De titel zegt het al... In maart wordt onze dochter 4 en houden wij haar, voor in ieder geval 1 jaar, nog bij ons thuis. We zijn ons namelijk aan het oriënteren op thuisonderwijs. We doen dit op basis van ons christelijk geloof. Zijn er hier nog meer mensen die TO geven of willen gaan geven? En die het leuk vinden om mijn vragen te beantwoorden of gewoon over dit onderwerp te praten? Ik hoop het
Je hebt daar een speciale website voor. Ook waar ouders die thuisonderwijs geven afspreken om samen dingen te doen met de kinderen, welke lesmaterialen geschikt zijn voor thuisonderwijs, etc. Via Google vind je het wel. Ik heb hier 1,5 / 2 jaar geleden ook naar gekeken toen we met Q vast liepen op het reguliere onderwijs.
Ik heb geen ervaring met zelf thuisonderwijs geven, maar wel met zelf thuisonderwijs krijgen... Ik vond dit als jong kind nog wel leuk, maar naarmate ik ouder werd steeds minder. Ik ging uiteraard wel naar buitenschoolse activiteiten, maar hoorde er nooit helemaal bij. Ik werd bijvoorbeeld nooit uitgenodigd voor feestjes en dergelijke. Ook toen ik na het thuisonderwijs ging verder studeren vond ik heel moeilijk mijn draai. Ik zou het voor mijn eigen kind dus nooit kiezen. Misschien is jullie situatie wel anders, met een hechtere gemeenschap waarin de kinderen meer met elkaar spelen/omgaan? Uiteraard is er met internet nu waarschijnlijk ook meer contact tussen kinderen die thuisonderwijs krijgen. Hier zal ze nu nog geen behoefte aan hebben, maar als ze ouder is misschien wel. Ik wil niet negatief doen over thuisonderwijs, of zeggen dat je het niet moet doen, maar ik voelde mij als kind altijd heel erg geïsoleerd en ben hierdoor ook erg depressief geweest tussen mijn 16 en 20 jaar. Nu nog wil ik niet over mijn jeugd praten omdat ik me schaam dat ik thuisonderwijs kreeg... Ik denk dat de juiste lesmaterialen vinden wel zal lukken, maar let dus ook op de sociale groei van je kind, ik vind altijd dat mijn ouders dat hebben onderschat. Over lesmaterialen zijn er inderdaad veel websites. Je kan de eindtermen/doelen opzoeken per jaar en daar dan gepaste lessen bij maken. Uiteraard wil je ook dat je kind uiteindelijk de juiste diploma’s heeft, dus daar moet je ook al naartoe werken/plannen.
Uit pure interesse (ik ben zelf ook Christen en mijn dochter gaat wel naar de basisschool): Naar wat voor soort kerk gaan jullie? En wat is dan je beweegreden precies om haar thuis te onderwijzen?
Bedoel je NVvTO? Ik ken deze organisatie inderdaad! Maar ik heb nog geen website gevonden waar je zo met TO'ers kan praten. Tijdens een workshop zeiden ze ook dat veel ouders erg terughoudend zijn omdat ze misschien bang zijn dat een leerplichtambtenaar erachter zit (best heftig, maar dat schijnt dus te gebeuren). Daarom dacht ik misschien op een anoniem forum..
Wow, ik schrik best van je verhaal eerlijk gezegd! Ik weet inderdaad, uit verhalen, dat het sociale stukje een stuk moeizamer is omdat je nou eenmaal niet op de basisschool zit waar ze omringt zijn met leeftijdsgenootjes. Ik ben wel heel blij dat je je verhaal deelt! We zijn ons dus namelijk nog aan het oriënteren en dit soort verhalen als die van jou spelen hier zeker een belangrijke rol bij. Kan je aangeven welke leeftijd je ongeveer had toen je door kreeg dat je TO kreeg en je je er niet meer comfortabel bij voelde? En, als je dit wil delen (en anders misschien in een PB), wat waren de beweegredenen van jouw ouders om TO te geven? Nogmaals, bedankt voor het delen van je verhaal!
We gaan naar een, als ik het in een hokje moet plaatsen , evangelische kerk. We waren ons aan het oriënteren op het onderwijs. Regulier onderwijs, christelijk onderwijs of thuis onderwijs. Nu vinden wij het verschil met christelijk en regulier (in ieder geval hier in de buurt) echt minimaal. Ze doen misschien een dagopening van 5min en vieren de christelijke feesten, maar voor ons is het geloof zó veel meer. Echt iets wat met je leven verweven is. Dat miste we beiden. Daarom bekijken we nu ook de optie om TO te geven. Misschien gaan we alsnog wel naar een basisschool, maar een kind van TO naar een basisschool doen is véél makkelijker dan andersom. Dat gaat namelijk niet zomaar. Daarom willen we er eerst goed over nadenken. Maar door veel negatieve/twijfelende reacties uit onze omgeving merk ik dat ik het erg lastig vind om een keuze te maken. Ik weet dat het niet een standaard keuze is maar ik schaam me gewoon bijna om te zeggen dat we er over nadenken omdat mensen gelijk met een bak vol met vooroordelen komen en dat begrijp ik, maar vind ik ook erg jammer en maakt het op dit moment niet erg makkelijk. Maargoed, reden waarom we dus naar TO kijken is omdat we wilden kijken of we ons geloof en onderwijs met elkaar kunnen verbinden, dagelijks, als iets wat gewoon bij het leven hoort (want zo is het voor ons ook). Daarnaast zien we nog veeeeeeeeeeeeeeeeel meer voordelen van thuisonderwijs, maar dat zijn geen redenen waarop je mag beslissen dat je TO wil geven (ingewikkeld verhaal).
Ik denk rond een jaar of 10, 11 dat het besef kwam. Ik heb toen ook een paar keer gevraagd of ik niet naar een gewone school mocht, maar dat was geen optie helaas.. Mijn ouders kozen voor TO omdat ze niet tevreden waren met het aanbod dat in de omgeving gegeven werd. Met deze uitleg was ik als tiener uiteraard niet tevreden maar meer informatie kreeg/krijg ik niet
Ik begrijp dat het geloof voor jullie meer is dan wat ze op de school aanbieden, maar kunnen jullie het geloof niet thuis beoefenen met haar? School heeft ook als doel je blik te verruimen, meer te leren dan wat er thuis in de huiskamer gebeurd, leren van anderen met een andere visie en achtergrond. Voor een volledige ontwikkeling zijn toch al deze puzzelstukjes nodig? Hoe kijken jullie zelf terug op je eigen schooltijd?
Wat jammer dat er niet meer uitleg was over de motivatie. En ik vind het oprecht erg dat je er zoveel last van hebt gehad! Je hebt zeker gelijk, en deze argumenten die je gebruikt zijn ook de onze. We vinden het gewoon erg lastig om te zien hoe bv kinderen tegenwoordig tegen elkaar praten op school, de groepsdruk, het afzetten tegen je ouders. Natúúrlijk hoort dit er in bepaalde maten bij, maar we geloven ook dat we ze zeker nog een tijd mogen beschermen tegen bepaalde invloeden omdat ze er dan gewoon nog te klein voor zijn. Misschien is thuisonderwijs geven tot een bepaalde leeftijd daarom ook een idee. We zouden sowieso, áls we het gaan doen, per jaar bekijken of het nog haalbaar is voor de kinderen, voor mij en voor het gezin. We kijken zelf niet negatief terug op onze schooltijd. Wel herinner ik me het gevoel dat ik er altijd bij wilde horen en als dat niet lukte was ik intens verdrietig. Zo had ik 1 "vriendinnetje" die altijd een beetje bepaalde wat ons groepje deed, en als ze jou niet leuk vond dan vond de rest je ook niet leuk. Ik herinner me ook dat ik school en leren altijd stom vond, terwijl dat helemaal niet zo is! Dit heeft echt gevolgen gehad voor mijn leven want ik heb nooit een manier gevonden waarop ik wél goed kon leren (terwijl ik echt niet dom ben, heb gewoon mijn havo diploma), en als ik dat nou wel had gehad, misschien had ik dan wel veel meer uit school/diploma's kunnen halen. Ik zou het zo erg vinden als mijn kinderen dit ook krijgen. Mijn man is veeeeeeeeeel slimmer dan ik en was daardoor ook altijd op tijd klaar. Hij mocht dan gaan kleuren, wat hij stom vond. Resultaat, een lui jongetje wat alles met twee vingers in zn neus haalde en niet gemotiveerd werd om zichzelf uit te dagen. Ook dít zie ik nog terug bij hem, terwijl hij zeker veel gegroeid is en volwassen is geworden , en dat zijn ook dingen die je met TO kan onderscheppen.
Klopt dat misschien niet iedereen rooskleurig terugkijkt op zijn schooltijd. Dat heb ik misschien zelf verzonnen omdat ik TO zoooo stom vond Wat je zegt van afzetten tegen de ouders, dat heb ik ook gedaan hoor. Ik denk dat dat eerder bij pubers hoort dan bij school Gek genoeg voelde ik ook een soort van groepsdruk ook al zat ik niet in een groep. Ik dacht altijd dat iedereen zoveel meer ervaringen had dan mij en dan ging ik die zaken toch opzoeken. Zeker in mijn studententijd toen ik eenmaal de vrijheid had, heb ik veel te vaak mijn grenzen opgezocht. Achteraf gezien maakt dat allemaal niets uit natuurlijk en heb ik van een aantal zaken zeker spijt, maar tja, tienermeisjes denken niet altijd logisch na Ik denk dat zolang je bespreekbaar maakt dat ze altijd naar school mag, dit al een groot verschil zal maken met mijn situatie toen wel nog opletten dat ze niet zegt wat ze denkt dat je graag wilt horen (kan je nog volgen?) Ik had erg veel schuldgevoelens dat ik school boven ons gezin koos terwijl mijn ouders dan ‘zoveel hadden opgegeven om dit mogelijk te maken’
Ben je al bij meerdere christelijke scholen wezen kijken? Er zijn er nl. ook die het veel meer integreren. En mbt beschermen; dat is een mooie gedachte, maar ik denk dat het vooral uitstellen is eigenlijk. In de zin dat ze in de kleuterklas vaak nog normaal met elkaar omgaan en een kind dan vast kan wennen aan de omgang en geleidelijk ook met kinderen die het anders aanpakken. Als je kind dat niet geleidelijk leert en dan opeens in groep 6 (bv.) in de ‘boze buitenwereld’ erbij komt en daar tegen op moet botsen... Ik denk dat een kind het dan heel zwaar krijgt, als ik eerlijk ben...
dat denk ik ook. En ik geloof dus niet dat een kind dat dan beter snapt of aan kan omdat het ouder is. Een kind leert niet bepaalde vaardigheden door leeftijd, maar door ervaring. Als je een kind thuisonderwijs geeft tot groep 6 bv, dan staat die daar op dat moment net zo bleu in als een kleuter die met 4 jaar begint.
Inderdaad al bij meerdere wezen kijken. Als we nu een basisschool zouden moeten kiezen zou ik misschien nog eerder voor een niet-christelijke school kiezen omdat het onderwijs daar vaak (bij ons in ieder geval) wat meer toekomstgericht is. Maargoed, ik snap de nadelen hor. Die weet ik en krijg ik ook vaak te horen. Dit is ook zeker geen beslissing die we licht nemen.
Haha ja snap ik! Maar juist daarom is jouw ervaring wel heel fijn om te horen! Elke situatie en elk kind en elk gezin is ook weer anders. Het is ook zeker niet dat zo dat we ons kind helemaal willen afschermen van de wereld ofzo. Maar ik zou wel graag een andere visie op de wereld/maatschappij geven dan wat ik me zelf herinner van wat ik van school mee heb gekregen. Voor ons is dit ook onlosmakelijk verbonden met wat wij geloven. Tja, tienermeisjes, je hebt ook gelijk. Elk kind heeft een moment dat het zich gaat vrij vechten en zelf wil beslissen wat ze wil, logisch en voor mij ook heel herkenbaar! Ook hierin verwachten wij ook echt niet om dit uit te kunnen sluiten ofzo.. Maar misschien een ander beeld laten zien dan een eenzijdig beeld dat ze misschien toch vanuit school mee krijgen. Want hoe je t went of keert, een kind zit toch 5 dagen per week op school en wordt daar zeker door beïnvloed. Ik merk dat dit schrijven me ook erg helpt trouwens. Ik wil echt alleen maar de beste keuze maken voor onze kinderen. Als ik puur naar mezelf zou kijken had ik de keuze al lang gemaakt, want deze keuze maakt een enorm verschil in ons leven. Ik vind die keuze niet erg, zo lang ik weet dat ik het beste voor onze kids kies. Maar ja, hoe bepaal je dat, erg lastig.
Maar krijgt een kind niet juist door (het beeld van) school en (het beeld van) thuis een breder beeld? Eén omgeving geeft wat mij betreft juist een eenzijdiger beeld. (School kan ook echt heel goed uitpakken trouwens, laat je eigen ervaringen dat niet vertekenen, hoe lastig het ook is! Het onderwijs van nu is veelal zo anders dan dat van bv. 20 jaar geleden.) Ik denk ook zeker niet dat jullie er lichtzinnig over denken! Je bent je juist goed aan het oriënteren ed!
Ik geloof zeker dat je het beste wil voor je kind! Wat het beste is kan helaas niemand je vertellen. Ik heb wel de indruk dat jullie je erg goed willen informeren over de keuze en dat vind ik positief! Je zou het eventueel een jaar kunnen proberen en daarna de balans opmaken. Gaat ze nu ook naar een kdv of psz? Zou ze het spelen met andere kindjes missen of weten jullie al hoe je dit gaat invullen? Heb je haar zelf al gevraagd wat ze wilt?
Bedankt voor je uitleg, ik snap je! Je hebt verschillende christelijke scholen. Hier in mijn dorp heb je: 1) gewoon christelijk ( een liedje en bijbelverhaal per dag) 2) meer gereformeerd (waar ze nog wel een bijbeltekst leren, maar daar is de sfeer toch weer anders dan evangelisch, meer scholieren van de zwaardere kerken als Nederlands Hervormd/hersteld waar ze niet zoveel met de Evangelische kerk hebben. Mijn dochter zit op de gewone christelijke school en heeft de afgelopen 3 jaren toevallig juffen gehad die naar een evangelische kerk gaan. Daar was ik heel blij mee, want ze kwam telkens thuis met zulke leuke liedjes (zelfs van Make Some noise kids) en bijbelverhalen die ze had gehoord. Dus je kan het treffen. Maar het is niet continu verweven in het schoolleven. En je komt ook in contact met kinderen die niet naar de kerk gaan of grover praten. Dat vind ik wel jammer, maar zo is de maatschappij ook. Het moeilijkste aan TO lijkt me echter weer het gemis van klasgenootjes en daardoor vriendjes. Dat maakt vaak het schoolleven leuker en het maakt ze socialer (behalve als je wordt gepest natuurlijk). Maar ik snap je punt hoor! Succes met je keuze en ik wens jullie Gods zegen toe!
Ja het is echt zo dat we deze keuze niet zomaar willen maken. We hebben dr al twee x ergens ingeschreven waar we dan na een tijdje toch weer niet tevreden over waren. Ze gaat nu twee x per week naar een psz. Ze heeft het daar erg leuk! Ik denk zeker dat ze dat wel gaat missen en daarvoor moeten we iets anders gaan doen. Afspreken met andere TO'ers en bv op dansles (ik noem maar ff wat) waar ze ook leeftijdsgenootjes ontmoet. Dat is wat ik nu zo voor me zie. Maar het sociale aspect wordt zeker het meest lastige.
Wat fijn dat jullie het zo getroffen hebben! Dat is echt goed om te horen. Ook dat het dus wél kan! Een gereformeerde school zie ik dan weer niet zitten, volgens mij hebben we die hier ook niet. Je raakt veel van onze tegenstrijdige punten. Het sociale t.o. de invloeden die ze daardoor ook mee krijgen. Dankjewel voor je lieve woorden!