Hey! Ik gooi mijn verhaal hier even neer omdat ik erg benieuwd ben naar meningen en tips. Het verhaal in het kort. Ik heb een pittig jaar achter de rug. Los van de hele mmm (waarin veel mis ging), bleek ik wat oud zeer niet goed te hebben opgeruimd. De sessies traumaverwerking, enorme zelfkritiek en “fantastisch gewroet” bij een psychotherapeut en voor de klas staan bleek geen opperbeste combi. Daar viel ik vorig schooljaar dus ook snel uit. Nu gaat het aanzienlijk beter. Voor de zomervakantie met de bedrijfsarts afgesproken dat ik voor 50 procent beter gemeld wordt. In de vakantie is de tweede ivf punctie gelukt. Lichamelijk voel ik me prima. Maar ik ben erg bang voor de stress die de behandeling (bij de psych) oplevert in combinatie met weer meer werken. Alleen dat kan ik handelen, maar er is nog veel graafwerk te doen (en emdr en schematherapie) Anderzijds heb ik ZO veel behoefte aan juist weer dat normale ritme en die structuur. Maar niet opbouwen omdat ik bang ben dat het misschien misgaat is ook raar. Maar wel-niet-wel-niet aanwezig zijn is voor niemand goed....Wat zouden jullie doen?
Wat vervelend dat je zo’n zwaar jaar hebt gehad, maar gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik liep ook bij een psycholoog tijdens mijn vorige zwangerschap en deze zwangerschap heb ik ook 1x een psycholoog gesproken en ze adviseerde mij vooral om tijdens de zwangerschap het mijzelf niet te moeilijk te maken ivm stress. Nu snap ik dat je midden in een traject zit, dus ik weet niet waar je dan het beste aan doet, maar zou dat een optie zijn? Om nu even niet verder te wroeten en het normale ritme tijdens je zwangerschap op te pakken en daarna weer verder te gaan. Vooral omdat je je nu goed voelt. Wat adviseert je psycholoog?
Lastig he om te bepalen wat nu wel en wat niet goed voor je zal zijn.. Maar ondanks dat het soms lijkt alsof je best weet hoe je in een bepaalde situatie zal reageren, blijft het toch altijd koffiedik kijken en kun je er dus eigenlijk nu niets over zeggen even heel simpel gezegd. Mijn advies: bespreek je zorgen en twijfels met de BA en/of je psych en hoor eerst maar eens gewoon aan wat hij/zij voor advies geeft. Daarna is het pas weer tijd om verder te denken/verdere stappen te ondernemen . Als jij toestemming geeft, mag je BA ook contact opnemen met je psycholoog en kunnen ze samen overleggen waarvan zij denken dat het beste voor je is. Is maar een idee Succes met alles! One step at a time
Hij vindt dat ik door moet pakken. Ik heb behoorlijke ontwijkende trekken. En als we nu niet doorgaan is het risico mega groot dat ik mezelf er binnen no time weer van overtuig dat ik de psych zijn tijd verdoe. En beter kan stoppen omdat ik me aanstel en ik mensen weerhoud van hulp omdat ik te zwak ben om kleine problemen zelf op te lossen. Inmiddels heeft hij me ervan overtuigd dat ik ingewikkeld ben en dat hij jaren werk aan me heeft. Hahaha.... Vooral omdat ik dus enorm knappe maniertjes heb ontwikkeld om moeilijke dingen volledig weg te lachen en te negeren. (Verlatingsdepressie vanuit complexe ptss, (seksueel misbruik binnen mijn gezin en emotionele verwaarlozing) ontwijkende, afhankelijke en dwangmatige persoonlijkheidsstoornis en adhd) Heel verhaal, maar de moraal is: De psych stoppen is geen optie. Er is al te veel losgemaakt om nu dingen op pauze te zetten. Werk is dus het enige dat flexibel is. En op zich is opbouwen denk ik prima. Maar wat ik dus zo eng vind is dat het niet vrijblijvend is. Ik werk met pubers. En zij gaan het niet begrijpen als ik er 4 weken ben en het dan toch niet aankan. Dan maak ik het ook onmogelijk voor een invaller. Maat het maar niet doen “voor het geval dat” kan ook niet echt...
Ja je hebt gelijk! Moet dit ook even met de bedrijfsarts bespreken. Zij heeft al contact opgenomen met mijn psych en is voorzichtiger dan ik wil... Hahaha... En misschien ook even met mijn baas overleggen voor de “wat als-jes”
In dat geval klinkt het inderdaad verstandig om deze partijen met elkaar in gesprek te brengen. Klinkt als een zwaar verleden, goed dat je jezelf nu de aandacht geeft die je verdient, hoe moeilijk dat ook is.
Weet niet hoeveel uur je werkt en hoeveel uur dan met 50% maar je kan ook voorstellen om te starten bijv 2 lesuren te werken per werkdag. En dan nog bijv 1 uur voorbereiding. Als dat goed gaat met een uur uitbreiden. Denk dat structuur vaak wel goed kan doen. Geen idee hoe het precies werkt met voorbereiden en lesuren maar het is een idee.
Dat is helemaal geen onrealistisch idee. Gaat het dan niet, heeft het geen effect op de hele dag. Gaat alleen de roostermaker niet blij mee zijn! Ik wacht even af of er überhaupt een kloppend hartje gaat zijn en dan ga ik dit voorstel meenemen in overleg! (Normaal geef ik 23 lesuren, dat komt met taken en voorbereiding neer op ongeveer 0,8 fte)
Tjah zelf zoek ik ook personeel op werk en weet hoe vreselijk het is maarja het is hoe het is. Ik mocht ook personeel zoeken voor zieke collegas ipv 6u bijv dan 3u nog personeel zoeken en dat de zieke collega 3u werkte. Toen ging ik zelf personeel zoeken voor mijzelf en heb toen eerder gekozen wat makkelijker om te zoeken was kwa diensten had er dan soms een drukkere dag tussen zitten maar had dan weer een andere dag vrij. Is ook nog een idee. Je kan beter mak beginnen dan dat je er daarna helemaal weer uitligt. Succes voor als je de echo hebt. Spannend!