Belangrijk is inderdaad dat je vrijwilligerswerk niet als vrijblijvend ziet. En er zijn veel functies te vervullen zoals schoonmaak hokken, meldkamer, honden uitlaat of receptie. Net wat je wilt en bij je past. Mooi werk voor een goed doel
Dat dacht ik dus ook toen ik het las , maar ik neem aan dat ze dierenarts assistente bedoelt, volgens mij is daarvoor voor het theoretische stuk wel een thuisstudie (ik heb wel begrepen dat het sowieso al moeilijk is om een baan te krijgen en dat de thuisstudie (toendertijd) niet heel goed staat aangeschreven, maar goed, misschien is dat nu wel compleet anders).
Jazeker kunnen die heftig zijn. Bedoel alleen meer voor TO dat het niet enkel op een DA 'kommer en kwel' is, noch dat het bij het dierenasiel alleen maar 'rozengeur en maneschijn' is. Tip tegen braaksel: paar vellen keukenpapier erop (dat neemt al het meeste op), de restjes wegvegen met een droge (!) microvezeldoek en daarna nog een keer goed afnemen met ontsmettingsmiddel en een dweil.
Ik heb jaren bij het dierenasiel gewerkt. Ik vond het leuk werk.maar hou goed in je hoofd dat 75% bestaat uit schoonmaak. Ja een deel vd werkzaamheden zijn ook uitlaten en verzorgen van de dieren, maar t overgrote deel is schoonmaken. Daarnaast zie je ook veel leed. Kan me nog een hond herinneren die werd binnengebracht, zogenaamd gevonden, maar die moest met 4 man bij de 'vinder' worden weggehaald. Dat was dus gewoon zn baas die geen afstandskosten wilde betalen. En ook een dier waar je een band mee krijgt dat dan weggaat. Is superfijn dat ze een thuis krijgen, maar moet je tegen kunnen. Ook is alles vrijwilligerswerk, maar daar was je vast van op de hoogte. Het is ook heel leuk werk hoor met hele fijne verhalen en hele bijzondere banden. Maar niet voor iedereen geschikt
In zekere zin waar, want vrijwilligerswerk is natuurlijk wel vrijwillig, maar niet vrijblijvend Maar ook een kanttekening: (bijv.) 1x per maand vrijwilligerswerk doen, is ook regelmatig/consequent je inzetten natuurlijk. Zolang je goede afspraken maakt is er veel mogelijk hoor! Niet op komen dagen is gewoon onbeschoft Dat doe je toch ook niet bij een werkgever die jou wel betaald? (het laatste niet aan jou persoonlijk gericht natuurlijk)
Grapje? Kan het niet helemaal uit je post opmaken. Dierenarts kun je alleen worden met een Universitaire studie Dierengeneeskunde, in Nederland kan dat alleen in Utrecht, en dat is geen thuisstudie.....
Show me, dat kan nooit En mocht deze er om een of andere reden bij een of ander vaag opleidingsinstituut wel zijn dan word je niet aangenomen ergens. Zie me al aankomen: Ik kom hier solliciteren, heb nog weinig tot geen praktijkervaring, maar kennis uit de boeken Buiten dat vind ik het sowieso raar 'advies'... TS vind dieren leuk en twijfelt over vrijwilligerswerk in een dierenasiel of dierenambulance en dan zou ze maar dierenarts moeten worden Als iedereen die van dieren houdt DA moest worden was er een enorm overschot.
Ik heb ooit stage gelopen bij een dierenambulance. Ik vond het personeel wel heel begaan met dieren, maar niet altijd even kundig. Niet weten wanneer het het simpelweg niet waard of diervriendelijk is om een dier te "redden" En soms ook weinig inzicht in gevaar. Maargoed. Dat was bij de mijne. Verder was het wel leuk werk, iedereen daar was er erg blij mee. Asiel ken ik ook veel mensen die daar werken. Ook allemaal met veel plezier.
ach die mensen halen de opleiding toch niet Ik vind dat sowieso wel een beetje het idee wat mensen hebben van een para of een assistent. "Oh lekker met dieren knuffelen, lijkt me zo leuk dus daarom doe ik deze opleiding" Echt bizar. Die mensen haken ook allemaal af binnen een jaar. T bleek toch minder idyllisch dan ze dachten.
Ik heb jaren in een kattenasiel gewerkt. Gewoon op een dag binnen gestapt en gezegd dat ik er wel vrijwilligerswerk wilde doen. Iedere week, zelfde dag, zelfde kamer. Ik begon in de koffiekamer waar een schrift was waarin alle bijzonderheden van de dagen daarvoor stonden, welke nieuw zijn, wie extra aandacht nodig heeft, welke ziek zijn en ook leuke berichten zoals welke dieren geplaatst zijn, welke kat nu weer kattenkwaad heeft uitgespookt etc. Daarna ging ik naar een kattenkamer, meestal alleen. Je noteert welk dier zn eten op heeft en wat de ontlasting is. Daarna geef je ze wat aandacht en ga je poetsen. Ongeveer na 1.5 uur was ik dan klaar en kon ik zolang als ik wilde de katten nog wat aandacht geven. Daarna weer terug naar de koffiekamer en het schrift invullen. Katten worden op de meest bizarre manieren binnen gebracht... dierenambulance die nestjes vinden in de kliko, katten die van 7 hoog naar beneden zijn gegooid, katten die over het hek gesmeten worden, zwervertjes die eerder dood dan levend zijn, katten die ledematen missen etc. In de lente komen de moeders met kittens, vaak erg leuk, maar die zorgen voor de meest vieze kamers. Het asiel waar ik werkte had ook een plek voor de niet tot nauwelijks plaatsbare katten, dat vond ik erg belangrijk. Dat geen dier euthanasie krijgt vanwege plaatsgebrek.
Veel para's (nouja de gene die een poging doen voor de opleiding) beginnen hieraan met het idee lekker met dieren werken en ze helpen en heerlijk geen vervelende mensen/eigenaren om mee om te gaan. Die komen vaak.met hun stage er achter dat je meer met mensen moet werken dan met de dieren. Als wij een stagiaire krijgen met deze uitspraak laten we een middagje in de spreekkamer mee lopen (dit mogen ze zeker vaker in hun stageperiode hoor) en vragen we aan ze of de bak nog steeds is wat ze verwachten.
Ik heb lang als vrijwilliger in een asiel voor honden en katten gewerkt. Was heel ‘leuk’ om te doen. Ook heel sneu voor veel dieren natuurlijk want je krijgt ze op verschillende manieren binnen. Ik vond het af en toe wel lastig hoor: had vaak eentje mee naar huis willen nemen. Zeker toen mijn eigen kat onverwacht overleed. Het gaf mij een goed gevoel om iets voor die dieren te kunnen doen.
Ik weet het. Ik ben zelf para en heb met genoeg tutjes in de klas gezeten die in die veronderstelling naar school zijn gegaan. Ook mensen op open dagen dachten dat. Tis een pittig beroep, met genoeg ranzigheid en bijzonder weinig geknuffel. Gelukkig ook maar want er moet voor dieren gezorgd worden en levens gered. Geen tijd voor geknuffel.
Mijn vriend heeft een aantal jaar honden uitgelaten bij een asiel in de buurt. Hij kon ‘solliciteren’ via de website en na een gesprekje kon hij aan de slag. Hij had wel een vaste ochtend hiervoor. Bij een ander asiel in de buurt was een overschot aan vrijwilligers. Ze hadden zelfs een soort wachtlijst!
Een tante van mij doet vrijwilligerswerk in een dierenasiel. Zij leest voor aan katten. Ja serieus, lol. Ze schijnen er rustig van te worden. ♡
Ja superleuk! Zag zoiets voorbij komen op fb! Kinderen mogen dit ook doen, hun leesskills worden beter en de dieren zijn happy!
@Beheer Willen jullie dit topic sluiten? Aangezien mijn topic door een hele discussie word gevuld wat hier niks mee te maken heeft