Hallo dames, Ik wil eigenlijk gewoon even van me afschrijven.. Heel mijn leven wou ik al jong moeder worden, als kind riep ik 't al.. 't wachten tot mijn vriend er klaar voor was, was dan ook al een lange wacht.. En toen was 't eindelijk zo ver, mijn vriend vertelde dat ik mocht stoppen met de pil en dat hij heel graag wou dat ik de moeder van zijn kindjes ging worden! Ik was zo blij als een kind in de snoepwinkel en mijn geluk kon dan ook niet op. Daar begon het, het slikken van foliumzuur en het in de gaten houden van mijn cyclus.. Ik heb me rot gelezen op internet over hoe dat nu zo allemaal in zijn werk gaat en wat je allemaal kan doen om "sneller" zwanger te worden... Eerste maand nog rustig aan en dat werd natuurlijk nog goed ontpillen want ja had wel 13 jaar aan de pil gezeten. Ook was ik even vergeten hoe heftig mijn menstruaties waren voor de pil en hoe beroerd ik daar ook alweer van werd. Ook voel ik mijn eisprong heel erg goed, jeetje wat doet dat zeer als je dat voelt... Maar goed alles voor een klein wondertje. Iedere maand zo'n anderhalve week voor mijn nod kreeg ik "klachten" zere tepels, steekjes onderbuik, misselijk, vermoeid, natuurlijk niet allemaal tegelijk maar toch ging ik hopen,opzoeken en m'n gezondheid aanpassen voor een eventuele zwangerschap. Met natuurlijk iedere maand weer de teleurstelling dat het niet gelukt was en de "boosheid" waar die klachten dan vandaan kwamen. Nu weet ik uiteindelijk ook wel dat het van de hormonen prostesteron komen en dat het erbij hoort. Maar toch krijg ik het niet weg om alles maar op te zoeken en mezelf in te lezen en iedereen een sprankje hoop te zoeken op die eventuele zwangerschap.. Het is om gek van te worden... En juist omdat ik niet door wil slaan , probeer ik het nu van me af te schrijven.. Hopelijk brengt het een beetje rust om er een maand niet mee bezig te zijn en gewoon gezellig door te klussen tot het gelukt is.. Maar goed nu komt het ergste van het hele verhaal.. Ik ben nog maar in ronde 4 en voel me ook zo ontzettend egoïstisch als ik hier dan zoveel mensen zie en lees die al zo lang bezig zijn en waar 't nog niet gelukt is en ik mezelf zo gek maak dat 't na ronde 4 "nog niet gelukt" is.. Daarom wil ik hierbij iedereen op dit forum die nog niet zwanger is een hand op het hart drukken en laten weten dat ik ondanks mijn stress iedereen 't beste gun en echt hoop dat jullie allemaal snel een kindje in jullie buik mogen hebben..! Nou wat een lang verhaal is t geworden maar ik ben heel opgelucht dat ik het even van me af kon schrijven.. Niemand in mijn omgeving weet dat we bezig zijn dus ik kan 't verder ook aan niemand kwijt als aan mijn vriend en hier..!
Haii! Ik lees mezelf in je verhaal! Het onrustige is bij mij wat minder, al heb ik soms hele diepe dalen waar ik even doorheen moet! Helaas is het na een jaar nog steeds hetzelfde, elke maand een ‘zou het?’ Of ‘dit kan wel eens raak zijn’ Helaas heb je er helemaal geen grip op en is het wachten. Ik hoop dat het snel raak is bij je! ♥️
Ohh wat vervelend dat je al een jaar bezig bent..! Bedankt voor het lezen van mijn verhaal ik duim voor je dat het heel snel raak mag zijn! ❤️
Allereerst een hele dikke knuffel! ❤️ En ook al ben je ‘maar’ 4 rondes echt bezig, elke ronde is er weer eentje teveel. Als die wens er eenmaal is, wil je het zo snel mogelijk. Ik heb ook enorme last van progestoron kwalen. Helaas. Nu drie IUI pogingen gehad en dacht elke keer: is het raak? Maar heb ook last van die kwalen zonder de IUI. En zonder IUI kan ik niet zwanger worden, mijn vriend is onvruchtbaar. Hierdoor vertrouw ik de signalen van mijn lichaam niet meer. Ik durf er niet meer op te vertrouwen. Wat mij door deze jaren heen echt heeft geholpen is erover te praten en schrijven. Praten met onze naasten, met elkaar. Schrijven op dit forum en in mijn kinderwens dagboek. Onze naasten wisten al vrij snel van onze wens, wij hadden al vrij snel zorgen rondom onze vruchtbaarheid om verschillende redenen. En voor mijn vriend bleken deze zorgen terecht, helaas. We hebben wat afgepraat de laatste tijd! Het komt goed. Echt! Probeer geduld te hebben, hoe moeilijk dit ook is! Geef toe aan je gevoelens. Die mogen er zeker zijn! Dit is een proces met ups en downs. Hoop dat het snel raak is!
Bedankt voor je reactie! En wat zit je in een lastige situatie..! Moet niet niks zijn geweest als je te horen krijgt dat je partner onvruchtbaar is.. Dus hierbij een hele dikke knuffel terug en ook voor jou duim en hoop ik dat het snel lukt! Wij willen er nu nog niet met naaste over praten maar daarbij ben ik wel blij met het forum! Hier kan ik fijn m'n gevoelens van me afschrijven!
Ach meis, voor iedereen voelt het hetzelfde, of je nu lang of kort bezig bent. Als je iets graag wilt, wil je het meteen en niet morgen, volgende week of volgende maand. Dus ik kan me je gevoel best voorstellen. Wij zitten zelf inmiddels "al" 2 jaar in de MMM. Daarvoor natuurlijk zwanger geworden. Maar man heeft minder zaad en dus een ICSI indicatie. In die 2 jaar hebben we 3 pogingen gedaan en daartussen natuurlijk geprobeerd, want ja... dat kan dus blijkbaar wel. Maar hier voelt het ook iedere maand weer als teleurstelling als de test negatief is.... zeker na onze miskraam afgelopen mei met 10,5 week. En ook iedere maand progestoron kwaaltjes waarvan je dan denkt... zou het, want tja toen we wel echt zwanger waren had ik toch echt dezelfde kwaaltjes. Het is gewoon een heel lastig traject zwanger worden en dan maakt het niet uit hoelang je bezig bent. Het is een grote wens waarvan je hoopt dat deze zo snel mogelijk in vervulling gaat. Probeer een klein beetje geduld te heben en geloof erin dat het jullie op een dag ook gegeven mag worden. Ik ga duimen voor snel een mooie zwangerschap voor jullie !
Ohh jeetje ook al zo lang bezig en wat vervelend van je miskraam iniedergeval sterkte daarmee! Mag ik vragen wat MMM inhoud? Ook voor jou duim ik voor snel een positieve test en een mooie zwangerschap!
Dank je wel, maar wij proberen ook positief te blijven! De MMM is de medische malle molen (vruchtbaarheidsbehandelingen in het ziekenhuis). Dank je wel, lief van je.
Ik herken me heel hard in jouw verhaal. Zelf zijn we nu bezig met ronde 8 en ik had dezelfde gevoelens zo rond ronde 4 en nu nog altijd. Als je ziet dat veel dames hier in de MMM zitten, denk ik 'zo lang ben ik dan wel nog niet bezig, wat zaag ik nou'. Maar anderzijds kan ik het ook heel moeilijk loslaten en denk elke maand wel 'dit voelt anders dan anders, misschien is het nu wel gelukt' om daarna weer even heel diep te vallen na een teleurstelling. Mijn man moet mij dan echt een dag lang troosten en moed inspreken om weer vol goede moed aan de volgende ronde te beginnen. Ik vrees ook dat die stress niet echt positief werkt maar ik kan het ook echt niet loslaten. Het enige wat me wel aardig lukt is om niet te testen voor NOD. De eerste maanden deed ik dat wel maar ik vond dat nogal duur komen. Nu heb ik dus gewoon een paar testen liggen voor moest mijn ongi niet doorbreken. Het is me dus nu toch al 4 rondes gelukt om niet vroeger te testen. Ik kan dus alleen maar een virtuele knuffel geven en zeggen dat je zeker niet de enige bent. Ik hoop dat je snel met goed nieuws kan komen!
Ohh ja ik herken het.. Ik heb met mijn vriend afgesproken echt samen te testen en dat is ook pas steeds na mijn nod.. Mijn vriend zelf heeft ook een enorme teleurstelling als ik weer ongesteld ben geworden maar die spreekt mij ook wel weer moed in.. Zo ongeveer de hele maand! Die roept nu namelijk al 3 maanden iedere keer: ik heb echt een posolitief gevoel dat het gelukt is deze maand! Haha super lief maar enorm frustrerend als ik hem dan moet teleurstellen.. Hij weet dit ook wle maar probeert gewoon de moed erin te houden.. Steun van je partner is gelukkig wel aanwezig en dat maakt mij iniedergeval wel sterker! K werk alleen zelf in de kinderopvang en zoveel ouders zijn zwanger en zoveel nieuwe kleine babys komen binnen dat de frustratie soms nogal hoog is als 't dan zelf niet lukt! Iniedergeval een dikke virtuele knuffel terug! Ondanks alle negatieve verhalen hier (in de vorm van al lang wachten) ben ik blij om te lezen dat mensen mijn gevoel herkennen en dat ik niet de enige ben!
Ik herken wel wat dingen in je verhaal... voornamelijk de progesteron klachten... iedere maand weer... aantal rondes gedacht dat het echt raak was... maar helaas, zijn nu een jaar verder zonder zwangerschap. Probeer het wel wat los te laten, hoe lastig ook want iedere ronde is er 1 te veel. Maar scheelt voor jezelf ook veel als je niet meer zo stresst om kwaaltjes die je voelt etc. Succes! Hopelijk mag je snel zwanger zijn
Ja ik probeer 't ook steeds meer los gelaten en daarom heb k het ook even van me af geschreven. Op de hoop dat het een beetje helpt! We zijn natuurlijk ook nog niet extreem lang bezig dus is t sowieso nog zoeken en spannend allemaal.. Ik hoop voor jullie dat 't ook snel mag lukken!
Ik herken mezelf ook in je verhaal elke maand telt weer aan en dan denk je pff hoelang nou nog... Na 9 maanden denk je shit anders hadden we hem of haar nu al in onze armen en nu met 11 maand denk ik shit we gaan de molen in ( lange cyclus 69 dagen) volgende week eerste afspraak... Maar je start vol enthousiasme maar hoelang er het duurt hoe minder leuk het is vind ik... Ik weet dat er mensen zijn die het erger hebben als mij maar toch ben ik van mening dat iedere maand er 1 teveel is. Houd moed zoek steun bij de personen die dicht bij je staan en praat er over dat is de tip die ik je kan geven. Hopelijk snel met een positieve zwangerschapstest
Het is natuurlijk ook spannend als jullie klaar zijn om een kindje te krijgen. De eerste twee jaar vond ik het meest lastig. Omdt we tegenwoordig in de MMM zitten ben ik er weer meer bewust mee bezig. Nu zijn wij dan ook al 6,5 jaar bezig. 2x raak maar binnen paar dagen ging het mis. Eerste IUI positieve test maar zelfde dag ging het mis. Ooit komt er een kindje, tot dan 2 katten en een hond
Ik begrijp je heel goed! Hier zelf 'pas' in ronde 6, maar voor mijn gevoel al járen bezig (ook met de keus om er definitief alleen voor te gaan, donor vinden etc). Elke ronde is er een te veel als je er voor gaat. En ik voel me dan ook 'schuldig' tegenover andere die veel langer bezig zijn. Dikke knuffel voor jou ❤
Ik las net je verhaal en daarna zag ik je onderschrift...!!! GEFELICITEERD!!!!! Super leuk en spannend!!!!