Dat is al weer heel iets anders dan geen zin hebben natuurlijk. En niet alle kinderen hebben er evenveel behoefte aan.
Je hebt gelijk dat het niet aan mij is om daar over te oordelen. Maar, ja sorry, ik heb er toch een mening over. Als een kind echt graag wil vind het ik sneu om hem of haar dat te ontnemen omdat je wil bijkomen en geen verplichting wil hebben. Voor een kind geeft sport vaak helemaal niet het gevoel van een verplichting en is het juist een uitlaatklep. Een moment om met vrienden lekker te sporten. Even niet denken aan school of wat dan ook. Ik vind het dan bij het ouderschap horen om jezelf even opzij te zetten voor die ochtend/halve dag sport van je kind. Je hebt daarna nog de halve zaterdag en hele zondag om bij te komen.
Er word gezegd dat het bij de opvoeding hoort Dan maakt het weinig uit of het door werk komt of geen zin hebben komt Wij gaan het zo regelen dat de oudste altijd kan voetballen maar het is een heel gepuzzel soms
Nou ja, ik vind het inderdaad bij de opvoeding horen dat je, zoals jullie doen, er zoveel mogelijk aandoet om je kind toch te laten sporten.
Dat kan ik me voorstellen! Daar zie ik ook.wel tegenop, mijn werk met veel weekenddiensten en dat combineren met voetbal. Heb je nog tips mbt het puzzelen? Gaat bij ons nog even duren denk ik maar dan ben ik alvast voorbereid.
Nou hij is nog niet begonnen moet eerst zijn beide zwemdiploma's halen en dan mag hij er op dus denk zo rond de kerst dat hij kan voetballen maar probeer dan zoveel mogelijk te kijken met mijn man wie nog wat kan schuiven of ruilen met collega's of een keer opa en oma vragen
Mijn oudste zit ook op voetbal. Ik vind het een heel gedoe. Het trainen is altijd rond etenstijd. Van tevoren eten gaat niet en daarna is voor de andere twee te laat. In de winter is het al donker dus is het zelfstandig gaan ook lastig. Als mijn man laat thuis is dan is de auto er niet. Het is heel onrustig voor de andere twee die dan ook moe zijn en hun aandacht nodig hebben en er moet gekookt worden. Hij moet dan echt alleen eten want hij is terug tijdens het naar bed brengen van de andere twee. Dus ook hij komt eigenlijk aandacht te kort op die dagen. In de weekenden gaat er ook veel tijd inzitten. Gaan kijken vind ik ook niks voor de andere twee. Dus het blijft altijd schipperen. Geen fijn gevoel. Maar ja hij vindt het heel leuk en de compromis is dat als wij andere plannen hebben die echt niet te combineren zijn dat hij dan niet kan gaan voetballen.
Mijn kinderen zitten op voetbal vanaf dat ze 4 zijn. De eerste jaren is het alleen nog trainen op de woensdagmiddag, vanaf groep 3 gaan ze wedstrijdjes spelen. Omdat kinderen soms al op een belachelijk vroeg tijdstip een uitwedstrijd hebben op 45 minuten rijden, is er bij onze voetbalclub gekozen om het eerste jaar alleen een onderlinge competitie op te zetten. Nu moet ik er wel bij zeggen dat dit een redelijk grote voetbalclub in de randstad is, dus voldoende spelertjes. Ondanks dat ik bij mijn zoon wel wat gewend ben qua fanatieke ouders bij voetbal, ben ik het afgelopen jaar erg hard geschrokken van een vader. Hier heb ik direct melding van gemaakt en men was er erg blij mee, juist omdat de club geen scheldende ouders langs de zijlijn wil hebben. Dat probleem is dus keurig opgelost en rotte appels heb je tenslotte overal. In tegenstelling tot mijn zoon, blijkt mijn dochter wel talent te hebben, komend jaar zit zij in het selectie elftal van de jongens omdat dit beter aansluit bij haar niveau dan het meidenteam. Afgelopen jaar heeft ze al eens mee mogen doen met het selectie team van een jaar ouder en daar merkte ik al dat het er een stuk strenger aan toe gaat dan bij mijn zoon. Echter zijn de ouders even fanatiek. Bij onze club is er gelukkig geen verplicht vrijwilligerswerk, alhoewel mijn man wel trainer van mijn zoon is. Qua rijden naar wedstrijden wordt er altijd keurig onderling wat geregeld. Bij ons ook geen was diensten, iedereen wast zijn eigen kleding. Wel is het verplicht om na de wedstrijd te douchen, bij elke club hebben ze ook aparte kleedkamers voor meiden, maar mijn dochter interesseert het (nog) niets en doucht dus gewoon met de jongens mee. Qua kleding is er bij ons inderdaad wel verschil of je in de selectie speelt of niet. Zo is mijn dochter pissig dat ze volgens jaar geen Barça shirt meer mag dragen tijdens de training maar verplicht haar selectie kleding aan moet. Maar anders heb je, afhankelijk van hoe vaak per week er getraind wordt, zoveel setjes voetbal kleding nodig van de favoriete teams van je dochter. Daarnaast nog scheenbeschermers, voetbalschoenen en kunstgras schoenen. Je zou nog aan een trainingspak voor over de kleding op koudere dagen kunnen denken, maar mijn beide kinderen vinden dat niets. In de winter dragen ze liever een legging onder hun korte broek. Als het echt koud is dan spelen ze ook wel eens met handschoenen aan. Het voordeel aan een teamsport is dat je leert samenspelen, met teleurstelling om leert gaan en leert verliezen. Het nadeel als ouder zijnde is dat een deel van je zaterdag wordt ingepikt en de uitwedstrijden om 08.30u zijn helemaal verschrikkelijk als je de avond daarvoor bent wezen stappen.
Onze oudste dochter zit ook op een teamsport. En ik vind het best lastig. Wij werken allebei hooguit een paar dagen per jaar in het weekend, dus de wedstrijden op zaterdag is geen probleem. Zijn meestal in de ochtend, dus dat kost een halve zaterdag. Maar de trainingen.. afgelopen jaar konden we het rondkrijgen, maar dit jaar zijn allebei de trainingen op onze werkdagen. Waarvan 1 training onder werktijd (kantooruren). Die training gaat helaas voor onze dochter niet lukken. Ze is te jong om zelf er naar toe te fietsen. Ze zal misschien af en toe gehaald kunnen worden door een teamgenootje. En sporadisch zullen wij ook wel iets regelen. We kunnen ons wel elke week in allerlei bochten wringen, maar dan kun je mij aan het einde van het seizoen opvegen. En dat lijkt me ook niet de bedoeling. Als ik van tevoren had geweten dat de trainingstijden zo enorm zouden kunnen veranderen, had ik haar denk ik op zoek laten gaan naar een andere sport..
Als je aan kinderen begint weet je toch dat daar verlichtingen bijkomen? Wij vinden sport erg belangrijk en een onderdeel van de opvoeding en horen bij een gezond leefpatroon. Ieder kind mag zijn eigen sport kiezen. Wie ben je als ouder dan om je kind zoiets leuks of belangrijks te ontnemen? Dan zorg je dat het alsnog mogelijk is! Door goede afspraken met de club, andere ouders, je werk of netwerk. Liever een kind dat lekker aan het sporten is dan zo'n bankhanger. Gemakzuchtig van sommige ouders ook. Ik heb het hier niet over kinderen die niet kunnen sporten.
Dit. Niemand zegt dat je je kind niet goed opvoedt als je ze belemmert om te sporten. Maar het is een feit dat er over het algemeen steeds minder bewogen wordt en steeds meer jongeren en volwassenen overgewicht hebben. Dat is een cultuurverschuiving. Sport is minder belangrijk geworden, iets samen doen binnen de samenleving is niet meer belangrijk. Wij voeden onze kinderen op met het idee dat sport erbij hoort. Welke sport mogen zij zelf kiezen. Vroeger zat mijn hele klas op gymnastiek. Mijn dochter was bij de kleuters de enige, de rest moest eerst zwemdiploma halen en de rest van de week naar de bso...
Mijn kinderen moeten ook eerst hun zwemdiploma halen. Anders wordt het naar mijn idee gewoon te veel. Omdat ik namelijk vind dat bewegen niet perse in georganiseerd verband moet zijn. Mijn kinderen spelen buiten. Als ze drie doordeweekse dagen moeten sporten dan is daar bijna geen ruimte meer voor en dat vind ik onwenselijk.
Maar als ze nu zelf niks liever willen? Ik was daar in het begin ook wat bang voor, maar ze zien sporten juist ook als spelen met vriendjes (en dat is het ook wel bij een teamsport). Overigens hebben de oudste 2 ook eerst hun zwemdiploma moeten halen hoor. Heel normaal. De jongste hoefde dat niet, die kon zijn energie niet kwijt en dat ene uurtje voetbal erbij (zo weinig is het bij die kleintjes) was voor hem erg fijn.
Dan nog niet. Ik heb drie kinderen en die hebben allemaal behoeftes. Daarnaast hebben mijn man en ik behoeftes. Drie keer in de week activiteiten is dan gewoon te veel. En ik vind buitenspelen juist heel belangrijk omdat het niet georganiseerd is. Ze moeten zelf met elkaar iets bedenken en het met elkaar zien te rooien. Dat vind ik een hele belangrijke les voor de toekomst.
Buiten spelen is superbelangrijk maar het lijkt me sterk dat daar geen tijd en ruimte voor is naast 2x per week een uurtje sporten. Bewegen is trouwens niet hetzelfde als sporten. Ben groot voorstander van het beweegdiploma bij peuters en kleuters. Zeer goed voor de hersenontwikkeling maar ook voor persoonlijke ontwikkeling zoals zelfvertrouwen. Krijg je allemaal ook van buiten spelen maar een uurtje per week in iets meer georganiseerd en gestructureerd verband draagt zoveel bij..
Ja idd met 3 kinderen moeten er nu eenmaal keuzes gemaakt worden en ik kan bijvoorbeeld op mn werk niet zomaar ruilen; mn patiënten zien me al aankomen en om altijd iemand uit je netwerk te vragen, vind ik ook wel heel wat.
Het gaat niet om twee keer in de week een uurtje sporten het gaat om verschillende dingen waardoor het meer dan twee keer per week wordt.
Hier ook 3, die alledrie sporten. Man sport 5 keer per week. Het is niet altijd makkelijk geweest om dat rond te breien en soms is het rennen en vliegen, maar ik zou niet anders willen als ik die blijde hoofdjes zie. Bij mijn oudste zit overigens een jongen in het team waarbij ze 6 kinderen hebben. Vader werkt altijd (boerderij) en moeder 4 dagen. Ze voetballen alle 6 drie keer per week. Dus alles kan denk ik dan.
Oh en ze spelen daarnaast nog veel buiten en met vriendjes. Het gaat om 4 uur per week in totaal, blijft nog heel wat over.