltjes en voel me goed. Vermoeid maar ja kan ook komen door het weer en toe zijn aan vakantie. Hoop dat je het een beetje naast je neer kan leggen
Bedankt allemaal voor de reacties. Ik ga het er even goed met hem over hebben, al vind ik het wel gevoelig nu. Hormonen gieren door me lijf waardoor ik nu ook sneller huil. We zullen er vast wel uitkomen aangezien onze band altijd sterk is geweest. Dat is er nog wel!
Ik heb het 3 zwangerschappen geprobeerd. Wil je iets specifieks weten? Als je HG klachten hebt, zou ik persoonlijk voor Primperan of Zofran oid gaan.
Ik ken 't, want mijn man was ook heel erg gestrest en gefrustreerd omdat ik best veel op hem had afgereageerd de vorige jaar en nu sinds ik zwanger ben ( eigenlijk al voordat ik positief testte) reageerde ik soms af op hem. Blijf het erover te praten met hem als jij weer jezelf bent en dat je dan de dingen wel helder kunt nadenken en doen beseffen en geldt ook voor je vriend. Jou verlaten is daarvoor niet de oplossing hoor! Want het ligt echt maar echt aan jouw zwangerschapshormonen want hormonen gieren nu heel erg door jouw lijf waardoor jij best veel heftiger kunt reageren. Nee gelukkig niet . Hier ik voel me sinds 2 dagen ineens niet lekker in m'n vel en m'n hoofd voelt zo raar aan, maar nee geen misselijkheid of kokhalzen maar eerder als extreem en overmatige moe gevoel, futloos en dementie. Ook m'n hoofd voelt zwaar aan. Eetlust is er niet echt, ik eet ook niet veel eigenlijk. Heb ook bijv trek in saté saus met patat en ui maar dan als ik iets eet, dan heb ik ineens geen trek meer in. Zo raar is dit!
Ik spuug niet maar ben bijna 24/7 zooo misselijk. Heb net een halve genomen maar is denk ik te lage dosering. Ben niet zo van de pillen eigenlijk maar dit is ook geen doen...
2x per dag, 's ochtends als ik uit bed kom en 's avonds ruim voordat ik naar bed ga. Beetje gelijk verdeeld over de dag dus. Helpt bij mij nu goed. Nog steeds misselijk hoor, maar beter vol te houden. Heb je ze via de huisarts? Heeft hij niet aangegeven hoeveel je er moet slikken?