Ik heb het idee dat ik m'n eigen kind niet ken, kan vertrouwen of begrijp en dat voelt heel rot. Het gaat om mijn 7 jarige jongste dochter. Het is altijd al een heel pittig, maar onwijs lief meisje geweest. Ze weet exact wat ze wil en hoe ze het wil. Het kan haar niet schelen wat een ander er van vindt. Op school zeggen ze ook dat ze dingen altijd op haar eigen manier doet. Net een andere draai ergens aan geeft dan de rest. Ook is ze heel lief, knuffelig en zorgzaam. Vroeg op 3 jarige leeftijd al aan me hoe het met mijn rug ging of gaf complimenten over het eten bijvoorbeeld. Tot zover alleen maar goede dingen over haar. Waar ik mee zit is dat ze nu een jaar ongeveer heel regelmatig humeurig is, ook spreekt ze vaak niet de waarheid, verdraaid verhalen. Ik kan haar daarom niet meer op haar woord geloven en spreek haar daar op aan. Dan reageert ze heel puberaal, maar bovenal veranderd er niets. Ze probeert gewoon haar eigen zin te blijven doen. Ondanks de sancties (bijv. Niet afspreken, eerder naar bed) Ik heb het gevoel dat ze mentaal al veel meer wil, misschien ook verder is dan bij haar leeftijd past. Op school is ze goed in taal en minder in rekenen. Ze kan het wel, maar het gaat heel traag. (leert top-down) Ook daar is ze gefrustreerd over. Ze is ook snel afgeleid. Zegt dan dat ze niets kan. Erover praten geeft haar geen beter gevoel. Ik krijg haar mening/ gevoel niet uit haar hoofd. Ik weet niet zo goed wat ik hier mee moet. Ik wil graag weten wat er in haar koppie omgaat. Ik heb het gevoel dat ik er maar geen vinger achter krijg. Dat ze me ontglipt. Met mijn partner heb ik het er over gehad en gezegd dat ik graag advies zou willen van een professionele instantie, maar welke instantie moet ik hier voor hebben? Ik wil er ook weer niet te zwaar aan tillen. Hij vindt het nog te vroeg nu. Misschien is het weer even wennen na de vakantie. Punt is wel dat ik er gewoon slecht van slaap af en toe. Herkennen jullie hier wat van? Wat was bij jullie de oorzaak? Wat kan ik het beste doen? Tips en toelichting zijn zeer welkom.
Als je wat informatie en advies wil, zou je bij het cjg kunnen informeren of bv via de ib’er van school. Dat kan hier vrij laagdrempelig, zonder meteen een hele molen in te gaan qua onderzoeken, diagnoses, behandelingen etc. Het is ook echt begeleiding voor alle ouders, dus niet enkel als er echt iets ‘mis’ is. Ik lees wel iets van faalangst, dat ze zegt dat ze niets kan, gefrustreerd raakt, snel afgeleid - daar kan school misschien ook goed bij begeleiden. Mijn oudste is 7 en ik herken het gedrag verder ook wel, ze heeft deze zomer heel veel gespeeld en gekletst met haar nicht van 12 (vol op puber...) en lijkt nu soms net zelf een pubertje... Dat belooft nog wat...
Faalangstig is ze inderdaad wel. Ze fietste bijvoorbeeld ook pas met 5,5 jaar. Wilde eerst zeker weten dat ze het kon. Het lukte toen ook in een uurtje. Zwemmen was ook al een ding. Het diepe veel te diep, het water te koud. Terwijl ze supersnel al goed kon zwemmen, was ze nog niet zeker van haarzelf.
Ik herken dit van mijn zoon (8) en wij hebben laagdrempelig niks bereikt dus zijn wél de medische molen in gegaan, wat geleid heeft tot een HB onderzoek. Ik noem dit omdat je het over top-down leren hebt. Cjg heeft ons goed verder geholpen richting de medische molen.
Het gekke is dat we toen ze in groep 2 zat een DHH lijst voor haar hebben ingevuld. School ook. Zij herkenden de dingen die wij thuis zagen op school niet. We hebben hb toen ook wel opzij geschoven.
Op school kan een kind een heel ander beeld vertonen dan thuis. Onze zoon is op school 'druk' maar heel erg behulpzaam en wil leren. Bij anderen thuis is het een gehoorzame engel, maar hier thuis een ontieglijk ongehoorzaam dwars autonoom kind. Niemand die hem in overige situaties meemaakt herkent wat wij van hem beschrijven, tot ze hem een keer in ons huis zien. Wij krijgen volgende week de uitslag van iq onderzoeken, erg benieuwd.
@Jet2018 : spannend zo'n uitslag. Hopelijk krijg je, ongeacht de uitslag, ook handvatten om hem beter te begeleiden.
Als ze dat pas in groep 2 invullen kan het al te laat zijn en ze zich aangepast heeft. Onze zoon is 5 en herken wat je schrijft. Op de school waar hij zit nemen ze bij elk kind dat binnen komt een dhh test af binnen 6 weken omdat het kind zich anders aanpast. Ik zou hb nog niet afschrijven maar verder bekijken. Heel veel punten herken ik ook uit je verhaal, onze zoon was ook jong toen hij vroeg hoe het ging wanneer je de avond er voor zei ik heb hoofdpijn. Ook heel eigenwijs, nieuwsgierig, wil mee praten met de volwassen en dat komt soms tot conflicten omdat hij zich met zaken gaat bemoeien waar een kind nog niks mee hoeft te doen. Stelt hoge verwachtingen en doet liever iets wat hij weet wat hij kan al is hij wel nieuwsgierig naar nieuwe dingen. Vandaag was hij verdrietig omdat hij een schaakpotje had verloren van zijn vader. Hij dacht serieus dat elk kind kan schaken en hij slecht was. Was heel sneu, heel snel weer uit die gedachten geholpen.
@owly; sneu is dat hè als ze zo slecht over zichzelf denken. Het is ook zo moeilijk uit hun hoofd te praten. (tenmiste hier dan) Is er bij jouw zoontje hb geconstateerd? Of zijn jullie daar mee bezig?
Hier is het ook erg moeilijk om het uit zijn hoofd te praten. Toen ze de test deden viel hij op. Daarna moesten wij invullen. Op bepaalde punten was het school gedeelte niet gelijk als thuis maar ze namen het heel serieus. Hij kreeg extra uitdaging, uiteindelijk mocht hij in groep 2 de kring meedraaien, kort er na ook de middag. Na de meivakantie is hij gestart in groep 2. (Geen combi klas) Zo meteen begint hij in groep 3. Er zijn dus verder geen officiële testen maar ze zien een pienter knulletje. Ook de cito eind 2 had hij goed tot heel goed gemaakt ondanks hij niet alle stof heeft gehad. Ze houden hem in de gaten, als ze verder willen testen horen we dat verder wel. Voor ons hoeft het niet maar als school anders niet verder kan is het prima.