daarom ben ik ook benieuwd naar het antwoord op mijn vraag. Ik ben het met @suus1983 eens dat het erg ikke ikke ikke klinkt. Of dat betekend wat jij vroeg dat blijkt uit het antwoord op mijn vraag. Zoals ze het nu geregeld heeft lijken de kinderen daarbij te varen en wordt er waarschijnlijk voldoende rekening met hen gehouden. Maar het is een druk leven, ook voor de kinderen en wat als ze dat nu niet volhouden, zijn er dan opties om aan te passen?
Misschien zit je gevoel er helemaal naast, misschien ook niet. Maar mijn reactie was ten eerste niet aan jou gericht, ten tweede doe jijzelf aannames en voel ik mij niet verplicht verantwoording richting jou af te leggen en ten 3e maakt het mij niet zoveel uit of je het netjes vind of niet.
Dit vraag ik me ook af. Als ts niet veel werkt heeft ze toch genoeg tijd voor zichzelf als de kinderen op school zijn? Hier werken we allebei evenveel, maar als mijn man graag meer zou willen werken en ik daardoor minder zou kunnen werken, is dat iets waarvoor je kiest. En ook al werkt een man veel, gemiddeld 1 keer per week iets buiten de deur doen vind ik echt niet veel, hij heeft ook zijn ontspanning nodig.
Maar dat is het punt toch ook niet? Dat hij nooit iets voor zichzelf mag doen? Alleen blijft er nooit tijd over voor haar/kinderen/gezin. Die man werkt 5 dagen in de week tot 22.00 uur en is maar 2 avonden thuis met eten en daarbij wil hij ook nog eens weg als hem dat uitkomt. Zien ze elkaar überhaupt nog? En de kinderen helemaal?
Als ts dat zo erg vindt dan moet ze met hem rond de tafel gaan zitten en concrete afspraken maken over minder werken bijvoorbeeld. Maar zij kwam er in de openingspost mee dat hij buiten werk ook weg wil. Wat ik heel goed snap, dat hij dat wil. Ooit zijn ze overeengekomen dat hij meer werkt zodat zij niet of veel minder hoeft te werken.
Dat is de consequentie wel als je het op die manier regelt. Genoeg mannen die de hele week weg zijn en alleen in het weekend thuis zijn. Dat is dan niet anders, en net zo 'sneu' eigenlijk als bij ts, maar een keuze die gemaakt is. Onze keuze zou het ook niet zijn, hier stond meteen vast dat mijn man een dag minder zou gaan werken.
Ik werk ook niet, man wel fulltime, maar dat wil zeker niet zeggen dat hij de kinderen alleen in het weekend ziet. Hij is sowieso elke avond met eten thuis en 1 middag in de week vrij. Dat is totaal wat anders dan elke dag in de week werken,elke avond ook en in de spaarzame vrije tijd alleen zonder kinderen op pad willen.
Sorry voor de verwarring dat ik 2 kleuters heb. Heb 1 kleuter en 1 peuter. Dus 1 schoolgaand kind. Dat hij veel werkt ben ik nee akkoord gegaan. Toen hij stappen ging maken hebben we er vele gesprekken over gevoerd. En nu is het erin geslopen dat hij dus maar 2 avonden thuis eet en (zeker de afgelopen weken, met mooi weer) in de weekenden vaker op pad ging of een etentje had. Aangezien het komend weekend een heel weekend is dat hij weg is, baalde ik gewoon. Daarbij is de jongste zojuist ziek geworden. 39.3 koorts, helemaal opgezwollen gezichtje. En ik ben dan altijd gelijk paniekerig. Niet dat er iets ergs is ofzo, maar als de kinderen ziek zijn heb ik meteen buikpijn en voel ik me zo rot, ik slaap dan ook niet. Hij komt gelukkig zo naar huis, had vanavond een borrel, dus over ruim een uur is hij er. (Hij was overigens vandaag wel drie uurtjes thuis om te compenseren dat hij deze week zo vaak weg is.)
Dit dus. Plus, het komt op mij over alsof ze zichzelf heel erg aan het overtuigen is dat ze de juiste keuzes maakt, terwijl ze misschien twijfelt, maar door dit heel hard te roepen blijft geloven dat het de beste manier is. Soms kun je zó overtuigd van je eigen handelen van de daken schreeuwen dat het ongeloofwaardig overkomt
Maar mijn punt is dus ook eigenlijk, hij is doordeweeks al zo veel weg... Dan zou ik het fijn vinden om het weekend wel met het gezin te zijn. Zijn werk heb ik (tot zekere hoogte wel geaccepteerd), maar de tijd dat hij in de weekenden ook weg is (of moet werken, want dat is ook ieder weekend nog wel 4/5 uur), daar loop ik nu steeds meer tegenaan.
Maar dat die keuze ooit gemaakt is, wil niet zeggen dat het niet een beetje aangepast kan worden natuurlijk. Ik zou toch gewoon eens gaan praten samen
Veel beterschap alvast. Ik zou met hem praten dat je dus wel akkoord bent gegaan met meer werken maar dat je verwacht (had) dat hij toch wel vaker thuis zou zijn, dat jullie de 'rushmomenten' zouden kunnen samen doen... Tussen 17u30 en 19u30 bv. Dat is hier alle hens aan dek. Misschien even met hem bekijken wat lukt voor hem, waardoor jij je ook beter voelt... Succes
Ik begrijp heel goed dat je vind dat hij veel weg is en ervan baalt dat hij dan ook nog eens dit weekend weg is. Zou daar ook niet blij van worden, en al helemaal niet met een ziek kind. Nogmaals: praat met hem! En laat je niet zomaar afschepen.
Dat schreef ik ook in de post ervoor. Maar ts zat er vooral/in eerste instantie mee dat haar man soms buiten werk nog weg is. Ik denk niet dat daar het probleem ligt, want zoveel is dat niet.
Haha ja vooral die hectische tijd ! En het steekt dan best wel dat hij zegt "Ahh en dan kom ik uit mn werk, liggen ze lekker te slapen. Kan ik nog even een serietje kijken en wat werk afronden " En zo'n verschrikkelijk man is hij niet want zo gemeen als het klinkt bedoeld hij het niet. Maar die hectische tijd heb ik wel 7 dagen per week...
Waarom kun je niet als vrouw verwachten dat je man zijn werk op een lager pitje zet? Als ik vind dat mijn man teveel werkt, dan zeg ik daar wat van. Zeker als het ten koste gaat van het gezin. En ik lees al een paar keer dat je het hebt over; op voorhand of van tevoren. Ja, dat is makkelijk gezegd, maar je komt vaak pas erachter hoe dat werkelijk is/zal gaan als je middenin de situatie zit. Soms kun je van tevoren een situatie die zich later voor zal doen niet inschatten.
Is het werk van je man dichtbij huis? Zo ja, misschien dat hij dan in de middagpauze naar huis kan om samen met het gezin te lunchen? En wat al eerder is geöpperd; thuis eten en de kindjes badderen en naar bed brengen, en daarna weer verder werken? Mits dit haalbaar is met werk natuurlijk. En zou hij 1 van de 2 dagen in het weekend helemaal kunnen reserveren voor het gezin?
Ja hoor, ik snap je... Ik zou dit echt trachten te communiceren dat je het echt fijn zou vinden als hij alle dagen tussen die tijden thuis is... Dat hij daarna gerust mag verder werken, sporten, ... Maar dat die 2u gezinstijd is het als bv elke zondagvoormiddag... Ik zou dit echt op tafel leggen... Gaan ook leukere momenten worden hé, kinderen vertellen over school, samen eten, even spelen en dan elk één op bed leggen. Ik ben net als sommige andere moeders hier bezig met mijn carriere maar deze momenten zijn toch wel heilig. Daarna ben ik ook vaak nog aan het werk of kijk ik af en toe een serie of lees ik hier