De afgelopen maanden heb ik meerdere gesprekken gehad met een deskundige op het gebied van ADD en ADHD omdat ik vermoedens had dat ik ADD zou kunnen hebben. Ik heb vragenlijsten moeten invullen over de kindertijd en over klachten die ik ervaar in volwassenheid. Bij de laatste waren er veel klachten die eventueel op ADD konden wijzen maar in de kindertijd zijn er eigenlijk geen aanwijzingen gevonden voor ADD of iets in die richting. Bij het invullen van de test waren er op het einde een aantal vragen over zelfbeeld en onzekerheden en daar scoorde ik erg hoog op. De therapeut zei dat ze op basis van de uitslagen van de test geen diagnose ADD kon geven maar wel dat blijkt dat mijn zelfbeeld verstoord is en dat daar ook heel veel vandaan kan komen. We hebben veel over mijn jeugd gepraat en zij zegt dat de klachten die ik nu ervaar voort kunnen komen uit emotionele verwaarlozing in mijn jeugd. Ik kan hier hulp voor krijgen en in september gaan we kijken naar hoe we dat vorm gaan geven. Ik hoop niet dat ik hier iemand tref die weet waar ik het over heb maar misschien is er toch iemand die hetzelfde heeft en tips heeft over wat ik het beste kan doen.
Ik heb er geen ervaring mee zelf, tenminste...ik ken jouw situatie natuurlijk niet of wat voor jeugd jij gehad hebt. Ik heb wel zo m’n dingetjes die veroorzaakt zijn in m’n jeugd. Ik heb heel veel gehad aan mijn psycholoog jaren geleden. En na 10 jaar een schaduw van mezelf te zijn geweest kan ik alleen maar zeggen ‘had ik t nou maar eerder al gedaan’.... Tips wat je moet doen in de zin wat werkt/niet werkt of eventuele vormen van therapie heb ik niet voor je. Sowieso verschilt t ook maar net pp wat werkt natuurlijk. Maar wat ik je wel mee wil geven is grijp dit met beide handen aan en ga ervoor, al is t wellicht wat anders dan je gedacht had. Dat ben je waard namelijk. Jij mag er zijn. Jij mag je ook gelukkig en goed voelen T zal heus heel zwaar en moeilijk worden, en je zal door hele diepe dalen gaan. Maar aan het eind is het het allemaal waard geweest en zal je hopelijk net als ik zeggen ‘had ik het maar eerder gedaan’...
Zelf geen ervaring maar wel bij mijn vrouw. Vergelijkbaar verhaal, geen add diagnose maar wel veel kenmerken of lichte vorm. Mogelijk veroorzaakt of versterkt door emotionele verwaarlozing en misbruik gedurende de jeugd. Hierdoor ook een verstoord en negatief zelfbeeld, moeite met emoties toelaten en reguleren, moeite met keuzes maken en snel schuldgevoelens. Wat haar heel erg heeft geholpen is EMDR. Hele bijzondere therapie, erg zwaar, maar erg doeltreffend. Ik heb het zelf ook kort gevolgd en het is erg bijzonder.
Herkenbaar, bij mij had mijn psycholoog dezelfde conclusie. Ik heb er zelf niets mee gedaan, ik functioneer over het algemeen goed, snap mezelf nu beter en met bijna 40 jaar heb ik niet zo'n zin om de hele molen in te gaan. Heb ook geen zin om heel veel te veranderen, durf mijn veilige haven niet los te laten. Ik weet dat ik in veel dingen anders ben dan anderen en ik weet nu waardoor het komt. Voor mij is dat vooralsnog wel goed zo. Enige wat ik misschien nog zou willen overwegen is EMDR. Cognitieve gedragstherapie is aan mij niet echt besteed, ik trap er niet in Geen echte tips dus van mij maar wel herkenning.
EMDR zou inderdaad een optie kunnen zijn, al heb ik daar wel een kleine kanttekening bij....ik heb het ook gehad, en bij mij werkte het echt niet doordat ik me niet kon concentreren en steeds de draad kwijtraakte. Ik had zo'n koptelefoon op en kreeg van die piepjes te horen. Ik weet dat ze het ook wel eens doen met zo'n stok die je met je ogen moet volgen, maar dat leek me helemaal onaangenaam. Dan moest ik een stukje vertellen en dan kwamen die piepjes, en tijdens die piepjes werd ik helemaal afgeleid. Ik heb toen gevraagd of ADHD/ADD een contra-indicatie was voor EMDR maar dat bleek niet het geval, wel gaf de therapeute aan dat ze dit wel vaker had bij mensen met forse concentratieproblematiek, dat het niet aansloeg. Dat was bij mij ook het geval, ik denk zelf doordat ik me gewoon niet bij de les kon houden. Ik hoop dat het bij jou wel lukt, of dat anders op een andere manier van je klachten af komt! Succes
Ik heb een soort van ervaring /ervaringsverhaal. Ons gezin bestond uit 3 kinderen, ik en mijn 2 jongere broertjes. Het draaide vooral om broertje 1 in het gezin. Broertje 2 en ik leken minder belangrijk. Ik kan er zo in het openbaar niet te diep op in gaan. Broertje 2 en ik hebben weinig liefde en waardering gevoeld vanuit onze ouders. Hij heeft uiteindelijk hulp gezocht omdat hij tegen bepaalde dingen aan liep in zijn leven/studie en wilde weten hoe dit kwam en wat hij eraan kon doen. Daaruit bleek dat zijn jeugd heel erg meespeelt in zijn latere problemen. Ik heb geen hulp gezocht maar herken wel heel veel van mijn broertje bij mezelf. Ik kan je geen tips geven, wel vind ik het goed van je dat je er iets mee wilt doen. Het is heftig en ik vond het ook best pijnlijk om tot dat besef te komen.
Ik had echt precies het zelfde! Ik ging ook de piepjes tellen en bedenken wat ik moest gaan zeggen of ik ging luisteren of ik auto’s hoorde rijden en ik ging mij ook bedenken hoe de therapeut naar mij zat te kijken wanneer ik mijn ogen dicht had tijdens de piepjes. Concentratie dus echt nul komma nul. TS, als je een pb wilt sturen mag dat, ivm herkenbaarheid wil ik het er hier niet over hebben je verhaal is heel herkenbaar.
Dit lijkt een beetje op mijn verhaal. Ook met 3 kinderen. 1 ervan werd altijd voorgetrokken door mijn vader en was altijd zijn alles. Ik en de andere dus niet. Dit was alleen bij mijn vader en gelukkig niet bij mijn moeder. Heel wat jaren geleden kwam ik bij een psycholoog terecht voor mijn ocd. Dit hielp niet echt en de jaren die volgde meerdere psychologen gehad. Pas toen ik 3 jaar geleden ergens intern ben opgenomen (met name voor mijn ocd) kreeg ik een goede therapeute die dieper ging graven. Daaruit kwam naar boven dat mijn extreme onzekerheid, geen zelfwaarde hebben, me nooit goed genoeg voelen etc etc toch echt wel zijn begonnen bij mijn vader. Nu inmiddels iets meer dan een jaar bij een psycholoog die me echt ontzettend goed helpt. Ik ben er nog lang niet, maar durf al wel iets meer in te zien dat ik goed ben zoals ik ben en durf al iets beter mijn grenzen aan te geven. Dus mijn tip: grijp deze kans met beide handen aan. Als je je niet fijn voelt bij je behandelaar geef dit dan eerlijk aan. Houd in gedachten dat het in het begin wsch heel heftig zal zijn en mss zelfs lijkt dat het erger wordt. Dit had ik ook maar volgens mijn psycholoog is dit 'logisch' omdat alles naar de oppervlakte wordt gebracht. Heel veel succes en sterkte ❤
Ik heb zo het gevoel dat EMDR bij mij ook niet zo zal gaan werken... Ik heb het concentratievermogen van een goudvis. Maar wie weet is er ook wel iets wat minder ingrijpend is en wat ook goed werkt. Ik ga me de komende weken even goed inlezen in wat er mogelijk is.
Mijn man heeft er veel last van gehad, is opgegroeid met een meervoudig gehandicapte zus en dat was niet leuk om het zachtjes uit te drukken. Hij is / was een introverte jongen en daarom werd die niet of nauwelijks gezien want je hoorde hem niet dus het ging vast allemaal goed. Zijn broer was een tegenpool, die gooide al zijn woede en frustratie er uit, dan ging er een stoel door de woonkamer of een deur werd ingetrapt en tja daar was dan wel aandacht voor. Mijn schoonvader vluchtte weg in het bedrijf en mijn schoonmoeder kon alle puin ruimen, is nooit kwade opzet geweest maar gewoonweg onmacht. Hij heeft er lang last van gehad, werd op een LTS school gedaan terwijl die met gemak naar de Mavo had gekund, heeft hem ook geen goed gedaan. Hij is nu een volwassen man met zijn eigen gezin en er is geen wrok meer tov vroeger en we maken er nu soms maar grapjes over, hij is weleens bij een ggz arts geweest, toen nog het Riagg en daar kreeg je gewoon een schop onder je kont en dat werkte toch echt het beste,je verleden kan je niet veranderen maar de toekomst dat moet jezelf doen.