Ik heb bij mijn vorige zwangerschap ook zo'n test gedaan en was inderdaad erg vies! Daarna 2 uur in de wachtkamer gezeten.. ik hoop dat het deze keer niet weer moet! Ik vond het maar niks! Ik was doorgestuurd door een inval verloskundige en bij de volgende afspraak bij mijn eigen vk, werd verteld dat het helemaal niet nodig was geweest, lekker dan
Sorry voor m’n geklaag alvast... Ik loop sinds vorig weekend al met een blaasontsteking die niet te behandelen is vanwege m’n allergie voor de antibiotica die tegen deze bacterie werkt. De enige andere optie die over is gebleven is antibiotica via een infuus, maar met risico op gehoor- en nierschade bij de baby. Hier wordt dus alleen voor gekozen wanneer de infectie opstijgt richting m’n nieren... Dit is gelukkig niet het geval maar ik voel me zo ellendig door die rot blaasontsteking! Enige wat ik nu kan doen is veel water drinken en cranberry capsules nemen. Ben trouwens ook direct overgedragen aan de gynaecoloog voor verdere begeleiding. De echo’s waren gisteren gelukkig wel goed. Alleen m’n placenta ligt dus ook nog eens erg laag, en vanmorgen weer (vorige week ook al) hele heftige bloedingen gehad. Naast de blaasontsteking waar ik al mee loop, zullen jullie wel begrijpen hoe ik me voel... Dan ben je eindelijk de 12 weken spanning voorbij (waarin ik overigens nergens last van heb gehad) en dan zit ik nu weer in deze spanning... Zo, dat ben ik kwijt.
Hier moet je dat standaard doen tussen 24-28 weken. Ik heb bij mijn vorige zwangerschap de raad gekregen het een dag ervoor te halen en in de koelkast te zetten. Ijskoud viel het best mee, enorm zoet maar verder ...
Wij hebben vandaag dan eindelijk het hartje gehoord. Wel gezien vorige keer op de echo, maar nog niet gehoord. De vk had de grootste lol, want de kleine freubel schopte telkens tegen de doptone. Ze vroeg ook of ik de uk al voelde. Ik zei al een paar weken, maar sinds deze week elke dag. En als ik bij ofzo dan krijg ik ook gelijk schoppen. De pijntjes die ik telkens heb zijn mijn banden en bekken. Ze gaf al aan dat dit natuurlijk de 4de is en ik wordt gewoon iets ouder. Dus dan heb je sneller kwaaltjes. Ik hoop alleen dat dat niet te erg wordt.
Zijn er nog meer dames die bang zijn voor de bevalling? En dan bedoel ik niet de normale, gezonde angst/spanning... Ik heb de eerste bevalling als zeer traumatisch ervaren, en nu ik van de gyn geen badbevalling mag proberen en hij de risico’s benoemde bij een zwangerschap/bevalling waarbij er sprake is van een te hoog BMI (42) , merk ik dat er zich allerlei doemscenario’s in mijn hoofd opdoemen die ik niet gesust krijg. Relativeren lukt momenteel ook niet. Ik heb tevens nogmaals gevraagd voor een doorverwijzing naar de pop-poli maar dat achtte hij (vooralsnog) niet nodig. Lang leve hypochondrie en angst/paniekstoornis...ugh! Ik overweeg nu zwangerschapsyoga.
@Mini25 Wat naar zeg een blaasontsteking en dan er niks aan kunnen doen. Snap helemaal dat je je echt naar voelt! Sterkte hiermee en hopelijk mag het toch snel over gaan!!! @LindaS80 Wat verliep er de vorige bevalling helemaal niet goed? Ik denk dat het vooral goed is om alles echt goed bespreekbaar te maken en je angsten te vertellen! Ik heb de vorige bevalling ook best als een tegenvaller ervaren, hoop dat ik net als toen als het moment er is, het kan overgeven. Kan het nu gelukkig nog voor me uit schuiven.
Linda ik heb vorige week donderdag ook de test moeten doen. Helaas was die bij mij niet goed te hoog suiker na dat vieze drankje! Bij mijn vorige zwangerschap ook heel vroeg suiker. Ik ben ook overgedragen aan het ziekenhuis..
Ik heb een mega angst voor de bevalling en met name ook inleiden. Omdat ik grote babys krijg, geen suiker, en deze er dan niet uit krijg zal ik hoogstwaarschijnlijk worsen ingeleid met 38 weken. Ik krijg eerst een ruggepeik en dan de inleidingsvloeistof is mij gezegd. Anders wil ik niet ingeleis worden en dan denk ik dat er dan gedacht moet worsen aan een keizersnee die ik dan wel onder algehele narcose wil. Dus we zien wel hoe het loopt, maar ja eeg bang. Ook voor een weeenstorm, die heb ik ook gehad.
Weeënstorm heb ik ook gehad, vreselijk inderdaad! Mag ik vragen waarom je een keizersnede onder algehele narcose wil en niet met gedeeltelijke verdoving? Als het een te brutale vraag is zeg je t maar
Hier was dat toen zo, en nadien naar labo voor bloedafname. Moest wel binnen een bepaalde tijdspanne, ik weet ntmeer hoe lang precies. Is natuurlijk be hier, ik val elke dag wel op verschillen van werkwijze. Best opvallend... Morgen opnieuw gaan spieken, kijk er naar uit. Heb wel men uitslagen van bloedtesten met 12w al kunnen inlezen en alles is ok behalve opnieuw trombocyten (stolling) Ik vrees dat ze me we weer elke echo (om de 4 weken) naar het labo zullen sturen voor afname en opvolging. Ben bij men eerste zwangerschap ook opgevolgd en uiteindelijk onder een waarde gezakt waardoor ik enkel standaard bevalling mocht. Hopelijk deze keer anders maar ik vrees ervoor, waardes zijn opnieuw al enorm gezakt op enkele weken
@Mir123 : Bij mijn dochter ben ik met 39 weken ingeleid. We wisten toen nog niet dat ik autistisch ben. Wat betekent dat ik sowieso moeite heb met aanrakingen, sensorisch overgevoelig ben voor bijvoorbeeld felle lichten (ik raak daar overprikkelt van of ik krijg hoofdpijn) moeite met controleverlies, onverwachte gebeurtenissen . Ik had daar natuurlijk altijd al moeite mee maar heb dat altijd zo veel mogelijk proberen te onderdrukken. Helaas is me dat bij de bevalling niet gelukt, ik denk ook omdat ik terechtkwam in een weeenstorm . Zo had ik teveel mensen aan mijn bed en voelde ik me net een proefkonijn. Een van de stagiaires moest bij mij het infuus aanleggen, na 20 minuten verkeerd prikken gaf ze het op en nam de verpleegkundige het over. Ook kwam toen ik net een heftige wee had de nieuwe mannelijke Gynaecoloog onverwachts binnen die me nadat hij me kort groette meteen toucheerde. Achteraf had ik fijner gevonden als een van de verpleegkundigen of mijn eigen gynaecoloog mij ervan op de hoogte had gesteld dat haar dienst erop zat en een van haar collega’s het zou overnemen. Dan had ik mij erop voor kunnen bereiden. Door dit alles ben ik nooit in die bubbel beland waar barende vrouwen in terecht zouden komen maar was ik dusdanig op de omgeving gefocussed waardoor ik de weeën niet goed kon opvangen, en uiteindelijk in paniek ben geraakt, en de weeën erg pijnlijk waren. Hierdoor heb ik jaren geen tweede gewild. Of beter gezegd, voor de tweede keer zwanger durven raken. Ik merk dat de omgeving er weinig begrip voor kan opbrengen. Een bevalling hoort immers een magische ervaring te zijn, en de moeders in mijn omgeving zeggen allemaal dat zij de pijn meteen waren vergeten nadat hun kind op de buik werd gelegd.
@Mini25 : Je hoeft je niet verontschuldigen voor je “geklaag”. We hebben allemaal zo onze dingetjes en blijf het vooral van je afschrijven. Het lijkt me erg frustrerend om zo beroerd te zijn van een blaasontsteking, waar je niks voor mag hebben omdat je allergisch bent voor de antibiotica.
Jammer dat mensen zo weinig rekening houden met jou ... hopelijk kan je dit deze keer bespreekbaar maken en oplossingen voor zoeken? Oh en de pijn meteen vergeten? Ik heb toch een hele tijd er over gedaan om de ‘horror’ te kunnen ‘vergeten’. Naast de magie (dat besef kwam maar na een hele tijd: omg ik heb een kind ter wereld gezet) doet het gewoon enorm veel pijn, vooraf en achteraf.
Bloed is geprikt en heb het suikerdrankje snel naar binnen gewerkt. Nu begint het lange wachten Ik moet zeggen dat het drankje mee viel.
De zelfde reden waarom ik de tandarts ook liever onder algehele narcise wil. De stress trek ik niet, ik wil geen gesnijd, getrek en wetenschap hebben van watver gebeurd. Maar gelukkig voor mij, zal het geen keizersnee worden, tenzij er iets uitzonderlijk zal zijn.