Pfff wat zit ik er even doorheen zeg. Mijn lichaam faalt en dat doet zeer. Ik had deze 2e zwangerschap zo anders voor me gezien dan dat het in werkelijkheid gaat. Sinds de 9e week last van mijn bekken. En al vrij snel halve dagen gaan werken. Met 25 weken uit de suiker test gebleken dat ik zwangerschapssuiker heb terwijl ik niet in de risico groep val dus pure pech. Balen natuurlijk. Je mag al niet alles eten en nu dus nog meer wat niet mag. Vorige week met 32 weken 3 uur lang onregelmatige harde buiken gehad en hiervoor naar de verloskundige gegaan. Die zei 3 dagen bed rust en verder rustig aan blijven doen. Kon niet garanderen dat er niks gaande is. Moest voor de zekerheid wel alles klaar hebben staan voor een ziekenhuis bezoek. Ze zijn wel bang voor een vroeg geboorte aangezien m'n dochter ook eerder kwam zonder reden. Vanaf gister voelt m'n lijf aan alsof het er helemaal klaar mee is. Slapen lukt niet meer. M'n hele lijf doet pijn en de zorg voor m'n dochter die thuis is ivm schoolvakantie valt me zwaar waardoor ik niet de moeder voor haar kan zijn die ik wil zijn. Lopen in huis gewoon al doet zeer. Bah bah bah. Ik weet ook niet zo goed wat ik met dit verhaal hier wil maar baal flink.
Misschien helpt een lotgenoot... hier met zwangerschap 1. Bekkenpijn met slapen vanaf week 18 en extreme vroeggeboorte van een tweeling. Zwangerschap 2. Bekkenpijn met slapen vanaf week 18 en zwangerschapssuiker - vond ik ook erg lastig en risico vroeggeboorte. Zwangerschap 3. Geen zwangerschapssuiker, geen vroeggeboorte (ben nu 36,5), maar wel veel bekkenpijn met slapen en vocht vasthouden (nog nooit last van gehad) waardoor lopen pijn doet. Ook mijn zoontje is thuis ivm zomervakantie en dat vind ik ook erg pittig, hoe lief hij ook is. Dus herkenbaar, gelukkig is het nu aftellen. Nog even volhouden!!
Dat klinkt ook als het pech lot uit de loterij. Nog even volhouden! Gelukkig ben je bijna bij de 37 weken! Hier is de verloskundige al blij als we zondag de 34 weken aantikken. En daarna streven we naar de 37. Wat mij betreft mag het daarna klaar zijn. Deze kleine meid ligt ook nog eens in stuit (altijd al gedaan). Dus wie weet komt er wat bij de draaipoging op gang en anders een keizersnede met 38 weken. Dus het einde komt wel in zicht al voel ik me zo niet mezelf nu.
Wellicht een troost om te weten dat je er niet alleen voor staat. Hier ook moeilijk gelukkig geen diabetes snap wat je bedoeld als je zegt dat je er doorheen zit. Het gebrek aan energie gedurende deze zwangerschap begint me op te breken. Wil zo graag zoveel doen maar mijn lijf werkt helaas niet mee en lig merendeel van de tijd bij te komen van kleine dingetjes doen. Snak naar energie en ben als de dood dat het gewoon niet meer terugkomt. Kan me gewoon niet meer voorstellen wat ik voor de zwangerschap allemaal deed op een dag. Nog even meid en af toe lekker je hart luchten en klagen is ook eens lekker. Hopen dat de tijd lekker snel gaat.
Ja helaas gaat n zwangerschap voor veel vrouwrn niet over rozen en is er weinig genieten aan. Hopelijk blijft de kleine nog n paar weken zitten en lukt t je om te dealen met de klachten, pittig, maar je weet nu dat t ook weer voorbij gaat straks!
Ook al voelt het niet zo, je lijf doet hartstikke zijn best! Maar het is gewoon pokkezwaar, 'even' een zwangerschap uitdragen en de wereld doet maar wat graag alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Terwijl er een heel nieuw mensje wordt ontwikkeld!! Wees niet teleurgesteld in je lijf, moet je kijken hoe ver je (met horten en stoten) al bent gekomen, ik zou vooral zeggen: probeer het (en dus jezelf) te ontzien. Het komt heus goed! Succes!