Het vervelende ouders topic!

Gewoon accepteren toch leuk dat ze er een paar dagen is en anders niet meer doen. Zo erger ik mij aan mijn moeder of schoonmoeder die steeds maar over hun saaie werk praten. Het gaat het ene oor in en het andere oor uit.

 

Ik had ook wel wat dingetjes die ik vervelend vond aan m’n vader, maar nu hij er niet meer is, zou ik alles willen geven om die ‘vervelende’ dingetjes weer te mogen meemaken en dagelijks aanhoren.

Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk mag je je ergeren mbt bepaalde dingen van je ouders. Maar zolang dit kleine zaken zijn die sommigen weleens benoemen (te veel praten, je ergens op wijzen, teveel bemoeien etc) dan denk ik echt: wees toch blij dat je ze nog hebt!

Ik zou er alles voor geven om mijn vader terug te krijgen en die kleine dingen; ach, die neem ik op de koop toe...

Hiermee bedoel ik natuurlijk niet de ‘echt slechte’ ouders. Die schaar ik onder mishandelaars
Maar ik hoop bij God dat, ook al irriteren ze je soms, er ergens een stemmetje zit dat zegt; ik ben zo blij dat ik je nog heb...

 

Waarom is ze een paar dagen bij je?

 

Oké dan...
Leuk op je bezoek bij je dochter

Heb je haar als eens gezegd dat ze soms wat veel praat? Als ze het niet weet kan ze het ook niet veranderen.

 

Wat lastig dat je dan geen andere mogelijkheid hebt dat ze blijft logeren.
Ik zou dan bij mijn vader ook wel echt een probleem hebben en dat het t liefst niet opzoeken met een logeerpartij.
Mijn vader is mijn vader, ik respecteer hem maar ik moet gewoon echt niet te lang in dezelfde ruimte zijn met hem. Hij is nogal de leider in een gesprek, geeft vrij weinig ruimte voor de ander, luistert niet naar je en praat veel, vooral over zichzelf en ook erg hard. Ik raak gewoon echt overprikkeld van hem.
Als t me echt te ver gaat dan geef ik dat ook wel aan hoor. Helaas kan hij er niet zoveel mee. Prima voor een koffieuurtje of een hapje eten samen maar logeren zou mij te ver gaan.

 

Mijn hemel. Je moeder is er en ze praat teveel? Vre-se-lijk....

Maar even serieus.

Wees blij dat ze er nog is. Dat ze lekker tegen je aan wil kletsen. Desnoods ene oor in, andere oor uit. Wees dankbaar dat ze nog bij je wil zijn. Neem die dingen op de koop toe en geniet van het feit dat ze er nog is!

Er zijn vast genoeg dames hier die mochten willen dat hun moeder nog bij ze op bezoek kon komen.

 

Mijn moeder slaapt slecht, heeftzorgen en reageert dat al weken af op mijn vader, ze zegt zelfs tegen anderen 'vind je ook niet dat hij zo anders en zo oud is de laatste tijd?'
Mijn vader reageert kribbig, logisch. Maar ik vind het echt niet fijn om dan er weer tussen te zitten en weer mijn moeder tot kalmte manen. Als ze mijn vader niet aanvalt, ben ik of mijn man wel het bokje. Ik snap dat ze moe is maar continu afreageren op anderen maakt het niet gezelliger.
En ik vind het boven alles heel erg voor mijn moeder dat ze zich zo rot voelt. Dat vind ik nog vervelender dan die continue irritaties van haar kant.

Geen vervelende ouder, maar een ouder die zich vervelend voelt en dat vervelend uit,

 

Hoe zouden wij het met z'n allen vinden als één van onze ouders ergens een topic opent om te zeiken over hun dochter met daarin de mededeling over hun dochter van shut your freakin’ face?
Zou voor mij erg kwetsend zijn.

 

Ik hoop dat mijn kinderen later nog eens terugdenken aan alle onvoorwaardelijke liefde die ik ze heb gegeven, de nachten slaap die ik voor hen heb opgegeven, de keren dat ik ze heb getroost, verzorgd en geknuffeld, enzv voor ze zo lelijk over mij doen.

 

Wat respectloos naar je moeder toe! Wees blij dat ze er is en dat zij, misschien in jouw ogen, veel praat.

Ik zou er alles voor over hebben dat mijn moeder nog zou kunnen praten, maar door ALS kan zij dit helaas niet meer.

 

Ik snap dat het vervelend is maar geef haar maar gewoon een extra knuffel en geniet van haar aanwezigheid...

Mijn moeder zou 24u non stop mogen praten als ik haar nog maar 1x zou kunnen zien, voelen of horen.. maar voor veel mensen is dat helaas niet meer mogelijk..

 

... Want stel je eens voor dat je je (misschien irreële) frustratie op het forum gooit... Misschien zat het haar even hoog. Als er 4 dagen nonstop gepraat wordt tegen mij zou ik ook snakken naar een moment stilte.

Ik ben op dit moment wel in speaking terms met mams maar het is wat koud. Omdat ik mijn frustratie over de alsmaar negatieve commentaren aan mijn adres wel even zat was (te weinig sparen, huis niet genoeg opgeruimd, niet op tijd reageren, je geeft teveel toe, niet voldoende dit, niet dat gedaan etc etc) toen de meldingen "ja maar jij bent de oudste en moet beter weten" en "je bent veels te makkelijk met haar (mijn dochter dus) en je moet haar strenger aanpakken" was dat de druppel. Toen ik vroeg of het wellicht mogelijk was om ook wat positiever te zijn werd de hoorn erop gegooid (mams kan niet zo goed tegen iets wat op kritiek lijkt)

Dus ja, ik snap je frustratie wel.

 

Ik zie mijn moeder vaak ,zeker de afgelopen vakantie.Ook veel gelogeerd over en weer, vooral vorig jaar toen ik nog drugsverslaafde onderburen had en met mijn zoon tot rust wilde komen bij haar.We zijn geen twee handen op 1 buik maar we kunnen prima langere tijd bij elkaar zijn,gelukkig!Ik ben blij dat het nog kan ,mijn vader is bijna 10 jaar geleden overleden en mijn broer en zus wonen te ver weg en willen geen contact meer met ons...Als je moeder er niet meer is dan is dat "gekakel" het eerste wat je mist...

 

Ik snap je punt heel goed, ik denk ook niet dat jou moeder een paar dagen "gezellig"komt logeren bij je...maar ts heeft het niet over negatief commentaar maar over nutteloos geklets...dan nog kan dat "irritant" zijn maar als je een normale band met je moeder hebt kun je dat gewoon zeggen ipv hier neer te knallen, het komt niet echt respectvol over die laatste opmerking en dat merk je aan de reacties.

 

Nu maar hopen dat je eigen kinderen nooit zo respectloos over jou zullen praten want dat zou je hart toch breken?

Ik snap best dat er irritaties kunnen onstaan zeker als je op elkaars lip zit maar de woorden die jij voor je moeder gebruikt vind ik wel heel eehh..bijzonder. Je had je frustraties toch ook op een wat meer respectvoller manier kunnen uiten??
Hoop voor jou dat je je eigen bericht niet nog eens tegen zult komen op een dag dat je moeder er voorgoed niet meer is..wat zal jij je dan ellendig voelen wanneer je terug zult lezen hoe je de minuten tot aan vertrekt aan het aftellen was.

 

Dat is het niet. Maar het zit ts hoog. Blijkbaar ventileert ze dat zo. Ik zou die woorden ook niet gebruiken (hoewel ik mijn moeder ook echt wel in stilte van pure frustratie iets anders kan noemen) maar de "wees blij dat" opmerkingen snap ik nooit zo. Alsof haar gevoel er dan niet mag zijn. Net zoals mijn moeder roept "Je bent de oudste en dus moet je beter weten" gewoon een verkapt "screw you, jouw gevoel is niet belangrijk maar die van je zusjes wel dus suck it up" is. Gelukkig heb ik mijn moeder nog en daar ben ik dankbaar voor maar ik kan haar soms echt wel echter 20 rollen behang plakken

 

Ach wat overdreven weer de reacties op ts. Ze moet wat stoom afblazen. En opmerkingen: " wees blij dat ze er nog zijn" zijn weinig empatisch.
Of gaan we dat hier ook doen tegen alle mama's die "zeuren" dat ze oververmoeid zijn, er doorheen zitten: " wees blij dat je kinderen hebt".
Dan is er ineens wel begrip.

 

Maar waarom dit niet gewoon aangeven? Dat je geen kant wil kiezen en het gevoel hebt er tussen te staan. Dat je het sneu voor haar vindt. En wel merkt dat ze er erg mee zit omdat ze nog afreageert op anderen. Het is maar de vraag of zij weet hoe jij het ervaart en wat haar aandeel precies is.

 

Precies dit. Praat er over. Soms is het heel simpel. Gewoon aangeven dat ze erg veel praat en of ze even stil kan zijn. Omdat jij anders je niet kunt focussen en overloopt.