Mijn zoontje is 17 maanden en heeft nog nooit een nachtje gelogeerd. Ik merk aan mijn partner dat hij de laatste tijd steeds meer behoefte heeft aan een avondje uitgaan, en ik eigenlijk ook wel. Maar ik zie zo op tegen het logeren van mijn zoontje. Hij is een perfecte slaper en wordt nooit 's nachts wakker. Hij kent mijn moeder heel goed (ze past elke week op) en ze woont heel dichtbij dus mocht er iets zijn ben ik er ook zo. Dus eigenlijk is er vrij weinig aan de hand. Is dit herkenbaar voor jullie? Hoe is bij jullie de eerste nacht logeren gegaan?
O de eerste x achterlaten vond ik zelf ook niet fijn. Maar bij ons sliepen ze echt al vanaf een paar maanden bij opa en oma. De oudste slaapt nu meestal wel 1x per week bij oma en opa
Ik heb er zelf niet veel moeite mee, omdat ik zie dat het voor mijn (schoon)ouders en de kinderen echt heel leuk is en ze zorgen gewoon goed voor de kinderen. Zelf genieten we ook van de tijd samen. Persoonlijk zou ik het gewoon een keer proberen. Wat staat je tegen of waar ben je bang voor?
Wat versta je onder een avondje uitgaan? Wordt het dan erg laat? Kun je anders niet iemand bij jullie thuis laten oppassen? Onze oudste is 4,5 en heeft 1x bij opa en oma gelogeerd toen ze bijna 1 was. Daarna nog niet weer. Wij gaan ook echt wel avondjes uit, maar dan hebben we oppas thuis. De kinderen slapen dus altijd in hun eigen bed. De oudste begint nu sinds een paar weken zelf over logeren. Ze gaat binnenkort bij een oom en tante van mij slapen. Ben heel benieuwd hoe het gaat.
Ik ben hier ook notoir slecht in! Al mijn vriendinnen gaan weekendjes of zelfs langer weg en laten kindjes dan logeren. Ik vind het nog steeds moeilijk. De eerste keer heb ik in auto terug zitten janken en stond ik om 8 uur s ochtends volgende dag al voor deur om baby op te halen. Tja...rationeel is het niet. Neem er de tijd voor. Je hoeft het niet te doen! Mijn kindjes zijn inmiddels al wat ouder nu. De jongste is 2 keer wezen logeren en de oudste in totaal denk ik 5 keer. Mijn man zou het ook vaker willen. Maar ik heb mijn kroost gewoon graag in de buurt en weet ook niet waarom ik het moeilijk blijf vinden.
Wij hadden gedurende de zwangerschap al met mijn moeder afgesproken dat mijn zoontje 1x per 2 weken naar haar toe ging overdag, en als ik er aan toe was dat hij dan bleef slapen (als hij merendeels doorsliep 's nachts). Ik denk dat ie met 6/7 maanden voor 't eerst is blijven slapen. Heb er weinig moeite mee gehad, omdat ik ook heel graag wilde dat ie een goede band met zijn oma kreeg en dan hoorde dit er in mijn ogen ook bij. Daarnaast zijn mijn man en ik van die lakse dodo's dat we ook echt die vaste afspraak nodig hebben om tijd te maken voor elkaar en een leuke avond plannen (ipv kansloze tv programma's kijken ). En dat uitslapen op zaterdagochtend, heerlijk!! De eerste keer is misschien ff slikken, maar t went snel kan ik je zeggen!
Ik heb er ook moeite mee, mijn dochter is nu 1 jaar en 4 maanden en heeft nooit ergens gelogeerd. Ik wil het ook proberen, maar durf het nog niet of ik kan haar nog niet loslaten. Beiden oma's passen vaak op haar, mijn moeder heeft ook in de avonden bij ons thuis opgepast. Zodat wij even wat leuks konden doen, mijn man zou het wel heel graag willen dat ze bij oma gaat logeren.
Zelf heb ik er geen moeite mee maar ik heb de meerwaarde nooit gezien. Ze gingen van kleins af aan 1 keer per jaar 2 nachten naar opa en oma, dat weekend gaan mijn man en ik samen weg. Maar verder slapen ze gewoon in hun eigen bed. Pas als ze er zelf om gaan vragen vind ik het prima als ze gaan logeren. Dus nu doen ze dat wel vaker dan eens per jaar. Voor avondjes weg hebben we oppas aan huis, nichtjes of mijn moeder of broertje komt hier in huis. Dat gaat prima eigenlijk.
Dan moet je het ook zéker nog niet doen, want je hebt er ook niks aan als je je de hele avond gaat zitten opvreten! En als je zegt 'Ik durf het nog niet', kan je dan voor jezelf zeggen waarom niet?
Nee daarom, ik heb vaak tegen mijn moeder gezegd ik kom haar brengen en dan achteraf bel ik dan af. Ben meer bang dat ze mijn ouders gaat storen, of dat ze wakker gaat worden in de nacht of dat ze me gaat missen. Zulke gedachtes krijg ik elke keer, ondanks dat mijn ouders zeggen ze mag zo vaak wakker worden breng haar nou maar. En ze stoort ons nooit en natuurlijk gaat ze je missen is normaal. Ik denk meer dat ik haar nog niet kan los laten, als ze al hele dag weg is. Vind ik het soms erg
Puur voor mezelf zou het denk ik ook zo zijn van 'Hoe langer t duurt, hoe lastiger t wordt '. Hoe dan ook zal de eerste keer voelen als in het diepe springen. Ik heb ook nog steeds de gedachtes van 'laat m in godsnaam doorslapen bij mn moeder, anders voel ik me zo bezwaard!' Maar hoe erg is dat nou écht?? En dat missen.. je wil niet weten hoe snel ze afgeleid zijn en een prima avond hebben. Ouders zullen meer last van missen hebben dan de kinderen Ooit, ooit ben je er klaar voor
Hier hebben ze nooit gelogeerd toen ze zo jong waren. De oudste begon met 2 jaar omdat ik moest bevallen. Hetzelfde geldt voor de middelste. De jongste was er pas met 6 jaar aan toe.
Hahhahaa dat heb ik ook vaak, dan moedig ik mijzelf er zo erg aan toe van breng haar nou maar wat kan er gebeuren. Eindstand laat ik het niet toe, het voelt voor mij nog niet goed om haar te laten slapen. Het komt vanzelf wel een keer, geduld loont
Hier hebben ze nog nooit gelogeerd. Zoon durft het niet en dochter vind ik te jong. Het is hier eigenlijk ook nooit nodig dus als ze erom gaan vragen dan kunnen we het regelen.
Ja herkenbaar. Ik heb ze het liefst allemaal thuis 's nachts. Dat vind ik een fijn, warm gevoel. Dat klinkt nu wel erg zweverig, zo bedoel ik het niet Maar hier gaan ze logeren als ze het zelf willen. De oudste 2 gaan elke schoolvakantie wel een aantal keer logeren.
Wij hebben allebei onze ouders redelijk ver weg wonen, dus we hebben daar vanaf het begin veel gelogeerd. Eerst dus altijd samen met ons. Gaandeweg gingen we ook wel eens 's avonds weg zodat onze ouders de kinderen op bed legden maar wij er 's nachts wel waren als ze wakker werden. En nu logeert onze oudste zelfs een hele week bij haar oma, en zit ik 700 km verderop... Langzaam opgebouwd dus, en nooit een probleem geweest. Dus als je het voor jezelf een te grote stap vindt, kan je altijd "voor de leuk" een nachtje samen gaan logeren misschien? Al is het praktisch niet nodig, dan kan je kindje eraan wennen om in een andere omgeving te slapen en is de stap later niet zo groot.
Dat doe ik wel met mijn dochter, we logeren wel vaak bij mijn ouders of dchoonouders. Dat is ze wel weer gewend, ze vindt het super leuk bij mijn moeder, daar heeft ze al een band mee dat is wel heel leuk om te zien
Och ik heb er nog steeds niks mee. Zoon was 1 jaar en 1 maand de 1e keer. Moest omdat ik mij smorgens om 7 uut in duitsland in een zieke huis moest melden dus was echt niet handig hem mee te nemen. Hij was 1 jaar en 9 maand bij de 2e keer, ik was hoogzwanger en we wilden een avondje uiteten en naar de film. Hij was 2 jaar en toen hadden we een bruiloft. Sindsdien ook niet weer geweest. Dochter 1 keer toen ze 7 maand was, onder druk eigenlijk omdat iedereen vond dat ik eens een nacht moest doorslapen. Nu gaan ze samen in september bij opa en oma slapen omdat wij een avond weg gaan. Ik ben er zelf niet zo van. Dus doe het zo min mogelijk. Het moet goed voor jou als ouder voelen. Anders niet doen.