En wie blijft er dan bij de anderen als jij met 1 iets gaat doen? Je man? Want dat kunnen wij in het weekend ofzo ook wel, maar anders ben ik gewoon alleen.
Ik denk dat je voordat je aan een derde begint, eerst in staat moet zijn om alle dingen die je noemt in je eentje met twee kinderen te doen en dat het redelijk relaxed voelt. Dus in je eentje met twee kinderen zwemmen (dit is namelijk echt prima te doen, ik ga dit waarschijnlijk zelfs met drie kinderen binnenkort doen), boodschappen met twee kinderen doen, andere uitstapjes met twee kinderen. Pas als je het gevoel hebt ach het gaat eigenlijk prima dan ben je wat mij betreft klaar voor een derden. Hopelijk ben je er snel uit!
Ik ook niet. Mijn oudste is net 4 en heeft vandaag zijn eerste schooldag gehad. Dat hij zwemles krijgt duurt nog wel een jaar, en dan heeft hij pas les, niet eens een diploma. Nu zwemmen wij toevallig heel veel met ze, dus hij is geen beginner, maar toch zou ik het ook niet doen nee. En er komen hier wel reacties van mensen die dan zeggen dat ze dus dan niet gaan zwemmen. Nee dat zou ik dan ook niet doen. Maar ze vinden dat bij ons zo fantastisch leuk! Ik zou dat wel zonde vinden als we dat dan niet meer konden doen samen.
Maar met zijn tweetjes deden wij dat wel hoor en dat ging ook altijd prima. Voor ons als ouders nooit ontspannen, maar de kinderen vonden dat erg leuk. Wij maakten altijd heel erg duidelijke afspraken onderling en als een van ons naar de wc moest, gingen we allemaal er even uit.
Of jij. Ik zeg namelijk alleen dat ik nooit zou zwemmen met kinderen zonder diploma's. Niet dat jij dat wel doet.
Mijn ouders of schoonouders passen met liefde op ze stellen het vaak zelf voor Of soms mijn man als hij vrij is Zo is mijn man laatst met de oudste naar Barcelona geweest op "mannenweekend" voetbalwedstrijd etc hij vond dat het mooiste tot nu toe en heeft het er nog vaak over... Maar we doen ook veel met zijn vijfen Maar bv zwemmen zou ik ook nooit doen met 3 zelfs niet met 2 Dus dat is dan iets om met zijn allen te doen en dat is ook prima
Oh even off topic, maar hebben jullie de voetbalreis zelf samengesteld of ergens geboekt? Mijn oudste gaat dit jaar of komend voorjaar ook met man naar Barcelona en ze willen dan ook naar een wedstrijd.
Hij heeft toen hij daar was kaartjes gekocht dat scheelde geloof ik nogal en als het niet een hele populaire wedstrijd is dan zijn er vaak nog genoeg tickets Hotel en vliegreis via tui
Hier ook ongeveer dezelfde leeftijden en wij worden niet voor gek verklaard. Maar goed, boodschappen doe ik niet met alledrie. Ik ga wel met ze naar de winkel, maar dan hoef ik niet zoveel te hebben. De oudste gaat maandag weer naar school en de middelste gaat 2 ochtenden naar de peutergroep op dezelfde school. Op het moment bestel ik mijn boodschappen en haalt mijn man het na werktijd op (Jumbo). Maar Als de 4e geboren is, zal ik weer boodschappen doen op een ochtend dat de middelste op die peutergroep zit, dan hoef ik er maar 2 mee te nemen. Uitjes doe ik wel alleen met 3 kinderen of ik vraag mijn moeder of een zus mee. Met 4 kinderen zullen we dat toch wat vaker in het weekend doen, zodat we met het hele gezin gaan. Zwemmen doe ik niet alleen met 3 kinderen, maar wel met mijn man erbij. We proberen ook zeker 1 op 1 uitjes te plannen, maar toch doen we momenteel meer met zijn allen.
Hmm mijn oudste zegt dus keer op keer nee, dat vind ik te druk mama. De vraag is dan of ik daar waarde aan moet hechten als mijn wens wel zo groot zou zijn. TS wij hebben een beetje hetzelfde. Ik ben ook 34, 2 kinderen (jongetjes) wij wilden er altijd 2 maar ineens nu denken we of 3? De praktische bezwaren zijn er zeker maar ook op te lossen en te weerleggen. Waar onze grootste angst zit is de belasting op ons. Ik heb een drukke toffe baan die nu heel goed te combineren is. Maar de vraag is of dat met 3 ouder wordende kinderen (zwembad, clubjes!) ook zo is. Andere baan is een optie maar ben ik dan gelukkig en kan ik dat dan wel aan want ik ben niet zon goede thuisblijfmoeder en ik vind mijn vrije dagen het pittigst van de hele week. En een andere baan is financieel minder en is dat dan weer handig met 3 kids. Daarnaast merk ik gewoon dat ik best snel geprikkeld ben en ik soms al moeite heb om 2 kinderen voldoende rust en aandacht te kunnen geven. Wat dat betreft lijkt de oudste op mij: is wel druk mam. Ergens is nu de jongste ouder wordt dat heel lekker,ruimte voor het gezin minder voor zorgen..ontspanning. Maar een derde kan er altijd bij want de periode is uiteindelijk maar kort en een overleven die tropenjaren ook wel weer. Liefde hebben we genoeg te geven. We hebben het nu ook altijd gekund, dat kunnen we gewoon. Maar willen we het ook echt. Ik zit zelf gewoon in dubio of ik (en wij) twijfelen omdat een periode nu ten einde komt (nooit meer zwanger nooit meer baby’tje nooit meer eerste stapjes) of omdat we het echt willen. Lastig. Ik ga in elk geval die visualisatie oefening eens doen!
Als ik je laatste berichtje zo lees, zou ik zelf concluderen dat je er (nu in ieder geval) nog niet aan toe bent. Zolang je het gevoel hebt dat je je vrije dagen thuis met twee kinderen best druk vindt en regelmatig het gevoel hebt dat je overprikkeld bent, is de belasting denk ik voor nu gewoon genoeg en zou ik niet meer op je gaan nemen. Misschien ligt het ook een stukje in het accepteren dat je ergens wel qua gevoel een derde kindje leuk zou vinden, maar anderzijds eigenlijk je werk ook belangrijk vindt en twee kinderen voldoende belasting voor je is?
Wij hebben lang getwijfeld over een derde, met daarbij ook wel een beetje dezelfde bezwaren als jij. Net op het moment dat we eigenlijk min of meer hadden besloten het bij 2 te laten en te genieten van onze toenemende vrijheid kondigde nr 3 zich zomaar totaal onverwacht zelf aan. Zij is inmiddels 5 weken oud en het is inderdaad wel weer een ongelofelijk gedoe om de deur uit te gaan: kinderwagen inladen, luiertas steeds preppen met voedingen, verschoonsetje, schone kleertjes, gepuzzel met het wisselende weer wat de baby nu weer aan moet als we deur uit gaan, gezeul met de maxi cosi, en daarbij 2 drukke knullen die de tijd die mama kwijt is aan het geneuzel met alle babyspullen gebruiken om eens lekker flink te gaan stoeien, rennen en vliegen. Maar ik merk ook wel dat de routine langzaam weer terug begint te komen. Je ontwikkelt redelijk snel weer je eigen gewoontes en op een gegeven moment zit je ook weer zo in dat oude ritme. Uitjes zoals een pretpark met het gezin zullen inderdaad iets meer puzzelen worden, waarbij waarschijnlijk 1 ouder wat meer de 2 oudsten zal begeleiden en de ander de jongste. En de eerste tijd zullen we nr 3 misschien ook wel eens parkeren bij opa en oma als we met de jongens op pad gaan. Maar dat loopt wel los. Toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was maakte ik me erg druk om dit soort dingen en het effect op mijn jongens, maar inmiddels is ze er en is zij van nature direct net zoveel onderdeel van het gezin, en het rekening houden met voelt dus ook al gewoon niet meer dan normaal. Mijn oudste is helemaal verliefd op haar en vindt alles aan haar geweldig, de middelste vindt haar meer ‘business as usual’, leuk dat ze er is, ik ga weer ff spelen, dat idee. Maar geen van beiden reageren dus negatief, ze hoort er gewoon direct bij. En al die ‘oppervlakkige’ bezwaren wegen opeens niet meer zo zwaar. Ik zou me dus vooral door je gevoel laten leiden, wil je graag nog meer kinderen binnen het gezin? Praktische bezwaren (afgezien van financiën/stabiele relatie, enzv) lopen wel los.
Ik heb er 4 onder de 4 en doe gewoon boodschappen met allemaal. Ook ga ik gerust in mijn eentje naar de kinderboerderij en pretpark. Zwembad alleen met vriend erbij, ze hebben alle 4 nog geen diploma natuurlijk. Het is maar wat je er van maakt. Ik ken mensen met 2 kinderen die alleen niks kunnen met maar 2 tegelijk.
Uitstapjes enz is wel het laatste waar ik mij druk om zou maken. Nu scheelt het dat ik gastouder ben en geregeld met 4 of meer kinderen op pad ben.
Wauw 4 onder de 4! Had je ze zo snel achter elkaar of is het een meerling? Stiekem lijkt me dat echt heel leuk! Maar dat lukt hier niet meer haha.