Ik voel me nogal aan de kant gezet, ik heb TO heel serieus overwogen maar dus uiteindelijk er niet voor gekozen. Ik geef dus aan wat ik daarin heb ervaren en waarom ik dus heel blij ben dat ze hier toch met 4 zijn gestart. Ik krijg het idee dat je vooral ervaringen wil horen van mensen die er positief over zijn, maar dit is een forum en dan krijg je ook andere reacties.
Ik ben christen en vind het enorm belangrijk om m'n meiden te leren wie God is. De christelijke opvoeding krijgen ze bij mij thuis. De christelijke basisschool waar ze naar toe gaan is een fijne school, maar biedt lang niet voldoende christelijke basis. Maar ik kan niet tippen aan alles wat ze daar wel leren aan kennis en sociaal. Hoe vaak ik al niet met m'n dochter gepraat heb over hoe God je wil helpen in een moeilijke situatie, hoe God kijkt naar dat ene meisje wat net buiten de boot valt en hoe m'n dochter daar dan mee om kan gaan. Leerkrachten op de basisschool hebben zoveel kennis in huis over hoe ze de kinderen onderwijs geven, daar kan je als ouder nooit aan tippen volgens mij. Net zoals leerkrachten nooit kunnen tippen aan de christelijke basis die je thuis mee geeft aan je kinderen. Je leert ze al vroeg om de juiste keuzes te maken, ipv thuis hen van alles weghouden. Je wil je kinderen klaar maken voor hun leven in deze maatschappij. Thuis kan je hen nooit leren hoe om te gaan met leren spelen met andere kinderen op het plein bijvoorbeeld.
Het bevalt prima eigenlijk. We zijn natuurlijk niet anders gewend. Uiteindelijk was de keuze voor het warme bad van deze school zo gemaakt en hebben we er geen moment spijt van. Er komen op onze school genoeg kinderen met een relatief "lange" reistijd. Speelafspraakjes zijn bijv ook wel in het bos of in de speeltuin zodat je niet naar elkaar toe hoeft te reizen. Het is echt heel relatief die 30min. Zou het nog waardevol voor je kunnen zijn dat je kinderen bij andere kerk-kinderen in de klas komen? En dus ook bij ouders van een bepaald "pluimage". Dat is ook nog een overweging waard.
En hoe je ermee om kunt gaan, dat is precies het schoolplein Dan is het een combinatie van wat je ze thuis leert en hoe ze het in de praktijk uit kunnen gaan voeren.. zie je Marietje die helemaal alleen is, misschien kan je een keer met haar spelen zoals God het ons vraagt. Tenminste.. zo doe ik het
Sorry, niet de bedoeling. Had zo 123 ook niet gelezen dat je TO overwogen had! Ik wil zeker niet alleen maar positieve ervaringen, juist ook mensen zoals jij die t hebben overwogen maar er uiteindelijk toch niet voor gekozen hebben wil ik horen. Ik wil graag een realistisch beeld en niet een romantische.
Mooi om te horen jullie staan duidelijk helemaal achter jullie keuze, en dan is het gepuzzel en het reizen het misschien ook gewoon waard. We leggen deze keus ook in Gods handen, onze kinderen hebben we namelijk ook van Hem gekregen en we willen weten wat Zijn plan is. Daarmee vertrouwen we er ook op dat er zegen zal zijn voor de keuze die we uiteindelijk maken.
Thanks voor je reactie! Hier heb ik echt wat aan! Ik kijk nu naar een school in Almere en Amersfoort. Beide 30+ min rijden maar de visie klinkt goed, zo vanaf de website. We gaan daar binnenkort kijken, zien hoe dat is en of we veel verschil merken met de andere scholen die we hebben bezocht. Misschien dat we een betere klik ervaren dan bij de andere.
Hier ook heel serieus TO overwogen. In onze omgeving echt veel gezinnen die hier voor (gaan) kiezen op grond van geloof. Wij hebben er niet voor gekozen uiteindelijk om de redenen die je hier al gelezen hebt (super sociaal kind wat het liefst de hele dag met anderen speelt; ruim 2.5 jaar tussen de eerste 2. Vond ik teveel dat ze echt wat aan elkaar hebben qua gelijkwaardig leren omgaan met elkaar; gebrek aan geduld, tijd en kennis en ook heel eerlijk: ik durfde niet. Hoor Zoveel negatieve reacties op TO en daar ben ik helaas gevoelig voor. Ik ben er na een paar maanden basisschool nog steeds niet over uit of het de juiste keuze was. Ik vind het heerlijk hem naar school te brengen en even een kind minder te hebben en geniet van zijn verhalen en de contacten die hij legt. Hij heeft een super juf. En toch wringt het ergens. Als hij vertelt dat niemand met hem wilde spelen, of als hij straf heeft gehad omdat de juf hem verkeerd begrepen had (allemaal vanuit kleuterperspectief, oké..) maar vooral als ik op het schoolplein zie wat voor taalgebruik de oudere kinderen bezigen, welke boeken ze lezen en wat ze leren schrik ik toch. Een vriend van ons die TO doet zei een keer "wij geven de kinderen eerst basis en sturen ze dan de wereld in. Jullie sturen de kinderen de wereld in en moeten ze dan weer repareren" was als grap hoor maar het heeft me wel aan het denken gezet. Denk goed na wat je doet want zoals je al zei, eenmaal op school... Gods zegen!
Ik heb de oudste 3 jaar en de rweede 2jaar thuisonderwijs gegeven ivm varen. Nu zitten er 3 op een gewone school *gaat verder lezen* *2 blz's gelezen, nu eerst slapen*
Wat een eerlijk verhaal! Echt heel fijn. En dat van het niet durven, super herkenbaar. Daarom werd ik ook een beetje fel van de mensen die zo negatief reageerde (en dan bedoel ik niet de mensen die serieus naar TO hebben gekeken of die het hebben gekregen, maar de mensen die er zich niet in hebben verdiept en gelijk een oordeel klaar hebben). Ik kan daar nu even niks mee, we zitten al zo in dubio. We hebben vanuit onze omgeving niemand die écht zegt, wauw moet je doen, ga er voor! En dat zorgt er toch voor dat we ons heel erg alleen-ig voelen in deze beslissing. Het is uiteindelijk ook de onze, maar vaak vragen we wel raad en advies van mensen om ons heen waar we veel om geven en wiens mening we respecteren. Ik hoop dat jullie rust mogen ontvangen over de keus die jullie hebben gemaakt voor jullie kindje. God kent jullie hart en beweegredenen! Dankjewel voor je eerlijke bericht!!
Maar ik vind dit dus omgekeerd. In een maatschappij (en dat is een school in het klein al) zijn nu eenmaal verschillende mensen, meningen, gebruiken. In die wereld moet je jezelf in de toekomst staande kunnen houden. Dat iemand een keer niet met je wil spelen komt voor, dat iemand je niet begrijpt, komt voor. Dat je taalgebruik hoort wat niet bij je past, dat gebeurd. Ik denk dat je ze dan JUIST naar school moet sturen en ze als ouder moet leren hoe ze zichzelf staande moeten houden in DIE wereld zonder zichzelf te verliezen. Uitleggen dat er soms iemand niet met je wil spelen maar morgen weer wel (want zo zijn kleuters) of leren hoe je iets op een andere manier kan zeggen om wel vaardig te communiceren. Wat mij betreft is DAT juist leren en uiteindelijk veiliger voor hun vorming dan ze weghouden uit situaties. Ik kan mij voorstellen dat behoefte van een kind of bepaalde levenswijzen redenen kunnen zijn voor thuisonderwijs (al heb ik veel over gelezen en is mijn conclusie dat ik hier nooit voor zou kiezen) maar de argumenten die jij hier noemt vind ik eerder klinken alsof je kinderen wil behoeden voor de boze buitenwereld en ik ben juist van mening dat je ze daar beter onder de veiligheid van de vleugels van de ouders in kunt ondersteunen om juist te leren goed te bewegen in deze wereld in plaats ze er van weg te houden. Persoonlijk vind ik het dus helemaal niet zon goede uitspraak van de vriend. TS ik vind dat je er heel open in staat. Goed ook dat je twee scholen weliswaar wat verder weg hebt gevonden om te gaan bekijken. Thuisonderwijs heeft ook voordelen zoals flexibel je kind volgen en gericht aanbod qua “excursies” Heb je zelf al nagedacht over wie de lessen zou geven (jij? Je man?) en hoe je dat voor je ziet met andere kinderen etc? Toen ik er over aan het lezen en verdiepen was waren dit namelijk uiteindelijk ook punten (buiten andere argumenten ) waarvan ik dacht nee, dat is niet passend. Misschien niet het belangrijkste maar wel goed om mee te nemen qua belasting voor je gezin. Hopelijk kan @toch3 je nog wat gerichte tips geven.
Even een vraag die nu bij me opkomt na jouw uitleg. Leer je je kind ook iets over andere geloof soorten? Geef je je kind de ruimte om te geloven (of niet te geloven) wat hij zelf wil?
Ja ik ben heel benieuwd naar de scholen! Als we voor TO zouden kiezen zou ik 4 dagen en mijn man 1 dag les geven. Mijn man werkt dan 4x 9 uur en ik kan dan ook nog een dag werken + mijn man heeft een andere blik op veel dingen en dat lijkt me ook waardevol voor de kids. Je hebt gelijk hor, belasting voor t gezin/onze relatie etc is een belangrijk punt om mee te nemen. We willen hier niet aan onder doorgaan zeg maar.
Maar je hebt nog jongere kinderen? Hoe zie je dat dan voor je? Ga je hen naar de opvang brengen in de tijd dat je les geeft? Of denk je dat die zorg voor verschillende leeftijden te combineren valt?
Voor nu nog niet, ze is nog best klein. Maar of we TO gaan geven of niet, we gaan de kids dat zeker leren. Het feit dat wij hun opvoeden met een christelijke visie en beeld op de wereld, betekend niet dat we ze wereldvreemd maken. Heb t idee dat veel mensen dat hier wel denken. Ben ik zelf namelijk ook niet en ben ook niet zo opgevoed. Maar wij geloven wel dat geloven in Jezus het beste is voor ons kind. Dus als ik t bv kan vergelijken met dat iemand anders het heel belangrijk vindt dat haar kind naar de universiteit gaat (ik noem maar even wat), en dat kind besluit om als straatmuzikant te gaan leven, dan geloof ik dat je als ouders dat heel jammer kan vinden. Ik zou never nooit minder van ze houden, maar we hebben wel wensen voor hen als ze opgroeien in deze wereld, en als die wensen niet "uitkomen", is dat zeker iets waar we verdriet om zouden hebben. Hoop dat ik het zo een beetje goed uitleg.
Klopt, de tweede gaat naar de psz als de oudste 4 wordt en rond die zelfde tijd komt er een baby. Hoe we t nu voor ons zien is om die twee/drie ochtenden te gebruiken om te starten met het onderwijs. Daarna geleidelijk uitbreiden naar 4/5 dagen. De baby is dan nog mini dus het begin is dan nog makkelijk. Ze slapen veel en anders in de draagzak. Ik kan natuurlijk niet voorspellen hoe t zal gaan en het is denk ik ook iets waar je je draai in moet vinden en moet kijken hoe het allemaal gaat als je het daadwerkelijk gaat doen.
Hier mijn/ons verhaal dan. Zoals ik al eerder aan gaf heb ik 2,5jaar to gegeven. De omstandigheden maakte die keuze. Wij zijn schippers, kindjes zaten ook aan boord. Dan moet je gaan nadenken wat je wil mbt school. Internaat? Nee dat viel bij ons al snel af. Het voelde niet goed om ze zo lang uit handen te geven. Samen aan de wal? Nee dat was ook niks. Het beste leek ons dat ik met ze aan wal zou gaan en man zou blijven varen en zoveel als mogelijk met zn allen aan boord. Laten we de oudste "gewoon " met 4 jaar starten in groep 1? Wachten we tot 5 jaar omdat je dan leerplichtig bent? Maar er was nog een optie en die sprak ons het meeste aan. Kind(eren) aanmelden bij de LOVK (landelijk onderwijs varende kinderen). Dan konden we met 3 jaar het peuterpakket krijgen, met 4 jaar groep 1, met 5 jaar groep 2. En dan kon zoon met 6,5 jaar instromen in groep 3 (feb.kind). Omdat als ze bij de lovk ingeschreven staan dat goed is voor de leerplicht en dus daar geen gezeur over. Toen zoon 3 jaar werd dus gestart met het peuterpakket. Dat was vooral gericht op de woordenschat. Regelmatig contact via mail en telefoon met de mentor die we kregen. 2x per jaar kwam ze aan boord, pakketten wisselen, cito's afnemen, extra hulp bieden (was de bedoeling althans ). Toen hij 4 jaar werd kleuterpakket gehad en dat was echt met rekenen, taal, muziek, gym, creatief. Ondertussen had ik wel met de dorpsschool in het dorp waar we wilde gaan wonen de afspraak dat hij, en later zusje ook, mochten komen als het lukte. Even een telefoontje naar de leerkracht en ze konden. Daar werd ook een plan van aanpak gemaakt, vooral gericht op het sociale, zeker toen ze het laatste jaar elke maand een week kwamen. Cognitief liep alles goed aan boord. Moet wel zeggen dat ze beide een bovengemiddeld iq hebben, dat maakte het ook wel makkelijker. Of niet, want de lesboeken kon ik niet precies volgen. Ik keek per week wat er die week volgens het boek op de planning stond. Daar schoof ik ook wel in. Moest de een op maandag verven en de ander op donderdag dan verschoof ik lessen zodat ze dat tegelijk konden doen. Muziek en gym keek ik welke het belangrijkste en/of leukste was en die deden we dan. Of ik combineerde beide gymlessen tot 1. Als de 1 bijv parcour moest doen en de ander gooien met een bal dan kwam gooien in het parcour terug Vakken waren nl in een vast ritme ingedeeld dus op dezelfde dag gym, zelfde dag muziek. Aan het einde had ik groep 2 kind, groep 1 kind, baby. En dat liep toch goed. Ik begon niet op een vast tijdstip, wel bij voorkeur smorgens. Zorgen dat de 1 zelfstandig kon werken, dan de ander uitleg geven. Konden ze tegelijk zelf werken dan ging ik aan het aanrecht eten voorbereiden terwijl hun san de keukentafel zaten. Oudste is dus in groep 3 fulltime naar school gegaan en heeft het heel pittig gehad op sociaal vlak. Maar hij heeft ASS weten we nu. Volgens de onderzoekers had dat sowieso eem probleem geweest, ook als hij met 4 jaar fulltime was gestart. Het is juist fijn geweest voor hem dat hij de kleuterklassen heeft kunnen opbouwen naar 80 thuis/20 school. Nu gaat het super met hem, mede dankzij de juf die hij in groep 5 kreeg en nu in groep 6 weer heeft Dochter is in groep 2 gestart (met net 5 jaar, aug.kind), heeft geen nadelen ondervonden van eerst TO Groep 3 had ik ook nog zelf kunnen doen via lovk maar dat zag ik niet helemaal zitten, voor een groot deel omdat ik hem aan boord niet het sociale groepsgedrag kon geven. Wel de regels leren natuurlijk maar niet de praktijk. Spijt? Nee Mis ik het? Soms Zou ik het weer doen? Ja
Lang verhaal geworden zie ik. Ik wilde nog toevoegen dat ik niet strikt de 5 dagen aan hield. Soms 3 of 4, soms 6. Soms op woensdag niet als we dan weg konden en op zaterdag wel als we voeren. Net hoe het uit kwam met varen