Hallo mama's, Sinds een week of 2 is mijn ontzettend leuke, lieve en goed-luisterende 3,5 jarige veranderd in een verwend en zeurend meisje. Uiteraard heeft ze ook haar lieve momenten. Maar zo ken ik haar totaal niet. Is er met deze leeftijd een sprongetje oid? Ik weet ook niet zo goed hoe ik hiermee het beste kan omgaan. Ze luistert van geen meter, zegt op alles 'nee' en zeurt echt enórm veel, ookal blijf ik consequent. Ik leg haar uit waarom we bijvoorbeeld iets moeten doen, of waarom zij iets moet doen, maar niks lijkt te werken. Hoe doen jullie dit? Er is niks veranderd in het dagritme, de dagen van de opvang zijn hetzelfde en ook wanneer ze naar haar vader gaat. Het enige wat ik merk is dat haar slaapje er 's middags een beetje af gaat, zowel thuis als bij de opvang. Please help Alvast bedankt! X
Bedankt voor de ontzettend herkenbare bericht! Mijn zoon van 3.5 doet precies hetzelfde. Sinds een aantal weken niets dan zeuren. Zegt "nee" op alles, wil niks, wordt snel boos. Het zal idd een sprongetje zijn. Maar o zo vermoeiend. Consequent zijn is het enige dat je kunt doen denk ik. Helpt het hier? Nee. Maar heb wel het idee dat de boze buien korter worden en hij echt na begint te denken over dingen. Hij krijgt een beetje in de gaten dat zo moeilijk doen voor hem zelf geen voordeel geeft.
Ik geef 1 of 2 keer antwoord en bij de derde keer; als je weer hetzelfde wil vragen of gaat bedelen negeer ik je. Dan zegt hij altijd; ik wil nu wat anders vragen.... en dan is het vaak klaar of hij stelt toch dezelfde vraag en negeer ik hem. Of bij minder geduld: klaar nu! (Werkt vaak ook nog, hij zegt dan zelfs sorry. Al kan het wel dan half uur later weer beginnen haha) Ik hoor veel om mij heen dat ze vanaf 3 a3,5 veranderen. Zoon ook. Van superlief makkelijk kind, naar bij vlagen puber en vreselijk zeuren en mopperen en zelfs schreeuwen. Terwijl hij als peuter nooit een driftbui heeft gehad, nooit wegliep etc. Ze hebben blijkbaar goed door nu dat ze ook een individu zijn die graag uitvogelt waar de grenzen zijn, niet meer zozeer fysiek maar vooral verbaal.
Nou jeetje ik ben al #3 die je de hand kan schudden zo te lezen... Hier een dráák van een kind ineens. Had wel vaker zn periodes maar de laatste maanden zijn écht niet leuk meer Hij is nu 3 jaar (en bijna 4 maanden). Die van ons kan vooral heel erg zeuren om eten eten eten. De. He-le. Dag. Door. Vanmiddag 1 tosti, 2 boterhammen én een cracotte en werkelijk waar nog geen paar minuten later "mamaaa, ik wil iets etennn, mijn buikje heeft zo'n honger" Wat hier vaak wel goed werkt is duidelijk maken wanneer ie weer iets mag eten. In dit geval dus: als vanmiddag je zusje uit bed komt gaan we weer eten (en soms erachteraan: ...tot die tijd wil ik je niet meer horen zeuren om eten ). Ik probeer alles altijd zo concreet en inzichtelijk mogelijk voor m te maken. Hij heeft daar baadt bij (en lees vaak dat dat voor alle kindjes goed zou zijn). Het voor geen meter luisteren is ook herkenbaar Hier werkt er luchtig mee om gaan door er een grapje van te maken wel goed. Ik zeg vaak: ik geloof dat we maar eens naar de orendokter moeten want jouw oortjes werken zo te merken niet meer zo goed.. Nou, die smartass weet dan dondersgoed hoe laat het is hoor: tijd om naar mama te luisteren dus Ik dacht trouwens dat we al klaar waren met die nee-fase bij hem maar nu zegt ie zelfs nee op vragen waarop ie niet eens nee kàn zeggen , zoals bij open vragen zoals 'wat voor leuks heb je vandaag gedaan op de crèche?'.. daar zegt ie nu dus gewoon "nee" op.......... En verder ja echt, gewoon af en toe doen alsof ik Oost-Indisch doof ben en/of diep in- en uitademen, want anders ga ik me alleen maar nog meer ergeren en kan ik ontploffen zoals de bom op Hiroshima
Klaar voor school denk ik. Hier hebben ze alle drie rond 3.5 zo'n periode gehad. Na 2 x hetzelfde vragen reageer ik niet meer.
Die fase hebben wij ook gehad. Ik werd er echt gestoord van. Het word nu een stuk minder. Ze heeft nog wel der momenten maar wij negeren die.
Ow, hier iets jonger maar ook herkenbaar hoor. Zelfs commentaar als we pannenkoeken gaan eten (wat ze echt mega lekker vind). “Wáárom moet ik nou pannenkoeken eten??” Ik probeer het maar zo veel mogelijk te negeren en idd na 2 keer antwoorden herhaal ik het niet meer.
Er zijn denk ik al veel goede tips gegeven, maar er valt mij wel nog iets anders op: je zegt dat ze naar’ ‘haar vader’ gaat, ik neem aan dat jullie dus uit elkaar zijn? En dat je nu al dus een kind met een nieuwe man krijgt? Dat zijn natuurlijk wel een hoop veranderingen in korte tijd (als mijn aannames kloppen). Niet om vervelend gedrag goed te keuren, maar misschien is het wel goed om nog eens een gesprekje met haar te voeren hier over,Daar heeft ze nu wel een geschikte leeftijd al voor.
Dat klopt, inderdaad. De baby vind ze hartstikke leuk. Ze wordt ook enorm betrokken erbij. Ze is laatst bijvoorbeeld meegegaan naar de verloskundige (reguliere controle), ze speelt met de maxicosi die hier in de woonkamer staat. Juist om haar zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik heb boekjes zoals 'wat zit er in je buik, mama?' Die leest ze regelmatig, of ik moet het voorlezen Ze knuffelt ook regelmatig met mijn buik, zegt dat het 'haar baby' is en zegt ook vaak 'hallo baby!' Tegen mijn buik. Dus ik gok dat het daar niet aan ligt Ze is ook een supermakkelijk kind verder, slaapt overal prima, veranderingen pakt ze heel erg goed op en is echt een pienter kindje (qua cognitieve ontwikkeling ligt ze behoorlijk ver voor volgens het kdv, heb er zelf niet zo goed zicht op, dit is ook mijn eerste ). Dat twee keer zeggen en anders negeren vind ik een goede tip Dank! En heel fijn dat het zo herkenbaar is. Ben ik godzijdank niet de enige
Dat denk ik ook! Ze heeft het ook vaak over 'de grote school'. Veel van haar vriendjes zijn al van het kdv gegaan. Ze is nu een van de oudsten.
Ja denk ik ook idd. Toevallig gister vóór ik dit topic las nog aan mn man geopperd om onze zoon wat meer uitdaging te gaan bieden. Hij is veel bezig met letters herkennen en schrijven en ook met de kleuren onderscheiden, maar hebben niet specifiek speelgoed hierop gericht. Heb al wel wat dingetjes in mn achterhoofd dus ga van de week eens kijken of ik wat kan halen voor m. Is hier ook zo dus herken het ook zeker.
Heel herkenbaar! Wat hier nu lijkt te helpen ik zeg lijkt, is uitleggen dat als ze juist om dingen blijft zeuren het toch echt niet gaat gebeuren. En dat doen we dan ook echt, dus dan wel doortrekken en niet toch toelaten of wel gaan doen. En soms echt zo slecht luisteren en dan krijg je daar een kop die ze trekt bij dat je gewoon weet dat je wordt uitgeprobeerd. Gelukkig doet ze dit alleen thuis en is ze buitenshuis het voorbeeldige kind. De waarom fase gelukkig voorbij, waarbij ik gisteren vroeg aan haar waarom ze iets deed en ik kreeg daarom!!! Vroeg ik wil je me het niet vertellen dat zeg jij ook altijd mama, ja klopt na 6 keer waarom beantwoord te hebben komt er ook eens een daarom.
Die fase gaat nog vaak terugkomen helaas. Als ze net op school zitten en moe zijn komt er weer zo’n zeurperiode. Daarna weer met 5 jaar. Vreselijk! Hier meestal bij vermoeidheid of als ze niet lekker in haar vel zit die dag. Sterkte, het is zo irritant
Precies dit hadden we dus van de week. Hele leuke dag gepland, naar een waterpark met zeehondenshow, heerlijke lunch, haaien, nouja de hele zooi dus. Gaat mevrouw zeuren
Elke dag bij ons momenteel we hebben vakantie maar soms denken we dat de opvang leuker was geweest voor haar. En dan zeuren om de stomste dingen. Wij willen lekker buiten uit eten, nee de koningin wil binnen. Absoluut niet toegegeven maar veel drama vooraf Ik heb op een gegeven moment gezegd als je nu door blijft gaan dan gaat de Efteling niet door. Zegt ze doodleuk ik wil toch al niet meer heen
Ik ben blij te lezen dat het heeeel gewoon is. Dacht even dat het niet ons kind is ivm het vele zeuren.