Nou je hebt wel respect voor je moeder Stuur het gesprek dan gewoon naar een onderwerp wat wel interessant. Je hebt het zelf schijnbaar goed/leuk gevonden dat ze kwam logeren.
Verschrikkelijk he, moeders die zo aan een stuk ratelen.... spraakwatervalletje pfff. Ik ga tegenwoordig s avonds wat anders doen als zij er is. Of tussendoor. Gewoon om even niet die continue stroom met non informatie aan te horen. Tv kijken is ook geen optie want ze praat zoveel dat je er geen minuut van kan volgen...
Ik denk dat we dit topic wel kunnen opdoeken... wel vreemd dat er wel veel bijval is als je een topic opent over vervelende schoonmoeders/ familie....
Oké dan, misschien gewoon tegen je moeder zeggen ipv een topic hierover te maken. Vind het een beetje respectloos. Maar dat is mijn mening
Er over praten helpt vaak en om de sfeer goed te houden betrek je het op jezelf dat jij er moeilijk tegen kan als mensen teveel praten omdat je tijd nodig heb om te relaxen en dingen in je hoofd een plaats moet geven of omdat het anders als er de hele dag gepraat moet worden niet meer tot je doordringt etc ?Ik had ook ergernissen over me moeder en dat werd steeds erger en ik vond dr steeds irritanter dus hebben we er maar over gepraat en nu kan ik het allemaal weer aan
Ik kan echt niet slechts aan mijn ouders bedenken gelukkig. Ze zijn de beste, mijn moeder is mijn grootste steun en toeverlaat en mijn vader nog steeds mijn superheld.
Wat een stomme reacties joh! "blij wezen dat ze er nog is" "dan praat je wel anders" "respectloos". Mijn moeder was bijna dood, had geen 10 seconden langer moeten duren, maar er zijn echt wel momenten dat ik niet samen met mijn moeder in 1 ruimte kan zijn. Onze band is heel goed, zien en spreken elkaar dagelijks maar serieus, ik zou er niet aan moeten denken om meerdere dagen met haar te zijn puur omdat ik geniet van het niet hoeven praten met iemand, het niet altijd reken houden met iemand, stilte om mij heen. Dat ze nu frustraties heeft wil niet zeggen dat ze niet blij is dat ze er nog is.. Als dit mij respectloos maakt, dan zij dat maar zo.
Ik herken het wel, mijn moeder kan echt enorm zuigen, heel negatief over van alles en nog wat en ook gewoon door blijven zeuren over werkelijk alles. Ze kan ook heel leuk en gezellig zijn maar als ze zo’n bui heeft ben ik ook blij als ze weer opgehoepeld is en dan maakt het niet uit of het mijn moeder is want bij een ieder ander zou ik dat ook hebben, Overdreven en dramatische reacties zitten er weer tussen.
Nou, inderdaad. Als het om schoonouders gaat komen hier 10 pagina's vol met reacties die allerlei soorten mensen tot de grond toe afbranden. Kan allemaal, iedereen voelt mee. Respect? Nee joh, het zijn maar schoonouders. Maar oh wee als het je moeder is! Dan staan we met z'n allen op onze achterste benen!
Joh, laat ts toch lekker ventileren, ze heeft dat blijkbaar nodig. Al die overtrokken reacties over "wees blij dat..." @TS, ik snap je helemaal, het is nog maar een paar uurtjes Er zijn ongetwijfeld ook fijne momenten aan haar bezoek waar je straks met een goed gevoel op terug kijkt, probeer die vast te houden. Hier nog iemand met een energiezuigende moeder, die nota bene paps op een gesloten afdeling heeft laten opnemen (hersenbloeding en gedragsproblemen) terwijl ze beter zichzelf had kunnen inchecken bij wijze van spreken. Als ik bel om te horen hoe het met vader gaat, krijg ik een heel relaas over hoe zwaar zij het heeft. En ik kan niks aan de situatie veranderen.
Nou inderdaad hoor! Ik denk dat Ts het gewoon als een luchtig topic bedoeld. Net zoals klaag over je schoonmoeder of over je man, zeur dat je moe bent omdat je moeder bent..kan toch? Oh en voor de duidelijkheid, ik BEN iemand die geen moeder meer heeft. Maar ik kan het allemaal wel in perspectief plaatsen. Soms klaag je over situaties maar dat maakt niet dat je mensen of situaties kwijt zou willen.
Ik heb geen moeder meer en ik denk vaak genoeg “wees blij dat je nog iemand hebt”. Maar ik weet ook heel goed hoe moeders soms het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen en hoe kapot je kan zijn na een bezoekje van je familie. Het probleem is er nu eenmaal en je hebt er last van. Of dat nu van je moeder is of van een buurvrouw. Je zit er maar mooi mee. Probeer het gesprek een kant op te sturen waar jij je wel fijn bij voelt. Geen beladen onderwerpen en regelmatig van onderwerp veranderen zodat ze er niet in blijft hangen. Als je begint met: “ik heb iets gedaan/meegemaakt waar ik het nog met je over wilde hebben..” trek je de aandacht al makkelijker naar je toe.
Ok, dus ik ga slapen en word wakker met meerdere berichten dat ik respectloos ben, blij moet zijn dat ze er is en nog meer. Ik zal dan toch maar eens wat duidelijker het verleden moeten schrijven hier, want blijkbaar mag ik niet klagen over mijn moeder die hier al 48 uur zit te roeptoeteren! Want ja dat is het. Ik woon op 3 uur rijden van mijn moeder, ze is hier op haar eigen uitnodiging. Is geen vraag maar een mededeling geweest. Mijn moeder is een vrouw geen moeder, is ze ook nooit geweest. Ze heeft nooit voor mij en mijn broer gezorgd, toen mijn vader vertrok en wij bij ons moeder achterbleven heeft zijn ook haar snor gedrukt. Ik heb mezelf moeten grootbrengen, zij was niet aanwezig. Er was geen geld, er was dus ook vaak geen eten, en als het er al was dan was het van slechte voedingswaarde. Als er wel geld was van de kinderbijslag werd er karrenvol lekkers gekocht en dat werd achter slot en grendel op haar kamer opgeborgen. Wij kregen een traytje toetjes van de Aldi. Niets geen kleren of schoenen. Die kwamen van de rommelmarkt. Vanaf zolang ik me herinnerde moest ik mezelf klaarmaken voor school, alleen naar school zonder eten. Want zij was nog niet thuis van het stappen. Mijn communie en verjaardaggeld is afgenomen en heb ik nooit een cent van gezien. Ik ben toen ik kon zo snel mogelijk het huis uit gegaan, omdat ik van mijn bijbaantje bij de ah zeker 80% moest afdragen aan kostgeld. Zo kan ik hele boeken schrijven, waarbij het allemaal gaat om geld aftroggelen. Ze is niet liefdevol naar mij, maar ook helemaal niet naar mijn kinderen toe. Dat is nog erger, ze is gewoon geen leuke oma, maar egoïstisch. Ze heeft het al gepresteerd om via mijn kinderen geld te ontvreemden. Ik kan geen gesprek met haar aan, want zij is het grote slachtoffer van het leven. Dikke tranen en geen oog voor mij en mijn broer en hoe wij eraan toe waren vroeger. Ze is hier nogmaals op haar eigen uitnodiging, en elke keer denk ik dat het beter zal gaan. Maar dat is het niet. Als kind blijf je toch altijd hoop houden. Dus laat me even klagen dat ze teveel praat!
Dat dacht ik al.. Of je zeurt of er is meer aan de hand. Persoonlijk vind ik het knap dat jij je dan alleen stoort aan het feit dat ze veel praat, ik had haar na zoveel teleurstellingen de deur gewezen.
De ene relatie is de andere niet, helaas had ik dat ook graag anders gezien! Dank je voor je oordeel!