Dus je moet er niet over praten?? Lijkt mij dat het JUIST belangrijk is om samen in behandeling te zijn/ te praten.....
Ik snap het wel, ook dat ze nu denkt wat niet weet wat niet deert, uiteindelijk wil ze het beste voor haar man en voor haarzelf.. Alleen mag zij niet beslissen over wat het beste is voor hem achter zijn rug om. Juist in zulke moeilijke periodes is een vertrouwen zo belangrijke basis. Maar misschien zou zij het zelf andersom snappen en niet erg vinden? Heb je haar dat wel eens gevraagd?
Als ik voor mijn situatie destijds spreek: nee, ik kon daar niet over praten. Ook niet bij zijn psycholoog. Het had alleen maar zijn idee bevestigd dat hij niets goed kon doen en dat hij er beter niet zou zijn. Oordeel niet voor je in de situatie zit.
Okay ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik krijg het gevoel dat je het goed probeert te praten. Zoiets gebeurd niet zomaar tenzij je er bewust open voor staat! En dat kan ik absoluut niet goedkeuren. Haar partner heeft haar nu het hardst nodig en zij laat hem barsten.. Dat zij het ook moeilijk heeft, begrijp ik. Maar dit is gewoon niet de juiste manier. Wat ik zou doen als het mijn vriendin was; Het bovenstaande vertellen en haar vriendelijk te vragen dat mocht zij er mee door willen gaan, zij mij er buiten moet houden en van mijn kant niks moet verwachten. Want als ik ergens niet tegen kan is het berdiegen/vreemdgaan. Als zij zo graag aandacht van een (ander) man wilt, dan moet ze ook het lef hebben het eerlijk toe te geven aan haar partner en hem de mogelijkheid te geven een keuze te maken. Dat stiekeme gedoe is laf en egoïstisch. En dat zal zij van mij zeker te horen hebben gekregen als vriendin zijnde.
Ik heb een vriendin gehad die vreemd ging. Ij single, hij getrouwd. Heeft ze anderhalf jaar volgehouden, toen was ik het zat dat zij oh zo zielig was... Nee, ik heb haar toen duidelijk gemaakt dat zij net zo fout bezig was als hij. Ik he het contact verbroken. Vreemd gaan doe je niet, onder geen enkele omstandigheid. Er valt niks goed te praten helemaal niks. Je vriendin is een lafhartig mokkel die geen knip voor de neus waard is.
Ik was bij ons diegene met een depressie en ben het hier wel mee eens. Als je al zo diep in de put zit, alles zo zwart ziet, wat heb je er dan aan als je partner ook nog eens bij je aanklopt met dat soort dingen? Je kunt er gewoon op dat moment niks mee, alleen je nog schuldiger voelen over de hele situatie. Maar ruimte om er iets mee te doen is er dan niet. Ik voelde het al zo dat het voor iedereen beter was als ik er niet meer zou zijn en dat zou het alleen erger gemaakt hebben.
Afi j n. De jongens werden even vervelend en drukte op verzenden. De rest van mijn verhaal. Ja jij het aan om bij haar thuis te komen en haar man recht in de ogen aan te kunnen kijken met de wetenschap wat zij hem flikt????
Precies. Wat jammer dat je dit meegemaakt hebt. Maar ik begrijp het helemaal. Als partner heb je in zo'n situatie geen keus: je moet het alleen dragen.
Ik wil even zeggen dat ik je een hele goede vriendin voor je vriendin vind. Of wat ze doet nou goed of fout is, ze vertrouwt je en kan haar ei bij je kwijt zonder dat je haar veroordeeld en concequenties aan hangt! Denk dat veel mensen heel blij zouden zijn met zo een vriendin!
Ja en dit heb ik drie jaar gedaan. Ondertussen gaat het beter met mijn man maar ik vind het geen excuus! Ik snap echt dat het zwaar is maar wel echt heel erg om dit nu te doen.
Top vriendin ben je Denk dat dit het beste is wat je kunt doen. En ik vind het goed dat je niet alleen roept dat het slecht is maar dat je het ook begrijpt in haar situatie. Wil niet zeggen dat je het goedkeurt maar we dat je een vriendin bent waar ze echt terecht kan. Zonder meteen te veroordelen. Hopelijk neemt ze je advies ter harte én hebben jullie een leuke avond om even te ontspannen.
Ik begrijp het trouwens ook als ik lees wat jij schrijft. Hier in de relatie ben ik degene die niet gezond is en die vaak chaggerijnig is door de pijn en mijn man soms te weinig aandacht geef en niet de waardering, intimiteit en gezelligheid die hij wel verdient. Als hij dat elders zou zoeken zou ik dat begrijpen. Heb het ook wel eens tegen hem gezegt, hij wil hier alleen niets van weten. Het zou voor mij wel als verraad voelen als hij verliefd op een ander word. Als zijn hart niet meer voor mij alleen is.
Helemaal mee eens. Ja ik heb ook een vriendin die vreemd is gegaan. Ik ben overal van op de hoogte maar nooit dat ik dit zal door vertellen aan bekenden of haar zal veroordelen. Zij en ik gaan echt jaren terug en ondanks dat zij keuzes maakt die ik niet zou maken, zou ik haar voor geen goud kwijt willen. Zij is een gedeelte van mij, van mijn verleden en in mijn leven nu. Ik zal haar keuzes altijd respecteren en onze geheimen geheim houden. We praten erover en ik heb altijd tegen haar gezegd dat ze moet doen wat voor haar goed voelt en wat haar gelukkig maakt. Op zo’n moment ga je geen hele discussie erover aan. Ik in iedergeval niet en ik ben blij dat mijn vriendin zich vertrouwd genoeg voelt bij mij om dit soort dingen kwijt te kunnen. @ts, ik vind je een goede vriendin. Ik hoop dat alles weer goed komt met je vriendin en dat ze zich snel weer gelukkig kan voelen binnen haar huwelijk.
Nou blijkbaar ben je alleen een goede vriendin als je alle begrip kunt opbrengen voor iemand die moedwillig haar huwelijk op het spel wilt zetten omdat ze zich even uit wilt leven of omdat het even zwaar is. Dan zal ik wel een hele slechte vriendin zijn voor het veroordelen van mijn beste vriendin als ze zoiets zou doen maar ik zou niet weten waarom ik haar veren in de kont zou moeten dauwen voor iets waarvan zijzelf heeft gezien wat het allemaal aanricht. Mijn beste vriendin had nl de grootse mond toen mijn ex mij bedroog (en terecht!). Want hoe kon hij zoiets in zijn hoofd halen? En hoe kon ik zo dom zijn om hem keer op keer terug te nemen. Ze vond het zwak van hem maar óók van mij want ik verdiende zoveel beter!! Nachtenlang is ze bij me geweest om mijn tranen op te vangen maar tegelijkterijd me uit alle macht proberen wakker te schudden. En dan zou ik opeens een niet zo'n goede vriendin zijn wanneer ze zelf zoiets bij haar man zou flikken en ik haar het mijne er van zou zeggen? Omdat ik het haar kwalijk zou nemen? Omdat ik er geen begrip voor kan opbrengen? Laat mij dan maar een niet zo'n goede vriendin zijn maar dan wel eentje die weigert mee te doen aan het verzieken van andermans levens. Mijn vriendin is heel belangrijk voor mij maar mijn principes nog veel meer. Ja het zou haar keuze zijn en een keuze die ze van mij betreft moet doorzetten als ze dat zo graag zou willen maar dat houdt niet in dat ik haar keuzes moet begrijpen en ook niet dat ik er aan mee hoef te doen. Dat zegt namelijk helemaal niks over mij als vriendin. Als de vriendschap nl echt zo sterk is dan zou er begrip moeten zijn vanuit beide kanten; ik zou mijn mening moeten kunnen geven daarover zonder haar ergens toe te dwingen en zij zou haar keuze moeten kunnen doorzetten zonder rekening te hoeven houden met mijn mening maar wel met mijn verzoek me er verder niet bij in te betrekken.
dat zegt toch helemaal niemand? In deze situatie is ze een hele goede vriendin! Beetje rare conclusie trek jij zeg!