Bedankt voor het delen van jouw situatie. Het zal er wel bij horen, maar ik ben nu een beetje klaar met pijn en bloed. Blaasontsteking is inderdaad wel iets om in de gaten te houden. Ook een blaasontstekinggeschiedenis hier. Echter heb ik geen pijn bij het plassen. Dat heb ik normaal bij een blaasontsteking altijd.
Ik had een week na de curretage ook een bloeding. Gerekend wordt vanaf de inname van misoprostol bij het vaststellen van de eerste dag van een nieuwe cyclus, dus dan zou het al snel na de curretage kunnen zijn. Echter duurde het bij mij 3 cyclussen voor het weer een beetje regelmatig was. Als je onzeker bent, bel dan je gyn even voor geruststelling.
Hoi meiden Wat is er veel geschreven en nieuwe meiden bijgekomen. Wat vervelend jullie verhalen en vreselijke lange nasleep te moeten lezen. Bij ons ging het mis op later termijn van de zwangerschap maar ben blij dat het na de bevalling ook gewoon klaar was. Je kan het dan ook echt pas een plekje geven en langzaam verder gaan lijkt me. @PieterKonijn wat vervelend dat het nog steeds niet afgelopen is voor jou. Ook ik ben na mijn bevalling onder narcose geweest. Mijn placenta wilde er niet uit en verloor teveel bloed. Net na de bevalling voelde ik me ook zo beroerd. Kreeg katheter in, pijn en ook bijna flauwgevallen. Zo misselijk dat ik tussendoor ook nog moest overgeven. De narcose was inderdaad zoals de andere meiden beschreven het laatste stadium. En ook niet zo eng vind ik. Dat roesje kan soms zelfs even fijn zijn. Even weg en ook even niks voelen van het gerommel aan je lijf. Toen ik wakker werd voelde ik ook een enorme opluchting dat het allemaal voorbij was. (lichamelijke deel) Ik denk dat mijn herstel daardoor voorspoedig was. Mentaal ging het hier ook best snel. Na 3 weken pakte ik mijn leven weer op en het verdrietige en rauwe randjes was wat minder geworden. Wat mij wel echt hielp was een coach die gespecialiseerd was in miskraam, verlies en een kinderwens. Wellicht dat het jou ook kan helpen? @Nena84 Mijn huisarts en gynaecoloog adviseerde me ook echt om begeleiding te zoeken. Na wikken en wegen toch gedaan en voelde ook zo ontzettend fijn en opluchtend. Ook om eventueel een nieuwe zwangerschap door te komen met alle onzekerheden. Zo'n moment inplannen waar je het even specifiek hierover kan praten geeft heel veel lucht. Hier op vakantie gaat het goed. Ik geniet van mijn gezin en verbaas mezelf hoe snel en makkelijk ik verder ben gegaan terwijl ik paar weken geleden in zo'n enorme rollercoaster zat. Nog geen twee maanden geleden was ik gewoon nog zwanger. Bizar.. Ik betrap mezelf erop dat ik wel steeds denk, 'eigenlijk zou ik nu met een dikke buik over het boulevard lopen'. Het terugdenken en rekenen blijft nog wel een beetje hangen. Ook ik spiek nog vaak bij de bevallingslijst waar ik bij 'hoorde'. Herken iemand dit?. We zijn ontspannen en genieten vooral.. Soms met wat schuldgevoel omdat ik mezelf er ook op betrap dat het 'niet' zwanger zijn op vakantie ook wel fijn en makkelijk is. Maar s'avonds in bed denk ik dan weer hoe gek het leven kan lopen. Het is niet niks allemaal. Om terug te komen op onze 'wilde' avond en mogelijkheid om opnieuw weer zwanger te kunnen zijn denk ik dat mijn ongesteldheid aankomende week zal aandienen. Voel het echt weer rommelen maar probeer het ook weer los te laten. Zowel het ongesteld worden als het misschien weer zwanger zijn. Ik weet ook niet zo goed waarop ik hoop en dat is verwarrend. Ik leef vooral nu met de vakantie met de dag en geniet vooral om even niks te hoeven. Ik wil jullie allemaal een hele dikke (virtuele) knuffel geven en hoop voor iedereen die zwanger is op een voorspoedige zwangerschap. De dames die nog met een nasleep zitten hoop ik dat het rust een beetje terugkeert en toch de hoop en positieve vooruitzicht weer de overhand gaat nemen. Het omringen van mensen die begrip en geduld hebben is zo ontzettend belangrijk. Bij ons merkte we echt wie dat wel en niet hadden en soms is dat teleurstellend. Maar ook mooi hoe andere mensen die soms wat verder van je staan opeens zoveel steun kunnen bieden. Dat vooral omarmen gaf heel veel energie. En ook het begrip opbrengen dat het vooral voor mensen die aan de zijlijn staan het ook ontzettend lastig kan zijn om hiermee om te gaan. Vooral als ze het nooit hebben meegemaakt. Daarom is deze forum zo fijn Dikke Knuffels
Och meid... Ik wil je even een dikke knuffel geven! Kan me helemaal voorstellen dat je er doorheen zit! Maar ik wil je - net als anderen hier - ook geruststellen: zo‘n narcose is echt niet zo erg als je denkt. Ik was er ook enorm bang voor en ben ook trillend en huilend de ok in gegaan, maar voor mn gevoel werd ik een paar seconden later heel vredig en opgelucht wakker... Alsof ik langzaam ontwaakte uit een heerlijke diepe slaap. Ook de twee dagen daarna had ik nog nawerking van de narcose en voelde ik me eigenlijk een prettig soort verdoofd. Die rust had ik op dat moment voor de verwerking ook nodig. Zie de operatie als een stap naar je beter voelen! Deze nare tijd is straks voorbij, echt!
@MIss X wat knap van je dat je er zo mee om kan gaan. Je had het over begeleiding. Heb je dat zelf online opgezocht of via de huisarts?
Zo herkenbaar ik ben ook zo vreselijk klaar met pijn en bloed en vage krampjes etc. Het weerhoudt me ervan ik door te kunnen, ik blijf in de miskraam hangen doordat mn lijf nog aan het herstellen is.
Wat heb je een heftige tijd meegemaakt, maar wat fijn dat de vakantie ontspanning en afleiding biedt. Ik herken ook wat je schrijft van het spieken naar het beval topic of rekenen hoe ver je nu zou zijn geweest. Ik werd daar niet per se vrolijk van dus probeer dat echt zo min mogelijk nog te doen. Lukt vaak wel goed gelukkig.
@Rosea welkom meid, wat naar dat je ook een ma hebt moeten meemaken gelukkig heb je nu weer een cyclus en hopelijk gauw een goede zwangerschap! Mij gaf t steun en hoop om te lezen hier dat veel dames weer zwanger werden na een ma of miskraam. Hopelijk ook voor jou een steun! @PieterKonijn ohneetoch wat erg!! Baarmoederpijn kan zo intens zijn inderdaad, verschrikkelijk. En nu ben he nog verder van huis voor je gevoel. Maar (ik schreef t in n andere topic ook) ik vond de narcose heel fijn. Zag er ook tegenop (en mijn man nog meer, die was ook bang wat er zou gebeuren met mij), maar ik vond het uiteindelijk echt heel erg meevallen. Ik zou t een volgende keer meteen weer doen. In het ziekenhuis stellen ze je ontzettend gerust voor je de operatiekamer in gaat en ook in de kamer zelf. Ik was zo blij dat ik niet bewust hoefde mee te maken wat ze gingen doen. Volgende moment werd ik wakker in een uitslaapkamer, rozig en kreeg een ijsje. Langzaam werd ik goed wakker en reden ze me weer naar beneden. Was helemaal zen en ontzettend blij dat t eindelijk echt klaar was!! Neem de tijd om aan het idee te wennen, en evt je vragen nog te stellen. Ik heb ook bewust de curettage later gepland, o.a. om aan t idee te wennen. Heel veel sterkte iig en zal aan je denken (jouw verhaal heeft me vanaf t begin al bezig gehouden). En je kunt hier altijd terecht he, wij snappen je gevoel en angsten als geen ander!
@Nien92 zo vervelend en verwarrend he als je niet weet wat voor bloeding t nou is! Het zou goed kunnen dat de 27e al een menstruatie was, maar ook nog een restbloeding en dan nu opstart van je menstruatie? @MIss X fijn dat je even tot rust kunt komen op vakantie! Is herkenbaar hoor dat gevoel. Ik heb n collega die destijds precies even ver was, ze is nu met verlof... nu ik zelf weer zwanger ben is dat minder erg, maar ik heb haar een tijd vermeden. Te confronterend.
Meiden jullie moeten me even geruststellen want ik denk dat ik doordraai. Mijn man wordt gek van me.Ik ben nu zelfs aan het denken dat ik opnieuw zwanger ben. Dat wat geweldig zou zijn natuurlijk maar dan denk ik weer aan het advies van de gyn van 2 maanden wachten(Wilde zelf 1 maand wachten). Even op een rijtje: 17 juli curettage 27 juli rare bloeding die 5 dagen duurde/menstruatie 5 augustus onveilig seks Nu 4 dagen later voel ik hetzelfde als bij de vorige innesteling (Misselijk, borsten gevoelig, die rugpijn dus, koortsaanvallen van 2 min). Plus mijn gevoel(Dat meestal gelijk heeft). Als ik dan weer naar mijn ovulatietesten kijk dan denk ik weer het is onmogelijk. Heb de afgelopen dagen/weken wel gewoon getest met dus steeds een licht streepje maar geen knallers. Hierbij de testen van 28 juli en 2 4 5 en 6 augustus (in die volgorde?). Het kan geen ovultie zijn geweest toch ?
Dat zou dan een erg vroege innesteling zijn, maar niets is natuurlijk onmogelijk @Nien92 Maar het lijken aflopende streepjes. Het placentaweefsel wat in je baarmoeder zit maakt nog hormonen aan. Zo lang dat er niet uit is zul je ook geen nieuwe cyclus oppakken. Helaas moet je veel geduld hebben na een miskraam.
Oh dames, wat gaan jullie hard. Ik kan het niet bijhouden. @Nien92 als de streepjes oplopen ben je opnieuw zwanger, anders is het helaas nog rest hcg. Wanneer wil je weer testen?
Even voor de duidelijkheid: het zijn ovulatietesten. Ben nu alleen benieuwd of ik een eisprong heb(gehad). Sinds 27 juni heb ik al geen hcg meer in mijn lichaam (zstesten) en het hcgloze restje? is met de curettage weggehaald. Maar het klopt toch dat je bij ovulatietesten altijd wel een heel licht streepje ziet? Maakt niet uit wanneer in de cyclus? Argh wil echt weer grip op mijn lijf hebben...
Oh sorry, verkeerd begrepen! Je kan constant zulke streepjes geven bij ovulatietesten. Wil niks zeggen.
Wanneer ben je beginnen testen met ovulatietesten? Meteen na een witte zwangerschapstest of was er een periode tussen? Ik had na de laatste miskraam mijn ei al terwijl ik ook nog een licht streepje op de zwangerschapstest had.
Zwangerschapstest was 27 juni al wit(6 en 7 juni miskraam met cytotec). Daarna heb ik ook nog curettage gehad en paar dagen na de curettage ben ik begonnen met ovulatietesten.
Ik ben zo bang voor Asherman meiden ik blijf pijntjes in mn buik houden, ben er ook wel veel mee bezig maar dan nog. Soms is het gevoel brandend. Er is zo veel gebeurd de afgelopen maanden in mijn baarmoeder dat een beschadiging goed zou kunnen natuurlijk. Mn vriend blijft het positief zien, die zegt dat er misschien wel van alles aan het opstarten is. Maar door alles wat er gebeurd is kan ik eigenlijk alleen nog maar doemdenken.
Oooh... Ik had het ook verkeerd begrepen. Ik heb ook wel eens geen streepje op de lh test. Misschien extra gevoelige kopen van sensitest? Dan kun je de piek misschien makkelijker vinden.
Ik was daar ook heel bang voor. Werd niet goed ongesteld, enkel wat spotting na 40 dagen... Maar de cyclus daarna was weer normaal met een flinke menstruatie. Ik was toen heel opgelucht! Wacht even af tot je menstruatie komt. Als je een goede menstruatie met veel bloedverlies hebt is de kans op Asherman klein.
Herkenbaar hoor... Maar ik denk dat je vriend gelijk heeft! Ik had ook nog wekenlang pijn en steken en een gevoel alsof het allemaal nog niet klopte daarbinnen... Bleek achteraf echt gewoon het herstel te zijn.