Op een gegeven moment zit er zoveel hcg in her urine dat dit teveel voor de testen is. Deze geven dan een rare/lichte uitslag. Door urine te verdunnen minder hcg per druppel waardoor gewoon kan werken zoals bedoelt. Zal ff linkje zoeken het uitleg van hoop effect. Kan het niet zo goed uitleggen
Kan geen linkje vinden. Voor mezelf was het even controleren. Was het streepje nog lichter na verdunnen geweest was hcg dus afgenomen. Gelukkig lijkt er niks aan de hand
Oh wat een geruststelling dan zeg! dan schrik je wel even van zo'n test! Nou dit ziet er goed uit ieder geval
Ik heb ook echt al een enorme opgezette buik, draag alleen maar wijd vallende dingen.. worden nog lange weken! Ik word ook zo onzeker van die wisselende symptomen! De ene keer hondsberoerd en moe, volgende keer alleen maar krampjes dat ik denk nu begint het.. Vanmorgen een hele 'klodder' (sorry voor de details) gelige afscheiding, voelde echt net van nu gaat het beginnen. Daarna niet meer gezien. Hebben er meer last van meer afscheiding?
JA e ht extreem, meteen vanaf het begin. Begin te twijfelen of ik misschien niet ook een schimmel heb. Maar ik kan me herinneren dat ik het bij M. Ook erg hard. Maar of het zo erg was weet ik niet meer.
Dankje voor je reactie en felicitatie! Ben je nu zwanger van je tweede of derde kindje? Ik moet zeggen dat ik na mijn eerste kindje echt heel blij was dat er langere tijd tussen zat (maar toen gingen we het ook pas vanaf 1 jaar na zijn bevalling proberen). Ik vond dat eerste kindje zo erg wennen, daarnaast vond ik die bevalling super zwaar en had hij allerlei allergieën waardoor de eerste 2 jaar ook heel zwaar waren. Daarnaast wilde hij echt alléén maar mij, hij wilde vaak niets van papa weten en zat echt zo'n beetje aan me vast geplakt. Dat heeft heel lang geduurd, ik vermoed een geboortetrauma.. Maar nu met de tweede voelt het zo anders allemaal. Ik beviel bijvoorbeeld binnen een uur, het voelde net of ik even tussendoor snel bevallen was ofzo. Ik was ook super snel hersteld, mentaal en fysiek.
Ik had het bij mijn eerste zwangerschap ook heeel erg, soms voelde het net of het er gewoon uit droop, net als wanneer ik mijn vruchtbare dagen had haha.
Ik beb echt amper afscheiding.. heel soms een beetje. Als ik het heb word ik wel gelijk beetje nerveus en wil ik snel naar de wc om te checken. En verder herken ik t wel dat symptomen op en af gaan.. Maar tot op heden is t elke dag wel beetje t zelfde nu. Misselijk en heel veel honger en moe en zere borsten (en droge mond en soms niezen en t heel veel koud hebben) . Maar ik neem t allemaal voor lief♡.
Het is ons eerste kindje, en de eerste maanden hadden we inderdaad wat problemen, ivm heel heftige reflux en slecht eten/drinken. Het is ook meer echt achteraf, want ik denk als ik zo snel zwanger was geworden, ik me er heus wel in geschikt had. De eerste 3/4 maanden waren heftig, maar sindsdien is het best een makkelijk kind, maar wel een handenbindetgje/druktemaker. Ik denk dat ik het heel zwaar zou heb en om met hem in deze leeftijd ook een newborn te hebben. Maar als het wel zo is, pas je je natuurlijk ook gewoon aan. En had me ergens ook fijn geleken, zo dicht op elkaar Mijn bevalling was trouwens ook heel snel, en was eigenlijk snel hersteld, als in, na 2 dagen deed ik weer boodschappen. Maar door een bindweefselprobleem duurde het vrij lang voor mijn litteken van het flinke hechten goed genezen was. Berichtje was vooral uit bewondering dus, een vroegere vriendin van mij scheelde 11 maanden met haar zusje, en heb het altijd heel bijzonder gevonden dat ze echt zo samen opgroeiden.
Ik snap je volkomen Heftig is dat he, een baby met reflux en slecht drinken..het is sowieso heel zwaar om zorgen te hebben om je kind. Zoals je omschrijft is mijn oudste zoontje nog steeds haha. In dat opzicht vonden wij het wel erg tegenvallen dat hij na 4 jaar met ons samen geweest te zijn pas een broertje kreeg. Hij heeft zooooo erg moeten wennen, en nog steeds zegt hij af en toe dat zijn broertje weer terug in mijn buik moet..(en nu maar hopen dat hij de volgende makkelijker accepteert we vertellen het hem ook nog even niet, ik denk rond een week of 12 pas). Wat vervelend joh, dat het herstel van je litteken zo lang duurde! Vond je het verder wel een fijne bevalling? En voor de andere dames die al eens bevallen zijn: wat zou je hetzelfde willen en wat anders? Mijn eerste bevalling was echt niet fijn, ik beviel in het ziekenhuis aan een pompje omdat ik de pijn niet trok, ik was compleet van de wereld en het voelde totaal onrealistisch toen ik die baby op mijn buik had liggen. De 12 uren daarna is hij veel van mij gescheiden geweest, iets waar ik me nog steeds slecht over kan voelen. Mijn tweede bevalling was zoooooooo mooi! Toen ik 10cm had was het bad nét vol genoeg om in te gaan en is mijn zoontje daarin geboren. Na zijn geboorte heb ik nog heerlijk een tijd met hem in het bad gezeten, en daarna ben ik 2 dagen in bed blijven liggen met hem het meest van de tijd op mijn buik ❤ Zoals die bevalling wil ik het weer! Het bad was ook echt super fijn.
@Zonnetje13 mijn eerste bevalling was helemaal niet prettig. Ingeleid wegens zwangerschapsvergiftiging. 7u smorgens binnen. Eerst hele hevige weeen gehad, dan epidurale gekregen. Toen voelde ik niks meer. Helemaal niks, nada noppes. Savonds 20h45 9cm ontsluiting. Oei, baby gepoept in vruchtwater. Dan maar bevallen op 9cm. Ik voelde geen weeen, wist dus niet wanneer ik moest persen. Met 4 staan duwen op mijn buik om ‘te helpen’. Ondertussen bellen naar boven voor spoedkeizersnee. Ik dacht “ onee niet met mij!” , heb toen geperst zo hard ik kon. Nog even een (grote) knip, de zuignap erbij, zuignap schiet los, opnieuw proberen. 21u20 Louise geboren. Oei ze weent niet, zuurstof tekort. In de couveuse. 24u later mag ik ze eindelijk bij mij.... ondertussen al flinke grote meid van 4,5 jaar. ( de gyn had achteraf nog gezegt tegen mij “ja mevrouw, daar is bij jou vanonder een TGV gepasseerd he ) Tweede bevalling was een droom. Op 39weken water klein beetje gebroken. 23u30 binnen langs spoed. Naar de arbeidskamer, water verder breken, epidurale. Rap 10cm ontsluiting , naar de verloskamer. kleine knip en 3u30 was ons Emma er. Deze keer voelde ik de weeen wel zeer goed, ondanks de epidurale Geef mij dan maar nu voor de derde keer zoals de laatste
Ik kijk met een heel dubbel gevoel terug op mijn bevalling. Het was een snelle bevalling, heb het eigenlijk weinig echt zwaar gehad en op de last aan mijn litteken van het hechten na ben ik ook snel hersteld, dus daar heb ik niets over te klagen. Ik moest in het ziekenhuis bevallen, en moest bij binnenkomst eerst een half uur aan de monitor, ik. Moest blijven liggen, maar dat was naar, want door last van mijn rug/bekken was op m'n rug liggen echt een crime. Na 3 kwartier kwam er een zuster die vertelde dat ze toch niet genoeg gegevens hadden en ik langer moest blijven liggen. Ik. Kreeg toen steeds heftigere weeën, en moest echt uit bed. Uit eindelijk hebben ze een schroefje in mijn zoon z'n hoofd gezet om te monitoren. Daarna is het een beetje vaag, lang heeft het niet geduurd, want ik was om 22:30/22:45 in het ziekenhuis en ben om 1:00 bevallen. Maar na het implanteren van het schroefje, (ik vermoed dat het toen ongeveer 23:15/23:30 was, had ik ontzettend het gevoel dat ik noest bevallen, mijn hele. Lichaam perste het kind eruit. Niemand die kwam kijken of controleren, er kwam alleen af en toe een zuster om te vertellen dat ik nog niet mocht persen, want het was nog geen tijd (maar niemand die mijn otntsluting controleerde, omdat mijn water al gebroken was) Lichtelijk in paniek, omdat ik bang was dat dit 24 uur ging duren gevraagd om pijnstilling. Er werd toen na een half uur ofzo een infuus aangelegd, wat snel weer losliet, omdat ik niet tegen pleisters kan en de dame die ander verband ging halen niet meer terug kwam. Toen na een half uur de gynaecoloog kwam kijken of ik pijnstilling mocht hebben, toucheerde hij, en liep weer weg, ik dacht, wat nu? Hij trok een witte jas aan en vertelde me dat de baby kwam. En binnen 10 minuten was hij er. Vervolgens heb ik 5 uur lang met m'n benen wijd en open gelegen terwijl ik moest plassen, want pas na 5 uur kwam er een arts langs om me te hechten. (en alle**** wat deed dat zeer zeg, ik beval liever 10 keer dan dat hechten) Achteraf was het super druk in het ziekenhuis, met o. A.tweelingbevalling en een spoedkeizersnee. De gynaecoloog die mijn bevalling heeft gedaan, kwam echt net binnen vanuit huis. (had z'n jas nog aan torn hij binnen kwam) Heel dubbel dus, ik hoop dat ik de tweede keer thuis mag bevallen. En anders met mijn eigen VK in het ziekenhuis.
Ik ben met 41.5 ingeleid omdat meneertje geen aanstalten maakte. De ontsluiting ging vervolgens voor geen meter en met zo'n vier centimeter ontsluiting heb ik een ruggenprik gekregen. Ik zat toen in een weeënstorm. De ontsluiting ging er niet sneller van en bleef uiteindelijk op 8cm hangen. De weeënopwekkers draaiden toen op volle toeren maar weeën kwamen er niet meer. Toen de gynaecoloog kwam controleren bleek m'n zoontje in het vruchtwater te hebben gepoept dus ik ging hop naar de ok voor een keizersnede. Hij is uiteindelijk met precies 42 weken geboren. Ik vond het erg vervelend dat m'n zoontje na de geboorte 1 minuut bij me is geweest. Ik kon hem niet eens vasthouden want ik was volledig ingesnoerd. Na die minuut gingen m'n zoontje en m'n man weg en ik werd na het hechten naar de mediumcare afdeling gebracht (uitslaapkamer was dicht, het was midden in de nacht). Daar heb ik ongeveer 5 uur moeten liggen voor ik eindelijk terug mocht naar m'n kamer en m'n zoontje echt kon gaan bewonderen. Ik heb hem in het begin nooit naakt gezien. Eenmaal thuis gingen we hem na drie dagen ofzo in bad doen en toen zei ik: dit is de eerste keer dat ik hem naakt zie. Dat zou ik dus anders willen. Ik zou m'n kind na de geboorte zo graag direct naakt bij me willen hebben.
Sorry dat ik niet zo actief ben geweest hier de laatste tijd, ik ga wat beter mijn best doen Mijn 1e bevalling was niet echt fijn. Bij controle had ik eiwit in de urine, maar na onderzoek in het ziekenhuis konden ze niets vinden. Gelukkig hebben ze nog een echo gemaakt en toen bleek dat mijn zoontje geen vruchtwater meer had. Dus werd ingeleid. De bevalling duurde 36 uur, ruggenprik werkte niet, nog een keer bijgespoten maar dat werkte ook niet. Toen ik eindelijk mocht gaan persen, ging die verrekte ruggenprik pas werken. Bijna 34 uur in de weeën met een weeënstorm van 14 uur en dan nog op eigen kracht zonder te weten/voelen wat je moet doen gaan zitten persen. Na een uur persen zonder veel resultaat is het een vacuümverlossing met knip geworden. Het was wel echt magisch om mijn zoontje voor het eerst te zien en vast te houden! Man en ik staan ook echt als een blij ei op de 1e foto Mijn 2e bevalling was een afbreking, dus dat is sowieso (mentaal) heel zwaar. Ook nu dus weer ingeleid, maar dit keer met tabletten. Dat is een heel stuk fijner dan een infuus! Deze bevalling duurde 19 uur. Na 16 uur pijnstilling gevraagd, ik was helemaal verkrampt (zat het psychisch allemaal tegen te houden). Toen het pompje gekregen en wat een heerlijk spul was dat! Ik kon eindelijk ontspannen en het scherpe randje van de weeën was er af. Anderhalf uur later ben ik bevallen van onze 2e zoon. Ik hoop dit keer thuis te mogen bevallen, lijkt mij echt heel fijn, maar het zal wel weer medisch worden
Twee fijne bevallingen gehad. 1e in ziekenhuis. Tot 6 cm thuis opgevangen. Zo'n 9 uur bezig geweest waarvan de eerste 6 heel milde weeen waren. Eenmaal in het ziekenhuis was onze dochter er binnen 3 uurtjes waarvan 20 min persen. 2e thuis. 4 uur braken mijn vliezen. Daarna nog geslapen. Rond 9 uur verloskundige maar gebelt. Ondertussen milde weeen. Leek regelmatiger te worden. Al 7 cm bij haar komst. Laatste 3 cm heel heftige weeen en 5 min persen. 12:30 uur zoon geboren.
Hi, Ik meld me hier ook voorzichtig. Ik ben zwanger van ons 3e kindje. Alleen is het mijn 9e zwangerschap, dus ik ben er niet zo zeker van dat het dit keer goed gaat. Wordt gewoon weer afwachten. Tot nu toe nog geen bloedverlies gehad, dus dat is fijn. Vooral zere borsten, met vlagen heel moe of 's avonds zo moe dat ik in slaap val met het naar bed brengen van mijn andere twee. En af en toe misselijk, alhoewel dat in de derde week het ergste was. Sinds vandaag weer last van een drukkend gevoel onderin (ik denk bekkenpijn).. en de vorige keer had ik dat twee dagen en daarna kwam alles eruit. Dus opeens raak ik nu in de stress. Ik ben denk ik rond 24 april uitgerekend. Hebben jullie al een afspraak gemaakt? ik durf het gewoon niet.. zo bang dat ik het weer af kan zeggen. Dus ik wacht altijd lang af.
♡♡♡♡ Uitgerekend 16 t/m 30 april ♡♡♡♡ 8 April Leesteken - 27 jaar - 2e kindje ♡ 16 April Vogeltje123 - 28 jaar - 2e kindje ♡ 17 April Melon - 28 jaar - 2e kindje Dagda - 32 jaar - 3e kindje - verrassing MamaVan3bengeltjes - 33 jaar - 4e kindje Sweety8 - 31 jaar - 4e kindje ♡ 18 April oktober91 - 27 jaar - 3e kindje - verrassing ♡ 19 April ♡ 20 April Mejm - 29 jaar - 2e kindje J90J - 29 jaar - 3e kindje - verrassing ♡ 21 April Bloem4 -29 jaar - 3e kindje ♡ 22 April Liva89 - 30 jaar - 2e kindje Lilly90 - 29 jaar - 3e kindje Nixter - 29 jaar - 2e kindje (4e) MissElla87 - 31 jaar - 1e kindje ♡ 23 April Patricia28 - 37 jaar - 3e kindje Meisjeeigewijsje - 25 jaar- 1e kindje ♡ 24 April Zolief - 32 jaar - 3e kindje ♡ 25 April mamavanJorn - 30 jaar - 3e kindje ♡ 26 April ♡ 27 April ♡ 28 April Jolien91 - 27 jaar - 3de kindje ♡ 29 April Sammetje83 - 36 jaar - 2e kindje ♡ 30 April Zonnetje13 -32 jaar - 3e kindje (0) jongen (0) meisje (3) verrassing (13) onbekend °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° Afspraken: Augustus 27-8 - Dagda Mvm intake 28-8 - Leesteken eerste echo 29-8 - Vogeltje123 eerste echo 31-8 - Sweety8 eerste echo September 2-9 - Dagda intake vk 3-9 - jolien91 1e echo 4-9 - Dagda 1e echo 5-9 - MamaVan3bengeltjes intake +1e echo vk 5-9 - Lilly90 intake + 1e echo vk 6-9 - oktober91 1e echo 9-9 - mamavanJorn eerste echo 9-9 - Mejm eerste echo 9-9- meisjeeigenwijsje Intake&eerste echo 10-9 - Melon intake vk 10-9 - J90J eerste echo 12-9 - MissElla87 intake vk 18-9 - Nixter eerste echo 18-9 - Sammetje83 intake vk en echo 20-9 - Zonnetje13 eerste echo 24-9 - J90J intake vk